Καμία δομή δεν θέλει να φιλοξενήσει τα θύματα του youtuber από το Κερατσίνι: «Δεν είναι αλλοδαποί, πρέπει να χαρακτηριστούν ως ΑμεΑ»

Η υπόθεση με τον 42χρονο youtuber στο Κερατσίνι και τον βασανισμό, σε ζωντανή μετάδοση, δύο ΑμεΑ, φαίνεται πως δεν κλείνει με τη σύλληψή του. Ενώ ο κατηγορούμενος την Δευτέρα (20/11) αναμένεται να οδηγηθεί στις φυλακές Γρεβενών, καθώς μετά την απολογία του κρίθηκε προφυλακιστέος, νέα στοιχεία έρχονται στο φως.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ethnos.gr, την ίδια ώρα που η αστυνομία προσπαθεί να διαλευκάνει όλη την υπόθεση και καθώς οι έρευνες συνεχίζονται, καμία δομή δεν έχει δεχτεί τα θύματα για φιλοξενία.

Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας τις τελευταίες ημέρες στην προσπάθειά τους να βρουν δομή για αυτούς τους ανθρώπους έχουν ακούσει απίστευτες ατάκες, όπως: «Δεν είναι αλλοδαποί και δεν τους δεχόμαστε», «δεν έχουν κάνει εξετάσεις αίματος», «πρέπει να χαρακτηριστούν ως ΑμεΑ», «δεν έχουν χαρτιά», «πρέπει να έχουν ασφαλιστική ή φορολογική ικανότητα», κ.ά.

«Το αποτέλεσμα είναι αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε ακατάλληλο χώρο, όπου κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα πέσουν ξανά θύματα διαδικτυακής εκμετάλλευσης. Τα παιδιά αυτά αισθάνονταν σημαντικά και δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν την κακοποίησή τους. Τους έδινε ένα μικρό χαρτζιλίκι και κάτι να φάνε, ενώ τα εκμεταλλευόταν και τα είχε σε βορά αχόρταγων χρηστών που πλήρωναν για να βλέπουν τον βασανισμό τους», τονίζουν οι ίδιες πηγές.

Και συμπληρώνουν: «Όταν μιλάμε για θύματα ρατσιστικής βίας αναφερόμαστε σε ανθρώπους που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, δηλαδή άτομα που στερούνται ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε αγαθά και κυρίως μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι θύματα βίας. Όταν, δε, μιλάμε για άτομα με αναπηρία, τότε έχουμε να κάνουμε με πολλαπλές ευαλωτότητες και διακρίσεις».

Ο Μιχάλης Λώλης, επικεφαλής του Τμήματος Αντιμετώπισης Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μίλησε στο ethnos.gr και τόνισε: «Υπάρχει ένα ζήτημα ως προς την υποκαταγραφή των ρατσιστικών εγκλημάτων, καθώς τα θύματα δεν εμπιστεύονται τις Αρχές, γιατί φοβούνται ότι δεν θα βρουν ανταπόκριση και δεν θα έχουν επαρκή προστασία από τους δράστες. Συνεπώς, δουλειά της Αστυνομίας είναι να δέχεται τις καταγγελίες σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να εντοπίζει τους δράστες και να τους οδηγεί στη Δικαιοσύνη. Αλλά εδώ ανακύπτει ένα σημαντικό ζήτημα για την προστασία θυμάτων ρατσιστικής βίας. Δεν υπάρχουν δομές φιλοξενίας και επαρκές πλαίσιο προστασίας τους από την περαιτέρω θυματοποίηση. Χρειάζεται συνεργασία της Αστυνομίας με φορείς που θα αναλαμβάνουν την ψυχοκοινωνικοοικονομική υποστήριξη των θυμάτων, όπως γίνεται στα πρότυπα συνεργασίας της Υποδιεύθυνσης Ανηλίκων με το Χαμόγελο του Παιδιού και άλλες δομές ή όπως συμβαίνει με τις Υπηρεσίες αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας με δομές φιλοξενίας επιζώντων γυναικών».