Δεν το κατάλαβε κανείς: Το τρελό τέλος του Fight Club εξηγήθηκε μετά από 25 χρόνια
Μπορεί το Fight Club να κυκλοφόρησε πριν από περίπου δύο δεκαετίες, αλλά η εμβληματική ταινία του David Fincher παραμένει το ίδιο αινιγματική και σοκαριστική.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1996, η ταινία έχει ως πρωταγωνιστές τον Brad Pitt, τον Edward Norton ως Tyler και τον... Αφηγητή.
Ωστόσο, αυτό που παραμένει μυστήριο ακόμα και σήμερα είναι το τέλος της ταινίας. Το τέλος του Fight Club περιλαμβάνει μια από τις πιο αξιομνημόνευτες ανατροπές στον κινηματογράφο - όταν αποκαλύπτεται ότι ο χαρακτήρας του Μπραντ Πιτ, Τάιλερ Ντέρντεν, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από το φανταστικό alter ego του αφηγητή (Έντουαρντ Νόρτον), και ως εκ τούτου, όλες οι πράξεις του Ντέρντεν ήταν στην πραγματικότητα δικές του.
Επίσης, στην ταινία φαίνεται ότι, αφού πρώτα υιοθέτησε την περσόνα του Durden, στη συνέχεια ο αφηγητής είχε καταστρώσει περίπλοκα σχέδια για τη μόνιμη διαγραφή του χρέους καταστρέφοντας δέκα κτίρια τραπεζών που περιείχαν αρχεία καταναλωτών και έγγραφα πιστωτικών καρτών.
Το τέλος της ταινίας καλύπτεται από μια μεγάλη ασάφεια, καθώς τα γεγονότα που συμβαίνουν στην ταινία τίθονται υπό αμφισβήτηση λόγω του ότι ο αφηγητής δεν έχει βιώσει ποτέ αυτά τα γεγονότα.
Στη προσπάθεια να εξηγήσουμε το τέλος της ταινίας μπορούμε να πούμε ότι η μόνη αληθινή σκηνή είναι αυτή που ο Αφηγητής έχει φαινομενικά σκοτώσει τον Durden και παρακολουθεί την εξέλιξη του Project Mayhem με τη Marla.
Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή: Η ταινία που παίχτηκε στην Κίνα κράτησε μεγάλο μέρος της ταινίας ανέπαφο, αν και υπήρχε μια σημαντική αλλαγή στο τέλος.
Η σκηνή στην οποία ο αφηγητής και η Marla παρακολουθούν την ανατίναξη των κτιρίων κόπηκε εντελώς και αντικαταστάθηκε από ένα κείμενο που έλεγε: «Η αστυνομία κατάλαβε γρήγορα το όλο σχέδιο και συνέλαβε όλους τους εγκληματίες, αποτρέποντας με επιτυχία την έκρηξη της βόμβας».
Το μήνυμα συνεχίζει: «Μετά τη δίκη, ο Τάιλερ στάλθηκε σε φρενοκομείο για ψυχολογική θεραπεία. Πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο το 2012».
