Σαλάχι έμεινε έγκυος χωρίς να έχει έρθει σε επαφή με αρσενικό: Οι εικασίες που κάνουν οι επιστήμονες (vid)
Σε μια ιστορία που έχει κεντρίσει την περιέργεια τόσο του κοινού όσο και της επιστημονικής κοινότητας, η Σαρλότ, ένα σαλάχι που στεγάζεται στο Ενυδρείο και Εργαστήριο Καρχαριών στο Χέντερσονβιλ της Βόρειας Καρολίνας, έχει γίνει αντικείμενο γοητείας αφού έμεινε έγκυος χωρίς να έρθει σε επαφή με κάποιο αρσενικό σύντροφο.
Η παρθενογένεση, μια μορφή αγενή αναπαραγωγής όπου ένας απόγονος παράγεται από ένα θηλυκό χωρίς τη γενετική συμβολή ενός αρσενικού, είναι ένα σχετικά σπάνιο αλλά γνωστό φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο. Καταγεγραμμένη σε περίπου 70 είδη, συμπεριλαμβανομένου του δράκου του Κομόντο, αυτή η αναπαραγωγική στρατηγική επιτρέπει την παραγωγή γενετικά διαφορετικών απογόνων υπό ορισμένες συνθήκες, ενδεχομένως ως μηχανισμός επιβίωσης σε απομονωμένα περιβάλλοντα.
Ο Ντέμιαν Τσάπμαν, ειδικός σε θέματα καρχαριών, τοποθετήθηκε σχετικά με τις αχαλίνωτες εικασίες που περιβάλλουν την πατρότητα των αγέννητων απογόνων της Σάρλοτ. Απορρίπτοντας την ιδέα της αναπαραγωγής μεταξύ διαφορετικών ειδών, ιδίως μεταξύ ενός σαλαχιού και ενός καρχαρία, ως βιολογικά απίθανη, ο Chapman παρομοιάζει τις πιθανότητες ενός τέτοιου γεγονότος με εκείνες της εμπλοκής μυθικών ή θρυλικών μορφών. Η δήλωση αυτή υπογραμμίζει τα διακριτά βιολογικά εμπόδια που εμποδίζουν την αναπαραγωγή μεταξύ ειδών, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για επιστημονική εξήγηση που να βασίζεται σε γνωστές βιολογικές διαδικασίες.
Η περίπτωση της Σάρλοτ εγείρει την ενδιαφέρουσα πιθανότητα ότι τα σαλάχια, όπως και οι μακρινοί συγγενείς τους, μπορεί επίσης να διαθέτουν την ικανότητα παρθενογένεσης. Ενώ το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί και σε άλλα είδη σαλαχιού, η επιβεβαίωση μιας τέτοιας αναπαραγωγικής στρατηγικής στα σαλάχια θα σηματοδοτούσε μια σημαντική προσθήκη στην κατανόηση της θαλάσσιας βιολογίας και των εξελικτικών στρατηγικών που χρησιμοποιούν αυτά τα πλάσματα.
Οι επιπτώσεις της παρθενογένεσης στους καρχαρίες και τα σαλάχια, πέρα από το ότι αποτελούν ένα συναρπαστικό αντικείμενο μελέτης, υποδηλώνουν πολύπλοκους εξελικτικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν στα είδη να προσαρμόζονται και να ευδοκιμούν σε ποικίλα και μερικές φορές απομονωμένα περιβάλλοντα.