Χαρά: Ό,τι κι αν γίνει δεν σπάει (vid)
Το πεντάγραμμο ήταν ο πρώτος δρόμος και η πρώτη αγκαλιά γι’ αυτό το όνομα. Μετά ήρθε ο τοίχος και ο ένας έγινε δύο και τα ελεύθερα συνθήματα πολλαπλασιάστηκαν. Σε αυτή τη λέξη, κατάσταση, ελπίδα, προσμονή, δεν υπήρχε δόξα, δεν υπήρχαν χρήματα. Αυτά ήταν κρυμμένα σε θάμνους με αγκάθια. Ήθελαν χρόνο, κόπο, τρόπο και πόνο. Τα τέσσερα γράμματα, όμως, έφτιαχναν έναν άνθρωπο που δοκιμαζόταν πάνω στ’ όνομά του. Τα υπαρξιακά ερωτήματα μπερδεύονταν με τα κοινωνικά και η αφήγηση με τον αρχέγονο ρυθμό. Οι πρώτοι ήχοι δεν σχημάτιζαν λέξεις, αλλά εγκλωβισμένα συναισθήματα. Όταν το ιερό κόκκαλο αποφάσισε να αφήσει τον ανθρώπινο σκελετό, τα ζώα, η φωνή του νερού και ο ψίθυρος του φωτός σιώπησαν. Το χέρι που βοηθούσε το πόδι έπιασε το οστό και το πέταξε στον ουρανό. Και αυτό στροβιλίστηκε και η Γη γύρισε και ήταν τέτοια η μανία της που έγδαρε, έφαγε τη νεκρή ύλη και λίγο πριν πεθάνουν τ’ αστέρια ένα υπέροχο βαλς ακούστηκε στον γεμάτο γάλα γαλαξία. Η κραυγή του ήλιου έστειλε πίσω τα καρφιά και η μαύρη μελαγχολία πήρε τα χρώματα του ροζ, του χρυσού και του γαλάζιου. Οι πέντε γραμμές έγιναν σύρματα και αγγίγματα μεταξένια και κάπως έτσι, σαν άστρο που επιμένει, εμφανίστηκε η ράπερ Χαρά. [η φωτογραφία από τον λογαριασμό της στο Instagram]
Εξάρες στο ζάρι
Πάμε γρήγορα, με βήματα που τρέχουν και πετάνε. Μια ανάσα και… τη Χαρά τη βρήκαμε μέσα από κείμενα που προηγήθηκαν, περσόνες που κέρδισαν τον χώρο τους στο word μας και από την ανάγκη του αλγορίθμου να μας κατευθύνει. Ένας δισταγμός υπήρχε. Το όνομα ξεπερνούσε τα προκαθορισμένα, τα στερεότυπα και σε πήγαινε σε όμορφα, υψηλά, ευγενικά πράγματα. Η λάθος σκέψη που κάναμε, έκανα, ήταν ο ράπερ θέλει σκληράδα, αγριάδα και in your face attitude. Προφανώς και όλο αυτό ήταν λάθος. Από τη στιγμή που το play πατήθηκε, απανωτές εκρήξεις ακούστηκαν. Ο τρόπος που στέκεται μπροστά στο μικρόφωνο και πώς η φωνή της εγκλωβίζει το συναίσθημα, τη μελαγχολία, την αποφασιστικότητα, τη νοσταλγία, τα όρια της μουσικής, του ρυθμού, αυτά είναι αποδεικτικά στοιχεία της παντοδύναμης χαράς. Το ραπ υπάρχει για να αντιστέκεσαι, να αντιδράς, να επιτίθεσαι, να παίρνεις δύναμη, να μοιράζεις υψωμένες γροθιές και άβαφτα χαμόγελα. Ε, η Χαρά αυτό κάνει και πώς να της αντισταθείς; Ακούστε το «Ζάρι», τα «Βεγγαλικά», το «Πώς να το βρω» και θα καταλάβετε. Και όσο ψάχνεις, ακούς, οι άμυνες πέφτουν και η ραπ παραίσθηση σε παρασύρει, σε φροντίζει και bounce, bounce, bounce. Πάρτε μια κιθάρα, έναν boom bap ήχο και αφήστε τη Χαρά να ραπάρει με εξάρες στο ζάρι.
Η σιγουριά και η ανησυχία που θέλει να σώσει
Η Χαρά ξέρει πολύ καλά γιατί κάνει ραπ. Ξέρει ότι ο λόγος του δρόμου συμπορεύεται με αυτόν της ποίησης και σε αυτή τη μίξη στηρίζει το δικό της έργο. Αυτή η ραπ κοσμοθεωρία περνά σε όλα τα επίπεδα. Μουσική, μπιτ, flow, αλλαγές στον ήχο και στον τρόπο που φτάνουν οι στίχοι σε μας… Την ακούς και υπάρχει μια σιγουριά και μια ανησυχία που προσπαθεί να προστατέψει, να σώσει, να δυναμώσει. Η Χαρά θέλει να επικοινωνεί με όλη την αλήθεια του κόσμου, του εαυτού της, του είδους που εκπροσωπεί. Σε συνέντευξη που έδωσε στη Ζωή Δημητρίου για το «Ladylike», έχει πει: To ραπ από τότε που γεννήθηκε είναι αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό και κοινωνικό. Τα υπόλοιπα είναι εμπορικοί επιθετικοί προσδιορισμοί. Ακούγοντας τα σινγκλ της και το live στο «Dozen Sessions», δεν μπορούμε να της αρνηθούμε τη συνέπεια και τη συλλογική ματιά. Η Χάρα ξέρει να ελίσσεται φωνητικά, μουσικά και στιχουργικά. Το τρέχει σαν κυνηγημένη, σαν καλλιτέχνιδα-μαχήτρια που επιμένει και μένει χαρούμενη, ευλογημένη. Στο ενεργητικό της καταγράφει δυνατές συνεργασίες (Ladele, Septimo, Katohos, Λόγος Τιμής κ.α) και μια ελκυστική ραπ ταυτότητα. Η Χαρά είναι εδώ, διαδώστε το!
