Αγνός, αυθεντικός, Εθισμός
Κάπου ανάμεσα στο 1981 και στο 1996. Κάπου ανάμεσα στον δρόμο και το στούντιο. Κάπου ανάμεσα στον Λουκά και τον Νίκο. Κάπου ανάμεσα στο κέντρο και στις κυλιόμενες σκάλες της Ομόνοιας. Κάπου ανάμεσα στις τσιμεντένιες ευθείες και τις παλιές, κυκλικές, πλατείες. Κάπου ανάμεσα στο Made in Athens και στη τέχνη των φτωχών. Πληκτρολογείς, πατάς το play και ακούς μία πόλη, δύο πόλεις, τρεις, όλες τις πόλεις του Θεού. Και όχι, εδώ δεν είναι η φαβέλα της Βραζιλίας. Εδώ είναι τα βρόμικα Βαλκάνια και η μπαρουτοκαπνισμένη ανάσα του Κυρίου. Και ακούς, ξανά και ξανά και αναρωτιέσαι: τι ντριλιές είναι αυτές; Αγγλία, ΗΠΑ, Νέα Ιωνία, Ασκληπιού και Πιπίνου. Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε άλλο. Δεν χρειάζεται να περιγράφουμε το σκηνικού αυτού του κόσμου. Από την κορυφή του Υμηττού και μέχρι τα απάτητα όρη, ένας είναι ο Εθισμός. Πού ξέρεις; Μπορεί τον πετύχεις έξω από ένα κουρείο, να του πεις «γεια» και να σου σκάσει το χαμόγελο της καρδιάς. Φεύγεις, χάνεσαι, και όσα είσαι, όσοι είστε, σε ακολουθούν. Η αστική περιπλάνηση συνεχίζεται, ο φτιαγμένος στην Αθήνα ορθώνεται, πατά γερά και μας δίνει έναν δίσκο που δεν τον σταματάς. Αγνός, αυθεντικός, αληθινός Εθισμός. Reloaded. Από το ίδιο ξέσπασμα βγήκε το LP «Millennials». [η φωτογραφία από τη σελίδα του στο Spotify]
Συνεχίζει από εκεί που το άφησε
Ο ρυθμός του δρόμου και οι αντηχήσεις-απαντήσεις της καρδιάς, του μυαλού και της ανυποχώρητης ματιάς. Ο Εθισμός συνεχίζει από κει που το άφησε με το Made in Athens. Το αστικό τοπίο γίνεται πεδίο δράσης, άμυνας, επίθεσης, συνέχειας και εξουδετέρωσης της ανέχειας. Ο ραπ λόγος απέναντι στα φτωχά συναισθήματα και τις άδειες πράξεις. Αυτός ο καλλιτέχνης δοκιμάζει και δικαιώνει τον περιηγητή, τον γεμάτο αμυχές πλάνητα. Αν υπάρχεις ένας λόγος που αξίζει να ραπάρεις, αυτός είναι για να σώσεις τις σκονισμένες εικόνες της πόλης (σου). Ε, στο εν λόγω άλμπουμ γίνεται ακριβώς αυτό! Ακούς τον ήχο και τα λόγια και είναι σαν βλέπεις τον εαυτό σου στο κέντρο της Αθήνας. Φοράς παντελόνι φόρμας, το φούτερ ή την μπλούζα που αγαπάς και τη ζακέτα με την κουκούλας που πάντα θα κρεμάς. Τα βήματά σου πατάνε στις άμεσα ξοδεμένες ιστορίες των ανώνυμων ανθρώπων, των αγνοημένων κτιρίων και των αδέσποτων ζώων. Οι τοίχοι έχουν φωνή και στις ταράτσες ξεκουράζονται οι κρυμμένοι, τα πουλιά και όσοι είναι «επικίνδυνοι»: αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, «τρομοκράτες». Με το «Millennials» ο Εθισμός σαρώνει τα σκοτάδια της πόλης, τα σύννεφα που πιάστηκαν στις κεραίες και της ψυχής τις γεμάτες τσέπες. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα εξωραϊσμένο και τίποτα περιφρονημένο. Πάνω στις γραμμές των καλωδίων και στην αθηναϊκή τσιμεντένια σελίδα φτιάχτηκε αυτό το LP.
Μια πυκνή διαδρομή
To «Millennials» περιλαμβάνει 14 τραγούδια και στην ουσία πρόκειται για μια πυκνή προσωπική-συλλογική διαδρομή. Τα λόγια που «φτύνει» ο Εθισμός είναι βγαλμένα από τα σωθικά του. Τα βιώματα και τα σημάδια τους εμφανίζονται και ακούγονται με την ελάχιστη δυνατή επεξεργασία. Το πάντα σκληρό «σήμερα», η αφόρητη επικαιρότητα, το απάνθρωπο πολιτικό τοπίο, όλα είναι στο σώμα και τις ριμές του Εθισμού. Ό,τι έχει προηγηθεί, αυτό και θα ακολουθήσει. Η τραχιά επιφάνεια, εσωτερική-εξωτερική, είναι ο δίσκος που όλα γυρίζουν και εκεί πέφτει ανελέητο το ντριλ του LP. Το ύφος, η φωνή, του Εθισμού είναι ευδιάκριτα και το flow του το νιώθεις, σε αγγίζει, σε πιάνει από το χέρι και καλύπτετε την απόσταση μαζί. Η αφηγηματική του ικανότητα αποπνέει σιγουριά και μια ζεστασιά. Αυτός ο ράπερ συνδυάζει τον ρεαλισμό της γειτονιάς, τη λυρικότητα της προσδοκίας και την ευαισθησία του απλού ανθρώπου. Ο Εθισμός δεν άλλαξε δραματικά το Made in Athens. Και καλά έκανε. Πιο ώριμος, συγκρατημένος εκεί που πρέπει και πάντα με την ίδια αποφασιστικότητα. Πολλοί οι παραγωγοί σε αυτή τη δουλειά και οι διακριτικές διακυμάνσεις σε ήχο και στιλ είναι ικανοποιητικές. Κάθε κομμάτι έχει ταυτότητα «Εθισμός» και αν θέλουμε να ξεχωρίσουμε κάποια, αυτά είναι: Η ευκαιρία μου, Fuck Em All, Κίτρινος Τύπος, Blue Jeans.
