YouTuber ταξίδεψε στην υψηλότερη πόλη του κόσμου: «Αν δε σε σκοτώσει η εγκληματικότητα, θα το κάνει το νερό ή ο αέρας» (vid)

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ πώς είναι να ζεις στην υψηλότερη πόλη του κόσμου, ένας ταξιδιώτης λύνει μια για πάντα αυτό το μυστήριο.

Ο ατρόμητος εξερευνητής και YouTuber Ammar Kandil είναι συνιδρυτής του επιτυχημένου ταξιδιωτικού καναλιού «Yes Theory» και πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βίντεο από το ταξίδι του στην υψηλότερη πόλη του κόσμου.

Η πόλη, η οποία λέγεται ότι φιλοξενεί έως και 50.000 ανθρώπους, βρίσκεται περίπου 5.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι ζουν εκεί πρέπει να αντιμετωπίσουν τη χαμηλή πίεση του αέρα.

Εκτιμάται ότι περίπου το 25 τοις εκατό των κατοίκων πάσχει από υποξία, μια κρίσιμη παθολογική κατάσταση του ανθρώπινου οργανισμού, κατά την οποία, ολόκληρο το σώμα ή ένα μέρος του, στερείται επαρκούς οξυγόνωσης.

Ο λόγος για την La Rinconada, μια πόλης του Περού. Σύμφωνα με τον θαρραλέο εξερευνητή, το συγκεκριμένο ταξίδι είναι ένα από τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει.

Όταν φτάνει στη La Rinconada, ο Ammar μαθαίνει ότι υπάρχουν μόνο τρία ζεστά ντους για ολόκληρη την πόλη. Εν τω μεταξύ, λόγω της εξόρυξης χρυσού που γίνεται στο συγκεκριμένο μέρος, το νερό της πόλης είναι βαριά μολυσμένο με υδράργυρο.

Η Rinconada στην πραγματικότητα δεν είναι καν πόλη. Δεν έχει δρόμους, δεν έχει Αρχές, πολεοδομικό σχέδιο, υπηρεσίες, δεν έχει τρεχούμενο νερό, ηλεκτρισμό ή αποχέτευση, δεν έχει τίποτα. Έχει δεκάδες χιλιάδες «σπίτια», μονταρισμένα πρόχειρα από φύλλα αλουμινίου, χαντάκια στα οποία τρέχουν τα ανθρώπινα λύματα, βουνά από σκουπίδια, τρομακτική χημική μόλυνση.

Στην περιοχή των Άνδεων το 15% των Περουβιανών είναι κάτι λιγότερο κι από φτωχό, δεν έχει καν τα στοιχειώδη, με συνέπεια 1 εκατ. άνθρωποι να εξαρτώνται από την ημιπαράνομη εξόρυξη, με όλες τις συνέπειες που έχει αυτή. Και να γίνονται αντικείμενα ακραίας εκμετάλλευσης. Παράγουν περίπου 37 τόνους χρυσό ετησίως και απελευθερώνουν στο περιβάλλον 145 τόνους υδράργυρο, ο οποίος χρησιμοποιείται άκριτα στον διαχωρισμό του χρυσού από τα πετρώματα.

Οι χρυσωρύχοι εργάζονται χωρίς μισθό, δικαιώματα και ασφάλιση. Υπό την επίβλεψη ένοπλων ομάδων, μαζεύουν τον χρυσό και τον παραδίδουν στις ομάδες αυτές που ανήκουν κατά κανόνα στο οργανωμένο έγκλημα. Ανά μερικές ημέρες δωρεάν εργασίας (ένα δεκαπενθήμερο ή έναν μήνα, ανάλογα με τη συμφωνία) έχουν στη διάθεσή τους λίγες «ελεύθερες» ημέρες, στη διάρκεια των οποίων όσο χρυσό βρίσκουν μπορούν να τον κρατήσουν.

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της νύχτας, η πόλη γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Συζητώντας με έναν ντόπιο, ο Ammar έμαθε ότι πυροβόλησαν σε κοινή θέα έναν άνθρωπο.