«Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη προβληματική»: Τι λέει η Τζέσικα Γκάνινγκ για τον ρόλο της ως Μάρθα στο Μικρό Ταρανδάκι του Netflix

Το Baby Reindeer έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία τις τελευταίες εβδομάδες στο Netflix. Η σειρά αφηγείται την αληθινή ιστορία του Donny Dunn, τον οποίο υποδύεται ο σεναριογράφος και δημιουργός Richard Gadd, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του να τον καταδιώκει και να του επιτίθεται ένας χαρακτήρας με το όνομα Μάρθα - τον οποίο υποδύεται η Τζέσικα Γκάνινγκ.

Από τότε που η σειρά ανέβηκε στην κορυφαία θέση της πλατφόρμας, πολλοί «διαδικτυακοί ντετέκτιβ» ονόμασαν τη Fiona Harvey ως την πραγματική γυναίκα στην οποία βασίστηκε ο χαρακτήρας. Από την πλευρά της, η Harvey έχει δώσει μια συνέντευξη στον Piers Morgan, που έγινε viral και όπου ισχυρίζεται ότι πιστεύει ότι ο χαρακτήρας βασίζεται σε εκείνη, αλλά αρνείται τα περισσότερα από την πλοκή της «αληθινής ιστορίας» της σειράς, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης του Gadd, της επίθεσης στην κοπέλα του, της καταστροφής στην παμπ όπου εργαζόταν ή της καταδίκης του για οποιοδήποτε έγκλημα.

Η Fiona Harvey ισχυρίζεται τώρα ότι επιδιώκει να κινηθεί νομικά εναντίον του Richard Gadd, του Netflix και της εταιρείας παραγωγής Clerkenwell Films.

Πάντως, η Τζέσικα Γκάνινγκ και ο Richard Gadd έμειναν έξω από τις διαμάχες του πραγματικού κόσμου. Σε μια νέα συνέντευξη στους Radio Times, η ηθοποιός δήλωσε ότι είναι «έντονα προστατευτική» με τον Gadd, εξηγώντας ότι: «Νομίζω ότι ήταν απίστευτα γενναίος που τα αποκάλυψε όλα. Πραγματικά έβαλε τα πάντα σε αυτή την σειρά. Τα πάντα, τα σφάλματα, τα λάθη που έγιναν».

Στη συνέχεια ρωτήθηκε επίσης αν το βρίσκει προβληματικό να υποδύεται έναν χαρακτήρα που η σειρά ισχυρίζεται ότι είναι αληθινός. Η Γκάνινγκ απάντησε «Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη προβληματική, θα έλεγα, ίσως, ευαίσθητη. Είδα απολύτως τη Μάρθα ως χαρακτήρα, δεν έκανα μίμηση ενός πραγματικού προσώπου. Ήταν πολύ ξεκάθαρη για μένα στο σενάριο, αλλά ειλικρινά δεν ήξερα τίποτα για το πραγματικό πρόσωπο.

«Όμως και ο Ρίτσαρντ παίζει έναν χαρακτήρα. Όταν έπαιζα μαζί του, ένιωθα ότι ήταν ένας χαρακτήρας. Δεν ένιωθα ότι αναπαριστούσαμε σκηνές για κάποιο ντοκιμαντέρ, ένιωθα ότι κάναμε ερμηνείες αυτών των χαρακτήρων σε αυτόν τον συναισθηματικά αληθινό κόσμο».