Το γέλιο δροσίζει τα δάκρυα μας (vid)
Η ζωή είναι μια οικογενειακή γιορτή στην άκρη της αβύσσου. Και πρόσεχε όπως θα φέρνεις τα πιάτα. Δεν θέλω να χάσω το καλό σερβίτσιο. Και ποιος θα κάτσει στο χείλος του γκρεμού; Και ποιος θα κάνει πρόποση; Και κάπου εκεί τα περιθώρια στενεύουν. Ο απέραντος χώρος της μίας πλευράς συρρικνώνεται σε λίγα εκατοστά. Το χάος μεγαλώνει και ενώ βλέπεις τον ήλιο και την κίνηση στον δρόμο, το βήμα σου δεν πάει προς τα εκεί. Το άγνωστο σε «καταπίνει» σίγα-σιγά. Όχι, δεν είναι κάτι που δεν γνωρίζεις. Είναι η ώρα του Αγγελου Εξολοθρευτή. Ναι, οι προθέσεις είναι αγνές, αλλά στην πορεία γίνονται επικίνδυνες, δολοφονικές, επιλογές. Τα ποτήρια θα υψωθούν, δεν γίνεται αλλιώς. Τα στόματα θα ανοίξουν και η εορταστική συνάθροιση θα αρχίσει να ξηλώνεται. Όλα θα γίνουν ρευστά και θα ακολουθήσουν την ανάποδη πορεία του χρόνου. Τα κενά σώματα και τα ψυχρά βλέμματα θα δουν τις ασθενικές λάμψεις του παρελθόντος και θα συνεχίσουν να ζουν γυμνά και πληγωμένα. Οι εικόνες θα θολώσουν, οι κινήσεις θα γίνουν απρόβλεπτες και μόνο ο πόθος και η αλήθεια θα είναι εκεί για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο και μόνο τα ονόματα θα γλιτώσουν από την πτώση στο κενό. Η Τζούλια δροσίζει τα δάκρυα της με το γέλιο της. Η παράσταση ξεκινά.
Θαυμάστε τις ανθρώπινες δυνάμεις, τις ανθρώπινες αδυναμίες
Ο Τάσος Ιορδανίδης [Κείμενο - Σκηνοθεσία - Φωτισμοί - Διαμόρφωση σκηνικού χώρου] μας έδωσε ένα πρόσωπο, μια παράσταση, έναν κόσμο του σήμερα και μας έκανε να θαυμάσουμε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του πλάσματος που λέγεται άνθρωπος. Το θέατρο «Άλφα» φιλοξένησε την «Τζούλια», έργο βασισμένο στο «Δεσποινίς Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ. Και τι κατάφεραν οι συντελεστές της παράστασης; Ανέβασαν τη ζωή (μας) πάνω στη σκηνή και την πάντρεψαν με τη σαρκώδη ψευδαίσθηση. Ο τέταρτος τοίχος ανάμεσα στους θεατές και τους ηθοποιούς διαλύεται και ο χώρος δράσης επεκτείνεται στην πλατεία, στο φουαγιέ, στην είσοδο, στην Πατησίων, στους ατέλειωτους δρόμους της πορείας του καθενός. Από την κουζίνα της έπαυλης στα χρόνια του Στρίντμπεργκ, στα τσιμεντένια, ολόφωτα μονοπάτια του σήμερα. Και από τους τέσσερις ηθοποιούς δημιουργούνται άλλοι τόσοι κι άλλοι τόσοι. Αυτοί που παρακολουθούν σιωπηλοί είναι το «άλλο εγώ», το αμήχανο και ακινητοποιημένο κομμάτι των χαρακτήρων που συγκρούονται στο σανίδι. Γι’ αυτό και η αφηγηματική δράση δεν μπορεί να περιοριστεί. Κοινό και ηθοποιοί στροβιλίζονται μέσα σε μια ψυχική, πνευματική, καταιγίδα και όταν η αυλαία πέφτει, μένει απόλυτη αλήθεια του θανάτου, της ζωής.
Δικαίως αγαπήθηκε
Βρισκόμαστε σ’ ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων. Ο χρόνος είναι στο «τώρα», στο 2024. Σε λίγες μέρες κάνει πρεμιέρα ο «Άμλετ». Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Ηλεκτρολογικές, και σκηνογραφικές εργασίες συντελούνται. Η σκηνογράφος, ο ηλεκτρολόγος, η υπεύθυνη του θεάτρου είναι εκεί. Μετά από λίγο έρχεται η θιασάρχης, σκηνοθέτρια, πρωταγωνίστρια. Θα έπρεπε να είναι στην τιμητική εκδήλωση για τον πατέρα της. Δεν είναι. Είναι στο θέατρο που ανήκει εδώ και χρόνια στην οικογένειά της. Και η δράση ξεκινά. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, η πάλη των τάξεων, τα ΜΜΕ που περιμένουν το θήραμά τους, η φιλία, τα ναρκωτικά, ο ο πόθος, ο έρωτας, η ανάγκη να αγαπηθούμε και το βαθύ αποτύπωμα της οικογένειας, όλα αυτά με ακρίβεια και σωστή καθοδήγηση εμφανίζονται εύστοχα στα 95 λεπτά που διήρκησε η παράσταση. Η σχέση της πρωταγωνίστριας [Ευσταθία] με τον ηλεκτρολόγο [Κυριακός] καθορίζει τη μορφή και τη δύναμη του έργου. Η Ευσταθία Τσαπαρέλη πέφτει με τα χίλια σε κάθε αιχμή του χαρακτήρα της και στέκεται πανάξια όρθια. Ο Κυριάκος Σαλής, στον ρόλο του ηλεκτρολόγου, εκφράζει την απλότητα και την ευαισθησία, τη λαϊκή ψυχή του δικού του ήρωα. Θύμισε κάτι από Κοβάλσκι στο «Λεωφορείο ο Πόθος». Οι Δήμητρα Βήττα, Μαρία Καρτσαφλέκη, [σκηνογράφος, υπεύθυνη θεάτρου αντίστοιχα] δίνουν χωρίς υπερβολές την ουσία των προσώπων που υποδύονται. Η παράσταση «Τζούλια» δικαίως αγαπήθηκε. Ο Τάσος Ιορδανίδης είχε ξεκάθαρο όραμα γι’ αυτήν και το έδωσε με σεβασμό και πάθος στο κοινό. Και αυτό τον αντάμειψε.
Ταυτότητα παράστασης
«Τζούλια», του Τάσου Ιορδανίδη. Βασισμένο στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ.
Συντελεστές
Κείμενο - Σκηνοθεσία - Φωτισμοί - Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Τάσος Ιορδανίδης
Κοστούμια - styling: Σίσσυ Σουβαλτζόγλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Γεωργακόπουλος
Φωτογραφίες promo: Kατερίνα Τσατσάνη
Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Σταυριανός
Trailer: Γιώργος Αποστολόπουλος
Γραφίστας: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Μακιγιάζ και μαλλιά φωτογράφησης Ευσταθίας: Μαίρη Ρόκου
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Παίζουν: Ευσταθία Τσαπαρέλη, Κυριάκος Σαλής, Δήμητρα Βήττα, Μαρία Καρτσαφλέκη
