Το σπάνιο γεγονός που συμβαίνει μία φορά στα 2.000 χρόνια: Η σημαντική παρατήρηση των ειδικών

Ένα σπάνιο κλιματικό γεγονός εκτυλίσσεται στην Ανταρκτική, καθώς η περιοχή βιώνει μια δραματική απώλεια των θαλάσσιων πάγων, ένα φαινόμενο που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι συμβαίνει μόνο μια φορά κάθε 2.000 χρόνια.

Ερευνητές από τη Βρετανική Ανταρκτική Έρευνα μελέτησαν αυτή την εκτεταμένη απώλεια θαλάσσιου πάγου, η οποία καλύπτει μια έκταση δέκα φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου. Χρησιμοποιώντας το σύνολο κλιματικών δεδομένων CMIP6, ανέδειξαν πώς η κλιματική αλλαγή έχει αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο τα επίπεδα των θαλάσσιων πάγων να φτάσουν σε επίπεδα ρεκόρ.

Το 2023, οι θαλάσσιοι πάγοι της Ανταρκτικής συρρικνώθηκαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, εξέλιξη που προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι οι θαλάσσιοι πάγοι αυξάνονταν σταθερά μέχρι το 2015. Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από 18 διαφορετικά κλιματικά μοντέλα για να κατανοήσει την πιθανότητα μιας τόσο απότομης μείωσης των θαλάσσιων πάγων.

Η επικεφαλής συγγραφέας Rachel Diamond εξήγησε ότι, ενώ τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα θαλάσσιου πάγου που παρατηρήθηκαν το 2023 επιδεινώθηκαν από την κλιματική αλλαγή, το γεγονός παραμένει εξαιρετικά σπάνιο. Η ίδια δήλωσε: «Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται αυτό το μεγάλο σύνολο κλιματικών μοντέλων για να διαπιστωθεί πόσο απίθανο ήταν στην πραγματικότητα το χαμηλό επίπεδο θαλάσσιου πάγου του 2023. Έχουμε μόνο σαράντα πέντε χρόνια δορυφορικών μετρήσεων των θαλάσσιων πάγων, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την αξιολόγηση των αλλαγών στην έκταση των θαλάσσιων πάγων. Εδώ είναι που τα κλιματικά μοντέλα μπαίνουν σε λειτουργία».

Σύμφωνα με τα μοντέλα, η ελάχιστη έκταση των θαλάσσιων πάγων που έσπασε το ρεκόρ θα ήταν ένα γεγονός που θα συνέβαινε μία φορά στα 2.000 χρόνια χωρίς την επίδραση της κλιματικής αλλαγής.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης τα κλιματικά μοντέλα για να εξετάσουν την πιθανή περίοδο ανάκαμψης του θαλάσσιου πάγου. Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι ακόμη και μετά από είκοσι χρόνια, ο θαλάσσιος πάγος γύρω από την Ανταρκτική δεν επιστρέφει πλήρως στα προηγούμενα επίπεδά του.