Αλβανία: Χιλιάδες πολίτες τίμησαν τον Ισμαήλ Κανταρέ στα Τίρανα

Χιλιάδες Αλβανοί συγκεντρώθηκαν στα Τίρανα για να αποτίσουν φόρο τιμής στον πιο γνωστό μυθιστοριογράφο της χώρας τους, Ισμαήλ Κανταρέ, ο οποίος πέθανε τη Δευτέρα (03/07) μετά από καρδιακή προσβολή. Οι Αλβανοί συνέρρευσαν μαζικά στην πρωτεύουσα για το τελευταίο «αντίο» στον Κανταρέ.

Άλλοι χειροκρότησαν, άλλοι δάκρυσαν, άλλοι άφησαν ένα λουλούδι στο φέρετρο του και όλοι φώναξαν «Αθάνατος» όταν το φέρετρο του μπήκε στη νεκροφόρα.

Η Αλβανία κήρυξε διήμερο πένθος. Το ίδιο έκανε και το γειτονικό Κοσσυφοπέδιο με σκοπό να τιμήσει τον επιφανέστερο σύγχρονο Αλβανό συγγραφέα.

Η ζωή και το έργο του Ισμαήλ Κανταρέ

Ο Ισμαήλ Κανταρέ γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο στις 28 Ιανουαρίου του 1936. Ο ίδιος σπούδασε στη Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων και κατόπιν στο Ινστιτούτο Γκόρκυ της Μόσχας.

Επέστρεψε στην Αλβανία και το 1959 εξέδωσε ποιήματα και το πεζογράφημα «Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις», το 1963 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Ο στρατηγός ενός νεκρού στρατού» και καθιερώθηκε ως ένας από τους πλέον ταλαντούχους συγγραφείς της χώρας του. Έγραψε και ιστορικά μυθιστορήματα, τα οποία αποτελούν ένα κράμα ρεαλισμού και φανταστικού στοιχείου.

Το 1981 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Το παλάτι των ονείρων», το οποίο θεωρήθηκε ως μία αλληγορία κατά του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα και απαγορεύτηκε. Από το 1986, λίγα χρόνια πριν από την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία, ο Κανταρέ άρχισε να στέλνει κρυφά τα χειρόγραφά του στη Γαλλία.

Τον Οκτώβριο του 1990, διέφυγε στη Γαλλία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο, διακηρύσσοντας ότι «δικτατορία και αυθεντική λογοτεχνία είναι ασυμβίβαστες» και ότι «ο συγγραφέας είναι ο φυσικός εχθρός της δικτατορίας».

Η διαφυγή του Κανταρέ στη Γαλλία θεωρήθηκε από πολλούς ως μία κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά ο Κανταρέ, που έζησε μεταξύ Γαλλίας και Αλβανίας, σε όλες του τις δημόσιες εμφανίσεις επανέλαβε ότι δεν υπήρξε οπαδός του κομμουνιστικού καθεστώτος της χώρας του.

Είχε γράψει πάνω από 20 πεζογραφήματα. Στα μυθιστορήματα του Κανταρέ αναμειγνύεται το πραγματικό με το φανταστικό. Κύρια θεματογραφία του ήταν η σύγχρονη αλβανική κοινωνία, το προηγούμενο κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του καθώς και το σκληρό αλβανικό εθιμικό δίκαιο.

Το 2005 τιμήθηκε με το πρώτο Διεθνές βραβείο Μπούκερ και θεωρείται ότι υπήρξε υποψήφιος για Νόμπελ Λογοτεχνίας.