Λόγια πάνω σε αστρικές γραμμές
Οι λέξεις να πετάνε και συ να τους στρώνεις γραμμές. Ναι, τα φωνήεντα και τα σύμφωνα μαζί και όταν βγαίνουν από το στόμα δεν πέφτουν κάτω. Εσύ ψάχνεις το τετράδιο και δεν βλέπεις τα καλώδια της ΔΕΗ, τα σύννεφα και τα κλαδιά των δέντρων. Ηλεκτρικό ρεύμα, αέρα, γη και ιδρώτας, αίμα, νύχια που έμειναν στο δέρμα και μια ψυχή κομμάτια. Ψάχνεις αθόρυβα, έντονα, γεμάτος ανησυχία, πάθος, αγωνία. «Βουτάς» μέσα σου και στα ζιγκ ζαγκ της σκέψης αφήνεσαι. Δαγκώνεις λεμόνι για να αντέξεις και κάτω από τη βρύση ξεπλένεις το πρόσωπο και τα λερωμένα μάτια σου. Παίρνεις το βάρος από τις πύλες εισόδου του φωτός και στο χώμα της εξόρυξης ορμάς. Τα άμορφα, μα έμψυχα, τα θορυβώδη, μα δίχως κατεύθυνση σε περιμένουν. Σαν στρατιώτες στη σειρά, ζυγισμένοι, στοιχισμένοι, οι λίγων λεπτών λέξεις περιμένουν. Και τότε εισπνέεις οξυγόνο, μνήμη, προσμονή, χαμόγελα και πληγές. Εκπνέεις και οι νέες ζωές αποκτούν σώμα, στόμα, φωνή και φτερά. Και είναι η αλήθεια που πετά το πέπλο της δήθεν ευταξίας, αυτή απλώνει τις γραμμές στη γη, στα φύλλα, στον αέρα. Οι φυσικοί ήχοι φτιάχνουν το παρασκήνιο και καθαρίζουν το προσκήνιο. Τα στόματα ανοίγουν και οι λέξεις αναπηδούν, γίνονται πολύχρωμες σφαίρες, ουράνιες, συμπαντικές. Οι The Bad Poetry Social Club μας δίνουν το αποκαλυπτικό «Setta».
Ήρεμη δύναμη
Η κολεκτίβα των The Bad Poetry Social Club ενώνει τη μουσική με την ποίηση. Τη μουσική με τη μουσική! Ο άχρονος λόγος και αυτός που χάιδεψε τις αμμουδιές και τα βράχια του κόσμου τούτου. Από τον Όμηρο ως τον Σαίξπηρ και από τον Πόε στον Ελύτη. Το σήμερα δεν έχει τον λυρισμό και τις απανωτές, δημιουργικές εκρήξεις του παρελθόντος. Ο άνθρωπος, όμως, είναι πάντα ο ίδιος. Αγωνίζεται, χτυπιέται στη δεδομένη αποτυχία και ξύνει τη συννεφένια (sic) επιτυχία. Η αγάπη δεν αλλάζει. Έναν άνθρωπο θες δίπλα σου. Το φύλο δεν έχει σημασία. Η αγκαλιά και το ποτήρι νερό που θα φέρεις στον σύντροφό σου. Ο έρωτας, αναλλοίωτος, παντοτινός. Εδώ οι διαφορές δεν φαίνονται. Το πόσο πονάς και το πόσο γελάς έχει σημασία. Και η φιλία, σαν το νερό που είναι πάντα εδώ και γεμίζει κάθε στιγμή μας. Σε αυτό τον κόσμο, σε αυτό το σταθερό και ασύνορα εύκαμπτο πλαίσιο κινούνται οι The Bad Poetry Social Club. Κάθε τους δουλειά τιμά το Spoken Word, την ποίηση που ρέει ήρεμα και σίγουρα, την αφήγηση που βάζει τις νότες και τα λόγια μαζί. Νομίζετε ότι είναι εύκολο; Δεν είναι. Στην περίπτωσή τους, η έκφραση «Ήρεμη Δύναμη» αποκτά νόημα, μορφή, κίνηση. Το άλμπουμ «Setta» είναι ψυχεδελική, παραισθητική, ονειρική, πολύμορφη αποκάλυψη.
Σκιά, φως και «Setta»
Η αρμονία, η συνεργασία και η ίδια ευαισθησία είναι που χαρακτηρίζει αυτή την παρέα. Και σε αυτή τη δουλειά δείχνουν πόσο καλά ξέρουν ο ένας τον άλλο. Στα εννιά κομμάτια του άλμπουμ ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Η μουσική επένδυση, οι φυσικοί ήχοι που παρεμβάλλονται και οι επιβλητικές αφηγήσεις-απαγγελίες, ενώνουν τη μουσική performance με τη λεκτική. Το συναίσθημα κατακλύζει την ερμηνεία, αλλά εκτρέπει σε φλύαρες κενολογίες. Υπάρχει όριο και ξεκάθαρος στόχος σε κάθε τραγούδι. Όσα αναφέραμε στην αρχή του κειμένου είναι εδώ. Το «Setta» θα μπορούσε να είναι σάουντρακ σε ταινία των αδερφών Νταρντέν, ο τρίτος πρωταγωνιστής στη διάδραση σκιάς-φωτός πάνω σε λευκό πανί στην ταράτσα εγκαταλειμμένου κτιρίου. Οι Fâné, Alexandra Epitheti, Vina Sergi, P.I.E.V, MFS παίρνουν και δίνουν δύναμη στους Dimitris Fragkoulis, Victor Forlidas [σ.σ έκανε την μουσική σύνθεση, ηχογράφηση των οργάνων και ενορχήστρωση], Maria Karetsou. Κάθε κομμάτι και μια ιστορία, ένας ατομικός κόσμος που ξεσπά και μας δίνει τα χρώματά του. Υπάρχει εξομολογητικό ύφος, αβίαστο, ανεμελιά, μια αλήθεια που «σπάει» και μια παιδική αθωότητα που κινεί το όλο εγχείρημα. Το «Setta» θα χρειαστεί τον χρόνο σας, την προσοχή σας. Αν το κάνετε, θα το αγαπήσετε. Τα κομμάτια «Ο γλάρος», «Όλυμπος 2918», «Blue Hour», είναι αυτά που ξεχωρίζουμε. Λόγια, ποίηση, μουσική, τι άλλο θέλετε;
