Αλέν Ντελόν: Η μαγευτική ομορφιά και το μυστηριώδες χάρισμα του πιο αινιγματικού σταρ του κινηματογράφου (vid)

Επιμέλεια: Newsroom
Αλέν Ντελόν: Η μαγευτική ομορφιά και το μυστηριώδες χάρισμα του πιο αινιγματικού σταρ του κινηματογράφου (vid)
Θλίψη στον παγκόσμιο κινηματογράφο μετά την ανακοίνωση του θανάτου του σπουδαίου Αλέν Ντελόν.

Ο Αλέν Ντελόν, που συχνά θεωρείται μια από τις πιο γοητευτικές και μυστηριώδεις μορφές του κινηματογράφου, ενσάρκωνε μια σπάνια και σχεδόν απόκοσμη γοητεία που τον ξεχώριζε. Η παρουσία του στην οθόνη δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μαγευτική, με μια ομορφιά που ήταν ταυτόχρονα στοιχειωτική και αινιγματική. Το πρόσωπο του Ντελόν μετέδιδε μια αίσθηση μυστηρίου, ευπάθειας και λανθάνουσας επικινδυνότητας - ένας συνδυασμός που τον έκανε έναν από τους πιο αξέχαστους άντρες σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου.

Υπάρχει μια διάσημη φωτογραφία από το 1967 που αποτυπώνει τα μοναδικά χαρακτηριστικά του Ντελόν. Σε αυτήν, κάθεται σε έναν καναπέ δίπλα στη Marianne Faithfull, με έναν συγκρατημένο Mick Jagger στην άλλη πλευρά. Η εικόνα, που τραβήχτηκε περίπου την εποχή που η Faithfull επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στο «The Girl on a Motorcycle», τη δείχνει να σκύβει προς τον Ντελόν, να γελάει, απορροφημένη εντελώς από την παρουσία του. Ο Jagger, συνήθως το επίκεντρο της προσοχής, φαίνεται ανήσυχος, με το βλέμμα του στραμμένο προς τα κάτω, καθώς κρατάει ένα τσιγάρο. Παρά τον μεταγενέστερο ισχυρισμό της Faithfull ότι δεν την έλκυε ο Ντελόν και ότι ο Jagger ζήλευε, η φωτογραφία λέει μια διαφορετική ιστορία.

Η γοητεία του Ντελόν ξεχώριζε. Σε αντίθεση με την ανοιχτή, αμερικανική ομορφιά αστέρων του Χόλιγουντ όπως ο Paul Newman ή ο Robert Redford, η ομορφιά του Ντελόν ήταν ασύλληπτη, σχεδόν απροσδιόριστη. Ήταν μια ομορφιά που παρέπεμπε σε κάτι πιο σκοτεινό και περίπλοκο, μια ιδιότητα που τον έκανε ιδανικό για τις εγκληματικές ταινίες των Γάλλων σκηνοθετών René Clément, Jacques Deray και Jean-Pierre Melville, καθώς και για τις τολμηρές, εσωστρεφείς ιταλικές ταινίες των Luchino Visconti και Michelangelo Antonioni.

 

Αυτή η αινιγματική ιδιότητα αναδεικνύεται ίσως καλύτερα από τον τρόπο με τον οποίο η ομορφιά του ήταν ταυτόχρονα δώρο και κατάρα. Το εξαίσιο πρόσωπο του Ντελόν, με την ψυχρή, σχεδόν αγαλματένια ακινησία του, τον έκανε μια εξωτική φιγούρα στις ιστορίες της εργατικής τάξης και στα δράματα που καθόρισαν μεγάλο μέρος της καριέρας του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη κινηματογραφική πίστωση του Ντελόν ήταν το 1958 στο «Sois Belle et Tais-Toi», απέναντι από τον επίσης πρωτοεμφανιζόμενο Jean-Paul Belmondo. Ο τίτλος, μια σεξιστική εντολή που απευθυνόταν συνήθως στις γυναίκες εκείνης της εποχής, μοιάζει σχεδόν προφητικός στην περίπτωση του Ντελόν. Η ομορφιά του μιλούσε γι' αυτόν. Με την πάροδο του χρόνου, ο Ντελόν έμαθε να εκμεταλλεύεται αυτή τη δύναμη, αφήνοντας το πρόσωπό του να μιλάει, αιχμαλωτίζοντας την κάμερα, σαν να την «υπνωτίζει», κάτι που λίγοι ηθοποιοί μπορούσαν να συναγωνιστούν.

Η κληρονομιά του Αλέν Ντελόν στον κινηματογράφο δεν είναι απλώς η κληρονομιά ενός όμορφου άνδρα, αλλά ενός σταρ που κατανόησε τη δύναμη της ομορφιάς του και το μυστήριο που αυτή προκαλούσε.