Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση στο γιατί οι φάλαινες όρκες ξεκίνησαν να εμβολίζουν σκάφη (vid)

Οι επιστήμονες έχουν μια νέα ανατριχιαστική θεωρία σχετικά με το γιατί τα κοπάδια των φαλαινών επιτίθενται σε σκάφη, υποδηλώνοντας ότι αυτά τα εξαιρετικά ευφυή θαλάσσια θηλαστικά μπορεί να χρησιμοποιούν τα σκάφη για να εξασκούν τις τεχνικές κυνηγιού τους.

Σύμφωνα με τους New York Times, ένα κοπάδι «εμβόλισε» πρόσφατα ένα ιστιοφόρο με την ονομασία Amidala στα ανοικτά των βορειοδυτικών ακτών της Ισπανίας, αφήνοντας τα δύο μέλη του πληρώματος αποκλεισμένα στο νερό μετά την επίθεση.

Το Amidala υπέστη ζημιές κατά την επίθεση, αλλά ευτυχώς κατάφερε να παραμείνει στην επιφάνεια. Το πλήρωμα έστειλε σήμα κινδύνου στο Κέντρο Ναυτικής Διάσωσης Finisterre και το ιστιοφόρο επέστρεψε με ασφάλεια στην ακτή. Ωστόσο, η επίθεση αυτή αποτελεί μέρος ενός ανησυχητικού μοτίβου που κάνει τους επιστήμονες να αναζητούν απαντήσεις. Μια από τις πιο συναρπαστικές θεωρίες τώρα είναι ότι οι όρκες μπορεί να χρησιμοποιούν αυτές τις αλληλεπιδράσεις για να βελτιώσουν τις κυνηγετικές τους ικανότητες - μια ιδέα που είναι τόσο συναρπαστική όσο και τρομακτική.

Το Ερευνητικό Ινστιτούτο Εμβολοφόρων Δελφινιών (BDRI) στην Ισπανία, το οποίο παρακολουθεί στενά αυτά τα περιστατικά εμβολισμού, έριξε φως στο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Η έρευνά τους δείχνει ότι τα κοπάδια των όρκων στα ισπανικά ύδατα κυνηγούν τον ερυθρό τόνο του Ατλαντικού, ένα τεράστιο και γρήγορο ψάρι που μπορεί να φτάσει σε μήκος τα τέσσερα μέτρα και να ζυγίζει έως και 907 κιλά. Το τεράστιο μέγεθος και η ταχύτητα αυτών των ψαριών τα καθιστούν δύσκολους στόχους για τις όρκες. Αυτό έχει οδηγήσει στη θεωρία ότι τα κοπάδια μπορεί να χρησιμοποιούν ιστιοφόρα ως υποκατάστατα αυτών των μεγάλων, ασύλληπτων ψαριών, επιτρέποντάς τους να εξασκούνται και να τελειοποιούν τις τεχνικές κυνηγιού τους.

«Οι φάλαινες-δολοφόνοι που αλληλεπιδρούν με σκάφη ενδεχομένως αντανακλούν εκδηλώσεις της συμπεριφοράς παιχνιδιού, ένα καθιερωμένο χαρακτηριστικό αυτών των εξαιρετικά ευφυών θηλαστικών», εξηγεί το ερευνητικό έγγραφο του BDRI. «Το παιχνίδι παρέχει ευκαιρίες στα θαλάσσια θηλαστικά να αναπτύξουν και να τελειοποιήσουν τόσο γνωστικές όσο και σωματικές δεξιότητες». Σε αυτό το πλαίσιο, οι αλληλεπιδράσεις των όρκων με τα σκάφη μπορεί να μην αποτελούν πράξεις επιθετικότητας, αλλά μάλλον μια μορφή «παιχνιδιού» που μιμείται σενάρια κυνηγιού, επιτρέποντάς τους να ακονίσουν τόσο τις συνεργατικές τεχνικές κυνηγιού όσο και τις ατομικές κινητικές δεξιότητες.

Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων με τα σκάφη, οι όρκες έχουν παρατηρηθεί να επιδίδονται σε διάφορες συμπεριφορές, όπως ισχυρά χτυπήματα, χρήση του σώματός τους ως μοχλού και δάγκωμα με διαφορετικά επίπεδα έντασης. Αυτές οι ενέργειες θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ασκήσεις για τις όρκες, όπου τα σκάφη λειτουργούν ως ερεθίσματα που τις ενθαρρύνουν να αναπτύξουν στρατηγικές και συντονισμό που απαιτούνται για το κυνήγι ευκίνητων και ταχέως κινούμενων θηραμάτων όπως ο τόνος του Ατλαντικού.

Ενώ η θεωρία παρέχει μια συναρπαστική ματιά στους πιθανούς λόγους πίσω από αυτές τις ασυνήθιστες συμπεριφορές, αποτελεί επίσης μια απογοητευτική υπενθύμιση του απρόβλεπτου του φυσικού κόσμου.