Η Αγγελίνα Δημητριάδη στο Gazzetta: «Οι γυναίκες ράπερ στην Ελλάδα είναι το μέλλον» (vid)

Το «Ραπ είναι Ραπ» και αυτό πρέπει να είναι η αρχή, η μέση και το τέλος. Επειδή, όμως, ακόμη είμαστε στο ξεκίνημα, η επανάληψη, η υπενθύμιση, είναι αναγκαία. Και κάπου εδώ συναντάμε την Αγγελίνα Δημητριάδη και το ντοκιμαντέρ της «Rap is Rap». Το έργο της αποτελεί τμήμα της διπλωματικής της εργασίας, πτυχιούχος του «Τμήματος Μουσικών Σπουδών» του ΑΠΘ, και δίνει τον λόγο στις γυναίκες που κάνουν ραπ στην Ελλάδα. Και ο πηγαίος, άμεσος λόγος όσων μιλάνε στην κάμερα, γίνεται καθαρή εικόνα και οι θεατές αντιλαμβάνονται ποιες είναι και τι προσφέρουν στη ραπ σκηνή. Οι καλλιτέχνιδες που μιλάνε είναι οι: Aria, Saw, Expe, Ladele, Lhspe. Υπάρχει, ωστόσο, και η αντρική γνώμη και τα λόγια του «Μικρού Κλέφτη» και του «Dof Twogee» συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση της γυναικείας συμβολής στην ελληνική ραπ σκηνή. Η δημιουργός του ντοκιμαντέρ δέχτηκε να μιλήσει γι’ αυτό στο Gazzetta και την ευχαριστούμε πολύ.

Ποια ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί το ντοκιμαντέρ;
Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν, είναι πως το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί τμήμα της διπλωματικής μου εργασίας. Είμαι πλέον πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ και όταν πριν ένα χρόνο περίπου είχε φτάσει η ώρα να ολοκληρώσω τον κύκλο των σπουδών μου, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα ντοκιμαντέρ για τη ραπ. Η συγκεκριμένη ιδέα για τη γυναικεία πλευρά της ελληνικής ραπ σκηνής ήρθε έπειτα από αρκετή σκέψη και συζήτηση με τον καθηγητή μου, αφού δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου ένα ντοκιμαντέρ που να θίγει το συγκεκριμένο ζήτημα.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού μέχρι στιγμής;
Αρχικά χαίρομαι πολύ που βλέπω πως το φιλμ μου έχει απήχηση. Είναι σημαντικό να το δει ο κόσμος και θεωρώ πως είναι μια καλή ευκαιρία για να μας βάλει όλους σε σκέψεις όσον αφορά τη μουσική, αλλά και τη δομή της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχουν πολλά θετικά σχόλια από ανθρώπους που φαίνεται να εκτιμούν την προσπάθειά μου να ερευνήσω ένα θέμα που βρισκόταν στην αφάνεια, ωστόσο όπως πολύ σωστά ειπώθηκε και στο ντοκιμαντέρ, είναι αδύνατο να υπάρχουν μηδέν αρνητικά σχόλια σε οτιδήποτε δημοσιεύεται.

Έχεις λάβει μηνύματα από άντρες ράπερ;
Η αλήθεια είναι πως όχι, πέραν αυτών που συντέλεσαν στο ντοκιμαντέρ, όμως δεν μπορώ να γνωρίζω αν έχει φτάσει καν στις οθόνες τους.

Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε να μιλάει και ο «Μικρός Κλέφτης». Απευθύνθηκες και σε άλλους άντρες ράπερ;
Όχι, δεν απευθύνθηκα σε άλλους άντρες ράπερ. Ήμουν αρκετά τυχερή την ιδέα μου να την βρει ενδιαφέρουσα ο ΜΚ και να συμφωνήσει να συμμετέχει, όπως φυσικά και ο DOF που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ. Η συμμετοχή τους είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς ήθελα να ακουστεί και η ανδρική πλευρά, χωρίς όμως να επισκιάζει τις πρωταγωνίστριες του ντοκιμαντέρ, που είναι οι γυναίκες.

«Πλέον μπορώ να πω πως το επικρατέστερο είδος μουσικής στο Spotify μου, είναι το ραπ που κάνουν γυναίκες»

Ποια σκέψη κυριαρχούσε στη διαδικασία της δημιουργίας του ντοκιμαντέρ;
Από την αρχή μέχρι το τέλος της παραγωγής του ντοκιμαντέρ, η κυρίαρχη σκέψη μου ήταν να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, που θα μπορέσει να γίνει τροφή για σκέψη για τους θεατές. Ακόμη και τώρα που πλέον έχει δημοσιευθεί, προσπαθώ και ευελπιστώ να έχει κάποια κοινωνική επίδραση και να φέρει αλλαγές προς το καλύτερο στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον κόσμο.

Υπήρξαν δυσκολίες στην υλοποίηση του εγχειρήματος;
Φυσικά και υπήρχαν δυσκολίες, και πού δεν υπάρχουν; Η μεγαλύτερη ίσως ήταν το οικονομικό κομμάτι, καθώς το μπάτζετ ήταν μηδενικό και έπρεπε να ταξιδέψω, να αγοράσω κάποιον εξοπλισμό που μου έλειπε και όλα αυτά με δικά μου έξοδα, σαν φοιτήτρια. Πέρα από αυτό, το κομμάτι της επικοινωνίας είναι δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά αν δεν σε γνωρίζουν προσωπικά τα άτομα που θέλεις να συνεργαστείς. Πρέπει να κερδίσεις της εμπιστοσύνη τους και να τους διαβεβαιώσεις πως το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό.

Τι κατάλαβες για τις γυναίκες ράπερ κάνοντας αυτό το ντοκιμαντέρ;
Αυτό που κατάλαβα είναι πως οι γυναίκες ράπερ στην Ελλάδα είναι το μέλλον. Θίγουν σημαντικά κοινωνικά θέματα από τη γυναικεία πλευρά, κάτι που πιστεύω πως σαν κοινωνία έχουμε ανάγκη. Κι εγώ ως γυναίκα, κατά τη διάρκεια της έρευνας, ακούγοντας τη μουσική τους και τις απόψεις τους ένιωσα μια ταύτιση, και πλέον μπορώ να πω πως το επικρατέστερο είδος μουσικής στο Spotify μου, είναι το ραπ που κάνουν γυναίκες.

Γιατί δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει;
Νομίζω πως έχει ειπωθεί ξεκάθαρα μέσα στο ντοκιμαντέρ. Υπάρχουν τόσα στερεότυπα απέναντι στο ρόλο που πρέπει να έχει η γυναίκα, με τι είναι «πρέπον» να ασχολείται, που δύσκολα μπορεί να αποβάλλει κάποιος που έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον γεμάτο πατριαρχικά κατάλοιπα.

Αν το ραπ είναι ένα, ποιοι είναι αυτοί και πώς κάνουν τον διαχωρισμό «αντρικό ραπ-γυναικείο ραπ»;
Όλοι! Είτε άθελά μας, είτε εν γνώσει μας. Άλλωστε πώς είναι δυνατόν να μην κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα στο γυναικείο και το αντρικό φύλο όταν από παιδιά διδασκόμαστε για τη δυαδικότητα του φύλου; Οπότε αν γίνεται η διάκριση σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, είναι λογικό επόμενο να συμβεί και στη μουσική.

Ποιος ραπ στίχος θα ταίριαζε στο ντοκιμαντέρ;
Πολλοί. Αλλά νομίζω πως αυτός που συνοψίζει τα πάντα είναι από το «Χάρηκα» της EXPE: Πως για γυναίκα είμαι καλή γι’ αυτούς, αυτό ποτέ μην ξαν’ ακούσω.

-Η Aria στο Spotify

-Η Saw στο Spotify

-Η Ladele στο Spotify

-Η Expe στο Spotify

-Η Lhspe στο Spotify