Επαναστατική μελέτη εικάζει ότι υπάρχει μια «τρίτη κατάσταση» ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο

Επιμέλεια: Newsroom
Επαναστατική μελέτη εικάζει ότι υπάρχει μια «τρίτη κατάσταση» ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο
Η έρευνα αυτή δημιουργεί ενδιαφέρουσες δυνατότητες για το μέλλον της συνθετικής βιολογίας.

Σε μια σημαντική εξέλιξη για τη συνθετική βιολογία, οι επιστήμονες πρότειναν μια πρωτοποριακή έννοια: μια «τρίτη κατάσταση» που υπερβαίνει την παραδοσιακή αντίληψη της ζωής και του θανάτου. Ενώ οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνηθίσει στη δυαδική άποψη ότι η ζωή τελειώνει με το θάνατο, αυτή η νέα έρευνα υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει μια πρόσθετη φάση στο ενδιάμεσο - μία με δυνητικά μετασχηματιστικές επιπτώσεις για τη βιολογία και την ιατρική.

Οι βιολόγοι Peter Noble και Alex Pozhitkov, οι οποίοι δημοσίευσαν πρόσφατα τα ευρήματά τους στο περιοδικό «The Conversation», υποστηρίζουν ότι η εμφάνιση νέων πολυκυτταρικών μορφών ζωής αμφισβητεί τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι ο θάνατος είναι το τελικό στάδιο της βιολογικής ζωής. Η έρευνά τους εξετάζει πώς τα κύτταρα μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν ακόμη και μετά το θάνατο ενός οργανισμού, οδηγώντας σε εντελώς νέες δυνατότητες για την επιστήμη και την ιατρική.

Εστιάζοντας στη μεταθανάτια κυτταρική δραστηριότητα, οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι ορισμένα κύτταρα μέσα σε έναν οργανισμό παραμένουν ενεργά και μετά το θάνατο. Αυτό έχει ήδη αποδειχθεί μέσω επιτυχημένων δωρεών οργάνων, όπου τα μεταμοσχευμένα όργανα συνεχίζουν να λειτουργούν σε άλλο σώμα. Η έρευνα των Noble και Pozhitkov πηγαίνει την έννοια αυτή ένα βήμα παραπέρα, διερευνώντας πώς κύτταρα από νεκρούς οργανισμούς μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν σε νέες, λειτουργικές οντότητες.

 

Αυτές οι ανακαλύψεις αναδεικνύουν την «πλαστικότητα» των κυττάρων - την ικανότητά τους να μεταμορφώνονται και να αναλαμβάνουν νέους ρόλους, ακόμη και μετά το θάνατο. Αυτή η εγγενής ευελιξία ανοίγει νέα σύνορα για τους επιστήμονες, επιτρέποντάς τους να διερευνήσουν τη δυνατότητα δημιουργίας μηχανών ή συνθετικών μορφών ζωής τόσο από ζωντανά όσο και από νεκρά κύτταρα.

Οι Noble και Pozhitkov σημειώνουν ότι διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν το κατά πόσον τα κύτταρα και οι ιστοί μπορούν να επιβιώσουν μετά θάνατον, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών συνθηκών, της μεταβολικής δραστηριότητας και των μεθόδων συντήρησης που χρησιμοποιούνται.

Η έρευνα αυτή δημιουργεί ενδιαφέρουσες δυνατότητες για το μέλλον της συνθετικής βιολογίας. Αξιοποιώντας τη μεταθανάτια πλαστικότητα των κυττάρων, οι επιστήμονες θα μπορούσαν ενδεχομένως να δημιουργήσουν νέους οργανισμούς ή μηχανές με εξειδικευμένες λειτουργίες, χρησιμοποιώντας κύτταρα από οργανισμούς που δεν είναι πλέον ζωντανοί. Ενώ αυτό μπορεί να αμφισβητήσει τα παραδοσιακά όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, υπόσχεται επίσης να φέρει επανάσταση σε τομείς όπως η μεταμόσχευση οργάνων, η βιοτεχνολογία, ακόμη και η τεχνητή νοημοσύνη.