Η νομική παραδοξότητα με πρωταγωνιστή τον Πούτιν: Δικηγόροι είχαν ισχυριστεί ότι ο Ντόμπι από το «Χάρι Πότερ» έμοιαζε στο Ρώσο πρόεδρο
Πάνω από δύο δεκαετίες πριν, μια περίεργη διαμάχη προέκυψε από τη Ρωσία, που δεν αφορούσε κανέναν άλλο από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και το ξωτικό Ντόμπι από την αγαπημένη σειρά ταινιών «Χάρι Πότερ». Το 2003, μια ομάδα Ρώσων δικηγόρων απείλησε να μηνύσει την Warner Bros., τους παραγωγούς των ταινιών Χάρι Πότερ, για αυτό που ισχυρίζονταν ότι ήταν μια αλλόκοτη ομοιότητα μεταξύ του προέδρου της Ρωσίας και του χαρακτήρα με τα πλαδαρά αυτιά και τα έντομα μάτια.
Η ιστορία, όσο παράξενη κι αν ακούγεται, άρχισε να κυκλοφορεί τότε στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, με αρκετούς δικηγόρους να εκφράζουν την πεποίθησή τους ότι η φυσική εμφάνιση του Ντόμπι είχε ως πρότυπο τον Πούτιν. Ανέφεραν ότι το φαλακρό κεφάλι του ξωτικού, η μυτερή μύτη και τα μεγάλα μάτια μοιάζουν τρομακτικά με τα χαρακτηριστικά του ίδιου του Ρώσου ηγέτη. Οι διαδικτυακές συζητήσεις σχετικά με αυτή την παράξενη σύγκριση εξαπλώθηκαν ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η παιδική ιστοσελίδα CBBC του BBC διεξήγαγε δημοσκόπηση σχετικά με το αν ο Ντόμπι και ο Πούτιν «χωρίστηκαν στη γέννηση». Από τους 5.500 ανθρώπους που συμμετείχαν, το 54% πίστευε ότι οι δύο τους μοιάζουν εντυπωσιακά.
Vladimir Putin was convinced that Dobby from the Harry Potter films was based on him and planned to sue Warner Bros. pic.twitter.com/O3pwPHnbPd
— Film Facts 🎬 (@Factsonfilm) October 1, 2021
Ενώ η πιθανή αγωγή προκάλεσε σημαντική προσοχή στα μέσα ενημέρωσης, πολλοί ειδικοί αμφισβήτησαν τη βιωσιμότητά της. Ένας εκπρόσωπος από τη Ρωσική Ένωση Δικηγόρων αναγνώρισε τη δυσκολία της άσκησης τέτοιων υποθέσεων, σημειώνοντας ότι τα δικαστήρια θα χρειάζονταν εκτεταμένες μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων για να αποδείξουν την εσκεμμένη ομοιότητα.
Η υπόθεση δεν υλοποιήθηκε ποτέ, και δεν ασκήθηκε καμία επίσημη νομική αγωγή κατά της Warner Bros. Ωστόσο, και μόνο η υπόνοια μιας τέτοιας αγωγής αντανακλά μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της ποπ κουλτούρας και ένα περίεργο παράδειγμα του πώς παγκόσμιες προσωπικότητες μπορούν να γίνουν αντικείμενο χιουμοριστικών, αν όχι εντελώς σοβαρών, συγκρίσεων.