BBC: Οι 5 λόγοι που δυσκολεύεται ο Τραμπ να λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία

• 1. Ο Τραμπ υπερεκτίμησε τις διαπραγματευτικές του ικανότητες
• 2. Ο Πούτιν δεν βιάζεται να συμφωνήσει
• 3. Η εσφαλμένη εστίαση του Τραμπ στον Ζελένσκι
• 4. Η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης
• 5. Η εστίαση του Λευκού Οίκου στα ουκρανικά ορυκτά
• Συμπέρασμα: Ο δρόμος για την ειρήνη δεν είναι εύκολος

«Θα λύσω το ουκρανικό σε 24 ώρες μόλις γίνω πρόεδρος», υποσχόταν με απόλυτη αυτοπεποίθηση ο Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Ακόμα και στη συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον Σεπτέμβριο του 2024 στη Νέα Υόρκη, επέμεινε στη ρητορική του: «Αν νικήσουμε, πιστεύω ότι θα το λύσουμε πολύ γρήγορα», είχε δηλώσει.

Ωστόσο, δύο μήνες μετά την ορκωμοσία του, φαίνεται πως στον Λευκό Οίκο συνειδητοποιούν ότι η προσπάθεια τερματισμού ενός τόσο σύνθετου και βίαιου πολέμου δεν είναι απλή υπόθεση. Μάλιστα, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο ίδιος ο Τραμπ παραδέχθηκε ότι ήταν λίγο σαρκαστικός όταν έλεγε πως θα λύσει το ουκρανικό μέσα σε μία μέρα.

Το BBC αναλύει πέντε βασικούς λόγους που εμποδίζουν την υλοποίηση των σχεδίων του Αμερικανού προέδρου.

1. Ο Τραμπ υπερεκτίμησε τις διαπραγματευτικές του ικανότητες

Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο Τραμπ φαίνεται να παρανόησε την επιρροή της προσωπικής του διπλωματίας. Εδώ και χρόνια ισχυρίζεται ότι οποιοδήποτε διεθνές πρόβλημα μπορεί να λυθεί αν καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον αντίπαλο ηγέτη και κάνει μια συμφωνία.

• Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Τραμπ είχε την πρώτη του τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Τη χαρακτήρισε «άκρως παραγωγική».
• Στις 18 Μαρτίου, οι δύο ηγέτες μίλησαν ξανά.

Ωστόσο, αντί για μια άμεση 30ήμερη εκεχειρία, όπως ήλπιζε ο Τραμπ, το μόνο που απέσπασε από τον Πούτιν ήταν μια αόριστη υπόσχεση να σταματήσει τις ρωσικές επιθέσεις σε ουκρανικές ενεργειακές υποδομές—μια δέσμευση που παραβιάστηκε λίγες ώρες μετά, σύμφωνα με το Κίεβο.

2. Ο Πούτιν δεν βιάζεται να συμφωνήσει

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Πούτιν δεν αισθάνεται καμία πίεση να επισπεύσει μια ειρηνευτική συμφωνία. Ο Ρώσος πρόεδρος, σε δηλώσεις του τον Μάρτιο, ξεκαθάρισε ότι δεν αποδέχεται το σχέδιο των ΗΠΑ για προσωρινή κατάπαυση του πυρός.

Ο Πούτιν απαιτεί πρώτα να διευθετηθούν οι «αιτίες του πολέμου», όπως:

• Ο φόβος του Κρεμλίνου για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ.
• Ο ισχυρισμός ότι η Ουκρανία αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας.
• Αντί να συζητήσει άμεσα μια λύση, έθεσε νέους όρους και ερωτήματα, καθυστερώντας περαιτέρω τις διαπραγματεύσεις.

3. Η εσφαλμένη εστίαση του Τραμπ στον Ζελένσκι

Η κυβέρνηση Τραμπ επικεντρώθηκε αρχικά στην πίεση προς το Κίεβο, πιστεύοντας ότι ο Ζελένσκι ήταν το βασικό εμπόδιο στη διαδικασία ειρήνευσης. Η Ουάσιγκτον πίστευε ότι ο Ουκρανός πρόεδρος έπρεπε να κάνει παραχωρήσεις για να τερματιστεί ο πόλεμος.

Ωστόσο, αυτή η στρατηγική δημιούργησε εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου και επηρέασε αρνητικά τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη. Παράλληλα, ο Πούτιν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, κερδίζοντας πολύτιμο διπλωματικό χρόνο.

4. Η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης

Η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση δεν μπορεί να λυθεί απλώς με μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός. Το Κίεβο πρότεινε μια παύση των επιθέσεων σε αέρα και θάλασσα, αλλά οι απεσταλμένοι του Τραμπ επέμειναν σε εκεχειρία σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου.

Το πρόβλημα; Η ρωσο-ουκρανική γραμμή μάχης εκτείνεται σε πάνω από 1.200 χιλιόμετρα, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την επιτήρηση μιας εκεχειρίας. Επιπλέον, ακόμα και η ρωσική δέσμευση να σταματήσουν οι επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές απαιτεί τεχνικές διαπραγματεύσεις.

5. Η εστίαση του Λευκού Οίκου στα ουκρανικά ορυκτά

Ο Τραμπ και οι σύμβουλοί του δαπάνησαν πολύτιμο χρόνο σε διαπραγματεύσεις για τα ουκρανικά ορυκτά, αντί να δώσουν προτεραιότητα στον τερματισμό των εχθροπραξιών. Ο Λευκός Οίκος επιδίωξε συμφωνία με το Κίεβο, που θα επέτρεπε σε αμερικανικές εταιρείες να έχουν πρόσβαση στα πλούσια ορυκτά αποθέματα της Ουκρανίας.

Ωστόσο:

• Ο Ζελένσκι ζητούσε πρώτα εγγυήσεις ασφαλείας από τις ΗΠΑ.
• Ο Τραμπ υποστήριξε ότι η παρουσία αμερικανικών εταιρειών εξόρυξης στην Ουκρανία θα λειτουργούσε αποτρεπτικά απέναντι στη Ρωσία.

Τελικά, ο Ζελένσκι υπέγραψε τη συμφωνία, αλλά η Ουάσιγκτον δεν την έχει εγκρίνει ακόμα, αναζητώντας καλύτερους όρους-ίσως και έλεγχο σε ουκρανικά πυρηνικά εργοστάσια.

Συμπέρασμα: Ο δρόμος για την ειρήνη δεν είναι εύκολος

Παρά τις αρχικές του αισιόδοξες δηλώσεις, ο Τραμπ φαίνεται να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της σύγκρουσης.

• Χωρίς την πίεση της Ουάσιγκτον, δεν θα είχαν ξεκινήσει καν οι διαβουλεύσεις.
• Όμως, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, η ειρηνευτική διαδικασία απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της.

Ο χρόνος θα δείξει αν η στρατηγική του Τραμπ μπορεί να οδηγήσει σε πραγματικά αποτελέσματα ή αν απλώς θα παραμείνει μια προεκλογική υπόσχεση που δεν τηρήθηκε.