Είκοσι τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που είναι πλέον ... κλασσικά (vids)

Συζητούσα πριν από λίγες ημέρες, εν μέσω καραντίνας λόγω του κορονοϊού (covid-19), πόσα χρόνια απομένουν ακόμη για να πάμε στη συναυλία για τα 50 χρόνια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Καταλάβαμε πως είναι μόλις τρία χρόνια. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο σκέφτηκα πόσα και πόσα κομμάτια του Βασίλη μας έχουν κάνει να ερωτευτούμε, να κλάψουμε, να "τρελαθούμε". Πόσα και πόσα μας ηρεμούν και μας ταράζουν το μυαλό.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι πλέον κλασσικός. Τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή. Τον ακολουθώ χρόνια και χρόνια στα θέατρα, στα κλαμπ, στα μαγαζιά. Στη "Σφεντόνα", στο "Θέατρο Βράχων", στο "Ηρώδειο", στο "Πινόκιο". Εκεί στις συναυλίες όπως εκείνη την ημέρα που έκλεισε ο "Ατλαντίς" και άνοιξε τη "Σφεντόνα" για να τραγουδήσει για φίλους.

Με τον Θεοδωράκη, τον Λοϊζο, τον Μικρούτσικο, τον Τριπολίτη, τον Ιωάννου, τον Αλκαίο, τον Μεσημέρη, τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Ζουγανέλη, τον Μπουλά, την Βιτάλη, την Χαρούλα, τον Νταλάρα, τον Άσιμο, τον Τσιλιφώνη, τον Σαββόπουλο, τον Μητροπάνο, τον Καρυωτάκη, τον Καμπανέλλη, τον Τσιτσάνη, τον Λειβαδίτη, την Νικολακοπούλου, τον Μαρκόπουλο, τον Νεγρεπόντη...

Είναι δύσκολο να επιλέξεις από έναν καλλιτέχνη που είναι στην δισκογραφία σχεδόν 50 χρόνια τα 20 καλύτερα κομμάτια του που έχουν γίνει πια κλασσικά. Πιο δύσκολο είναι να τα βάλεις και σε σειρά, να τους δώσει και αύξοντα αριθμό. Γι' αυτό θα τα βάλουμε στη σειρά ανάλογα με την χρονολογία έκδοσης τους. Κάποια ξεχάσαμε, κάποια δεν χώρεσαν. Είναι χιλιάδες τα τραγούδια.

Ο στρατιώτης (1974)

Κυκλοφόρησε το 1974 στον δίσκο του Μάνου Λοϊζου με τίτλο τα "Τραγούδια του δρόμου". Οι στίχοι είναι της Κωστούλας Μητροπούλου. Τόσα χρόνια το ακούς σε κάθε συναυλία. Άλλοτε με τη λέξη μονότονο και άλλοτε με την λέξη φασιστικό. Ξεσηκώνει τα πλήθη και ο Βασίλης στις συναυλίες του κάνει παύση στο ρεφρέν για να το τραγουδήσουν οι φαν του. «Του είπαν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις». Ο δίσκος κυκλοφόρησε όταν έφτανε στο τέλος του ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και ο "Τρίτος Παγκόσμιος" του Γιάννη Νεγρεπόντη.

Ένα μαχαίρι (1979)

Είναι από τον δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου με τον τίτλο "Σταυρός του Νότου" σε ποίηση Νίκου Καββαδία. Είναι ένας δίσκος που άλλαξε πολλά στο ελληνικό τραγούδι και ακόμη και σήμερα 41 χρόνια μετά από την κυκλοφορία του ... πουλάει. Στον δίσκο ερμηνεύουν Αιμιλία Σαρρή, ο Γιάννης Κούτρας και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. «Και αφού κανέναν δεν μισώ στον κόσμο να σκοτώσω φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...».

Ένας Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί (1979)

Από τον ίδιο δίσκο, τον "Σταυρό του Νότου". Έχει τραγουδηθεί σε συναυλίες από δεκάδες καλλιτέχνες. Είναι ένα καθαρά συναυλιακό κομμάτι. Είναι η ιστορία του Γουίλι του μαύρου θερμαστή. Ο κόσμος θα ταυτιστεί με τον ήρωα και θα ψάξει στο χάρτη να βρει το Τζιμπουτί. Οι ιστορίες του Γουίλι όταν έπινε την άσπρη σκόνη έχει γοργόνες, για άλογα που κάλπαζαν στη θάλασσα. Ο ήρωας μας πέθανε αλλά η ανάμνηση του μένει και θα μείνει για χρόνια... Στις "Γραμμές των Οριζόντων" ο Παπακωνσταντίνου θα ερμηνεύσει το "William George Allum", που είναι η ιστορία ενός Εγγλέζου θερμαστή, αλλά δεν θα έχει την απήχηση της ιστορίας του Γουίλι.

Κουρσάρος (1982)

Είμαστε στο 1982. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα βγάλει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, με τον τίτλο "Φοβάμαι". Το πρώτο τραγούδι είναι σε στίχους Παύλου Μάτεση και σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου. Είναι ο "Κουρσάρος". Ένα σπαρακτικό κομμάτι που μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο ενός νεαρού που έχει ως θεό του μια χιλιάρα μηχανή. «Και η ζωή να περνάει λαθραία...». Μια κοινωνία ξένων. Ένας ύμνος στα παιδιά εκείνα που έφυγαν νωρίς... Κάθε φορά που το ακους κλαις με τα φωνητικά...

Σεμπάστιαν (1982)

Είναι άλλο ένα κομμάτι που επιλέξαμε από τον δίσκο "Φοβάμαι". Είναι του Steve Harley και τους στίχους έχει αποδώσει στα ελληνικά ο αείμνηστος Σάκης Μπουλάς. Απίστευτος στίχος. Ο θάνατος κυριαρχεί σ΄όλο το τραγούδι. Πολλά χρόνια μετά ο Βασίλης συνάντησε τον Steve Harley και τραγούδησαν μαζί αυτό το κομμάτι. Ο ένας με αγγλικό και ο άλλος μ' ελληνικό στίχο.

Σ' ακολουθώ (1982)

Είναι ένα από τα κλασσικά κομμάτια του Μάνου Λοϊζου. Ακούστηκε στον δίσκο "Για μια μέρα ζωής" που κυκλοφόρησε το 1980 και το τραγούδησε ο ίδιος ο συνθέτης. Στον δίσκο εκείνο ο Παπακωνσταντίνου θα πει το "Κι αν είμαι ροκ". Δυο χρόνια αργότερα ο Βασίλης θα βάλει το μοναδικό αυτό κομμάτι στον δίσκο του με τίτλο "Φοβάμαι". Θα το κάνει κλασσικό!

Φοβάμαι (1982)

Σε στίχους του Ανδρέα Πανταζή και σε μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη το "Φοβάμαι" είναι το έσχατο κομμάτι του δίσκου αλλά εκείνο που έδωσε και το όνομα στο LP. Μια "περίεργη" μουσική και ένας στίχος που μοιάζει σαν να έχει προκύψει από το "1984" του Όργουελ. «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα αλλά χωρίς εμένα».

Ο μαύρος γάτος (1984)

Από τον δίσκο "Διαίρεση" που κυκλοφόρησε το 1984. Είναι σε μουσική Βασίλη Παπακωνσταντίνου και σε στίχους Θανάση Παπακωνσταντίνου. Είναι στο μακρινό 1984 και είναι πλέον κλασσικό. Οι περιπέτειες ενός... γάτου με το σύστημα και το κράτος των αρχόντων. Μια ιστορία παλιά που θέλει εκείνον που δεν συμφωνεί με τις πρακτικές της εξουσίας να "βαπτίζεται" αναρχικός. "Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα».

Άσε με να κάνω λάθος (1984)

Το κομμάτι ξεσήκωσε θύελα αντιδράσεων από τον κλήρο την εποχή εκείνη. Ο στίχος του "Δεν μου αρέσουν οι σωτήρες δεν γουστάρω να σωθώ", συζητήθηκε πολύ και σε πολλές εκτελέσεις σε συναυλίες άλλαξε ο προφήτης και έγινε ψευτοπροφήτης. Είναι ένα κομμάτι σύγκρουσης, αμφισβήτησης. Είναι ένα ατόφιο παιδί της εποχής του που ακούστηκε στην ταινία "Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται". Την μουσική και τους στίχους έγραψε ο σκηνοθέτης Ανδρέας Τσιλιφώνης. Άλλο ένα τραγούδι από την Δι-αίρεση!

Πριν το τέλος (1984)

Με μουσική που σε ταξιδεύει. Ο στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου απογειώνει το κομμάτι. Το έγραψε ο Ιταλός Λούσιο Μπατίτσι και κυκλοφόρησε στην γειτονική χώρα με τον τίτλο «I giardini di marzo». Ο Βασίλης το τραγούδησε σ' άλλο δίσκο με τον Γιώργο Νταλάρα αλλά και με την Ελευθερία Αβρανιτάκη. «Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη...». Για εκείνους που φεύγουν πριν δουν το τέλος... Στον ίδιο δίσκο μεγάλη επιτυχία ήταν και παραμένει και το "Δεν υπάρχω" του Chris de Burgh.

Χαιρετίσματα (1987)

Αυτό το κομμάτι έκανε γνωστό τον Βασίλη Παπακωσνταντίνου στις πλατιές μάζες. Είναι από τον δίσκο "Χαιρετίσματα" σε στίχους της Αφροδίτης Μάνου και μουσική του Βασίλη. Είναι ένα κομμάτι γροθιά στο κατεστημένο. Ένα κομμάτι για τους ανένταχτους που ακούς σε κάθε συναυλία του καλλιτέχνη. «Αυτόν που πάντοτε την τρώτε από πίσω και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς...». Στον ίδιο η Αφροδίτη Μάνου έχει γράψει και την τρυφερή μπαλάντα "Πάρε με" που είναι ένας ύμνος στον έρωτα.

Καταρρέω (1987)

Ο δίσκος "Χαιρετίσματα" έχει πέντε κομμάτια του Νικόλα Άσιμου. Ένα από αυτά είναι και το "Καταρρέω". Ένα κομμάτι που "αγαπάει" τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά όχι και τις γυναίκες. Ο Νικόλας γράφει για τον ελεύθερο έρωτα και την προετοιμασία να μετατραπείς σε ... κερατάς. Σχολιάζει φυσικά και την εποχή του με τις... ρόδες και τα πυρηνικά.

Μπουμ (1988)

Είμαστε στο 1988. Ο δίσκος "Όλα απο χέρι καμένα" ακολουθεί τα "Χαιρετίσματα". Τους στίχους έχει γράψει ο Κώστας Τριπολίτης. Δύσκολος, ακατανόητος για κάποιους. Αληθινός. Το "μπουμ" είναι ένα κομμάτι μπροστά από την εποχή του. Την μουσική υπογράφει ο Θάνος Μικρούτσικος. «Τη ζωή που σκότωσα εγώ, είναι η ζωή που νοσταλγώ», ένας στίχος ένας ολόκληρος δίσκος. Δυο χρόνια μετά από το Τσέρνομπιλ.

Ελλάς (1989)

Άλλο ένα συναυλιακό τραγούδι που "απογείωσε" τον Παπακωνσταντίνου. Είναι το "Ελλάς" του Σταμάτη Μεσημέρι και κυκλοφόρησε πρώτο στη σειρά στο δίσκο "Χορεύω" του Βασίλη. Η πολιτική στη χώρα με όρους ποδοσφαίρου. Τα δίχρωμα κασκόλ (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και το αιώνιο ερώτημα: "Τι θα γίνει φίλε μου με εμάς". Το "βρώμικο 89". Ένας στίχος: "Ψάχνεις για το μεγαλείο που σου μάθαν στο σχολείο και εξώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς".

Σφεντόνα (1992)

Είναι το αυτοβιογραφικό τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Κυκλοφόρησε το 1992 στον δίσκο "Σφεντόνα" σε στίχους και μουσική του Βασίλη. Περιγράφει τη ζωή του από την Αρκαδία έως την Αθήνα, από την πάλη στην καθιέρωση. Είναι ένα τραγούδι ονείρων, ένα τραγούδι ζωής. Ένα αλλιώτικο νανούρισμα.

Ένα καράβι (1993)

Από τον δίσκο του Αλέξανδρου Δήμα με τίτλο "Τα φεγγάρια του χειμώνα είναι λίγο παλαβά" προέκυψε μια μεγάλη επιτυχία για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Είναι το τραγούδι "Ένα Καράβι". Κυκλοφόρησε το 1993 αλλά ακόμη και σήμερα συνήθως κλείνει τις συναυλίες του καλλιτένχη... "Άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ".

Πόρτο Ρίκο (1994)

Το διαμάντι αυτό περιλαμβάνεται στον δίσκο με τίτλο "Δε σηκώνει" που κυκλοφόρησε το 1994. Την μουσική έχει γράψει ο Σταμάτης Μεσημέρης και τον στίχο ο Άλκης Αλκαίος. Ένα κομμάτι για την μάχη της ζωής. Ένα κομμάτι για τον Τσε ή για τον Νίκο Μπελογιάννη που μας λέει ότι αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. «Σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη».

Μπαγάσας (1997)

Άλλο ένα κομμάτι του Νικόλα Άσιμου. Οι στίχοι του σκαλίστηκαν και στον τάφο του Νικόλα. Είναι ο "Μπαγάσας" από τον δίσκο "Πες μου ένα ψέμα ν΄αποκοιμηθώ" που κυκλοφόρησε το 1997. Είναι ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που περιλαμβάνει αρκετά τραγούδια του Νικόλα Άσιμο, ο οποίος είχε αυτοκτονήσει τον Μάρτιο του 1988. Στον δίσκο ακούμε και την επιτυχία "Ευτυχώς".

Καμπαρντίνα - Έφηβα Γεράκια (1999)

Στο 1999 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κυκλοφορεί δυο δίσκους. Ο πρώτος με τίτλο "Να με φωνάξεις" που ξεχωρίζει το κομμάτι "Καμπαρντίνα" σε στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Χριστόφορου Κροκίδη.

Ακολούθησε η "Θάλασσα στη σκάλα". Ήταν ένας δίσκος σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου και σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Το τρίτο κατά σειρά κομμάτι με τίτλο "Έφηβα Γεράκια" είναι το τραγούδι της νέας γενιάς των φίλων του Βασίλη.