Τα «Ζεστά Ποτά» σερβίρονται και 35 χρόνια μετά (vids)
Τα δίδυμα αδέλφια από το Μπραχάμι (Άγιος Δημήτριος), ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, τον έχουν χαρακτηρίσει "ηρωϊκό". Είναι ο πρώτος του και εάν δεν τα κατάφερναν ίσως να τα είχαν παρατήσει...
Τα τραγούδια του δίσκου είχαν δουλευτεί από το 1977 αλλά ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1985. Στο τέλος το καλό πάντα κερδίζει και τα τραγούδια αυτά, τα δέκα, ήταν πολύ καλά.
Οι Κατσιμιχαίοι πήγαιναν συνεχώς στην δισκογραφική εταιρεία για να δώσουν την κασέτα με τα τραγούδια αλλά κανείς δεν τους έδινε σημασία. Το "μέσο", η "κλίκα" σε έβαζε πιο εύκολα στο ... κόλπο.
Ο Χάρης και ο Πάνος δεν έβγαλαν τον δίσκο τους γιατί αυτά τα τραγούδια έπρεπε ν' ακουστούν. Τους πήρε υπό την προστασία του ο Μανώλης Ρασούλης που ήταν και ο παραγωγός.
Τον έγραψαν τις "βάρβαρες" ώρες. Δίπλα τους ο Άκης Γλολφίδης, ο Γιάννης Σπάθας, ο Νίκος Αντύπας. Οι φίλοι έβγαλαν αυτό τον δίσκο που ξεπέρασε τις 100.000 πωλήσεις.
Οι φίλοι και το πείσμα του Χάρη και του Πάνου. Ο δίσκος έχει δέκα κομμάτια. Αρχίζει με το "Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα" και ακολουθούν: "Προσωπικές οπτασίες", "Φάνης", Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα", "Μια βραδιά στο Λούκι", "Ρίτα-Ριτάκι", "Για ένα κομμάτι ψωμί", "Υπόγειο", "Κορίτσια της Συγνώμης" και το "Γέλα Πουλί μου Γέλα".
Δίσκος με ιστορίες της διπλανής πόρτας. Δίσκος με πολλά είδη μουσικής. Μα η μουσική είναι μια. Δίσκος με κοινωνικά μηνύματα. Δίσκος με hit που ήταν το "Ρίτα-Ριτά" και το οποίο ακόμη και σήμερα το παίζουν σε πάρτι. Το ξέρει και ο σημερινός έφηβος και ας ακούστηκε πρώτη φορά το 1985.
Ο "Φάνης" μια ιστορία γεμάτη πόνο, ναρκωτικά, εκμετάλλευση, "σφαλιάρες" αφιερώθηκε τότε στον Μάνο Ξυδού που δούλευε στην εταιρεία και είναι εκείνος που έδωσε τεράστια ώθηση στους "Πυξ Λάξ".
Το κομμάτι αυτό που μιλάει για την ιστορία του έφηβου Φάνη που έμπλεξε με την "παραμύθα" και έζησε την "κόλαση" όσο ζούσε. Του "Φάνη" που στο τέλος κέρδισε... Ο Φάνης είναι ένα τραγούδι της εποχής του αλλά και της κάθε εποχής.
Είναι ένα τραγούδι που επανεκτελέστηκε από πολλούς καλλιτέχνες και αγαπήθηκε όσο λίγα από τον κόσμο. Στο δίσκο θα βρούμε και το "Υπόγειο". Είναι ένα ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παπά που εκδόθηκε το 1952.
Είναι το πρώτο ποίημα που θα συμπεριλάβουν σε δίσκο τους οι "Κατσιμιχαίοι" και θ΄ακολουθήσουν πολλά και σπουδαία τα επόμενα χρόνια.
«Χτυπά η καμπάνα που δεν πιστεύεις πια σε ξένη αυλή το φεγγαράκι δοκιμάζεις».
Το "Κορίτσια της Συγμώνης" είναι για τις κοπέλες που η ζωή τους είναι "ένα σωρό τελειώσαμε", αυτές που δεν υπολόγισες ποτέ, δεν πήρες στα σοβαρά. Εκείνες οι χοντρούλες με γυαλιά που υπάρχουν σε κάθε εποχή.
Το "Ρίτα-Ριτάκι" είναι το hit και το "Μια βραδιά στο Λούκι" είχε παρουσιαστεί μπροστά στον Μάνο Χατζιδάκι το 1982 στους Μουσικούς Αγώνες Κέρκυρας. Ο ... μύθος του μας λέει ότι το τραγούδι γράφτηκε για μια κοπέλα, τη Ρενιέ, που την εγνώρισε ο Χάρης ένα βράδυ στο μπαράκι "Λούκι" στο Κολωνάκι.
Ο δίσκος είναι βιωματικός. Μας μαθαίνει πως θα μάθουμε να συνδέουμε τους Κατσιμιχαίους με τις ιστορίες καθημερινότητας. Τα βιώματα τους και τα βιώματα των φίλων τους τα έκαναν τραγούδια.
Αυτά τα δυο παιδιά από το Μπραχάμι που τότε ήταν 33 ετών και είχαν ζήσει και στη Γερμανία. Είχαν πατέρα στρατιωτικό και γύρισαν όλη την Ελλάδα. Η εικόνα από το εξώφυλλο του δίσκου, το βενζινάδικο, είναι από τη γειτονιά τους, που όπως είχαν πει εκτός από ποδοσφαιριστές και "πρεζάκια" βγάζει και καλλιτέχνες.
Το "Για ένα κομμάτι ψωμί" είναι ένα πολιτικό τραγούδι. Είναι η αντίληψη τους για τα πράγματα. Δεν το έκρυψαν ποτέ πως ανήκουν στην Αριστερά. Για ένα κομμάτι ψωμί δεν φτάνει μόνο η δουλειά...
Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου το "Γέλα Πουλί μου Γέλα" είναι από τις μεγάλες επιτυχίες του. Το "πείραξαν" πολλές φορές, το ακούσαμε από πολλούς καλλιτέχνες.
Μας λένε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει μα τίποτα δεν είναι όπως παλιά... Αυτή είναι η ιστορία της κάθε γενιάς. Τελικά η ζωή είναι μια τρέλα και πρέπει να είσαι... τρελός για να πετύχεις...
Οι Κατσιμιχαίοι που σήμερα δεν είναι πια "ντουέτο" έβγαλαν ότι είχαν μέσα από την καρδούλα τους και το κατέθεσαν στον κόσμο. Αναγνωρίστηκαν γιατί ήταν αυθεντικοί και δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους...
Ακολούθησαν τον δικό τους μονόδρομο που έβγαζε στην κορυφή. Δεν επεδίωξαν να είναι εμπορικοί αλλά ο κόσμος τους έδωσε αυτό το παράσημο...
