Αν είσαι κρετίνος, στήριξέ το μέχρι τέλους

Διαβάζοντας την είδηση για όσα έκανε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, η οργή μου χτύπησε κόκκινο. Η σκέψη ότι έχω καθίσει κι έχω δει την εκπομπή στην οποία είχε κι αυτός μία θέση, ενώ παράλληλα έκανε τέτοιες ανήκουστες πράξεις, με έκανε έξαλλη.

Δεν πίστευα ότι υπήρχε κάτι που θα έκανε το θυμό μου να φτάσει σε νέο ρεκόρ. Ώσπου είδα την απολογία του. Η συγγνώμη του έκανε -στα μάτια μου- ακόμα πιο δυσχερή τη θέση του σκάβοντας με μεγάλο ζήλο τον πάτο στον οποίο έχει φτάσει.

Δήλωσε μετανιωμένος για την πράξη την οποία έκανε “χωρίς καμία πρόθεση να βλάψει, να προσβάλλει ή να μειώσει κανέναν”. Γιατί είναι γνωστό άλλωστε, πως όταν ανεβάζεις υλικό ερωτικού περιεχομένου σε πορνογραφικά κανάλια, το τελευταίο που θες είναι να βλάψεις και να προσβάλλεις εκείνον ο οποίος πρωταγωνιστεί σε αυτά.

Συνέχισε δε, λέγοντας πως “ήταν μια τεράστια απερισκεψία, η χειρότερη που έχω κάνει ποτέ”, σαν να λέμε «της έβαλα τρικλοποδιά για να γελάσουμε, δεν πρόλαβα να σκεφτώ ότι θα έπεφτε και θα χτυπούσε». Όμως η λέξη “απερισκεψία” στο ποινικό δίκαιο μπορεί να οριστεί ως η κατάσταση του νου όπου ένα άτομο σκοπίμως και αδικαιολόγητα ακολουθεί μια πορεία δράσης, αγνοώντας συνειδητά τυχόν κινδύνους που απορρέουν από μια τέτοια κατάσταση.
Ουσιαστικά, σαν να λέμε, διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό.

Αντί λοιπόν μιας δικηγορίστικης προκάτ απολογίας, θα ήταν προτιμότερο να έλεγε: “Το έκανα γιατί είμαι ένας μεγάλος κρετίνος ο οποίος πίστευε ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη που του έδειχναν κάποιες γυναίκες και μέσω αυτής να κάνει ό,τι και για όποιον λόγο γουστάρει. Και κυρίως το έκανα γιατί πίστευα ότι ποτέ δεν θα γινόταν γνωστό”.

Ναι, ξέρω, η δεύτερη εκδοχή δεν βολεύει πολύ την δικαστική συνέχεια του πράγματος, αλλά πάντα θεωρούσα πως είναι καλύτερο να παραδέχεσαι -και να αποδέχεσαι- μέχρι τέλους το ποιος είσαι, παρά να ψάχνεις αστείες, γελοίες, προκλητικές έως και προσβλητικές δικαιολογίες για να καλύψεις τις βρωμιές σου. Γιατί το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να τις κάνεις χειρότερες.

Προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση της κοπέλας και σκεφτόμουν: “Έχουν γίνει όλα αυτά, έχω καταρακωθεί τα τελευταία χρόνια ψάχνοντας λινκ σε πορνογραφικά κανάλια, έχω περάσει ώρες ατελείωτες θεωρώντας ότι η ζωή μου μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει, έχει βγει η υπόθεση στην δημοσιότητα, και τώρα αυτός ανακοινώνει ότι δεν είχε πρόθεση να με προσβάλλει και να με βλάψει”.

Κάντε κι εσείς το ίδιο και πείτε μου πώς θα ενεργούσατε.

ΥΓ: Εχω διαβάσει πολλά σχόλια ανδρών τα οποία λένε πως ντρέπονται για τον συγκεκριμένο τύπο που ανήκει στο ίδιο φύλο με εκείνους. Καταλαβαίνω απόλυτα πώς νιώθετε, κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει η Λατινοπούλου.