Δεν φταίει το κακό μας το ριζικό…
Το χειμώνα έχει χιόνια, το καλοκαίρι έχει πυρκαγιές, το φθινόπωρο έχει πλημμύρες, την άνοιξη έχει… αλλεργίες, όλο τον χρόνο δεν υπάρχει ρεύμα στην παραμικρή κακοκαιρία, οι δρόμοι κλείνουν, οι άνθρωποι εγκλωβίζονται, τα δέντρα πέφτουν…
Κι έχεις τώρα εσύ Περιφέρειες, Δήμους, Ιδιωτικές εταιρίες, επιτροπές υποεπιτροπών και την Κυβέρνηση σε ένα γαϊτανάκι επίρριψης ευθυνών, δηλώσεων, φωτογραφιών, συσκέψεων, να παλεύουν να συντονίσουν τα ασυντόνιστα.
Είναι σημερινό το φαινόμενο; Όχι! Διαχρονικό, όσο ο ήλιος και το ελληνικό καλοκαίρι! Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι μια όαση διακοπών. Να την απολαύσεις για 4-5 μέρες (αν είσαι τυχερός και είναι φυσιολογικές οι καιρικές συνθήκες τότε) και μετά να φύγεις γεμάτος όμορφες αναμνήσεις. Το 365 μέρες το χρόνο είναι τζόγος.
Θα πει τώρα κάποιος «είναι πρωτόγνωρα αυτά τα φαινόμενα». Ναι, μπορεί, αλλά χωρίς να θέλω να σας το χαλάσω, θα συνεχίσουν να είναι πρωτόγνωρα. Με τον ρυθμό που καταστρέφουμε το περιβάλλον, τα καιρικά φαινόμενα θα γίνονται χρόνο με τον χρόνο ακόμα πιο ακραία. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Μία χρήσιμη καταγραφή κάνει το CarbonBrief.org, ενώ στον Guardian έχουν πλέον ειδικό ειδησεογραφικό τμήμα για να τα καταγράφει.
Δεν φταίει το κακό μας το ριζικό, ούτε η τύχη μας, ούτε… άλλα πρόσωπα για όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια. Και ακραίες χιονοπτώσεις θα συνεχίσουμε να έχουμε και 50άρια θα βαράμε το καλοκαίρι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις πυρκαγιές, και πλημμύρες επιπέδου… Νώε θα δούμε. Είναι δεδομένο πλέον αυτό και δυστυχώς αναπόφευκτο.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να παρακαλάμε να τη γλιτώσουμε, αλλά να προστατευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Και ένας είναι μόνο ο τρόπος προστασίας: η πρόληψη! Να, μια άγνωστη λέξη για την ελληνική πολιτική -και όχι μόνο- σκηνή.
Το ελληνικό Κράτος διαχρονικά δεν θέλει (;), δεν μπορεί (;) να λειτουργήσει προληπτικά για να αντιμετωπίσει τα διάφορα έκτακτα περιστατικά. Και δεν μιλάμε π.χ. για έναν σεισμό, που δεν ξέρεις πότε και πού θα σκάσει. Μιλάμε για πράγματα που ξέρουμε, ότι θα έρθουν.
Ξέρουμε, ότι κάθε χρονιά θα έχουμε πυρκαγιές. Και φέτος κάηκε η μισή Εύβοια. Για την «Ελπίδα» είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι εδώ και μια εβδομάδα. Και πάνω από χίλια αυτοκίνητα έμειναν εγκλωβισμένα για 24 ώρες στην μεγαλύτερη οδική αρτηρία της πρωτεύουσας, πόσα ακόμα σε διάφορες λεωφόρους, δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς ρεύμα γιατί έπεσαν κλαδιά πάνω σε καλώδια.
Κόψε τα ρημάδια τα κλαδιά ρε φίλε! Από πριν! Δεν με ενδιαφέρει ποιανού ευθύνη είναι! Των Δήμων, των Περιφερειών, της Κυβέρνησης; ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ! Έχουμε φτιάξει ένα τέρας που ονομάζουμε Δημόσιο και κανένας δεν έχει ιδέα ποιανού ευθύνη είναι το οτιδήποτε. Όλοι είναι πρόεδροι επιτροπών, υποεπιτροπών, γενικοί διευθυντές πολιτικής προστασίας, γραμματείς και Φαρισαίοι, όλοι έχουν ευθύνες και ταυτόχρονα κανένας δεν έχει ευθύνες. Πώς διάολο γίνεται αυτό;
Την ίδια ώρα μωρά, γιαγιάδες και παππούδες παγώνουν γιατί δεν έχουν πώς να ζεσταθούν στα σπίτια τους π.χ. στον Χολαργό. Όχι σ’ ένα ακριτικό χωριό πάνω στην Πίνδο. Μιλάμε για την πρωτεύουσα της χώρας! Άνθρωποι που χρειάζονται ρεύμα κυριολεκτικά για να ζήσουν, αναρωτιούνται αν θα βγάλουν τη νύχτα, επειδή δεν ξέρουμε ποιανού ευθύνη είναι να κόψουν τα κλαδιά από τα δέντρα. Αν αυτό δεν είναι παράνοια, δεν ξέρω τι είναι.
Ούτε μάντης κακών είμαι, ούτε η Κασσάνδρα, ούτε προφήτης, αλλά πάλι εδώ θα είμαστε σε λίγους μήνες, σε έναν χρόνο, σε δύο χρόνια, σε δέκα χρόνια, να συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Γιατί δεν είναι μόνο θέμα προσώπων, είναι βασικά θέμα νοοτροπίας. Όσο νομίζουμε, ότι μπορούμε να συντονίσουμε χίλια πρόσωπα για να πάρουν μια απόφαση μέσα σε τρεις ημέρες για να προστατευτούμε από ένα καιρικό φαινόμενο, τόσο θα βλέπουμε ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια.
Όσο περιμένουμε να έρθει ο Δεκέμβρης και ο Γενάρης για να δούμε τι θα κάνουμε για τα χιόνια, όσο αναμένουμε να πάμε για μπάνια για να δούμε τι θα κάνουμε με τις πυρκαγιές, τόσο θα ταλαιπωρούμαστε και θα θρηνούμε θύματα, περιουσίες και κόπους.
