Τώρα αρχίζω και θυμάμαι

Τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου αλλά κι όσες ακολούθησαν , όσοι μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν με την ηθική έννοια του ρήματος ανδρώνομαι, στα τέλη της δεκαετίας του 70 ή του 80 , ακόμα κι αυτοί στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90, πραγματικοί επαρχιώτες και πάλι με τον ηθικό όρο στην λέξη επαρχιώτης να προηγείται του γεωγραφικού, θλίβονται αμήχανοι και ανήμποροι για την κατάντια! Γιατί περί κατάντιας πρόκειται.

Βέβαια οι Άγαμοι Θύτες ακόμα από τα πρώτα του βήματα μας είχαν προειδοποιήσει για ότι επρόκειτο να συμβεί. Τραγουδιστά , συλλαβιστά μας το είχαν πει σε στιγμές ανάτασης. “ Δέκα κώλοι όλοι κι όλοι την ρημάξανε την πόλη”!!!

Αλλά ήταν τόσο λαμπερή η ανάταση και οι ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε ώστε ο προβληματισμός να μην έχει χώρο να αναπτυχθεί!

Η Θεσσαλονίκη κατηφόριζε χρόνια τώρα πριν φτάσει στο σημείο μηδέν της βαρβαρότητας, πριν αρχίσει να εξαγοράζεται!

Κατηφόριζε εδώ και δεκαετίες με αγοραία συμπεριφορά και ύφος που προσπαθούσε να τα πουλήσει σαν στιλ.

Και όσοι έβλεπαν και δεν ήταν λίγοι, την παρακμή σε όλα τα επίπεδα να φουντώνει και να καταπνίγει την πάλαι ποτέ ταυτότητα της πόλης, να επιπλέει με τα περιττώματα στην υγρή χαβούζα του Θερμαϊκού, θεωρήθηκαν , γκρινιάρηδες, γραφικοί , κουλτουριάρηδες , οπισθοδρομικοί!

Ακόμα θεωρούνται να είστε βέβαιοι γι αυτό! Έτσι πολλοί με βαριά καρδιά αλλά υπερήφανα την εγκατέλειψαν κι οι υπόλοιποι κλείστηκαν στο καβούκι τους σιωπηλοί. Από πλειοψηφία ,κάποια χρόνια πριν, κατέληξαν σιωπηρή μειοψηφία ανάξια λόγου και σημασίας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που με πιάνει και γελάω μόνος μου ειρωνικά, μη έχοντας κάτι άλλο να κάνω, όταν ακούω ή διαβάζω την αγωνία κάποιων, ανάμεσα σ’ αυτούς και των κυβερνώντων ή του μεγαλύτερου μέρους της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να αναφέρεται στο ξεσπίτωμα των καλύτερων μυαλών αυτής της χώρας!

Τα καλύτερα μυαλά , τα πιο δημιουργικά , τα πιο παραγωγικά εγκαταλείπουν την άγονη χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Και το υποκριτικό δάκρυ ρέει άφθονο στις μαγουλογραμμές , για να δανειστώ την πολύ ωραία αυτή λέξη του Δημήτρη Αποστολάκη από τους Χαίνηδες.

Για το μεγάλο φευγιό από την Θεσσαλονίκη , την πύλη των Βαλκανίων , την Συμπρωτεύουσα δεν έκλαψε κανείς. Ούτε βρέθηκε θεσμικός παράγοντας να πει κουβέντα για το ατέλειωτο καραβάνι ανθρώπων που εγκατέλειψε με ανακούφιση την πόλη τις τελευταίες δεκαετίες!

Ίσα, ίσα που οι νάνοι έτριβαν τα χέρια τους με ικανοποίηση που οι “περίεργοι” επιτέλους ντε τους άδειασαν την γωνιά ώστε να ολοκληρώσουν ανεξέλεγκτοι το θεάρεστο τους έργο.

Δεν υπάρχει άλλη μεγαλούπολη στην Ευρώπη και άλλη πόλη στην επικράτεια να εμφανίζει ανάλογη αιμορραγία προσώπων σε όλους τους τομείς , όπως η Θεσσαλονίκη!!!

Αλλά είπαμε! Μούγκα στη στρούγκα! Τσομπάνης να είσαι, ακόμη και τσομπάνης ενός προβάτου, για την Θεσσαλονίκη είναι πλέον αξίωμα!

Το διαμάντι του Βορρά κατέληξε χάντρα στα παλαιοπωλεία! Χωρίς καθημερινή εφημερίδα , από εκεί που είχε τρεις. Κάτι φυλλάδες συναντάς να κρέμονται στα περίπτερα σαν τους αυτόχειρες που κρέμονται από τα δένδρα!

Χωρίς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς αξιόπιστους με κύρος , με χαρακτήρα , με προσωπικότητα. Που να τα βρει θα μου πείτε όλα αυτά. Ποιος τα έχασε να τα βρει η Σαλονίκη!

Όποιος θρασύς βραχνός γουστάρει να πει την μπαλαφάρα του , βουτά ένα μικρόφωνο και αγορεύει. Μυαλοφυγόδικοι , απαίδευτοι ακροατές τον ακούν και επιχαίρουν. Όποιος μωροφιλόδοξος , νάρκισσος, με δέκα ελληνικές φράσεις στο ρεπερτόριο του ονειρεύεται να κάνει λαμπρή καριέρα να κατακτήσει το πανελλήνιο ακόμη και να γίνει κομματάρχης , βγάζει την πραμάτεια του στην μικρή οθόνη και ξεπουλά.

Όλος αυτός ο συρφετός φέρει των τίτλο των ΜΜΕ της πόλης! Φέρει τον τίτλο της κατάντιας της!

Η Θεσσαλονίκη των γραμμάτων και των Τεχνών αναζητείται ως η χαμένη Ατλαντίδα της χώρας! Στα έγκατα της γης χωμένη είμαι σίγουρος ότι ντρέπεται να βγει στην επιφάνεια να αναμετρηθεί με το παρόν.

Τι σημασία έχει πια; Η Θεσσαλονίκη των συγγραφέων, του Σουρούνη, της Σοφίας Νικολαίδου, του Χριστιανόπουλου, του Κοροβίνη, του Ζουργού , του Σερέφα , του Σφυρίδη, του Μπακόλα, του Πεντζίκη , του Ιωάννου , του Χειμωνά, του Κιτσόπουλου και τόσων άλλων προσωπικοτήτων αργοπεθαίνει σε κάποιο γηροκομείο άγνωστης διεύθυνσης!

Οι Θεσσαλονίκη των ζωγράφων , του Μαυρομάτη , του Βενετούλια, του Λούστα , του Φωτάκη , η Σαλονίκη των διανοούμενων , των τραγουδοποιών , του Νίκου Παπάζογλου, του Σαββόπουλου, των μεγάλων ροκ σχημάτων όπως οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Μωρά στη Φωτιά , οι Ziggy Was έχουν κρυφτεί πίσω από τα Κάστρα και περιμένουν τον εχθρό, χωρίς φαί , χωρίς νερό.

Η Θεσσαλονίκη που μας μεγάλωσε στην αγκαλιά της αντάμα με Εβραίους , Αρμένηδες, Μουσουλμάνους, Πόντιους , Κωσταντινουπολίτες αδελφούς ,η πιο πολυπολιτισμική πόλη των Βαλκανίων , τώρα ακρωτηριασμένη με απλανές βλέμμα χαζεύει τον ορό στις φλέβες της να την ποτίζει δηλητήριο! Ένα μείγμα μίσους και εχθρότητας.

“Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους /συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό ...τώρα αρχίζω και θυμάμαι , τραγουδούσαν τα Ξύλινα Σπαθιά.

Η Θεσσαλονίκη της ντομπροσύνης και της κιμπαριάς θανάσιμα τραυματισμένη από ένα μαχαίρι σε σχήμα δρεπάνι.

Μην αναρωτιέστε πως φτάσαμε έως εδώ. Όλοι ξέρουμε και όλοι έχουν στόματα! Το θέμα είναι ποιοι μιλάνε!

Γιατί το σύμπτωμα , εν προκειμένω η δολοφονία του Άλκη , δεν πρέπει να κρύβει την μεγαλύτερη παθολογία.

Και η παθολογία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύστημα λούμπεν επιχειρηματιών ,λούμπεν προλεταριάτου και λούμπεν εκβιαστικής παρα-δημοσιογραφίας που έχει συμμαχήσει με ένα κομμάτι των social media θέλοντας να υποκαταστήσει την φωνή του λαού και φυσικά να υπαγορεύσει πολιτική.

Αυτή την πολιτική υπηρετούν όσοι προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι, όσοι προσπαθούν να εκφραστούν με συμψηφισμούς , όσοι προσπαθούν , από θέση θεσμική ή μη , να υπερασπιστούν την ομάδα τους, κρύβοντας την μεγάλη εικόνα από τους φιλάθλους.

Και σίγουρα ανίκανοι να υπερασπιστούν όσους από τους ηθικούς κώδικές παραμένουν ακόμα ζωντανοί σε αυτή την πόλη , μια πόλη που δεν την γνωρίζουν και ούτε θα μπουν ποτέ στον κόπο να γνωρίσουν!

Μια πόλη που έχει πιο σοβαρούς λόγους από τις ομάδες της , να αισθάνεται υπερήφανη. Γιατί ομάδες δεν είναι τα πρόσωπα , οι διοικούντες και οι οργανισμοί , αλλά ο λαός, που πάντα θα αντιστέκεται σε κάθε μορφή χειραγώγησης.

Αμοραλιστές , κυνικοί και ανήθικοι υπηρετούν μόνο την τσέπη τους!

...Μου είχες πει πως θα `ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι
τώρα αρχίζω και θυμάμαι.