Ελληνική trap: Όταν αποδοκιμάζεται κάτι κατόπιν εορτής και αφού έχει γίνει το κακό...
Διαβάζοντας τόσα άρθρα που ανέβηκαν στο Gazzetta Plus - που διαβάστηκαν και πάρα πολύ έχω εκτός των άλλων να επισημάνω - παίρνει κανείς μία καλή ιδέα για το τι συνέβη στο περιστατικό με εμπλεκόμενους συγκεκριμένους trappers στα βραβεία Mad. Παράλληλα υπάρχει και αυτή η τάση του Twitter με το «Cancel Trappers».
Για να δούμε λοιπόν την ουσία του πράγματος. Ελληνικό trap. Τίποτα το πρωτότυπο και τίποτα το ουσιαστικό και το μουσικό πάνω σε αυτό. Μία ξενόφερτη έκδοση και μία κακή απομίμηση, η οποία όμως από εκεί που δεν υπήρχε καν στην Ελλάδα ξαφνικά αντιληφθήκαμε πως γεμίσαμε με τραγουδιστές και φουλ τραγούδια σε αυτό το είδος. Με τα περισσότερα τραγούδια να μιλούν για όπλα, ναρκωτικά, εύκολο χρήμα, γρήγορα αμάξια, γυναίκες και τα λοιπά και τα λοιπά. Αυτό το στιλ. Όσο και να ακούς τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια δεν πείθεσαι πως είναι ένα μουσικό project. Ναι, υπάρχουν και trappers που ξεχωρίζουν και διαφέρουν σε επίπεδο στίχων, αλλά δεν είναι η πλειονότητα. Είναι όμως μία τάση και μία μουσική μόδα που την έχει στηρίξει τρελά η πιτσιρικαρία και που ιεραρχικά έχει ανέβει ψηλά στη μουσική βιομηχανία (αν βέβαια αυτό που έχουμε στην Ελλάδα είναι ακριβώς μουσική βιομηχανία αλλά anyway...).
Η δική μου γενιά μεγαλώνοντας είχε άλλα πρότυπα και από διαφορετικούς χώρους. Ακόμα και από τη μουσική. Βέβαια τα χρόνια περνούν και τα πράγματα αλλάζουν. Φτάνοντας στο σήμερα υπάρχει κόσμος που θεωρεί τον μέσο Έλληνα trapper πρότυπο. Και μετά, μόλις αρχίζουν τα λεγόμενα beefs (που υπάρχουν από την πρώτη στιγμή με απειλές κάθε είδους ειδικά μέσω Instagram μεταξύ ένα σωρό ατόμων που κινούνται στον χώρο αυτό) και το... ξύλο, ο ίδιος κόσμος αποδοκιμάζει. Αποδοκιμάζει όμως κατόπιν εορτής και αφού τα ίδια άτομα έχουν επιδοκιμάσει αυτούς τους trappers.
Θέλετε να δούμε impact στο Youtube; Ας πάμε σε δύο τυχαία τραγούδια. Το Νησί του Fy έχει περίπου 9 εκατομμύρια προβολές στο Youtube. Εννιά εκατομμύρια για ένα τραγούδι που βγήκε έναν μήνα πριν. Το τραγούδι του Light με τον Tranno (Trannos) με τον τίτλο «Όπλο», που βγήκε πριν από περίπου 6 μήνες πριν έχει σχεδόν 15 εκατ. προβολές. Άρα ένα σημαντικό κομμάτι που κινείται στο ελληνικό Youtube αποδέχεται και επιδοκιμάζει αυτά τα τραγούδια.
Γράφοντας τα παραπάνω προφανώς δεν προσπαθώ να δημιουργήσω ενοχές σε κανέναν. Δεν είμαι ο κριτής των πάντων, ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Όμως είναι ένα δείγμα αντιμετώπισης και νοοτροπίας σε αυτό το σκέλος. Οι Έλληνες trappers δεν έκαναν στα μουσικά βραβεία του MAD κάτι πολύ διαφορετικό από το πρόσφατο παρελθόν. Ένα παρελθόν με εντάσεις και... σκηνικά μεταξύ τους. Όμως επειδή πρόκειται για ένα περιστατικό που είχε μέχρι και τραυματίες και πήρε έκταση τώρα άπαντες καταδικάζουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα, που εάν κατάλαβα σωστά επρόκειτο να βραβευτούν κιόλας. Και το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει μόνο με το timing φίλε αναγνώστη. Προφανώς και έχεις το δικαίωμα να ακούς ότι θες. Όμως μαζί με το δικαίωμα αυτό έρχεται και η υποχρέωση να καταλαβαίνεις τι ακούς. Να έχεις συναίσθηση για το τι ακούς και γιατί. Και να καταλαβαίνεις και το ποιους ακούς.
Εδώ μπορεί να υπάρξει και ο αντίλογος. Διαχωρίζουμε τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο. ΟΚ, ναι. Όταν μιλάμε όμως για ουσιαστική μουσική και για τραγούδια με νόημα και ποιότητα. Και προσέξτε. Αυτές οι διαπιστώσεις δεν έχουν να κάνουν με τους trappers. Εκείνοι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, πώς κινούνται και πως αυτοπρομοτάρονται. Γνωρίζουν καλά - ειδικά οι πιο έμπειροι - το πώς να προσελκύσουν τον κόσμο τους. Έχει να κάνει με το κοινό τους και όσους τους στήριζαν μουσικά όλο αυτό το διάστημα και τώρα βγαίνουν και καταδικάζουν. Συμπέρασμα; Όταν έχεις μία αντίληψη και μία κρίση καταλαβαίνεις τι έρχεται. Δεν κάθεσαι να περιμένεις να γίνει το κακό και μετά να... επέμβεις ή να καταδικάσεις. Όταν βλέπεις αυτό που έρχεται το αποδοκιμάζεις και το απομονώνεις εξαρχής. Τόσο απλό...
