Iron Maiden: Αυτό που πραγματικά μετράει
Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή της αγοράς του πρώτου δίσκου. Ήταν το Killers και ήμασταν δύο πιτσιρικάδες με ένα CD, το οποίο στη συνέχεια γράφτηκε σε κασέτα σ' αυτά τα παλιά ηχοσυστήματα που τότε μας φαίνονταν ως η τελευταία λέξη της τεχνολογίας, προκειμένου να το έχουμε και οι δυο.
Ύστερα, αν και τα μουσικά μονοπάτια του ενός έγιναν περισσότερο rock, τα τραγούδια των Iron Maiden έγιναν κάτι σαν σελιδοδείκτες μνήμης. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να ξυπνά περισσότερο αναμνήσεις και συναισθήματα από τη μουσική. Αγαπημένα πρόσωπα, στιγμές, καταστάσεις έρχονται ξαφνικά στην επιφάνεια όταν οι νότες ξεκινούν να γεμίζουν την ατμόσφαιρα και η ακοή γίνεται η αίσθηση που ρίχνει τις υπόλοιπες στο mosh pit, παίρνοντας τα ηνία.
Τι είναι, λοιπόν, μια συναυλία Maiden το 2022; Αρχικά, τα ανταμώματα με παλιούς συνοδοιπόρους και η κατανόηση του πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα. Παλιά, πριν τα live αυτά μιλούσες για μαθήματα που χρωστάς, για τα πρώτα βήματα στη δουλειά. Τώρα μιλάς για παιδιά που υπάρχουν ή έρχονται. Θυμάσαι παλαιότερα show, κάνεις συγκρίσεις και γελάς νοσταλγικά. Συζητάς τα πρώτα κομμάτια που είναι τα «καινούργια», τα οποία υπάρχουν σε κάθε live, μόνο που κάθε φορά είναι και διαφορετικά, εδώ και δεκαετίες. Κι ακούς τους τριγύρω να ξέρουν απ' έξω τους στίχους, καταλαβαίνοντας πως η φλόγα μένει ακόμα ζωντανή.
Iron Maiden: Ο Bruce Dickinson και η παρέα
Είναι οι αειθαλείς μουσικοί των παιδικών σου χρόνων, η επιθυμία να τους δεις ξανά και η μορφή του Bruce Dickinson. Του θρύλου που πέρασε καρκίνο και στα 63 του βγήκε στη σκηνή με την αύρα των σαμουράι, κραδαίνοντας την κατάνα του και τρέχοντας ασταμάτητα. Του τύπου που «σκότωσε» το vibe στο Number of the beast, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι τον σεβασμό που απαιτούν οι καλλιτέχνες. Ωραία τα καπνογόνα στις συναυλίες για τα βιντεάκια στα Social Media, αλλά για έναν θρυλικό frontman με την τεχνική του Bruce, είναι ένα εμπόδιο στη δουλειά του. Τόσο απλά, τόσο καθαρά, αν και προφανώς ο «παππούς» από τα περίχωρα του Σέφιλντ θα μπορούσε να είναι πιο ευγενικός και να μην χαραμίσει ένα τόσο ιστορικό τραγούδι.
Είναι, ακόμα, η εισαγωγή του Fear of the Dark: Τα συναισθήματα αλλάζουν ξανά και η ανατριχίλα δεν μπορεί να ελεγχθεί. Κοιτάζεις αριστερά-δεξιά και τότε καταλαβαίνεις αυτό που ήξερες πάντα. Ότι το σημαντικό σε μια τέτοια συναυλία δεν είναι ούτε η setlist, ούτε τα εντυπωσιακά σκηνικά που έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο.
Οι Iron Maiden, πάντα εξαιρετικοί πάνω στη σκηνή, δεν είναι η εκδίκηση των boomers. Είναι το σημείο επαφής διαφορετικών γενεών, με εντελώς διαφορετικά βιώματα. Παρέες παλιομεταλάδων που σηκώνουν τις μπύρες τους στην υγειά του παλιού καιρού και στη μνήμη εκείνων που δεν έφτασαν μέχρι εδώ. Νεότεροι, που τους βρήκαν στα ντουζένια τους και στιγματίστηκαν ανεξίτηλα από την παρέα του Eddie. Πιτσιρικάδες, με την ορμή της πρώτης συναυλίας. Και βέβαια, παιδιά.
Τα παιδιά των Iron Maiden
Παιδιά των πικ-απ, της κασέτας, του CD και του MP3. Παιδιά της βιντεοκασέτας, αλλά και του TikTok. Οικογένειες ολόκληρες, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια πατεράδες που περιέγραφαν στις κόρες και στους γιους τους τη δική τους πρώτη συναυλία και μητέρες που ανησυχούσαν μήπως βρεθούν στο πιτ κατά λάθος. «Πρώτη συναυλία Metal με τον γιο μου. Πρώτη συναυλία Metal με τον πατέρα μου», έγραφαν τα τρομερά μπλουζάκια μιας οικογενειακής δυάδας, τα οποία έκαναν θραύση. Αυτός ο συγκερασμός γεννά μια μοναδική αύρα και την πεποίθηση ότι η μουσική θα είναι πάντα εκεί, στα εύκολα και στα δύσκολα, σε κάθε έκφανση της ζωής, για να ξεκλειδώνει συναισθήματα.
Μεγαλώνουμε. Θα γκρινιάξουμε που έχει ουρά η καντίνα. Που καθυστερήσαμε να βγούμε. Που ο Bruce μάς έκοψε στο καλύτερο για τα καπνογόνα. Όμως θα ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα σιγοτραγουδώντας για ζωές στον αέρα, για σκοτάδια και ήλιους. Με τη σκέψη, την επόμενη φορά, να κρατάμε αγκαλιά το δικό μας παιδί και να του λέμε συναυλιακές ιστορίες...
Thank you Athens!#IronMaiden #LegacyOfTheBeastWorldTour #KillerKontent pic.twitter.com/eKYRTr5hUr
— Iron Maiden (@IronMaiden) July 16, 2022
