Ο επόμενος serial killer θα είναι ανήλικος;

Για την υπόθεση στο Ίλιον πιθανώς να έχετε ήδη διαβάσει/ακούσει πολλά, αν όχι είστε τυχεροί αλλά ταυτόχρονα πρέπει και να ενημερωθείτε. Ειδικά όσοι είμαστε γονείς, δεν έχει νόημα να αποστρέφουμε διαρκώς το βλέμμα, καμιά φορά η ζωή σου φέρνει όσα αποφεύγεις να δεις μπροστά στα μάτια σου, μέσα στο σπίτι σου.

Μια παρέα ανηλίκων περίπου 15 ετών, κάποιοι ούτε καν, αγόρια και κορίτσια διαμόρφωσαν σε ορμητήριο – βασανιστήριο ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, πήγαιναν κι άραζαν εκεί, φέρονται να έκαναν χρήση ουσιών, «έπαιζαν» με όπλα και το φρικιαστικότερο, βασάνιζαν σωματικά και ψυχικά έναν συμμαθητή τους. Τον κακοποιούσαν επί μέρες με έναν αδιανόητα σκληρό τρόπο, τα κατέγραφαν όλα σε video, τα μοιράζονταν με άλλους εφήβους, τα σχολίαζαν, τα πανηγύριζαν, τα περιφέραν ως τρόπαιο.

Εκ των υστέρων κι όταν βρέθηκε η σωματική δύναμη και το ψυχικό σθένος να καταγγελθούν τα παραπάνω, οι ανήλικοι θύτες δήλωσαν εν ηρεμία ότι, «δεν κάναμε κάτι κακό, τα έχουμε δει αυτά να συμβαίνουν στην τηλεόραση κλπ» Κάποιοι προφυλακίστηκαν, άλλος διέφυγε, άλλος πήγε σπίτι του γιατί δεν είχε καν κλείσει τα 15, ενώ οι Αρχές ερευνούν την εμπλοκή κι άλλων ατόμων. Αχ αυτές οι Αρχές που ερευνούν κατόπιν…

Μικρή διακοπή για να σας θυμίσω, έτσι χωρίς ιδιαίτερη έρευνα, το περιστατικό με τα μαχαιρώματα με θύτες έφηβες στην Πλατεία Συντάγματος (!) πριν λίγες ημέρες, τα περιστατικά βίας σε σχολεία της Δυτικής Θεσσαλονίκης και το κυριότερο μια παραίτηση. Η παραίτηση δεν ήρθε από έναν εκπρόσωπο της νομοθετικής, εκτελεστικής ή δικαστικής εξουσίας αλλά από έναν καθηγητή ΕΠΑΛ.

Σε μια μακροσκελή ανάρτηση που δεν έγινε φυσικά πρώτο θέμα σε κανένα δελτίο ειδήσεων, ένας καθηγητής ΕΠΑΛ εξιστορούσε όλα όσα βίωσε σε ένα Επαγγελματικό Λύκειο επαρχιακής πόλης. Ξέρετε, εκεί που οι κοινωνίες είναι πιο μικρές, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν κρύβεται εύκολα κάτι, όπως στη χαοτική Αθήνα κι εμπλέκονται Διευθυντές, γονείς, περιφερειακές διευθύνσεις εκπαίδευσης και βέβαια μαθητές, ανήλικοι κι ενήλικοι λόγω ΕΠΑΛ.

Ο καθηγητής έζησε τον εκφοβισμό, την ψυχολογική βία, τις απειλές κατά της ζωής του κι όλα αυτά, όχι σε μια ταινία, όχι στο Class of 1984 της εφηβείας μου αλλά τώρα, στην Ελλάδα που ηγείται στην 4^η βιομηχανική επανάσταση σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Δεν πιστεύω φυσικά, ότι τα παραπάνω δεν υπήρχαν με την προηγούμενη κυβέρνηση ή ότι θα πάψουν, αν ψηφιστεί διαφορετική κυβέρνηση στο εγγύς μέλλον, γιατί απλά τα αίτια σχετικά με την παιδική/εφηβική εγκληματικότητα είναι δομικά.

Άκουσα να μιλάει σε μια συνέντευξη μια ψυχολόγος που απέδωσε την έξαρση της εφηβικής βίας στον εγκλεισμό του κορονοϊού. Άλλοι απέδωσαν τα βίαια ένστικτα σε video games, άλλοι στην trap μουσική, κανένας δεν άκουσα προσωπικά να αποδίδει τη βία και την εγκληματικότητα ανηλίκων στους ενήλικες. Στους γονείς τους πρώτα απ’ όλα. Στους δασκάλους τους. Στις αρχές που τώρα στο Ίλιον ερευνούν αλλά πριν σέρνονταν σαν βαρυστομαχιασμένοι βόες. Στην καλύτερη περίπτωση σέρνονται οι Αρχές, γιατί στη χειρότερη με μεγάλη ταχύτητα συγκαλύπτουν, αν ο κατάλληλος βουλευτής πάρει τα κατάλληλα τηλέφωνα, όπως στην υπόθεση Γιακουμάκη και τους κρητικούς λεβέντες συμμαθητές του.

Είμαστε ένα κλικ μακριά πριν μπουκάρει έφηβος με όπλο σε ελληνικό σχολείο και ζήσουμε φαινόμενα Ηνωμένων Πολιτειών. Θα είχε ήδη συμβεί με πιο χαλαρή νομοθεσία περί οπλοκατοχής, όπως ελληνικά κόμματα ζητούν. Τα όπλα βέβαια εύκολα βρίσκονται και στη χώρα μας, οπότε δεν αποκλείεται να συμβεί και με την κείμενη νομοθεσία.

Επειδή όμως υποθέσεις σαν αυτή στο Ίλιον ή σαν αυτή του μικρού Άλεξ στη Βέροια δεν είναι για να φέρνουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης εις το διηνεκές για «εκπομπές έρευνας», καλό θα είναι να ξεκινήσουμε από το σπίτι μας και από τον τόπο μας και τους τοπικούς άρχοντες, που προσεχώς θα κληθούμε να ψηφίσουμε. Το εύκολο είναι να αναμασούμε αναρμοδιότητα και αδυναμία παρέμβασης, το δύσκολο θα είναι, όταν σκάσει το κακό πολύ κοντά μας κι ο επόμενος serial killer είναι ανήλικος και ίσως γνωστός μας.