Εργαλειοποιώντας το Ολοκαύτωμα
Βρέθηκα στο Άμστερνταμ, για πέμπτη φορά, λίγες μέρες πριν τα βίαια επεισόδια με τους οπαδούς της Μακάμπι. Την πρώτη μέρα, φρόντισα να επισκεφτώ με την κόρη μου το σπίτι της Άννας Φρανκ, μιας και διαβάζει αυτήν την περίοδο αργά-αργά το ημερολόγιό της. Το σπίτι-μουσείο είναι ανοιχτό μέχρι τις 22.00 και αν δεν κλείσεις από πριν τα εισιτήρια, μάλλον θα μείνεις εκτός.
Λίγο καιρό πριν, είχαμε επισκεφτεί και το Άουσβιτς. Το Ολοκαύτωμα δεν είναι παιχνιδάκι και επικοινωνιακό εργαλείο. Και θεωρώ ότι είναι σημαντικό για ένα παιδί να μάθει από νωρίς να ξεχωρίζει το καλό απ' το κακό, τις θηριωδίες που ακολουθούν τη ναζιστιστική ιδεολογία. Για να μην πει μετά ότι δεν ήξερε όπως χιλιάδες εξαπατημένοι συμπολίτες μας.
Αν έχεις ζήσει στο Άμστερνταμ, έστω αν το έχεις επισκεφτεί για λίγες μέρες, καταλαβαίνεις καλά ότι πρόκειται για μια πόλη με τεράστιο σεβασμό στην εβραϊκή ιστορία και στην πολυπολιτισμικότητα. Το να μπαίνουν δίπλα στη φράση «Νύχτα των Κρυστάλλων» τα όσα έγιναν με αφορμή το ματς του Άγιαξ με τη Μακάμπι, είναι κωμικοτραγικό. Σκέτο τραγικό, είναι η εκμετάλλευση των επεισοδίων για πολιτικούς λόγους. Είναι προφανές από τα video και τα ρεπορτάζ ότι στο Άμστερνταμ δεν ταξίδεψαν γυναικόπαιδα που έπεσαν θύμα αντισημιτικού μένους.
Οι κατεβασμένες παλαιστινιακές σημαίες, τα εμετικά συνθήματα για τα νεκρά παιδιά στη Γάζα, οι τσαμπουκάδες στους ταξιτζήδες και η ασέβεια στο ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της Βαλένθια, υπάρχουν εκεί έξω για όποιον θέλει να τα παρακολουθήσει. Όλα αυτά δεν έγιναν σε μια οποιαδήποτε στιγμή, αλλά κατά τη διάρκεια της «εθνοκάθαρσης» που συντελείται στην Παλαιστίνη. Η λέξη σε εισαγωγικά, γιατί τη χρησιμοποίησε ο Γιόζεπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ. Μια μέρα μετά τα επεισόδια, ο ΟΗΕ χτύπησε νέο καμπανάκι για τον λιμό στη Γάζα, ενώ σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε ο Οργανισμός το 70% των νεκρών στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά, με τις ηλικίες από 5 έως 9 ετών να κυριαρχούν. Μάλλον είχαν δίκιο οι οπαδοί της Μακάμπι. Δεν υπάρχουν σχολεία στη Γάζα επειδή δεν έχουν μείνει πια παιδιά.
Αν μία από τις λέξεις που μου ‘ρχονται στο μυαλό μπορεί να γραφτεί εδώ, είναι η λέξη χυδαιότητα. Ένα τσούρμπο χουλιγκάνων που κατέβηκαν στο Άμστερνταμ για να προκαλέσουν και να τραμπουκίσουν όσους εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη, ξαφνικά θυματοποιείται και τοποθετείται πλάι στο πογκρόμ που αποτέλεσε την απαρχή του Ολοκαυτώματος. Είναι χυδαίο πρώτα για τα θύματα του 1938 και τις βασανισμένες ψυχές της ναζιστικής θηριωδίας. Προφανώς υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις προς την πλευρά τους, οι οποίες και είναι καταδικαστέες. Δεν έγιναν, όμως, απρόκλητα. Ούτε έβαλαν στο επίκεντρο «αθώους φιλάθλους». Όταν μιλάμε για συγκεκριμένα γκρουπ στην εκάστοτε κερκίδα, τα επεισόδια είναι η αυτόματη δική τους απάντηση. Δεν ανακαλύφθηκε το 2024 ο χουλιγκανισμός.
Είναι σαφές ότι όλη αυτή η θυματοποίηση και η επιχείρηση σύνδεσής της με το Ολοκαύτωμα γίνεται προκειμένου να σταματήσει η αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη όπου αγωνίζονται ομάδες από το Ισραήλ. Έγινε ξεκάθαρο, με τις διαρροές προς τα ΜΜΕ παραμονές του αγώνα της Μακάμπι με τον Παναθηναϊκό περί κλίματος έντασης, επειδή έγινε κάλεσμα από φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις για σημαίες και πανό. Σαν αυτό που σηκώθηκε στο ΟΑΚΑ, χωρίς καμία ένταση. Ας μην αναφερθούμε στην εκτός λογικής τοποθέτηση στο ίδιο καζάνι από τις εκάστοτε αθλητικές αρχές των εμετικών υβριστικών πανό με αυτά που εκφράζουν ένα μήνυμα αλληλεγγύης.
Τα εργαλεία που υπάρχουν για τη χειραγώγηση αυτού που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «κοινή γνώμη» είναι πολλά. Άλλα θεμιτά κι άλλα αθέμιτα. Άλλα λειτουργικά κι άλλα όχι και τόσο. Το Ολοκαύτωμα και η ανθρώπινη τραγωδία δεν μπορούν να ανήκουν σ' αυτά.
