Μια νέα τηλεόραση ανατέλλει

Έχουμε πέντε νεκρά παιδιά.

Πέντε νεκρά παιδιά. Πέντε ανθρώπους που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Πέντε πλάσματα, που πριν μάθουν να περπατούν έσβησε η ανάσα τους.

Το γράφω πολλές φορές για να μην το ξεχνάω. Να μην ξεχνάω την αληθινή τραγωδία.

Όχι την χωματερή των άχρηστων αποκαλύψεων και πληροφοριών.

Έχουμε και ένα κορίτσι 24 χρόνων, που βρέθηκε στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας.

Έναν άνθρωπο με έντονη ανάγκη για προβολή.

Όλα τα άλλα είναι υποθέσεις. Η ανάγκη για προβολή όμως είναι αληθινή. Από αόρατη έγινε το κέντρο μίας πολύκροτης υπόθεσης, που όλοι θέλουν να αρπάξουν και από ένα μερίδιο τηλεθέασης. Μία αποκλειστικότητα. Μία δημόσια ομολογία.

Και αυτή τρέχει. Από κανάλι σε κανάλι. Από λαμπερό παρουσιαστή σε λαμπερό παρουσιαστή. Από εκπομπή σε εκπομπή. Από ανεπάγγελτο ιδιωτικό ερευνητή σε ανεπάγγελτο ιδιωτικό ερευνητή.

Πίσω της περιφέρονται στα κανάλια διάφορες φιγούρες

Άνθρωποι με μπερδεμένες σχέσεις μεταξύ τους. Ιδανικό κοπάδι για να θρέψει την τηλεοπτική επικαιρότητα για μια ολόκληρη χειμερινή σεζόν.
Δικαιοσύνη, ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο και παντός τύπου ελεγκτικοί μηχανισμοί, παρακολουθούν σε ρόλο κομπάρσου το νέο αστέρι που ανατέλλει. Το πιο περιζήτητο πρόσωπο τον ημερών μας, με ρεπορτάζ για αυτό που ξεκινάνε από τα παιδικά του χρόνια και που αναζητούν εξονυχιστικά τον βίο και την πολιτεία του.

Γιατί όσο σοβαρή και αν είναι μία περίπτωση η κλειδαρότρυπα θα μας ενδιαφέρει.

Το αίμα κάποια στιγμή στερεύει. Τα κουτσομπολιά ποτέ.

Γελάω με τους «αδέκαστους» δημοσιογράφους. Έχω να δω πάρα πολλά χρόνια τέτοια κιτρινίλα.

Τα πρόσωπα και οι υποθέσεις άλλαξαν. Μια φορά και έναν καιρό, θέλαμε να παρακολουθούμε λαμπερούς και χαμογελαστούς παρουσιαστές, να πλαισιώνονται από παντός είδους κοσμικούς, ασχολούμενοι με ξεκατινιάσματα.

Αλλά ο κόσμος βαρέθηκε το ανάλαφρο ρεπορτάζ. Ζήτησε αίμα και βία και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις. Το αόρατο χέρι της τηλεθέασης μίλησε.

Και ξεπήδησαν νέοι stars με σοβαρή και ακέραιη κοψιά.

Οι Jedi που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην αποκάλυψη της αλήθειας.

Που εισφέρουν σε δικαστικές και αστυνομικές αρχές, αφού έχουν υποκλέψει δικογραφίες, στοιχεία εγκλημάτων, έχουν ανακρίνει αυθαίρετα μάρτυρες και έχουν δώσει εκατοντάδες κεφάλια υπόπτων στο πιάτο, για να παίξουν μπάλα μαζί τους τηλεθεατές και twitter.

Άλλαξαν όμως και πανελίστες.

Οι νέοι ήρωες των τηλεοπτικών παράθυρων είναι η επιστημονική νομενκλατούρα των Βορείων Προαστίων και της πανάκριβης αποτίμησης των υπηρεσιών τους.

Ποινικολόγοι, ψυχολόγοι, ιατροδικαστές, παθολογοανατόμοι, βρίσκονται από το πρωί ως το βράδυ σε κάποιο τηλεοπτικό show. Γιατί για τηλεοπτικά shows μιλάμε και να μην το ξεχνάει κανείς αυτό.

Τους ακούς με περισπούδαστο ύφος, ακριβό ντύσιμο και αυταρέσκεια, να αραδιάζουν επιστημονικούς όρους και αναλύσεις βασιζόμενοι τις περισσότερες φορές στο «τίποτα».

Αυτό το υπέροχο και πολύτιμο «τίποτα». Το νέο νόμισμα της εποχής μας.

Κάπου σε κάποια από τις εκατοντάδες τηλεδίκες εμφανίστηκε και ο Πρόεδρος του Δ.Σ. από το «Χαμόγελο του παιδιού», Κώστας Γιαννόπουλος, ο οποίος είχε ασχοληθεί με την οικογένεια αυτού του κοριτσιού αλλά και την ίδια.

Σε μέσες άκρες είπε, ότι όποιος προλάβαινε από το οικογενειακό της περιβάλλον την έδερνε και ότι η ίδια κουβαλούσε ένα ψυχολογικό φορτίο, που αν δεν το προλάβαιναν θα εξελίσσονταν σε ένα βαρύ ψυχιατρικό περιστατικό.

«Unpopular opinion» που λένε και στην Αγγλετέρα.

Κοινό και πάνελς ψοφάνε για τέρατα.

Ποιος κάθεται να ασχοληθεί τώρα με την κρατική εγκατάλειψη και τα σκουπίδια κάτω από τα χαλί;
Εδώ σημασία έχει η ανικανότητα της αστυνομίας, ο εμφύλιος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας, το αίμα, το σπέρμα και τα πτώματα που αφήνει πίσω της η συγκεκριμένη ιστορία.

Που καιρός για έρευνα. Που καιρός για μαύρο μπας και βρούμε χρόνο να θρηνήσουμε σαν κοινωνία μέσα σε τόσο κίτρινο.

Η αρρώστια του πλανήτη και κύριο υπαίτιο για όλα τα δεινά μας σαν ανθρωπότητα, είναι ότι δίνουμε δύναμη σε λάθος ανθρώπους.

Για αυτό κάνε ένα γρήγορο ζάπινγκ και συνειδητοποίησε ποιοι βγάζουν λεφτά, αποκτούν δημοσιότητα, followers και πελάτες. Ξέρεις πως τα κερδίζουν όλα αυτά;

Πατώντας πάνω σε νεκρούς. Έτσι τα κερδίζουν.
Ξέρεις ποιος τους άφησε; Εγώ και εσύ που δεν τους γυρίζουμε την πλάτη.

Και ξέρεις τι δεν είναι σίγουρα;

Δημοσιογράφοι. Είναι πολύ μακριά από την δημοσιογραφική ηθική αυτή η ιστορία.

Είναι μακριά από την ηθική γενικά.

Και κάποια μέρα, το ότι δεν γυρίσαμε την πλάτη, θα το πληρώσουμε ακριβά.

Πολύ ακριβά.