Δικαιοσύνη για τα παιδιά μας!

Νίκος Αθανασίου Νίκος Αθανασίου
Δικαιοσύνη για τα παιδιά μας!
Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την ιερή υποχρέωση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στον αδικοχαμένο ανθό της στα Τέμπη.

Mεγαλώσαμε, εμείς που κοντεύουμε τα 40, σε μία χώρα, της οποίας η κοινωνία έμαθε, σαν ρυθμισμένη από ένα αόρατο χέρι, να μην αντιδρά. Να μην διεκδικεί. Να παρακολουθεί απαθέστατη τα όσα συμβαίνουν για εκείνη, χωρίς εκείνη.

Βουτηγμένη στο μικροσυμφέρον, στο ατομικό όφελος, στον ωχαδελφισμό και στο δεν βαριέσαι. Λες και συνηθίσαμε στο παράνομο, στο μη κανονικό και έτσι τα χρόνια περνούν.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν που λέει και ο ποιητής.

Ο ελληνικός λαός ανέχθηκε μία σειρά από καταστάσεις, για τις οποίες θα έπρεπε να έχει φέρει τον κόσμο ανάποδα. Υπάρχουν πολλά και τραγικά παραδείγματα, δεν θα αναφερθούμε σε κανένα, για να μην υπάρξει κανείς που να προσπαθήσει να δει κομματικό συμφέρον πίσω από αυτές τις γραμμές. Έτσι κι αλλιώς, όλοι γνωρίζουν τα όσα έχουν συμβεί σε αυτόν τον τόπο και έχουν παραμείνει ατιμώρητα!

 

Το έγκλημα των Τεμπών, προφανώς και είναι τέτοιο όταν βάσει και του πορίσματος δεν λειτουργούσε τίποτα κανονικά και ο ελληνικός σιδηρόδρομος είχε εικόνα διάλυσης, θα πρέπει να αποτελέσει την κόκκινη γραμμή της κοινωνίας μας. Το μέχρι εδώ απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Μιας και είπαμε ελληνικός σιδηρόδρομος, αυτός, ντε, που ''είναι ντροπή να μιλάμε για θέματα ασφαλείας''.

Είναι ιερή υποχρέωση όλων μας, την Παρασκευή, να πλημμυρίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας. Από τον Έβρο έως την Κρήτη. Όλοι μαζί. Σαν μία γροθιά. Με ένα στόμα. Μία φωνή.

Δεξιοί και αριστεροί. Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί. Πλούσιοι και φτωχοί. Μακριά από τα κόμματα και τις πρακτικές τους, μακριά από οποιαδήποτε εκμετάλλευση, μακριά από αυτούς. Μόνοι μας. Ειρηνικά. Σαν μία μεγάλη οικογένεια, σαν μια μεγάλη αγκαλιά για εκείνους που πενθούν. Στο τέλος της ημέρας, μπροστά στα παιδιά μας, δεν υπάρχει τίποτα που να μας χωρίζει. Τίποτα.

Ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας στάλθηκε σαν πρόβατο σε σφαγή εκείνο το βράδυ. Ήταν και είναι όλα τους παιδιά μας. Θα μπορούσε σε αυτό το τρένο να είναι το δικό σου αγγελούδι, ο δικός σου ξάδελφος, η μαμά σου ή ο μπαμπάς σου.

Δύο χρόνια μετά και μέσα από συνεχόμενες παλινωδίες και ''περίεργες'' καταστάσεις, υπάρχει μόνο μία λέξη, μία απαίτηση, ένα αυτονόητο αίτημα προς όλους εκείνους που έχουν την ευθύνη να κάνουν την Ελλάδα να λειτουργεί ως κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι της Λατινικής Αμερικής.

Δικαιοσύνη. Δικαίωση αυτών των παιδιών και των οικογενειών τους, μέσα από την παραδειγματική τιμωρία εκείνων που διαχρονικά δημιούργησαν μία καρμανιόλα πάνω σε ράγες. Αποκάλυψη της αλήθειας, όποια και αν είναι αυτή, σχετικά με το άγνωστο καύσιμο υλικό, το οποίο προκάλεσε την έκρηξη.

Όποιος ευθύνεται, όσοι ευθύνονται, από τους Υπουργούς μέχρι εκείνους που έπρεπε να έχουν εκτελέσει την σύμβαση και από τον σταθμάρχη μέχρι και τους υπευθύνους για το ''μπάζωμα'', το μόνο που ζητά ο-επιτέλους- στους δρόμους ελληνικός λαός, είναι η δικαιοσύνη!

Δικαιοσύνη για τα παιδιά μας...

@Photo credits: INTIME
Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.