Ταγίπ Ερντογάν: Ο νέος «αυτοκράτορας»
Η θριαμβευτική και επιθετική ομιλία του Ερντογάν από το μπαλκόνι των κεντρικών γραφείων της Αγκυρας του νεο-ισλαμικού κόμματος δικαιοσύνης και ανάπτυξης (AKP) έθεσε έναν δυσοίωνο τόνο. Ορκίστηκε να συνεχίσει να «αγωνίζεται αποφασιστικά» εναντίον των εχθρών της Τουρκίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπως ο ίδιος ορίζει.
«Ποτέ δεν υποκύψαμε μπροστά σε κανέναν, εκτός από τον Θεό», δήλωσε. Ο Ερντογάν δεν είχε κάτι καλό να πει για τους ηττημένους αμφισβητίες του. Δεν προσέφερε κανένα κλάδο ελιάς στο 47% περίπου του εκλογικού σώματος που δεν υποστήριξε εκείνον ούτε την κοινοβουλευτική συμμαχία του με το ΑΚΡ. Δεδομένου του τρομακτικού ρεκόρ του από το 2003, οι ηττημένοι αντίπαλοι έχουν λόγο να φοβούνται την πολιτική αποπληρωμή όταν η σκόνη καταλαγιάσει. Η ανταπόδοση είναι κάτι στο οποίο ο Ερντογάν ειδικεύεται.
Τώρα θα είναι ακόμα πιο εύκολη καθώς αναλαμβάνει τις σχεδόν δικτατορικές εξουσίες του εκτελεστικού προέδρου που ψηφίστηκαν στο δημοψήφισμα πέρυσι. Αυτές του δίνουν την προσωπική εξουσία να διορίζει και να απολύει υπουργούς, να διαλύει το κοινοβούλιο, να εκδίδει διατάγματα, να διορίζει δικαστές, να κατευθύνει τις ένοπλες δυνάμεις και να κηρύσσει πόλεμο.
Αν και ο Ερντογάν έχει υποσχεθεί να άρει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, φαίνεται απίθανο να ελευθερωθούν σύντομα χιλιάδες Κούρδοι ακτιβιστές και βουλευτές, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, δικαστές και δημοσιογράφοι που παραμένουν σε κράτηση. Περίπου 160.000 άνθρωποι συνελήφθησαν ή απολύθηκαν τη χρονιά που ακολούθησε μετά το πραξικόπημα.
Όπως και στις προηγούμενες εκλογές, υπήρξαν υποψίες νοθείας, ιδίως όσον αφορά την απροσδόκητα ισχυρή εμφάνιση του συμμάχου εθνικιστικού κινήματος του Ερντογάν, ΜHP. Η κύρια αντιπολίτευση, το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), διαμαρτυρήθηκε κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης ότι τα αποτελέσματα δηλώθηκαν πριν από την πλήρη καταμέτρηση των ψηφοδελτίων.
Σε μια παράξενη ανατροπή, ένας κυβερνητικός τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε κατά λάθος «αποτελέσματα» που έδειχναν νίκη του Ερντογάν τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές της Κυριακής. Σύμφωνα με μια έκθεση του ειδησεογραφικού ιστότοπου της Oda TV, ο σταθμός μετέδωσε στοιχεία που υποτίθεται ότι παρείχε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων κι έδωσε στον Ερντογάν το 53% των ψήφων και στον αντίπαλο της CHP, τον Μουχάρεμ Ιντζέ, 26%. Στις εκλογές το ποσοστό του Ερντογάν ήταν 53% και του Ιντζέ το 31% περίπου.
Πριν από τις εκλογές, άγνωστες Τουρκικές πηγές ασφαλείας κατηγόρησαν τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, ο οποίος έστειλε παρατηρητές για να παρακολουθήσουν τις εκλογές, ότι σχεδίαζαν μια «σκιερή κάλυψη» της διαδικασίας. Ορισμένες ευρωπαϊκά μόνιτορ απαγορεύτηκαν.
Την Κυριακή, η δημοφιλέστερη ανεξάρτητη εφημερίδα της Τουρκίας, Cumhuriyet, των οποίων οι δημοσιογράφοι έχουν παρενοχληθεί επανειλημμένα, δήλωσε ότι η ιστοσελίδα της είχε υποστεί μια ανεξήγητη επίθεση άρνησης υπηρεσίας. Αλλά ενώ παραπονέθηκε ότι οι εκλογές ήταν άδικες και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης μεροληπτούσαν, οι διαμαρτυρίες της ηττημένης αντιπολίτευσης φαινόταν σχετικά ήπιες.
Δεν αναμένεται καμία επίσημη έρευνα νοθείας, εκτός κι αν το διατάξει ο Ερντογάν. Ούτε θα λάβει υπόψη του οτιδήποτε μπορεί να πει ο οργανισμός του OSCE. Αντ 'αυτού, προειδοποίησε τους κριτικούς να μην αμφισβητήσουν τα αποτελέσματα. Ένα φωτεινό σημείο για τους πολέμιους του Ερντογάν ήταν η επιτυχία του φιλο-κουρδικού HDP να περάσει το κατώτατο όριο του 10% για τη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, παρόλο που ο ηγέτης του κόμματος Σελαχατίν Ντεμιρτάς βρίσκεται στη φυλακή.
Το AKP αποδυναμώθηκε. Θα στηριχθεί στο MHP για την πλειοψηφία - ένας γάμος που ίσως να μην αντέξει τα επόμενα πέντε χρόνια. Η μετενσάρκωση του Ερντογάν ως σύγχρονου οθωμανικού σουλτάνου θα αντιμετωπιστεί με ανησυχία σε ολόκληρη την περιοχή και στην Ευρώπη. Αλλά ο Πούτιν, θα είναι ικανοποιημένος. Παρά τις διμερείς πιέσεις στις αρχές του Συριακού πολέμου, η Μόσχα και η Άγκυρα έχουν πλησιάσει μεταξύ τους, με τη βοήθεια των πωλήσεων των ρωσικών προηγμένων πυραύλων και ενός κοινού προγράμματος κατασκευής πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με την Rosatom.
Ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ Αλ Ασάντ, δεν θα είναι απογοητευμένος. Αν και ο Ερντογάν έσπασε τις σχέσεις μαζί του σύντομα μετά τον πόλεμο που ξεκίνησε το 2011, η προτεραιότητά του στη Συρία είναι τώρα να περιορίσει την επιρροή των συριακών και ιρακινών κουρδικών δυνάμεων στα κοινά σύνορα και όχι την αλλαγή καθεστώτος. Ο Ερντογάν αναμένεται να συνεχίσει τη συμμαχία του με τη Ρωσία και το Ιράν, παρά τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Στην ομιλία νίκης, σηματοδότησε επίσης μια ανανεωμένη στρατιωτική κίνηση εναντίον Κούρδων μαχητών στη νοτιοανατολική Τουρκία. Αυτό απειλεί να επαναλάβει τα αιματηρά γεγονότα που ακολούθησαν τις εκλογές του Ιουνίου του 2015. Ομοίως, ο Ερντογάν θα συνεχίσει την εμμονή του με την «τρομοκρατική οργάνωση» του εξόριστου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η επανεκλογή του δεν είναι το αποτέλεσμα που οι περισσότερες χώρες της ΕΕ θα ήλπιζαν. Εκφράζουν τη λύπη τους για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και τις αντιληπτές προσπάθειές του για την ανατροπή της κοσμικής παράδοσης της Τουρκίας. Ωστόσο, η Ευρώπη χρειάζεται βοήθεια από την Τουρκία για τα προβλήματα της μετανάστευσης και της τρομοκρατίας. Ο Βίκτορ Ορμπάν, ο δεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, αποτελεί εξαίρεση. Ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που έστειλε συγχαρητήρια.
Άνθρωποι όπως ο Ορμπάν, ο Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ βλέπουν στον Ερντογάν έναν αδίστακτο ισχυρό ηγέτη όπως είναι και οι ίδιοι: υπερεθνικιστές, μονομερείς, λαϊκιστές - και τελείως αδίστακτοι. Αυτοκράτορας: είναι το νέο φυσιολογικό.
Πηγή: Insider.gr
