Οι νοσταλγοί του δικτάτορα Φράνκο για πρώτη φορά στο ισπανικό Κοινοβούλιο

Το ακροδεξιό κόμμα Vox του Σαντιάγκο Αμπασκάλ αναμένεται να αποσπάσει, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, διψήφιο ποσοστό στις σημερινές εκλογές στην Ισπανία και ενδεχομένως θα μπορούσε να υποστηρίξει μια dεξιά κυβέρνηση συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος και του κόμματος των Ποκιτών (Ciudadanos). «Αυτό μπορεί να μην γίνει καθώς στις δημοσκοπήσεις προηγούνται οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Για πρώτη φορά από το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο, μια ισχυρή Aκροδεξιά εξτρεμιστική δύναμη παίζει πάλι σημαντικό ρόλο στην ισπανική πολιτική» γράφει η γερμανική Tagesspiegel.

«Τι ακριβώς είναι το Vox;», ρωτήθηκε πρόσφατα ο Αμπασκάλ. Η πρώτη του απάντηση: «Το Vox είναι η φωνή εκείνων που θέλουν, πάνω από όλα, την ενότητα της ισπανικής πατρίδας τους, εκείνους που ουσιαστικά δεν μπορούν να κοιμηθούν από τον Οκτώβριο του 2017».

Τι έγινε τον Οκτώβριο του 2017; Οι αυτονομιστές που κυβερνούσαν στην Καταλονία προσπάθησαν να προχωρήσουν στην ανεξαρτησία της περιοχή τους από την υπόλοιπη Ισπανία μετά από δημοψήφισμα. Απέτυχαν, μερικοί από αυτούς διέφυγαν στο εξωτερικό, ενώ άλλοι έχουν δικαστεί στο Ανώτατο Δικαστήριο της Μαδρίτης. Το Vox, λέει ο Αμπασκάλ, είναι η φωνή εκείνων που "κρεμούσαν την ισπανική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού τους, απαντώντας στην καταλανική πρόκληση". Η άνοδος του ακροδεξιού Vox, το οποίο στις τελευταίες εκλογές τον Ιούνιο του 2016 είχε μόλις το 0,2 % των ψήφων, δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς την Καταλονία.

«Reconquista» της Ισπανίας από τους προοδευτικούς

Το αφεντικό του Vox, ο Αμπασκάλ, δεν συμμετείχε στα δύο τηλεοπτικά debates με ηγέτες των τεσσάρων μεγαλύτερων κομμάτων της Ισπανίας, καθώς το κόμμα του είναι ακόμα έξω από το Κοινοβούλιο. Ήταν γι΄ αυτόν μια ωραία ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί για τα «άχρηστα κόμματα», για την ένοχη «dictadura progre», τη «δικτατορία των προοδευτικών», και να μιλήσει για την «Reconquista» -την επανακατάληψη της χώρας, από τους νοσταλγούς του δικτάτορα Φρανκο φυσικά, ... θυμίζοντας το παράδειγμα της Ανδαλουσίας όπου μετά τις τελευταίες τοπικές εκλογές το Vox μετέχει στην κυβέρνηση με το κεντροδεξιό Λαϊκό κόμμα και τους Πολίτες.

Ιστορικά η «Reconquista» ήταν η επανακατάληψη της Ισπανίας και η εκδίωξη των Αράβων κατακτητών, μετά από περισσότερο από επτά αιώνες, από την Ιβηρική Χερσόνησο με την κατάληψη της Γρανάδας το 1492. Ο Αμπασκάλ δεν θέλει να ανακτήσει την Ισπανία από τους Άραβες, αλλά να νικήσει την «Progres» Ισπανία. Κέρδισε την πρώτη μάχη σε αυτή την εκστρατεία τον περασμένο Δεκέμβριο, αποσπώντας στις εκλογές στην Ανδαλουσία το 11% των ψήφων και εισήλθε στην τοπική κυβέρνηση. «Αυτό είναι πλέον το μοντέλο που θέλει το Vox για όλη την Ισπανία» γράφει η Tagesspiegel.

Την ενότητα της Ισπανίας υπερασπίζονται φυσικά και τα άλλα κόμματα, αλλά κανένα με τόσο εθνικιστικά, ακροδεξιά χαρακτηριστικά όπως ο 43χρονος Αμπασκάλ, ο οποίος -όπως λέει- θέλει να καταργήσει όλα τα περιφερειακά Κοινοβούλια και όλες τις αυτόνομες κοινότητες της Ισπανίας.

Πρώην μέλος του Λαϊκού κόμματος ο Αμπασκάλ, αφού κέρδισε αρκετά σε καλά αμειβόμενες θέσεις στη Μαδρίτη, στη συνέχεια γύρισε την πλάτη του στο παλιό του κόμμα και ίδρυσε το Vox στις αρχές του 2014 με τους ακροδεξιούς ομοϊδεάτες του. Για πολύ καιρό κανείς δεν τον πήρε σοβαρά. Μέχρι την καταλανική κρίση στα τέλη του 2017.

Πρότυπό του ο Όρμπαν

Από την Ισπανία δεν έλειπαν ποτέ οι ακροδεξιές φωνές. Η ακροδεξιά φωνή του Αμπασκάλ είναι όμως αρκετά ντεσιμπέλ πιο δυνατή. Δεν διστάζει να παινέψει την Πέμπτη Φάλαγγα του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά και να ισχυριστεί ότι οι «μεγαλύτεροι εχθροί της Ευρώπης» είναι «ηγέτες όπως η Άγγελα Μέρκελ, που επέτρεψε τη μαζική μετανάστευση και τη καταστροφή των χριστιανικών αξιών της Ευρώπης». Το σπουδαίο πρότυπο του Αμπασκάλ είναι ο Βικτορ Όρμπαν. Του αρέσει επίσης ο Ντόναλντ Τραμπ επειδή όπως λέει αμφισβήτησε «τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας». Γι΄ αυτόν υπάρχει παντού «δικτατορία των προοδευτικών» και ο Αμπασκάλ είναι «ο απελευθερωτής, τον οποίο πολλοί Ισπανοί περιμένουν».