Σε ποιους (δεν) θα λείψει ο Αμβρόσιος; (vids)

Θα μπορούσε να είναι και σκηνή μιας καθημερινής τηλεοπτικής σαπουνόπερας – κάν’ τε το εικόνα: ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος, μέσα στα χρυσοποίκιλτα άμφιά του, με δάκρυα στα μάτια, γονατίζει μπροστά στην Ωραία Πύλη της Φανερωμένης Αιγίου. Εκεί, ζητά -ενώπιον Θεού κι ανθρώπων- συγγνώμη από όσους στενοχώρησε. Αλήθεια, πόσοι να είναι; Βγάζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση;

«Συγχωρήστε μου, σας παρακαλώ και σας ικετεύω, συγχωρήστε μου, αδελφοί μου και παιδιά μου, τα λάθη μου, τις παραλείψεις μου, τις ατέλειες του χαρακτήρος μου! Και δοξάστε μαζί μου το Ονομα του Κυρίου μας», είπε ο ιεράρχης και συμπλήρωσε: «Ολα έχουν ένα τέλος και ήρθε η ώρα να ζήσω μαζί σας εδώ, στο Αίγιο και στα Καλάβρυτα, έξω από τα επίσημα».

Με άλλα λόγια, πέραν της θεατράλε μετάνοιας, εξέφρασε την πρόθεσή του να παραιτηθεί – αν και δεν ήταν η πρώτη φορά. Βάσει πρωτοκόλλου, ο Αμβρόσιος θα παραμείνει στη θέση του έως τα τέλη του 2018 και αμέσως μετά θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τη διαδοχή του από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Βέβαια, μέσα στο ίδιο έτος, θα έχει γίνει και η δίκη -προγραμματισμένη για τις 15 Μαρτίου 2018, στο Αίγιο- στην οποία ο άγιος πατέρας θα είναι κατηγορούμενος για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους με βάση το άρθρο 1 του νόμου 4285/2014 για την καταπολέμηση του ρατσισμού (ο λεγόμενος αντιρατσιστικός νόμος) αλλά και για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος.

Αυτή η υπόθεση -δηλαδή, το να κοντραριστεί στο έπακρο με κάποιες ομάδες, ανθρώπους, απόψεις, νόμους- δεν αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στον ιερατικό βίο του. Μάλιστα, μπορώ να θυμηθώ κάποιες πολύ μεγάλες στιγμές του ιεράρχη, έμπλεες χριστιανικής αγάπης προς τον πλησίον – πάντα σύμφωνα με τις διδαχές του Ιησού. Οι πράξεις του αυτές όχι μόνο δεν ήταν καθαγιασμένες, όχι μόνο ήταν κόντρα στον θρησκευτικό νόμο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και απέναντι στο Σύνταγμα της Ελλάδας. Ποινικά κολάσιμες, με άλλα λόγια, και κατά της Δημοκρατίας.

Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος Λενής -κατά κόσμον, Αθανάσιος Λενής- γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1938 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1963. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 31 Μαΐου 1961 και πρεσβύτερος στις 17 Ιουλίου 1963. Αμέσως μετά, υπηρέτησε ως ιερέας της (Βασιλικής) Χωροφυλακής από το 1963 μέχρι το 1974.

Ο συγγραφέας Γιάννης Γκίνης, στο βιβλίο του «Ιεράρχες διάκονοι της χούντας», (Α’ έκδοση 1978, Β’ έκδοση από τις εκδόσεις Βασδέκης, 1981) αναφέρει ότι το επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε γράψει, τον Σεπτέμβριο του 1976, με αφορμή τη χειροτονία του στη Μητρόπολη Ταλαντίου, πως από ιεροκήρυξ είχε λάβει τον βαθμό του Μοιράρχου και κατόπιν του Ταγματάρχου Χωροφυλακής. Στο ίδιο βιβλίο του περιγράφεται ότι σε ομιλία του, στις 17 Αυγούστου του 1976, απηύθυνε ιδιαίτερο ασπασμό στους αξιωματικούς και οπλίτες της Ελληνικής Χωροφυλακής για τα «ατυχή συμβάντα εν τη ενασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος» τα οποία οδήγησαν ορισμένους να στερηθούν την ελευθερία τους. Η Γυάρος, η Μακρόνησος και τα λοιπά νησιά της εξορίας ήταν μια απλή ατυχία, με άλλα λόγια.

Ας μην πούμε περισσότερα για αυτό το θέμα. Στη νεκρώσιμη ακολουθία που τέλεσε ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων χαρακτήρισε -δημόσια- ως ήρωα, σαν «τον Κολοκοτρώνη και τον Σωκράτη», τον Νίκο Ντερτιλή, έναν από τους πραξικοπηματίες που πρωτοστάτησαν στην κατάλυση της Δημοκρατίας το 1967 και την επιβολή της χούντας την επόμενη επταετία. Μετά την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο Ντερτιλής καταδικάστηκε, το 1975, σε εικοσαετή κάθειρξη για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και σε ισόβια κάθειρξη ως ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη κατά την καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Ηταν ο ίδιος που αρνήθηκε να αιτηθεί την αποφυλάκισή του για να μην αναγνωρίσει τη νομιμότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος και παρέμεινε φυλακισμένος ως τον θάνατό του, τον Ιανουάριο του 2013.

Η θεματολογία του, όμως, ποικίλει: από τον προσφιλή «μασόνο Σημίτη» μέχρι τον Σάκη Ρουβά για το τραγούδι στη Γιουροβίζιον. Κι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, που δεν κάλεσε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο στην Προεδρία μετά τις εκλογές, στον… αγαπημένο του στόχο, τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα -που φταίει και για τις τελευταίες πλημμύρες- ο οποίος δεν παντρεύτηκε στην εκκλησία. Ετσι κι αλλιώς, ως απειλή για το έθνος και τη θρησκεία θεωρεί ο μητροπολίτης τους πρόσφυγες και την Αριστερά.

Τι να πρωτοθυμηθείς… Το ομοφοβικό του παραλήρημα; «Αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με διανοητική διαταραχή! Δυστυχώς αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους, που ζουν στα τρελοκομεία!», έχει δηλώσει για τους ομοφυλόφιλους. Μιλάμε για τον ίδιο Μητροπολίτη ο οποίος -τη Δευτέρα 21 και την Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015, ημέρες ψήφισης του νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης- έδωσε εντολή να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες των εκκλησιών από τις 12:00 έως τις 12:30.

Εχει καταραστεί τον πρώην υπουργό Παιδείας, Νίκο Φίλη -για το ζήτημα περί κατάργησης του μαθήματος των Θρησκευτικών- αλλά και όσους δεν νηστεύουν και τρώνε κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή. «Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας», είπε, ενώ για τους άθεους συμπλήρωσε: «Να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν».

Επίσης, έχει ζητήσει τον αφορισμό του Νίκου Δήμου, αποκαλώντας τον «αθεόφοβο» και «ανθρωπάκι», με αφορμή τα όσα δήλωσε ο συγγραφέας για το Αγιο Φως, έχει αποκαλέσει τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής «γλυκιά ελπίδα του λαού», με άρθρο του στο προσωπικό του blog.

Το θέμα είναι ότι, έπειτα από σαράντα ολόκληρα χρόνια αρχιερατείας του στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να θυμηθείς όλα όσα έπραξε, όλα όσα δήλωσε σε αντίστοιχα κηρύγματα μίσους.

Ετσι, δεν φρονώ ότι η απουσία του Αμβρόσιου από τον δημόσιο βίο -πέραν της αστείρευτης γραφικότητας που προσέφερε σε πολλούς, αποκλειστικά ως ένα θέαμα- μπορεί να λείψει σε ανθρώπους κανονικούς. Οι οποίοι, ακόμα και να μην κάνουν τον σταυρό τους, ακόμα και να μην πιστεύουν σε Θεό, αγαπούν πραγματικά τους ανθρώπους και έχουν μάθει να φέρονται και να ζουν χωρίς να έχουν κοινωνήσει τις Δέκα Εντολές. Και, βασικά, υπακούν στους νόμους του κράτους.

Ταυτόχρονα, εννοείται ότι θα λείψει μόνο σε κάποιους που η χριστιανική διδαχή δεν τους ήταν ποτέ απόλυτα κατανοητή, ενώ έχουν μπερδέψει την αληθινή πίστη, τα ιερά και τα όσια της θρησκείας με τη μισαλλοδοξία και τη λογική των Αγιατολάδων.

Και όσο για τη συγγνώμη που εκστόμισε από άμβωνος, προτού δικαστεί στο εδώλιο, αν υπάρχει Θεός, ας τον συγχωρήσει Εκείνος.

Ενας εγγονός εκλιπόντος ιερέως