Οι «πολέμαρχοι» του πληκτρολογίου και η «άνιση μάχη»

Ένα από τα μεγάλα debate για τα οποία θα κληθεί να αποφανθεί ο ιστορικός του μέλλοντος είναι το αν τα social media έκαναν περισσότερο καλό στον κόσμο αυτό ή κακό.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά θετικά στα οποία μπορεί να σταθεί κανείς, όμως την ίδια ώρα υπάρχουν πολλά αρνητικά, καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν στο να είσαι αυτός που λες πως είσαι και όχι αυτό που πραγματικά είσαι.

Τα γεγονότα που λαμβάνουν αυτές τις μέρες στον Έβρο, αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να το διαπιστώσει κανείς, αν φυσικά διαθέτει στοιχειώδη λογική και ψύχραιμη αντιμετώπιση των καταστάσεων.

Στην λίστα με τους φίλους ή αυτούς που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλοι έχουμε άτομα τα οποία δεν τα γνωρίζουμε προσωπικά για να ξέρουμε τι καπνό… φουμάρουν. Είναι διάφοροι celebrities (αθλητικού, καλλιτεχνικού ή τηλεοπτικού χώρου), φίλοι… φίλου ή μας εμφανίστηκαν στους προτεινόμενους

Σε κάθε refresh των ενημερώσεων του timeline λοιπόν, δεδομένα εμφανίζονται διάφοροι… πολέμαρχοι των ημερών. Άνθρωποι που ονειρεύονται παρέλαση ως την Πόλη, που διασπείρουν fake news, που βλέπουν εισβολείς που θέλουν να μας βιάσουν τις γυναίκες και να αλλοιώσουν το DNA μας, που ανεβάζουν φωτογραφίες με όπλα δηλώνοντας έτοιμοι να τους καλέσει η μαμά πατρίδα ή που μιλούν για άνισες μάχες των στρατιωτών, των αστυνομικών και του λιμενικού απέναντι σε άοπλους εξαθλιωμένους ανθρώπους.

Δυστυχώς, οι συγκεκριμένοι δημιουργούν τάσεις και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, όσο και αν αυτό φαντάζει αδύνατο. Για να πειστείτε πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, έστω και αν το ολο θέμα εδώ δεν είναι τόσο οργανωμένο και καθοδηγούμενο, δείτε το ντοκιμαντέρ Great Hack του Netflix και θα καταλάβετε…

Το δεύτερο «δυστυχώς» που ταιριάζει στην συγκεκριμένη κατηγορία χρηστών, πάει σε αυτό που λέγαμε παραπάνω… Ότι δηλαδή στα social media είσαι αυτός που δηλώνεις και όχι αυτός που πραγματικά είσαι.

-Μπορεί δηλαδή κάποιος που βγάζει φωτογραφίες με όπλα και δηλώνει έτοιμος για επιστράτευση, όταν πήγε φαντάρος να ήταν Ι4 ή να είχε βάλει «βύσμα» για να είναι κοντά στο σπίτι του.

-Μπορεί αυτός-η που ονειρεύεται παρελάσεις ως την Πόλη, να λαμβάνει μέρος σε διαγωνισμούς με δώρο ένα τριήμερο στην Κωνσταντινούπολη.

-Μπορεί αυτός που λέει ότι θα έρθουν να μας βιάσουν τις γυναίκες να έχει σχέση με μία παντρεμένη ή να ονειρεύεται να πέσει στο κρεβάτι με την σύζυγο ενός συναδέλφου στην δουλειά.

-Μπορεί αυτός-η που βλέπει εισβολείς, αν έχει χωράφια στο χωριό ή αν φτιάξει σπίτι να επιλέξει έναν μετανάστη να του κάνει την δουλειά που θέλει γιατί θα του ζητήσει 20 ευρώ μεροκάματο και όχι 25 όπως ο Έλληνας (σ.σ τυχαία τα ποσά, οι καταστάσεις όμως όχι).

-Μπορεί αυτός-η που μιλάει για αλλοίωση DNA όταν παίρνει το αυτοκίνητό του, να βάζει ένα καφάσι ή μία καρέκλα στο σημείο εκείνο για να μην του πάρουν την θέση.

-Μπορεί αυτός-η που μιλάει για άνισες μάχες με τους πρόσφυγες, επειδή έχει μία θέση στην δουλειά να «χώνει» συνεχώς κάποιον συνάδελφό του που προσελήφθη πριν από λίγο καιρό, εκμεταλλευόμενος την παλαιότητά του.

Είναι πολύ πιθανό μάλιστα, όλοι οι παραπάνω να ήταν οι πρώτοι που στόκαραν μακαρόνια, όσπρια, αλεύρια και λάδι στο δημοψήφισμα του 2015 και όταν την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα κοροναϊού στην Ελλάδα.

Αυτή λοιπόν είναι η πιο άνιση μάχη που δίνουμε, γιατί ως γνωστόν «… είναι ανίκητη». Όλα τα άλλα, αν ξυπνήσει ο ανθρώπινος εαυτό μας, μπορούμε να τα λύσουμε…