Μια άλλη ματιά στο #metoo: Οι οικογένειες των θυτών και οι τηλεδίκες
Το μήνυμα που διάβασα στο inbox μου ήταν μια επώνυμη (πόσο σπάνιο πια;) γνώμη για τη διαχείριση του #metoo ρεύματος που εδώ κι εβδομάδες σαρώνει την νοικοκυροσύνη της ελληνικής κοινωνίας, την βολή όσων έπραξαν, όσων υπέμειναν, όσων ήξεραν και δεν μίλησαν. Χωρίς να αναφέρεται στα θύματα αλλά στη διαχείριση της είδησης και της άποψης εκ μέρους των ΜΜΕ. Με τη σκέψη και στα άλλα θύματα, στις παράπλευρες απώλειες που μετρούν οι οικογένειες των φερόμενων ως θυτών, πριν βιαστούμε ως κοινωνία να τους βαφτίσουμε όλους ενόχους. Το μήνυμα λοιπόν έλεγε τα παρακάτω:
«...Το θέμα που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες πέρα απο την αγανάκτηση όλων όσων ακούγονται είναι και κάποια άλλα παιδιά. Συγκεκριμένα πόσο θεμιτό είναι παιδάκια μικρής ηλικίας να ακουν στα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων λεπτομερείς περιγραφές θυμάτων και να δημιουργούνται απορίες περί σεξουαλικότητας , διαφοροποίησης , βιασμών , τι επάγγελμα να ακολουθήσω για να μην πάθω τα ίδια. Το ΕΣΡ δεν ενοχλείται;
Και το άλλο που με προβληματίζει είναι οτι εκτός απο τους θύτες και τα θύματα υπάρχουν και οι οικογένειες αυτών , που στιγματίζονται απο την δημοσιότητα , την κακή δημοσιογραφική προσέγγιση. Οι γονείς δεν είναι αθώοι αλλά τα παιδιά τους δεν τους διάλεξαν και δεν ευθύνονται για τις πράξεις τους . Πόσο άδικο για τις συζύγους για τα παιδιά , πόσο λυπηρό να βρίσκονται σε θέση ντροπής και απολογίας για τον δικό τους άνθρωπο..... για το δικό τους τέρας.»
Σκεφτείτε το «τέρας» μέσα στην οικογένεια μας. Ακόμα και με την πικρή γεύση της απογοήτευσης στο στόμα μας, θα προσπαθούσαμε να εξασφαλίσουμε μια υπεράσπιση, μια βοήθεια και να υψώσουμε μια ασπίδα προστασίας στον πατέρα, τον αδερφό ή τον γιό μας, ακόμα και υπό τις βαρύτατες κατηγορίες ειδεχθών πράξεων. Σας φαίνεται αδιανόητο αυτό που γράφω;
Θα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, όπως δυστυχώς και στα φυσικά του θύματα συμβαίνει, αν φταίξαμε κι εμείς με τη διαπαιδαγώγηση, με την ανοχή, με την αφέλεια που παρείχαμε στον θύτη, που ταυτόχρονα είναι και δικός μας άνθρωπος. Θα σκεφτόμασταν διαρκώς κάθε κουβέντα, κάθε συζήτηση, κάθε καυγά, οτιδήποτε μπορεί να «γέννησε το τέρας».
Η αντιδημοφιλής ματιά σε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα των ανθρώπων που απαρτίζουν το οικογενειακό περιβάλλον του θύτη, ειδικά στα παιδιά του αν είναι γονιός, δεν νομίζετε ότι διαχωρίζει τη σκεπτόμενη κοινωνία από τον όχλο; Τους δημοκρατικούς ανθρώπους από τους τηλεοπτικούς αλλαλαγμούς και τα τηλεπαράθυρα, που ελάχιστα νοιάζονται για μια δικαιότερη και ασφαλέστερη κοινωνία, παρά μόνο για τα ratings της Nielsen, τα νούμερα στην καθομιλουμένη;
Η αυτοκριτική των ΜΜΕ μια που πολλά χρόνια μετέχω σε αυτά, είναι από τα αγαπημένα μου θέματα. Πόσο σπουδαίο και χρήσιμο ρόλο θα μπορούσαν να παίζουν αντί για battle of the couples και bachelor προϊόντα. Όχι δεν θα πρότεινα ποτέ μια τηλεόραση γεμάτη ντοκιμαντέρ ή ένα internet περιβάλλον γεμάτο επιφυλλίδες. Χρειάζεται και το ελαφρύ, το διασκεδαστικό, το ρηχό αν θέλετε, αλλά σε ποια αναλογία;
Στο παραπάνω μήνυμα η φίλη προβληματίζεται για την υπερανάλυση με λεπτομέρειες όλων των σεξουαλικών εγκλημάτων στα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων ή στις πρωινές εκπομπές και το πως η τηλεόραση επιδρά στα παιδιά. Είναι το μόνο σημείο στο μήνυμά της που έχω έναν σχετικό αντίλογο. Πάρτε τα παιδιά μπροστά από τις τηλεοράσεις. Ναι ακόμα και στη συνθήκη του εγκλεισμού λόγω covid-19 υπάρχουν πολλά προγράμματα να σερβίρετε οι γονείς στα παιδιά μέσω μιας συνδρομητικής πλατφόρμας ή και του ίδιου του internet, αν κάνετε έναν κόπο να ασχοληθείτε λίγο με τις ρυθμίσεις του router σας. Ζητήστε τη βοήθεια της εταιρίας-παρόχου σας και κάντε το.
Ακόμα και φέτος που αισθάνομαι ότι στο κοινό του Ράδιο Αρβύλα είναι πολλά περισσότερα παιδιά από το παρελθόν λόγω ώρας προβολής της εκπομπής διατυπώνω την παραπάνω άποψη. Ελέγξτε εσείς τι βλέπουν τα παιδιά σας στην τηλεόραση. Τα τηλεοπτικά σήματα «Κατάλληλο για 8 ετών και άνω» δε σας απαλλάσσουν από την ευθύνη της απόφασης. Νομίζετε ότι οι εκπομπές «κατάλληλες για όλη την οικογένεια», που προβάλλουν τον γαμπρό που πηδάει την πεθερά και σκέφτεται να κλεφτεί με τη συνυφάδα γλυκοκοιτάζοντας την ανηψιά, είναι ok επειδή προβάλλονται στις 10 το πρωί;
Ειδικά τα δελτία ειδήσεων αισθάνεστε ότι είναι family friendly; Ότι δηλαδή οι αρχισυντάκτες τους και οι διευθυντές ειδήσεων χρησιμοποιούν το φίλτρο της εφηβικής τηλεθέασης; Το τηλεκοντρόλ είναι στα χέρια σας αλλά πολλοί από σας προτιμάτε το πληκτρολόγιο του κινητού σας για να γράψετε, «μην τα δείχνετε» ή «θα έπρεπε να σας κόψει το ΕΣΡ». Κόψε εσύ ρε φίλε όποια εκπομπή θες, αν σε προσβάλει το θέαμα, αν η πολιτική σου θέση πλήττεται, αν είσαι ένα μπερδεμένο κομματόσκυλο που τρώει στη μάπα τα σκάνδαλα του κόμματος, κόψε εσύ το οτιδήποτε με ένα απλό πάτημα στο τηλεκοντρόλ, αντί για δεκάδες μηνύματα στα social.
Απομακρύνετε τα παιδιά από την τηλεόραση και τον εαυτό σας από το τηλε-δικαστήριο που είναι τόσο πρόχειρο, τόσο ανέντιμο, αν σκεφτείτε ποιοι είναι οι δικαστές κι ας μην γίνουμε εμείς δράστες ενός περίπλοκου εγκλήματος, της απόδοσης «οικογενειακής ευθύνης» μιας τόσο άδικης και απάνθρωπης κατηγορίας.
Όταν η Σοφία Μπεκατώρου άνοιγε την πόρτα για να φανερωθεί το προσωπικό της δράμα, ίσως δεν φανταζόταν ποτέ το μέγεθος του Τέρατος που θα ερχόταν στο φως, που θα έμπαινε στα σπίτια μας και στην καθημερινότητά μας. Είμαι σχεδόν σίγουρος όμως, ότι πρώτη εκείνη ως μητέρα θα προστάτευε τους αθώους ακόμα κι ζούσαν στη σκιά του όποιου θύτη. Γιατί αν το καλοσκεφτούμε, είναι ή έχουν υπάρξει κι αυτοί θύματα τελικά.
