Ένα τραγούδι πες μου ακόμα...
Ο Τάκης Μουσαφίρης πάει να γράψει τραγουδάρες στη «γειτονιά των Αγγέλων» και ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για έναν ακόμη σπουδαίο που φεύγει «όχι όπως του πρέπει» στην εποχή του κορονοϊού!
Η εποχή αυτή δεν θα περάσει στην ιστορία της Ελλάδας ως «η εποχή των καλών ειδήσεων». Το αντίθετο. Λίγα τα καλά μαντάτα.
Συνήθως μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Κανείς ή τα θυμάται εύκολα επειδή είναι λίγα ή τα θυμάται με τεράστια δυσκολία πάλι επειδή είναι λίγα και χάνονται μέσα στον κυκεώνα των αρνητικών ειδήσεων. Πανδημία που συμπλήρωσε «ένα χρόνο ζωής» στην δική μας γειτονιά, κλειστά μαγαζιά, κλειστά σχολεία, ανεξέλεγκτη βία από παντού, πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων για μια τόσο δύσκολη και ιστορική εποχή σαν αυτή που βιώνουμε.
Κι ανάμεσα σε όλα αυτά και το «θανατικό» που καθημερινά βροντοφωνάζει παρών. Οικογένειες χάνουν δικούς τους ανθρώπους χωρίς να μπορούν να τους αποχαιρετίσουν.
Τα παραδείγματα εκατοντάδες εδώ και ένα χρόνο τώρα. Κηδείες με διαδικασίες «fast track».
Το τελευταίο αντίο, το τόσο σημαντικό αντίο για την ελληνική κοινωνία, έχει καταντήσει πλέον ένα «μισάωρο διεκπεραίωσης» από ένα στενό κύκλο «5-6 ατόμων» και τέλος. Ανάμεσα σε όλους όσοι φεύγουν έτσι, λιτά, πικρά, χωρίς τις τιμές που τους ανήκουν ήταν πριν από περίπου ένα χρόνο (30/3) και ο Μανώλης Γλέζος. Ένας αγωνιστής ως το φινάλε του.
Χωρίς τις πρέπουσες τιμές έφυγε ο Δημήτρης Κρεμαστινός που τα «μαγικά χέρια του» είχαν σώσει κόσμο και κοσμάκη. Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος ένα κόσμημα για τον χώρο της δημοσιογραφίας επίσης έκανε το... τελευταίο ταξίδι όχι όπως θα έπρεπε.
Το ίδιο μόνος θα φύγει και ο Τάκης Μουσαφίρης. Χτυπημένος από την κορονοϊό, το άγγελμα της είδησης του θανάτου του έγινε γνωστό το μεσημέρι της Πέμπτης. Δευτερόλεπτα μετά media και social media... πλημμύρισαν από τα τραγούδια του. Εκατοντάδες αυτά που έγραψε. Μουσική και στίχους. Ένας από τους μεγαλύτερους τούτου εδώ του τόπου.
Φωνές όπως ο Στράτος Διονυσίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Τζένη Βάνου, η Κατερίνα Στανίση, η Πίτσα Παπαδοπούλος, ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, η Βίκη Μοσχολιού, ο Αντύπας, η Ελπίδα, η Δούκισσα και άλλοι πολλοί ερμήνευσαν με μοναδικό τρόπο τραγούδια του.
Τραγούδια που έμειναν διαχρονικά και ακόμη και σήμερα προκαλούν συγκίνηση, ανατριχίλα, νοσταλγία. Ξυπνούν συναισθήματα και συνεχίζουν την πορεία τους στον χρόνο. Αν τα «μηχανάκια» της τεχνολογίας δεν έχασαν το μέτρημα ο Τάκης Μουσαφίρης «υπέγραψε» με τον δικό του τρόπο 540 τραγούδια. Μικροί ή μεγάλοι μουσικοί θησαυροί τα περισσότερα.
Πασίγνωστοί τίτλοι και στίχοι που συνοδεύουν την καθημερινότητά μας. Η πανδημία και ο καταραμένος ιός δεν θα αφήσει όλους αυτούς που έκλαψαν, ερωτεύτηκαν, πόνεσαν, χώρισαν, διασκέδασαν με τα μοναδικά του τραγούδια να πουν το καλό κατευόδιο όπως αρμόζει στους μεγάλους. Συνοδεύοντας τον όπως πρέπει στην τελευταία του κατοικία.
Η κληρονομιά που άφησε όμως είναι τέτοια που όσα χρόνια και να περάσουν η σφραγίδα ενός μεγάλου στιχουργού και συνθέτη θα είναι εδώ. Αυτή κανείς ιός δεν μπορεί να την νικήσει και να την σβήσει! Άλλωστε εκεί πάνω με τον Στράτο, τον Δημήτρη, την Ρίτα όλο και κάτι νέο θα σκαρώσει...
