Αφήστε μας να έχουμε και μια μετάλλαξη δική μας
Είναι πραγματικά στενάχωρο φίλες και φίλοι. Όχι, ξέρετε τι είναι; Είναι πραγματικά ΑΔΙΚΟ αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας, στην πλάτη της χώρας μας αν προτιμάτε.
Διότι τόσο καιρό τραβάμε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ κουπί εντάξει; Κι εμείς έχουμε φάει λοκντάουν. Κι εμείς έχουμε φάει καραντίνες. Στέλναμε sms για να πάμε να τρέξουμε (ΚΑΙ ΚΑΛΑ), στέλναμε sms για να πάμε να δώσουμε βοήθεια σε ηλικιωμένο (ΚΑΙ ΚΑΛΑ), στέλναμε sms για να πάμε μέχρι το σούπερμαρκετ να πάρουμε χαρτί υγείας (ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ) μήπως τραβήξει παραπάνω η ιστορία με την κορόνα και κλείσουνε τα εργοστάσια χαρτιού και σκουπιζόμαστε με πετσέτες προσώπου κάλτσες.
Όχι εγώ, ένας άλλος.
Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά, δεν τα είδαμε στον ύπνο μας. Δεν τα φανταστήκαμε. Δεν τα είδαμε σε κάποιο όνειρο, όπου νιώθεις σε κάποια φάση ότι πέφτεις και ξυπνάς και έχεις όντως πέσει από το κρεβάτι, αλλά εντάξει και εδώ στο πάτωμα καλά είναι, που να σηκώνομαι, οπότε και ξανακοιμάσαι εκεί που έπεσες. Όχι εγώ, ένας φίλος. Πολλές φορές. Όχι εγώ όμως, ένας φίλος. Που μου μοιάζει κάπως. Έως πολύ. Και μένει στο σπίτι μου. Όταν δεν είμαι εγώ εκεί. Γιατί εγώ δεν έχω πέσει ποτέ από το κρεβάτι μου και να κοιμηθώ εκεί που έπεσα. Αλίμονο. Σοβαροί να είμαστε.
Τέλος πάντων, χάθηκα λίγο σιγά το νέο. Που είχαμε μείνει; ΝΑΙ. Στο ότι αδικηθήκαμε ως έθνος, παρά το ότι τραβήξαμε κι εμείς πολλά. Κάπου, κάποια στιγμή, όταν έχεις τραβήξει κι εσύ βάσανο μαζί με τους υπόλοιποι, περιμένεις ότι θα αναγνωριστεί ο κόπος σου, η δουλειά σου, ότι θα γυρίσει η παγκόσμια κοινή γνώμη, όπως έκανε τότες με την πρώτη καραντίνα και θα μας πει ΠΡΑΒΟΟΥ κι εμείς θα κάνουμε λες και πήραμε το EURO.
Αλλά αυτήν την φορά, η μοίρα έπαιξε άσχημο, κακό παιχνίδι με μας φίλες και φίλοι, συνέλληνες, συνέλληνοι και συνελληνάδες. Διότι όταν βγήκε η είδηση ότι η Ελλάδα απέκτησε μια δική της, μια ΟΛΟΔΙΚΗ της μετάλλαξη του γνωστού, του ΔΙΑΣΗΜΟΥ covid 19, ε όσο να πεις, νιώσαμε μια εθνική υπερηφάνεια. Ξέραμε για τόσες και τόσες μεταλλάξεις, ξέραμε για το πόσο μεταδοτικές ήταν, τα ξέραμε όλα. Αλλά το να αποκτήσουμε την ΔΙΚΗ ΜΑΣ μετάλλαξη, την επονομαζόμενη «αθηναϊκή μετάλλαξη» , ε όσο να πεις είναι ένα παράσημο.
Γκρηκ Κορόνα Χίαρ
Άσε που έσκασε πάνω στο άνοιγμα της τουριστικής σεζόν και μας έδινε ένα ΕΠΙΠΛΕΟΝ στοιχείο να προσφέρομε στους τουρίστας. Γουέλκαμ του Γκρης, σουβλάκι, θάλασσα, χήλιος, νάης γουέδερ, γκρηκ σάμερ, Μύκονος ΕΝΤ ΟΛΣΟ Β.1.1.318, άουερ βέρι όουν ΑΘΗΝΕΑΝ ΜΕΤΑΛΛΑΞ.
Χαμός. Στην Χαβάη δίνουν στεφάνια με λουλούδια στους τουρίστες όταν προσγειώνονται, εμείς θα δίναμε «αθηναϊκή μετάλλαξη». Φοβερό χαρτί.
Η χαρά μας όμως, όπως πιθανόν θα ξέρετε δεν διήρκεσε πολύ. Διότι πριν προλάβουμε να ετοιμάσουμε τα πανό και τα πλακάτ που γράφανε «ΓΚΕΤ ΓΙΟΡ ΓΚΡΗΚ ΚΟΡΟΝΑ ΧΙΑΡ», έρχεται η κατάπτυστη επιστημονική κοινότητα και χωρίς ίχνος ντροπής μας ανακοινώνει πως η ΑΘΗΝΑΙΚΗ είναι τελικώς ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ που έχει έρθει εδώ για χόλιντέηζ και είπε να κάτσει.
Μεταγραφή ήταν τελικά.
Ακούστε εδώ πράγματα. Ότι δηλαδή ήρθε εδώ με μεταγραφή η μετάλλαξη ετούτη από τη Αφρική, της άρεσε το κέντρο της Αθήνας, έκαμε ΠΟΛΛΕΣ παρέες και επειδής εκαμε πολλές παρέες και την έμαθαν σε όλα τα στέκια ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ την περάσαμε για δική μας, αλλά τελικώς ΔΕΝ.
Και μένουμε με την γλυκόπικρη γεύση μιας παραλίγο σχέσης που ποτέ δεν πήγε πέρα από το βλέμμα, μιας μετάλλαξης που δεν ήταν, μιας υπέροχης ιστορίας που τελικά δεν είναι δική μας. Μια φάση Π.Ο.Π., μια επιδημιολογική φέτα αν μου επιτρέπετε που θα ήταν πέρα για πέρα ελληνική και που ΑΣΦΑΛΩΣ θα οριοθετούσε και θα χρωμάτιζε έντονα το καλοκαίρι του 2021.
Το μόνο που κάπως μας ανακουφίζει είναι πως δόξα τον πανάγαθο υπάρχουν ΟΛΕΣ οι άλλες μεταλλάξεις ακόμα, θα τις λουστούμε ούλες αυτό το καλοκαίρι και από Σεπτέμβρη, όταν θα είμαστε βαθιά στην αγκαλιά ενός ακόμα λοκντάου, θα τα εξιστορούμε όλα αυτά και θα γελάμε, σκουπίζοντας τα δάκρυά μας με τα μανίκια μας, γιατί τις πετσέτες προσώπου και τις κάλτσες θα τις έχουμε στην τουαλέτα για εναλλακτική χρήση.
ΑΝ ΜΕ ΕΝΝΟΑΤΕ ΤΙ ΕΝΝΟΑΩ.
