Γιατροί σε νοσοκομείο της κεντρικής Μακεδονίας ξέχασαν σπάτουλα στην κοιλιά ασθενούς: 64.000 ευρώ η αποζημίωση
Η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου επιδίκασε σε βάρος ομάδας γιατρών, επικεφαλής της οποίας ήταν ο διευθυντής κλινικής-κρατικού νοσοκομείου της Κεντρικής Μακεδονίας, το ποσό των 64.516 ευρώ, καθώς ξέχασαν στην κοιλιακή χώρα ασθενούς μεταλλική χειρουργική σπάτουλα μήκους 23,7 εκ. και πλάτους 8,4 εκ., για την αφαίρεση της οποίας έγινε νέα, δεύτερη, χειρουργική επέμβαση 17 μέρες μετά.
Η ολομέλεια του ανωτάτου δημοσιονομικού δικαστηρίου ασχολήθηκε με την εν λόγω υπόθεση, καθώς η ασθενής και οι συγγενείς της διεκδίκησαν από το νοσοκομείο χρηματική ικανοποίηση (αποζημίωση) για την ηθική βλάβη που υπέστησαν, η οποία και τους επιδικάστηκε από την Διοικητική Δικαιοσύνη.
Στην συνέχεια, η διοίκηση του κρατικού νοσοκομείο διεκδίκησε από τους εν λόγω γιατρούς του νοσοκομείου το ποσό της αποζημίωσης που καταβλήθηκε στην άτυχη γυναίκα.
Τελικά, στους συγγενείς επιδικάστηκε αποζημίωση 64.516 ευρώ, την οποία κατέβαλε το νοσοκομείο - και με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την σειρά της η ιατρική ομάδα θα καταβάλει το εν λόγω ποσό στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, τα μέλη της ιατρικής ομάδας «άσκησαν πλημμελώς τα υπηρεσιακά και ιατρικά τους καθήκοντα, προκαλέσαντες ζημία από βαρεία αμέλεια».
Τι συνέβη
Ειδικότερα, η ασθενής εισήχθη στο νοσοκομείο, προκειμένου την επόμενη ημέρα να υποβληθεί σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ινομυώματος (καλοήθους όγκου) από την περιοχή της μήτρας. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε από τον χειρούργο μαιευτήρα -γυναικολόγο και διευθυντή κλινικής του εν λόγω νοσοκομείου και με την συμμετοχή δυο βοηθών ειδικευμένων μαιευτήρων -γυναικολόγων, εκ των οποίων ο ένας διένυε το 5ο και ο άλλος το 3ο έτος της ειδικότητάς τους. Στην επέμβαση συμμετείχε ως εργαλειοδότρια και μια νοσηλεύτρια.
Οι γιατροί κατά την διάρκεια της 2,5 ωρών περίπου επέμβασης, διαπίστωσαν υπερμεγέθη μήτρα, λόγω των πολύ αναπτυγμένων ινομυωμάτων. Έτσι, για την αφαίρεση του όγκου χρησιμοποιήθηκε ως υπομόχλιο μια ειδική μεταλλική σπάτουλα απώθησης-προφύλαξης των εντερικών ελίκων, τύπου Renerdin μήκους 23,7 εκ., πλάτους 8,4 εκ. και βάρους 180 γραμμαρίων.
Μετά το τέλος της επέμβασης και πριν την σύγκληση της κοιλίας, όπως αναφέρει το Ελεγκτικό Συνέδριο, οι γιατροί «δεν φρόντισαν, όπως είχαν υποχρέωση λόγω του επαγγέλματός τους, να επιδείξουν ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή, ώστε να αποτραπεί κάθε περίπτωση εγκατάλειψης ιατρικού εργαλείου μέσα στο σώμα της ασθενούς».
«Οι ιατροί από αμέλειά τους - συνεχίζει το Ελεγκτικό Συνέδριο στην απόφασή του - δεν τήρησαν τους κοινώς αναγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, αλλά και της κοινής πείρας και συγκεκριμένα, δεν έγινε από αυτούς ο απαραίτητος έλεγχος στην κοιλιακή χώρα της ασθενούς, ώστε να διακριβωθεί με τις δικές τους αισθήσεις, ότι δεν υπάρχει ξένο σώμα και δεν είχε αφεθεί κανένα από τα χρησιμοποιηθέντα για την επέμβαση αντικείμενα και εργαλεία, υποχρέωση που είχαν όλοι οι γιατροί, δηλαδή ο επικεφαλής της ομάδας, ο οποίος πραγματοποίησε την χειρουργική επέμβαση, όσο και οι άλλοι δύο βοηθοί αυτού, οι οποίοι μάλιστα προέβησαν στην σύγκληση της τομής της χειρουργημένης».
Ακόμα, το Ελεγκτικό Συνέδριο αναφέρει ότι η ιατρική ομάδα παρέλειψε να προβεί «στην αφαίρεση από την κοιλιακή χώρα της ασθενούς, πριν από την σύγκληση του εγχειρητικού τραύματος, της χρησιμοποιηθείσας κατά την επέμβαση ειδικής σπάτουλας, παρότι υποχρεούντο να την αφαιρέσουν, κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, αλλά και της κοινής πείρας». Αποτέλεσμα «της αμελούς αυτής συμπεριφοράς» συνεχίζουν οι δικαστές, ήταν «να παραμείνει επί 17 ημέρες εντός της κοιλιακής χώρας της ασθενούς, το μεταλλικό ευμεγέθους, ιατρικό εργαλείο και συγκεκριμένα εν μέσω των εντερικών του ειλεού και του μείζονος επιπλόου, χωρίς να το αντιληφθούν οι γιατροί, οι δε δύο ειδικευόμενοι ιατροί προέβησαν στο κλείσιμο της χειρουργικής τομής, αφού προηγήθηκε η σαράφη του περιτονίου από τον επικεφαλής ιατρό».
Η μεταλλική σπάτουλα μέσα στην κοιλιά της ασθενούς, προκάλεσε «σωματική κάκωση και συγκεκριμένα οξεία φλεγμονώδη αντίδραση, από έντονα κλινικά συμπτώματα, όπως εκτεταμένο εξάνθημα μετά κνησμού, καταβολή δυνάμεων, υψηλό πυρετό και τέλος υποχρεώθηκε να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να γίνει αφαίρεση του ξεχασμένου χειρουργικού εργαλείου».
Η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έκρινε ότι όλη η ιατρική ομάδα είναι υπεύθυνη έναντι του νοσοκομείου για «την ζημιά την οποία προξένησαν κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων», καθώς η εγκατάλειψη του ιατρικού εργαλείου, «οφείλεται σε βαρεία αμέλεια», δηλαδή «έλλειψη της επιβαλλόμενης από το νόμο, στοιχειώδους επιμέλειας του ικανού και συνηθισμένου ανθρώπου, την οποία ο νόμος αξιώνει από όλους τους ανθρώπους εντός του κύκλου της επαγγελματικής και κοινωνικής δραστηριότητάς τους» και προσθέτουν ότι η συμπεριφορά της επίμαχης ιατρικής ομάδας, ήταν «σοβαρή, ασυνήθη και ιδιαίτερα παρεκκλίνουσα εκτροπή από τη συμπεριφορά που θα επιδείκνυε ο μέσος συνετός άνθρωπος του κύκλου τους».
Ως προς τους δύο βοηθούς του επικεφαλής της ιατρικής ομάδας, το δικαστήριο υπογραμμίζει στην απόφασή του, ότι «ακόμη και ως βοηθοί χειρούργοι που συμμετείχαν ενεργώς στην επέμβαση, όφειλαν, με προσωπική τους ευθύνη, πρωτογενώς και ανεξαρτήτως των τυπικών διαδικασιών να το αναζητήσουν και να το αφαιρέσουν (σ.σ.: το χειρουργικό εργαλείο) από την κοιλιακή χώρα, πριν την συρραφή του εγχειρητικού τραύματος [...] Η παράλειψη αυτή, που συνιστά στοιχειώδη ενέργεια lege artis χειρουργικής επεμβάσεως (σ.σ.: σύμφωνα με τους αποδεκτούς κανόνες της επιστήμης), συνιστά σημαντική απόκλιση, ήτοι εξαιρετικά μεγάλη, αν όχι πρωτοφανή απροσεξία, από την συμπεριφορά του μέσου ομότεχνού τους ιατρού, ακόμη και μειωμένης εμπειρίας».
Για τους δύο βοηθούς γιατρούς, στην απόφαση αναφέρεται επίσης, πως «δεν νοούνται διακριτικά νομικά όρια, π.χ. ιατρική πράξη κατόπιν οδηγιών, των ενεργειών των ιατρών της ιατρικής ομάδας. Περαιτέρω, το μέγεθος του εργαλείου που 'ξεχάστηκε' εντός του σώματος της ασθενούς, το οποίο ευχερώς, επίσης κατά την κοινή πείρα, μπορούσε να γίνει αντιληπτό, διατρέχει όλη την υπόθεση και συνιστά όριο κάθε νομικής έννοιας (βαρείας αμέλειας) και κρίσης».
