«Καρφιά» Σημίτη κατά Τσίπρα και Γεννηματά για την αντιπολίτευση στο θέμα του lockdown

• Αναλυτικά το άρθρο του Κώστα Σημίτη:

Με άρθρο του υπό τον τίτλο «Αντιπολίτευση;» που φιλοξενείται στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο πρώην πρωθυπουργός ασκεί κριτική στην αντιπολίτευση για τους χειρισμούς της αναφορικά με την επιδημία του κορονοϊού και το lockdown, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, πως «δεν παρουσίασαν ένα δικό τους σχέδιο με βάση διεθνή δεδομένα. Δεν εξήγησαν από την αρχή της πανδημίας ποια πολιτική θα έπρεπε να ακολουθηθεί με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τις υπάρχουσες εμπειρίες».

«Η αντιπολίτευση θα έπρεπε να βοηθήσει σε μια πληρέστερη εικόνα της αντιμετώπισης των προβλημάτων αντί να επιβεβαιώνει κάθε φορά μια γνωστή αντιπαλότητα, χωρίς να αναδεικνύει το ουσιαστικό περιεχόμενο των διαφορών».

Ο Κώστας Σημίτης αναφέρεται στο κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, ενώ σε ό,τι αφορά την Φώφη Γεννηματά την φωτογραφίζει χωρίς να την κατονομάζει.

Πιο συγκεκριμένα, κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ πως προσωποποιεί το θέμα, χωρίς να διευκρινίζει τις ουσιαστικές ευθύνες που αποδίδει στην κυβέρνηση, ενώ αναφορικά με το ΚΙΝΑΛ σημειώνει ότι δεν εξηγεί τους «αυτοσχεδιασμούς» της κυβέρνησης και παράλληλα το εγκαλεί για την αναφορά στην «επίκληση της γνώμης των επιστημόνων».

«Ο τρόπος αυτός αντίδρασης δείχνει μία από τις μεγάλες αδυναμίες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Η αντιπολίτευση πρέπει να εκφράζεται. Αλλά χρέος της είναι επίσης, όταν επισημαίνει τις αρνητικές πλευρές της κυβερνητικής δραστηριότητας, να έχει και η ίδια στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία ένα κατανοητό και εφαρμόσιμο σχέδιο αντιμετώπισης».

Αναλυτικά το άρθρο του Κώστα Σημίτη:

Αντιπολίτευση;

Στις εφημερίδες διαβάζουμε και στο ραδιόφωνο ακούμε μετά τις κυβερνητικές δηλώσεις και τις σχετικές απαντήσεις της αντιπολίτευσης. Αυτή η ανταλλαγή απόψεων έχει ελάχιστο ενδιαφέρον. Η αντιπολίτευση θα έπρεπε να βοηθήσει σε μια πληρέστερη εικόνα της αντιμετώπισης των προβλημάτων αντί να επιβεβαιώνει κάθε φορά μια γνωστή αντιπαλότητα, χωρίς να αναδεικνύει το ουσιαστικό περιεχόμενο των διαφορών.

Ένα παράδειγμα είναι οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού για το νέο lockdown και τα πολιτικά σχόλια που ακολούθησαν. Το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης προσωποποιεί το θέμα. Θεωρεί ότι ο Πρωθυπουργός «δεν θέλει να βρεθεί στη δύσκολη θέση να υπάρχει αντίλογος... για τις παλινωδίες που οδήγησαν στο νέο lockdown». Ποια γεγονότα θεωρεί ως παλινωδία; Τον τουρισμό, τις καλοκαιρινές διακοπές; Αλλά αυτά υπήρχαν και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Όπως και σε άλλα κράτη, οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται συναρτώνται με τις εξελίξεις όσο και την ανάγκη οι δομές της κοινωνίας να εξακολουθούν να λειτουργούν. Άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης κατήγγειλε «τους αυτοσχεδιασμούς της κυβέρνησης που αποτυγχάνουν και τη χρησιμοποίηση ως ασπίδας τους επιστήμονες».

Ποιοι είναι οι «αυτοσχεδιασμοί» της κυβέρνησης δεν αναφέρεται. Όσον αφορά την «επίκληση» της γνώμης των επιστημόνων, τα κράτη της Ευρώπης ζήτησαν και ζητούν την εισήγηση των επιστημόνων. Συζητούν μαζί τους, προσπαθούν να διαμορφώσουν με βάση τις εισηγήσεις τους, που δεν συμπίπτουν πολλές φορές, τα αναγκαία μέτρα λαμβάνοντας υπόψη και τις οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους, που είναι υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να εξετάζει.

Οι δηλώσεις αυτές της αντιπολίτευσης δεν είναι εξαίρεση σε σχέση με δηλώσεις της και για άλλα θέματα. Ο τρόπος αυτός αντίδρασης δείχνει μία από τις μεγάλες αδυναμίες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Η αντιπολίτευση πρέπει να εκφράζεται. Αλλά χρέος της είναι επίσης, όταν επισημαίνει τις αρνητικές πλευρές της κυβερνητικής δραστηριότητας, να έχει και η ίδια στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία ένα κατανοητό και εφαρμόσιμο σχέδιο αντιμετώπισης.

Σχέδιο εφικτό και σε θέση να βελτιώνει τις εσφαλμένες κυβερνητικές πολιτικές. Όσον αφορά την επιδημία και το lockdown τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν παρουσίασαν ένα δικό τους σχέδιο με βάση διεθνή δεδομένα. Δεν εξήγησαν από την αρχή της πανδημίας ποια πολιτική θα έπρεπε να ακολουθηθεί με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τις υπάρχουσες εμπειρίες.

Απλώς παρακολουθούν και αρνούνται. Αλλά η κοινή γνώμη δεν χρειάζεται την άρνηση. Για να απαιτήσει τα αναγκαία και σωστά από την κυβέρνηση χρειάζεται πληροφόρηση, τεκμηρίωση, δημιουργικότητα. Τότε μόνο θα είναι πρόθυμη να ακολουθήσει δρόμους άλλους από εκείνους που της υπαγορεύει η κυβέρνηση και να αναθέσει σε όσους έχουν διαφορετικές ευθύνες την εξουσία.