Χρήστος Βολικάκης στο Gazzetta: «Δεν θα πάψω να ονειρεύομαι ένα ολυμπιακό μετάλλιο»

• «Δεν παραδίδω εύκολα τα όπλα»
• «Το τέλος της διαδρομής μου δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη»

Ο Χρήστος Βολικάκης στην πορεία του στον αθλητισμό, πέτυχε πράγματα που δεν έχει καταφέρει άλλος ποδηλάτης.

Οι επιτυχίες του έχουν διπλή αξία, καθώς πέρα από το εμφανές (τα μετάλλια), υπάρχει και μία ιστορία από πίσω. Μία ιστορία που κρύβει τραυματισμούς (σοβαρούς σε ορισμένες περιπτώσεις), δυσκολίες, διαμάχες και πολλά… έξοδα που έπρεπε να βάλει από την τσέπη του ώστε να κυνηγήσει τα όνειρά του.

Το 2022 του άφησε μία πικρή γεύση τόσο λόγω του τραυματισμού του, όσο και για κάποια εξωαγωνιστικά προβλήματα που προέκυψαν. Ο ίδιος όμως όχι μόνο επέστρεψε, αλλά φέτος θα διεκδικήσει να κερδίσει μία 5η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί όπου θέλει να κυνηγήσει αυτό που ονειρευόταν από μικρός.. Στο Τόκιο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε καθώς αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο όμνιουμ.

Η απογοήτευσή του ήταν τόσο μεγάλη που μιλώντας στις κάμερες είπε πως σκέφτεται να αποσυρθεί. Ομως… χρωστάει κάτι στον εαυτό του και όσους τον στηρίζουν και γι’ αυτό, όπως δηλώνει στην συνέντευξή του στο Gazzetta, θα κυνηγήσει την παρουσία του στο Παρίσι το 2024, για να αποδείξει πως, σε αντίθεση με όσα πιστεύουν ορισμένοι, δεν έχει τελειώσει ακόμη από το άθλημα. Το αντίθετο…

«Δεν παραδίδω εύκολα τα όπλα»

- Το 2022 ήταν μία δύσκολη χρονιά για σένα λόγω του τραυματισμού. Πόσο και αν σε επηρέασε ο τραυματισμός και σε τι βαθμό ετοιμότητας είσαι για τη νέα χρονιά που είναι απαιτητική λόγω ολυμπιακών προκρίσεων;

«Ήταν τροχοπέδη αυτός ο τραυματισμός χάθηκε πολύτιμο έδαφος. Είχα αρχίσει να ανακάμπτω μετά και τα όσα συνέβησαν και με κράτησαν μακριά από το άθλημα. Είμαι αισιόδοξος, πιστεύω πως με επιμονή και υπομονή θα φτάσω πάλι σε επιθυμητό επίπεδο σύντομα. Αν λάβω υπόψιν ότι και στην Πορτογαλία συμμετέχοντας σε δυο απαιτητικούς αγώνες κατάφερα να κερδίσω την πρόκριση μου στα παγκόσμια κύπελλα που αποτελούν το σκαλοπάτι για το όνειρο των ολυμπιακών αγώνων υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα» .

- Η επιστροφή σου μετά από μήνες στους αγώνες τι αίσθηση σου άφησε και πόσο σημαντική ήταν για την ψυχολογία σου;

«Είναι πολύ σημαντικό για μένα η επιστροφή σε ικανά αποτελέσματα . Από τον πρώτο αγώνα ένιωσα δυνατός και παρά το ότι δεν ήταν κατευθείαν τελικοί κατάφερα να προκριθώ και να αποκτήσω καλή ψυχολογία για την συνέχεια» .

- Μετά τον τραυματισμό σου, ήρθαν και πράγματα τα οποία ήταν εξωαγωνιστικά και μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά έναν αθλητή. Μιλάω για την διαμάχη με την ομοσπονδία. Χωρίς να μπούμε απαραίτητα σε λεπτομέρειες, τι ρόλο έχει παίξει όλη αυτή η ιστορία στην ψυχολογία σου; Σε έχει απογοητεύσει; Θυμώσει; Εκνευρίσει;

«Ο τραυματισμός μου και τα όσα διαμείφθηκαν πιστεύω από λάθος εκτιμήσεις, είναι ο τέλειος συνδυασμός για να κλονίσουν έναν αθλητή και να τον αποθαρρύνουν. Εγώ παρέμεινα ψύχραιμος και αποφασισμένος να δικαιώσω όσους με πιστεύουν και ποντάρουν σε μένα χορηγοί, ομάδα και η ασβέστη επιθυμία μου για διάκριση γιγαντώθηκε. Δεν παραδίδω εύκολα τα όπλα, ξέρω ότι έχω πολλά ακόμα να δώσω και θα προσπαθήσω να το κάνω».

- Αρκετές φορές στο παρελθόν απ όσο γνωρίζω, κι εσύ, αλλά και συναθλητές σου, είχατε αναγκαστεί να πάτε σε αγώνες να κυνηγήσετε βαθμούς με δικά σας έξοδα. Υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκες αν τελικά αξίζει τον κόπο να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα και την ποδηλασία;

«Υπήρξαν φορές που έπρεπε να πάω με δικά μου έξοδα σε αγώνες εκτός Ελλάδος. Αν αγαπάς αυτό που κανείς δεν υπολογίζεις έξοδα και άλλα παρεμφερή, τα παραμερίζεις όλα και σκέφτεσαι την στιγμή της νίκης, τέτοιες στιγμές έζησα πολλές, με αποτέλεσμα να υπερπηδας κάθε εμπόδιο. Η ώρα της καταξίωσης παραμερίζει όλα τα άλλα και δεν εξαγοράζεται με τίποτα. Αξίζει να κάνεις πρωταθλητισμό γιατί το κάνεις πρώτα απ´ όλα για σένα, τους ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν και ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί με ανιδιοτέλεια».

- Σκέφτηκες μετά από όλα αυτά τα προβλήματα να σταματήσεις; Κι αν όχι, τι είναι αυτό που σε παρακινεί.

«Μπορεί να περνούσαν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μου αλλά πολύ γρήγορα γινόταν παρελθόν και πάντα κερδίζουν οι στιγμές που ονειρεύεσαι ότι θα ρθουν για να σε αποζημιώσουν» .

«Το τέλος της διαδρομής μου δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη»

- Εχοντας γίνει και πατέρας πλέον, πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά σου όσον αφορά προπονήσεις, προετοιμασίες, αγώνες; Γιατί στο επίπεδό σου, η απουσία από το σπίτι σε συχνές περιόδους, είναι υποχρεωτική όταν κάνεις πρωταθλητισμό

«Πλέον έχω ένα παραπάνω κίνητρο να αγωνίζομαι και να έχω το παιδί μου στην κερκίδα να με παρακολουθεί. Σίγουρα γέμισε η ζωή μου με περισσότερα ενδιαφέροντα με τον ερχομό του παιδιού μου, στην καθημερινότητα όμως τα αλλά παραμένουν ίδια. Προπόνηση - προετοιμασίες αγώνες, ταξίδια ανα τον κόσμο με αγωνιστικές υποχρεώσεις αυξημένες. Υπάρχει η κατανόηση από την πλευρά της οικογένειας γιατί όταν κάνω ποδήλατο, όταν ασχολούμαι με αυτό που σημάδεψε επιτυχώς τη ζωή μου νιώθω να ξανά γεννιέμαι».

- Θα έλεγες στο παιδί σου να κάνει πρωταθλητισμό στην Ελλάδα αν είχε τα φόντα; Και αν ναι, γνωρίζοντας την κατάσταση στην ποδηλασία, θα ήθελες να το επιλέξει ως άθλημα;

«Θα το παρότρυνα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, θα του έλεγα να κάνει ποδήλατο αν μέχρι τότε θα είχε αποκτήσει η Θεσσαλία ένα ποδηλατοδρόμιο, ένα δικό της ασφαλή χώρο να μαζέψουμε τα παιδιά και να τα διδάξουμε ποδήλατο και δοθείσης της ευκαιρίας να αναφέρω πως το όνειρο για το Θεσσαλικό ποδηλατοδρόμιο δεν πρέπει να σβήσει. Περιμένω την υπόσχεση Δημάρχου και Περιφερειάρχη να υλοποιήσουν την κατασκευή του σταδίου της ποδηλασίας έστω και αν δεν είναι αυτό που ονειρευτήκαμε, ας είναι κάτι πιο απλό, αλλά πρέπει να γίνει γιατί η ποδηλασία πίστας έχει χαρίσει στην χώρα μας πολύ μεγάλες επιτυχίες και το δικαιούται.»

- Κάνοντας μία αναδρομή με την μέχρι τώρα πορεία σου, θεωρείς πως υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πετύχεις και δεν έχει έρθει;

«Το όνειρο κάθε αθλητή είναι να λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες εγώ ευτύχησα να βρεθώ σε 4 Ολυμπιάδες, αλλά θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν θέλω ένα Ολυμπιακό μετάλλιο και όσο το ελπίζω δεν θα πάψω να το ονειρεύομαι».

- Το Παρίσι θα είναι το τέλος της διαδρομής του Χρήστου Βολικάκη; Αν όχι, πως σκέφτεσαι το υπόλοιπο της καριέρας σου;

«Το τέλος της διαδρομής δεν έχει προσδιοριστεί, πιστεύω πως ακόμα έχω να δώσω και αυτό θα επιδιώξω για όσα χρόνια θα με έχει ο Θεός γερό» .

- Φέτος θα σε βλέπουμε με τον Παναθηναϊκό. Σύλλογος τεράστιος σε δυναμική. Τι σημαίνει για σένα η παρουσία σου στο τριφύλλι;

« Όπως έχω ξαναπεί το τριφύλλι είναι η μεγαλύτερη αγάπη. Πήγα φέτος στον ΠΑΟ για να μείνω πιθανότατα και να κλείσω εκεί την καριέρα μου όταν έρθει η ώρα. Επιδίωξη μου είναι να κάνω την καινούργια μου ομάδα περήφανη χαρίζοντας πανελλήνια πρωταθλήματα και ρεκόρ . Θέλω οι παράγοντες του τριφυλλιού που μας αγκάλιασαν εμένα τον αδερφό μου και του άλλους αθλητές που μας πλαισιώνουν και αναφέρομαι στον Κ. Βρανοπουλο, Κ. Μαλακατέ, Κ. Παυλόπουλο και τον φίλο μας Σωτήρη Περίιδη να δικαιωθούν για αυτή τους την επιλογή να μας εντάξουν σε μια τόσο μεγάλη ομάδα».