Η μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο

Στο στίβο, το Σταντ ντε Φρανς πλημμυρίζει από κόσμο πρωί, μεσημέρι και βράδυ, ακόμα και όταν μέσα δεν διεξάγεται τίποτε άλλο εκτός από επί κοντώ δεκάθλου. Στη Λιλ, το «Πιερ Μωρουά» των 27.000 θέσεων γέμιζε ακόμα και σε πρωινούς αγώνες μπάσκετ Πουέρτο Ρίκο – Νότιου Σουδάν, ανδρών και γυναικών Σαββατοκύριακα αλλά και καθημερινές.

Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με τον χαλασμό που έγινε στην ποδηλασία δρόμου. Οι εκτιμήσεις μιλούν για 1,5 εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους του κεντρικού Παρισιού και στα νότια προάστια. Η θέρμη με την οποία οι Γάλλοι αγκαλιάζουν το άθλημα με τις δύο ρόδες και τα πετάλια είναι απίστευτη. «Όλοι άπλωναν τα χέρια και ήθελαν να μας αγγίξουν», έλεγε έκπληκτος ο Έλληνας πρωταθλητής Γιώργος Μπούγλας, που δεν είναι δα κανένας πρωτόβγαλτος, αφού αγωνίζεται επαγγελματικά στην ισπανική Μπούργος.

Η οικοδέσποινα Γαλλία κέρδισε δύο μετάλλια, αλλά έχασε το τρίτο και καλύτερο, το χρυσό, που κατέληξε στο στήθος του Βέλγου Εβενπούλ. Η απονομή έγινε μπροστά στον Πύργο του Άιφελ, μπροστά σε γεμάτες κερκίδες. «Δεν είναι και Τουρ ντε Φρανς, αλλά το λατρεύουμε το “velo” και θέλουμε αυτόγραφα από όλους τους αθλητές», μου έλεγε στην ουρά για το μετρό ένας κύριος που πήγαινε να δει τον τερματισμό με όλη του την οικογένεια. Φόρεσα μκίτρινη μπλούζα του Γύρου της Γαλλίας, σαν αυτή που φοράει παραδοσιακά ο πρωτοπόρος, και τους ακολούθησα.

«Έζησα ένα όνειρο», μολονογούσε πάνω στο ποδήλατό του μετά τον τερματισμό ο Μπούγλας, με τη φρεσκάδα ενός ανθρώπου που έμοιαζε σαν να προερχόταν από βολτούλα αναψυχής στο πάρκο. Στην πραγματικότητα, είχε μόλις ολοκληρώσει έναν αγώνα 7 ωρών και 285 χιλιομέτρων. Στην τελική κατάταξη έμεινε 75ος, αλλά χαμογελούσε σαν παιδί που άρπαξε το βάζο με το γλυκό.

«Ολυμπιακοί Αγώνες, ποδηλασία, Γαλλία. Δεν υπάρχει ωραιότερος συνδυασμός». Ο εθνικός προπονητής και παλαιός πρωταθλητής, Γιώργος Μανιάτης («Μανιός»), έλεγε παραδίπλα, ότι μετά από τη σημερινή εμπειρία νιώθει έτοιμος να κρεμάσει τα δικά του παπούτσια.

Η τηλεοπτική κάλυψη του αγωνίσματος (Ποδηλασία Δρόμου) ήταν η ιδανική καρτ ποστάλ για το Παρίσι και για τους ερωτευμένους με τον αθλητισμό κατοίκους του. «Περίμενα να σε δω ερείπιο, μετά από το βασανιστήριο των επτά ωρών», είπα στον Έλληνα ποδηλάτη, λίγο μετά τον τερματισμό. «Εάν με έβλεπες πριν από δύο ώρες, ήμουν στα όρια να λιποθυμήσω», ομολόγησε εκείνος.

«Η κούραση θα μου βγει σίγουρα αύριο. Κάποια στιγμή μέσα στον αγώνα φώναξα κοντά τον προπονητή μου και του είπα ότι έπεσε μπροστά μου η μαύρη κουρτίνα! Εκείνος δεν καταλάβαινε τι του έλεγα, αλλά γρήγορα με είδε ότι έσβηνα. Μου έδωσαν ενεργειακά ποτά οι δικοί μου άνθρωποι, βοήθησαν και οι συναθλητές μου με λίγο νερό και κατάφερα να συνεχίσω».

Βοήθησαν οι συναθλητές; Καλά άκουσα; Μα, ο 34χρονος Μπούγλας ήταν ο μοναδικός Έλληνας στην κούρσα και ο μοναδικός αθλητής που εκπροσωπεί την ελληνική ποδηλασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. «Στους ξένους αναφέρομαι. Γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας και υπάρχει πνεύμα αλληλοβοήθειας, ιδίως σε αγώνες τόσο κοπιαστικούς. Ο ένας θα δώσει στον άλλον λίγο νερό, λίγο ζελέ, θα καλέσει σε βοήθεια αν χρειαστεί. Το ποδήλατο είναι ατομικό στα αποτελέσματα, αλλά η ποδηλασία είναι ομαδικό άθλημα!»

Οι φήμες λένε, ότι την κοινότητα της ελληνικής ποδηλασίας κατοικούν όλα κι όλα πέντε άτομα (που λέει ο λόγος) και τσακώνονται και τα πέντε μεταξύ τους. «Δεν ξέρω τι θα κάνετε, ξέρω ότι οι μισοί δεν μιλιέστε μεταξύ σας, αλλά θα χτυπήσετε τον κώλο σας κάτω και θα συνεργαστείτε», θρυλείται ότι τους είπε σε άψογα κρητικά ο Λευτέρης Αυγενάκης πριν τον πολυσυζητημένο Γύρο Ελλάδας.

Καμία είδηση, θα πείτε. Η είδηση είναι ότι ένας Έλληνας κατόρθωσε να τερματίσει στον εξοντωτικό μαραθώνιο του Παρισιού, μολονότι παρασύρθηκε και προσπάθησε να «ξεκολλήσει» μαζί με αθλητές-θρύλους κάπου στα μισά της κούρσας.

«Νιώθω καταπληκτικά», είπε ο Γιώργος Μπούγλας, εκ Τρικάλων ορμώμενος. «Περιέργως, ξύπνησα το πρωί και δεν είχα καθόλου άγχος», προσθέτει. «’Έζησα την Ολυμπιάδα χωρίς να νιώθω την πίεση των Ολυμπιακών Αγώνων». Οι θερμές εκδηλώσεις των Γάλλων φιλάθλων μοιάζουν με τη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο, όπου βούτηξε μικρός ο Οβελίξ. Στην κορμοστασιά δεν μοιάζουν καθόλου, αλλά οι υπεραθλητές των δύο τροχών και των δύο πεντάλ που τερμάτισαν στο Τροκαντερό είναι μία στρατιά από μικρούς το δέμας Οβελίξ.