Στα σπορ η κρίση γεννά και αλληλεγγύη!

Διαβάζοντας έναν άρθρο τους Financial Times σχετικά με το αν και πόσο άλλαξαν τα media στην εποχή της κρίσης, προκειμένου να αναπροσαρμόσουν την λειτουργία τους με βάση τις απαιτήσεις του καιρού, έπιασα τον εαυτό μου να κάνει την αναγωγή στο σημερινό καθεστώς στα ελληνικά αθλητικά media και να αναρωτιέται για ποιο λόγο δεν έχουμε όλοι εμείς αλλάξει αντίληψη για τη δουλειά και τον ρόλο μας, δηλαδή για ποιο λόγο επιμένουμε να διηγούμαστε μαύρες ιστορίες που αφορούν τους μεγάλους συλλόγους και αφήνουμε να περνούν στα ψιλά ή στα ... άγραφα αθλητικές ιστορίες με πρωταγωνιστές που τα καταφέρνουν στην κρίση και στέλνουν ένα σωρό θετικά μηνύματα προς την ελληνική κοινωνία, σε μια εποχή που αυτή τα έχει μεγάλη ανάγκη.

Με απλά λόγια, τα αθλητικά media μιμούνται τα άλλα media: όπως έξω, έτσι κι εδώ διαβάζεις ένα σωρό ιστορίες για το πώς τα περνάει ο Λάκης Γαβαλάς στη φυλακή, αλλά διαβάζεις πολύ λιγότερες ιστορίες για όλους αυτούς τους Ελληνες που έχουν φτάσει στην απόγνωση και μάλιστα δίχως να έχουν διαπράξει φορολογικά ή οικονομικά εγκλήματα, κακουργήματα ή πλημμελήματα. Παρ' όλο που όταν ξεκινάς να γράφεις στο google τη λέξη “αυτοκτονία” διαπιστώνεις ότι ένα σωρό κόσμος έχει ψάξει το “αυτοκτονίες στην Ελλάδα” και μάλιστα κατ' έτος, ακόμη και οι ειδήσεις της αυτοκτονίας ανθρώπων που απελπίστηκαν λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν “κερδίζουν” μια θέση προβολής στα ειδησεογραφικά sites.

Οπως στα γενικά ειδησεογραφικά sites, έτσι και στα αθλητικά βρίσκεις φωταγωγημένες ένα σωρό κενές ιστορίες σχετικά με τις περιπέτειες του τάδε ή του δείνα παράγοντα μιας ΠΑΕ, ένα σωρό σενάρια για αυτούς που τάχα θα βάλουν λεφτά και θα σώσουν τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ κλπ. και δεν βρίσκεις ιστορίες ερασιτεχνικών ή ημιεπαγγελματικών ομάδων που βρίσκουν τρόπο να λύνουν τα προβλήματα της κρίσης και να συνεχίζουν να προσφέρουν αθλητισμό στις ελληνικές οικογένειες που τον έχουν ανάγκη είτε για αθλητικούς είτε για ψυχαγωγικούς λόγους.

Μια τέτοια ιστορία είναι αυτή που γράφει αυτές τις μέρες μια ομάδα πόλο μιας επαρχιακής πόλης, της Λαμίας. Ο Νηρέας, μια ομάδα που μεγαλώνει και προοδεύει χάρη στον κόπο και το μεράκι απλών ανθρώπων και όχι επιχειρηματιών που σκεπάζουν με το αθλητικό πάπλωμα την παράνομη δραστηριότητά τους, έφτασε στους 8 του κυπέλλου Ελλάδας μολονότι αγωνίζεται στην Α2 κατηγορία. Κληρώθηκε να υποδεχθεί τον Πανιώνιο, για να ζήσει μια μεγάλη στιγμή που θα εμπνεύσει τα εκατοντάδες πιτσιρίκια που μαθαίνουν πόλο στην ακαδημία του, δηλαδή τα εκατοντάδες παιδιά της Λαμίας που σε μια τόσο δύσκολη εποχή ανατρέφονται με αθλητισμό και όχι με τις αξίες και τα ιδανικά του πεζοδρομίου. Και μια τεχνική αδυναμία, δηλαδή η έλλειψη πισίνας – έδρας για την διεξαγωγή του παιχνιδιού, δηλαδή μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης, μετατράπηκε από αιτία προβλήματος σε επίδειξη αλληλεγγύης.

Εμφανίστηκε ο δήμος Καρπενησίου, που έχει κολυμβητήριο με προδιαγραφές για να γίνει η έδρα διεξαγωγής του παιχνιδιού, για να ακούσει το πρόβλημα μιας λαμιώτικης ομάδας και να συμμετέχει στη λύση του, αναλαμβάνοντας στην ουσία και την κάλυψη ενός μέρους του κόστους διεξαγωγής αυτού του παιχνιδιού. Σκεφθείτε, τα παιδάκια της Λαμίας των +- 10 ετών (περισσότερα από 150 τέτοια είναι μέλη της ακαδημίας πόλο του Νηρέα) που θα μπουν μεθαύριο στο λεωφορείο που θα τα μεταφέρει στο Καρπενήσι για να δουν το παιχνίδι στην διαδρομή θα πάρουν το “όταν εμείς έχουμε ένα πρόβλημα, ο γείτονας απλώνει το χέρι και δίνει τη λύση “ δίδαγμα. Μια αθλητική ιστορία τα διδάσκει για την αλληλεγγύη, για την αλληλοβοήθεια, για το ηθικό καθήκον, την ηθική υποχρέωση των μελών μιας κοινωνίας να αλληλοϋποστηρίζονται, να αλληλοβοηθούνται. Οσοι έχετε μεγαλώσει στην επαρχία, ή έχετε εμπειρία επαρχίας, σκεφθείτε πώς μεγάλωναν παλαιότερα τα παιδιά, που τρέφονταν με εμπάθεια έως και μίσος για το διπλανό χωριό ή την διπλανή πόλη και αναλογιστείτε το μέγεθος της ανατροπής που φέρνει αυτή η ιστορία και μάλιστα σε μια εποχή που υπάρχει η απόλυτη ανάγκη να απλώσουν οι Ελληνες ο ένας στον άλλο το χέρι.

Πατήστε τώρα το pause στην ιστορία μας και αναρωτηθείτε πόσες ιστορίες με τέτοια διδάγματα γεννά η σημερινή ελληνική, αθλητική και μη, επικαιρότητα. Μη βιαστείτε να απαντήσετε. Γεννά πολλές, αλλά τα media φωτίζουν ελάχιστες. Αρνούνται να κάνουν μόδα την αλληλεγγύη, σαν να μην καταλαβαίνουν ότι ο σημερινός δρόμος, στον οποίο έχουν βάλει την ελληνική κοινωνία δεν βγάζει πουθενά, οδηγεί σε αδιέξοδο.

Και το χειρότερο είναι ότι όλοι εμείς εκπαιδεύουμε όλους εσάς να γίνεστε κυνηγοί φτηνών ειδήσεων και να μην κυνηγάτε ιστορίες με τέτοια διδάγματα, να μη τις κάνετε “εμπορικές”. Αν το σημερινό μου κείμενο είχε τίτλο “το ηθικό δίδαγμα μιας ιστορίας του Νηρέα Λαμίας” θα ήσασταν πολλοί λιγότεροι οι αναγνώστες του. Ενώ αν έφερε τον “θα πλακωθούν ΠΑΟ – Ολυμπιακός στο Καρπενήσι” θα προκαλούσε δεκάδες χιλιάδες “κλικς” περισσότερα. Κι ας ήταν ακόμη μια κενή είδηση για ακόμη ένα ραντεβού που έδωσαν μεταξύ τους οι οπαδοί δύο ομάδων για να παίξουν ξύλο.