Unboxing glory!

Ο Ινίγκο Μαρτίνεθ μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο στη θέση του λαβωμένου Σέρχιο Ράμος. Δεν είναι ότι ο Βάσκος δεν είναι έμπειρος, είναι ότι δεν είναι Ράμος. Διώχνει καθαρά τη μπάλα, αλλά κρατάει το πόδι σηκωμένο ψηλά και με τις τάπες. Ο Μασούρας με τη φόρα που έχει για να πρεσάρει πέφτει πάνω στις τάπες με το γόνατο. Ο Ιταλός διαιτητής Μάρκο Γκουίντα, βλέπει ένα ισπανικό πόδι ψηλά να βρίσκει με δύναμη και με τις τάπες ένα ελληνικό γόνατο σε μία φάση που είναι εντελώς ανύποπτη, άρα και η προσοχή του όχι στο 100%. Το σκέφτεται για λίγο και αποφασίζει ότι δεν έχει σημασία που πρώτα έδιωξε μπάλα ο Μαρτίνεθ, αφού στη συνέχεια βρίσκει με τις τάπες ψηλά το γόνατο του Μασούρα και δίνει πέναλτι. Ένα απρόσμενο δώρο του Ιταλού διαιτητή, του Βάσκου στόπερ και των δύο, ότι θέλετε διαλέξτε.

Την κορδέλα από το κουτί αναλαμβάνει να λύσει ο Τάσος Μπακασέτας, ο οποίος έχει στο μυαλό του ότι την προηγούμενη φορά δεν τα κατάφερε. Με δύναμη στο κέντρο της εστίας και γκοοοοοολλλλ. Αυτή είναι η στιγμή της διαφοράς, σε όλο το ματς. Αυτή ήταν η μία στιγμή που αντιστοιχούσε στην Ελλάδα στην μεγάλη περιοχή των Ισπανών. Προφανώς μία στιγμή γεμάτη από τύχη και από αμφισβήτηση, αλλά ήταν η στιγμή αυτής της ομάδας για να βρει ένα αποτέλεσμα θησαυρό, έναν βαθμό πρώτα ψυχολογίας και μετά και οικονομίας του ομίλου (πόσοι θα βρουν βαθμό από τον όμιλο στην Ισπανία), εν τέλει ήταν η στιγμή για να βρει μία βραδιά δόξας.

Οι Αμερικανοί στα σπορ αυτό το λένε unboxing glory, που σε μία ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ξετυλίγοντας την δόξα…» και οι παίκτες της Εθνικής ομάδας είχαν τον τρόπο και την ικανότητα τελικά να φτάσουν σε μία βραδιά δόξας. Διότι «δώρο» η φάση του πέναλτι, αλλά και πριν και μετά από αυτήν διαχειρίστηκαν μία ομάδα που πριν μερικούς μήνες έβαλε έξι στους Γερμανούς και την έφεραν στα μέτρα τους. Διότι τυχερός ο τρόπος που βάλαμε γκολ, αλλά στο φινάλε πόσο μακριά ήταν το ματς από το 0-0, πόσο μακριά είναι από το μηδέν κάθε ματς που η μία ομάδα έχει μόλις δύο τελικές εντός εστίας (Ισπανία) και η άλλη μία (Ελλάδα).

Το μπράβο λοιπόν πηγαίνει δικαιωματικά σε όλους για την προσπάθεια, για την συγκέντρωση, για την προσήλωση, για τον τρόπο με το οποίο υπηρέτησαν ένα άχαρο μεν, αλλά αποτελεσματικό σχέδιο. Μαζική άμυνα πολλοί θέλουν να παίξουν σε τέτοια ματς, αποτελεσματικοί όμως είναι ελάχιστοι. Και στη Γρανάδα κόντρα στην Ισπανία οι Ελληνες παίκτες ήταν με τους ελάχιστους. Και ήταν απολύτως αποτελεσματικοί διότι αν σας έλεγα πριν από το ματς ότι θα έπαιρναν αποτέλεσμα χωρίς καν να χρειαστούν τον τερματοφύλακά τους, σίγουρα δεν θα με πιστεύατε. Ε, δεν τον χρειάστηκαν, χρωστάει μία καλή εμφάνιση για το επόμενο ματς ο Βλαχοδήμος.

Φυσικά από την άλλη και δεν πρέπει να μας ρίξει στα μάτια στάχτη αυτή η βραδιά. Αυτό δεν είναι ένα σχέδιο που μπορεί να μας οδηγήσει στο Μουντιάλ. Προφανώς και έχουμε ζητήματα τα οποία φάνηκαν και σε αυτό το ματς. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με το σύνολο, ζητήματα που έχουν να κάνουν και με τις μονάδες. Εχουμε δυστυχώς αρκετούς παίκτες χωρίς ματς στα πόδια τους και άρα χωρίς ρυθμό και αυτό είναι πρόβλημα. Πόσο μπαμ έκανε αυτό με τον Λημνιό που στην εποχή του Φαν’τ Σχίπ έχει κάνει ωραία πράγματα. Πόσο φάνηκε και στους Τσιμίκα – Μπακάκη που έμοιαζε αδύνατο να βγάλουν το ματς. Oπως επίσης φάνηκε στο αδυκτικό πρέσινγκ των Ισπανών ότι έχουμε μεγάλο πρόβλημα να κυκλοφορήσουμε την μπάλα με ακρίβεια και αυτό έχει να κάνει και με τα χαρακτηριστικά των χαφ μας. Ένα σωρό ζητήματα μπορείς να εντοπίσεις στο αγωνιστικό σκέλος του παιχνιδιού, αλλά στο τέλος της βραδιάς, σε αυτό το ματς παίξαμε άμυνα και τα καταφέραμε.

Και αλήθεια είναι ότι θα ανησυχούσα για τον τρόπο παιχνιδιού μας, σε ότι έχει να κάνει με την συνέχεια του ομίλου, αν στον πάγκο ήταν κάποιος άλλος προπονητής. Ο Φαν’τ Σχιπ όμως δεν μας έχει δείξει σε καμία περίπτωση ότι είναι αυτής της λογικής και αυτό ήταν προφανώς το σχέδιο μία βραδιάς ειδικών συνθηκών και απαιτήσεων, το οποίο εκ του αποτελέσματος λειτούργησε. Δεν νομίζω ότι αυτό θα είναι το σχέδιο και στην Τούμπα κόντρα στην Γεωργία. Εκεί οι Ελληνες διεθνείς θα χρειαστεί να βγάλουν στο χόρτο περισσότερο από το ταλέντο τους, από τη δημιουργία τους, να παίξουν πολύ πιο ψηλά στο γήπεδο, να αναζητήσουν αυτοί τρόπους να διασπάσουν κλειστή άμυνα και να σκοράρουν χωρίς να κινδυνεύσουν. Μία μία η δουλειές όμως, εκείνη θα είναι μία εντελώς διαφορετική κατάσταση και στο μεσοδιάστημα θα έχουμε το χρόνο να κάνουμε την πρόβα στο φιλικό με την Ονδούρα. Μέχρι τότε οι διεθνείς θα έχουν γεμίσει με αυτοπεποίθηση, θα έχουν αποκτήσει την πίστη ότι μπορούν να τα καταφέρουν, και θα έχουν έρθει ακόμη πιο κοντά, όπως ακριβώς στη λήξη του ματς, με τα πλάνα από τις κερκίδες των αναπληρωματικών να μαρτυρούν ότι ξαναγίνονται ομάδα…