Το πιο κρίσιμο ματς της τελευταίας πενταετίας

Ευτυχώς που η Ισπανία νίκησε την περασμένη Κυριακή την Γεωργία στις καθυστερήσεις και χωρίς να είναι απαραίτητα καλύτερη.

Ευτυχώς για τρεις διαφορετικούς λόγους. Πρώτον γιατί αυτό ήταν το βολικό αποτέλεσμα για την Εθνική Ελλάδας. Δεύτερον, γιατί έγινε αντιληπτό πόσο καλή ομάδα είναι η Γεωργία και δεν θα υπάρξει ο κλασικός «ελληνικός» κίνδυνος υποτίμησης («έλα μωρέ τώρα που κάνατε τη Γεωργία ομαδάρα…») και τρίτον γιατί όπως και να το κάνουμε αυτό το αποτέλεσμα έχει προκαλέσει στην ομάδα του Βίλι Σανιόλ (αυτό το υπέροχο μπακ του παρελθόντος), μία μεγάλη απογοήτευση.

Με αυτό το δεδομένο λοιπόν η Εθνική ομάδα αντιμετωπίζει στην Τούμπα την Γεωργία και χρειάζεται τη νίκη για να μπει στο κόλπο της πρόκρισης. Διότι με τρίποντο σε αυτό το ματς, την πρόκριση, (έστω τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα μπαράζ) θα την διεκδικήσουμε μέχρι το φινάλε του δρόμου. Και είναι απολύτως απαραίτητο για αυτή τη νέα Εθνική ομάδα, να πάψει να παίζει αδιάφορα παιχνίδια σε σχέση με το βαθμολογικό κίνητρο, διότι έχει αποδειχτεί και από το πρόσφατο παρελθόν, ότι τα αδιάφορα ματς, την τσακίζουν.

Με τέσσερις βαθμούς στις πρώτες δύο αγωνιστικές, σε όμιλο πέντε ομάδων και 10 αγωνιστικών, θα είναι από αδύνατο ως δύσκολο να μην κυνηγάμε την δεύτερη θέση μέχρι το φινάλε και άρα οι διεθνείς να παίζουν όλα τα ματς στο κόκκινο. Διότι όπως έγραψα και πριν από το ματς με την Ισπανία, σε αυτό τον όμιλο, η πρόκριση δεν μπορεί να είναι απαίτηση έτσι όπως τα έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια, η διεκδίκηση όμως αυτής της πρόκρισης, είναι ασφαλώς ζητούμενο.

Το ματς με την Γεωργία λοιπόν είναι απολύτως καθοριστικό και φυσικά δύσκολο. Δεν είναι όπως αυτό με την Ισπανία, αλλά ούτε όπως το φιλικό με την Ονδούρα. Κόντρα στους Γεωργιανούς χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ισορροπία στο δημιουργικό και στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού. Με την Ισπανία ανασταλτικά η Εθνική λειτούργησε υπέροχα, αλλά δημιουργικά, απλά δεν υπήρχε. Με την Ονδούρα, η δημιουργία ήταν υψηλού επιπέδου (όχι και η εκτέλεση όμως) και η ανασταλτική λειτουργία μάλλον κακή, αν αναλογιστεί κανείς την ποιότητα του αντιπάλου.

Στη Γεωργία κάνουν συνεχώς βήματα μπροστά και πλέον στην Εθνική της ομάδα παίζουν ποδοσφαιριστές από καλές ευρωπαϊκές ομάδες και με παραστάσεις. Εχουν μεγάλο πλεονέκτημα την ταχύτητα τους, (διαθέτουν ορισμένους πολύ γρήγορους ποδοσφαιριστές) και το παιχνίδι στην Τούμπα ταιριάζει και στη φιλοσοφία τους και στον τρόπο παιχνιδιού τους.

Μην έχετε αμφιβολίες, ότι αν η Εθνική ομάδα νικήσει, θα το έχει κάνει με πολύ κόπο και στις λεπτομέρειες. Να είστε προετοιμασμένοι για ντέρμπι και όχι για περίπατο και άνετες νίκες. Και για ντέρμπι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και οι διεθνείς. Διότι μπορεί οι Γεωργιανοί να είναι απογοητευμένοι από τον τρόπο που έχασαν από τους Ισπανούς, από την άλλη, ζύγισαν τα κυβικά τους σε αυτό το ματς και κατάλαβαν ότι μπορούν. Και για αυτούς η Τούμπα και το ματς με την Ελλάδα είναι ένας πρόωρος τελικός αφού καταλαβαίνουν και αυτοί, ότι με αποτέλεσμα στη Θεσσαλονίκη, θα μπουν γερά στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Οπότε μην ελπίζετε σε κάτι λιγότερο από ντέρμπι μέχρι τέλους.

Και αυτό το ντέρμπι πρέπει να το πάρει η Εθνική ομάδα, πέρα από τη βαθμολογία του ομίλου και για την ψυχολογία της. Οποιοδήποτε διαφορετικό αποτέλεσμα θα γεννήσει ξανά όλα εκείνα τα σχόλια περί ανύπαρκτου ελληνικού ποδοσφαίρου και Εθνικής ομάδας, περί ανίκανου Ελληνα ποδοσφαιριστή και θα τιγκάρουν στην εσωστρέφεια άπαντες. Δεν θα είναι ένα, αλλά δύο βήματα πίσω, μη νίκη κόντρα στη Γεωργία και για αυτόν ακριβώς τον λόγο πιστεύω ότι είναι το πιο κρίσιμο ματς που έχει δώσει η Εθνική ομάδα την τελευταία πενταετία.

Αν υπάρχει μία πιθανότητα επιστροφής της στις μεγάλες διοργανώσεις, αυτή είναι, αν υπάρχει μία πιθανότητα ανατροπής του κλίματος, αν υπάρχει μία πιθανότητα να ξαναδούμε κόσμο στο γήπεδο σε ματς της Ελλάδας (κορωνοϊου επιτρέποντος), από την επόμενη σεζόν, αυτή θα εξακολουθήσει να υπάρχει μόνο μετά από νίκη κόντρα στην Γεωργία…