Ο αρχηγός Μπακασέτας και η στρατηγική επιλογή του Φαν’τ Σχιπ να βασιστεί στα “παιδιά” του

Υπήρξαν στιγμές στη ζωή της Εθνικής Ομάδας που το περιβραχιόνιο του αρχηγού έγραψε πονεμένες ιστορίες. Μια τέτοια είχε γραφτεί 23 χρόνια πίσω όταν ο Ανχελ Ιορντανέσκου έσπασε την επετηρίδα και αποφάσισε να δώσει το περιβραχιόνιο στον 25χρονο, τον καιρό εκείνο, Ντέμη Νικολαϊδη. Οι παλαιότεροι, δηλαδή αυτοί που είχαν πολύ μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών ήθελαν να πέσουν να τον φάνε τον Ρουμάνο προπονητή και τα νεύρα τους τα έβγαλαν στην συμπεριφορά τους στα αποδυτήρια. Αποτέλεσμα; Το περιβραχιόνιο μετατράπηκε σε διαλυτικό στοιχείο· όχι μόνο δεν βοήθησε προκειμένου να υπάρξει ηγέτης με παράδειγμα στα αποδυτήρια, αλλά λειτούργησε ως ένας λόγος για ίντριγκες και τσαμπουκάδες.

Δεκαέξι χρόνια μετά, το 2014, ο Κλαούντιο Ρανιέρι εκτίμησε ότι πρέπει να σπάσει την επετηρίδα, η οποία είχε τηρηθεί πιστά από τον Ότο Ρεχάγκελ και τον Φερνάντο Σάντος και να βάλει τους ποδοσφαιριστές να ψηφίσουν για να αναδείξουν τους αρχηγούς τους. Είχε μόλις αποχωρήσει ο Καραγκούνης, ο Ιταλός είχε “κόψει” τον Κατσουράνη κι ύστερα έκανε ένα πρόλογο περί του συμβολισμού του περιβραχιόνιου και είπε στους παίκτες “ψηφίστε”. Κάπως έτσι τον καιρό εκείνο βρέθηκαν ανάμεσα στους αρχηγούς ο Γιώργος Σαμαράς και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ενώ στην ομάδα βρίσκονταν ποδοσφαιριστές με περισσότερες συμμετοχές. Αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι στους μήνες του Ρανιέρι η Εθνική δεν συμπεριφέρθηκε σαν ομάδα, μάλλον δεν του πήγε καλά αυτό με το περιβραχιόνιο.

Και φτάσαμε στον καιρό του Τζον Φαν’τ Σχιπ, ο οποίος αθόρυβα και χωρίς προλόγους και δημόσιους λόγους αποφάσισε με τους συνεργάτες του να δώσει το περιβραχιόνιο στον Τάσο Μπακασέτα, δηλαδή δεν έκανε επιλογή βάσει επετηρίδας. Αντιλήφθηκε τον Μπακασέτα ως ένα πρότυπο της συμπεριφοράς που επιθυμεί να έχουν οι ποδοσφαιριστές ως μέλη της Εθνικής. Όχι τυχαία, διότι η συμπεριφορά του 27χρονου μεσοεπιθετικού είναι, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, υποδειγματική. Αν ήθελε να αποφύγει τους κινδύνους, ο Φαν’τ Σχιπ θα μπορούσε να κάνει μια συμβατική επιλογή· να κοιτάξει την επετηρίδα και να δώσει το περιβραχιόνιο στον παλαιότερο από αυτούς που προσκαλεί. Ο Ολλανδός όμως δεν έχει αυτή τη νοοτροπία. Και αυτό δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο στην συμπεριφορά του, στην ηγεσία του, στην νοοτροπία του στην Εθνική.

Οι επιλογές που έχει κάνει μέχρι εδώ ο Φαν’τ Σχιπ έχουν ενδιαφέρον. Ναι, έχουν υπάρξει στιγμές που τον έχουμε “συλλάβει” να είναι ανακόλουθος, με πιο τρανό το παράδειγμα του χειρισμού του Κώστα Φορτούνη στη δημόσια τεκμηρίωση των επιλογών του. Μας έλεγε ότι τον κρατά στον πάγκο επειδή δεν ήταν βασικός στον Ολυμπιακό, κι ύστερα στην αρχή της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022 απέναντι στην Ισπανία ξεκίνησε με βασικούς που έρχονταν από πολύμηνη απραξία. Έχουν όμως υπάρξει και μια σειρά από στιγμές που ο Ολλανδός έχει στείλει πολύ καλά και καθαρά μηνύματα προς τους ποδοσφαιριστές του για τη νοοτροπία που θέλει να έχουν στην Εθνική Ομάδα. Και σε γενικές γραμμές έχει ήδη καλλιεργήσει αίσθημα δικαιοσύνης. Δίνει ευκαιρίες, αλλά κρατά στην ομάδα αυτούς που δείχνουν με την απόδοση και την συμπεριφορά τους ότι νοιάζονται να είναι μέλη της ομάδας. Και αυτούς τους στηρίζει ακόμη και στην περίοδο που αυτοί δοκιμάζονται στους συλλόγους τους.

Μέχρι εδώ, το κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας είναι καλύτερο από όσο ήταν ποτέ στην μετά Φερνάντο Σάντος εποχή. Τώρα όμως είναι η στιγμή που αυτό είτε θα συντηρηθεί είτε θα χαλάσει. Το ματς με την Γεωργία αποφασίζει πολλά για τις ημέρες του Φαν’τ Σχιπ στην Εθνική Ομάδα. Και, όπως σημείωνα παραμονές και του αγώνα με την Ισπανία, οι ποδοσφαιριστές αποφασίζουν με την απόδοσή τους αν θα ανανεώσουν ή όχι τον χρόνο παραμονής του Ολλανδού προπονητή στον πάγκο της Εθνικής Ομάδας, δηλαδή αν θα συνεχίσουν ή όχι μαζί του το πρότζεκτ Κατάρ.

Ο Ολλανδός το ξέρει, και γι’ αυτό έχει επιλέξει να βασιστεί στους ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του και ξέρει ότι παίζουν και για αυτόν, ή πιο σωστά για να συντηρήσουν το καθεστώς του. Η ιστορία της Εθνικής Ομάδας, όπως και πολλών εθνικών ομάδων δείχνει ότι αυτή είναι μια σοφή επιλογή, δηλαδή ότι οι αποτελεσματικοί προπονητές εθνικών ομάδων είναι αυτοί που έχουν βρει εγκαίρως τους ποδοσφαιριστές στους οποίους στηρίζουν την ηγεσία τους και το αγωνιστικό τους πλάνο.