Μπορεί να παίξει καλύτερα η Εθνική;

Το κακό αποτέλεσμα με την Γεωργία και το πισωγύρισμα της Εθνικής ομάδας αντιμετωπίστηκε με απογοήτευση από τους φίλους της (όσοι τέτοιοι υπάρχουν) και με ειρωνείες από αρκετούς, αλλά αυτοί δεν μας αφορούν.

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι «αν αυτή η Εθνική ομάδα, μπορεί να παίξει διαφορετικά, καλύτερα, πιο δημιουργικά…». Ασφαλώς και μπορεί να παίξει καλύτερα σε σχέση με το ματς με τη Γεωργία. Πόσο καλύτερα, δεν το γνωρίζω, αλλά η εικόνα της Εθνικής ομάδας στην Τούμπα, στο κρίσιμο ματς κόντρα στη Γεωργία, ήταν τόσο απογοητευτική που με το αποτέλεσμα στο άβολο και κακό 0-0 ή 1-1, κάναμε όλη κι’ όλη μία τελική σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.

«Μπορούν αυτά τα ίδια πρόσωπα να παίξουν καλύτερα, ή πρέπει να κληθούν άλλοι;», είναι επίσης ένα ερώτημα που βλέπω ότι κυκλοφορεί παντού. Να σας πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει αυτή η κουβέντα και δεν βρίσκω και μεγάλο νόημα, εκτός αν γίνει πολύ συγκεκριμένη. Ναι, δεν βάζουν γκολ αυτοί οι σέντερ φορ, αλλά μήπως έχουμε άλλους που τα βάζουν και δεν τους φωνάζουμε; Σε γενικές γραμμές οι κλήσεις είναι πάνω κάτω αυτές που μπορεί να είναι, με εξαίρεση το γνωστό δίδυμο των στόπερ (Παπασταθόπουλος, Μανωλάς), η οποία είναι μεγάλη κουβέντα και όπως όλοι γνωρίζουμε είναι σύνθετη. Ναι ασφαλώς και υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούν να εξεταστούν, αλλά δεν υπάρχει κάποια εξόφθαλμη επιλογή από τον Φαν΄τα Σχιπ, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορείς να πεις «μα είναι δυνατόν να μην φωνάζει αυτόν…».

Αυτοί είμαστε λοιπόν πάνω κάτω και με αυτούς πρέπει να δούμε πως μπορούμε να παίξουμε καλύτερο ποδόσφαιρο. Και εδώ οι ευθύνες του Ολλανδού στο ματς με την Γεωργία είναι ασφαλώς μεγαλύτερες, από όσο ο ίδιος θέλησε να μας τις παρουσιάσει. Ο Μαυρίας είναι ένας καλός παίκτης, αλλά έχει μήνες να ακουμπήσει μπάλα, δεν μπορεί να παίζει σε αυτό το ματς, πώς να το κάνουμε. Είναι άδικο και για το ίδιο το παιδί. Η συνεχόμενη αλλαγή φορ, από τη στιγμή που τα γκολ δεν έρχονται, αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα και όχι λύση. Οι σέντερ φορ αλλάζουν στην Εθνική από ματς σε ματς, με τον ίδιο τρόπο, που έκανα φροντιστήριο Αγγλικών μικρός. Άλλος Δευτέρα, άλλος Τετάρτη, άλλος Παρασκευή. Αυτό τους φορτώνει με άγχος, τους κάνει να πιστεύουν ότι έχουν ένα ημίχρονο για να βάλουν το γκολ, αλλιώς θα τους αλλάξει ο προπονητής και στο επόμενο ματς θα ξεκινήσει άλλος. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλήξει ο Ολλανδός προπονητής, σε ένα σέντερ φορ που θα το στηρίξει και θα το πιστέψει, αλλιώς δεν θα έχουμε κανένα.

Η ταχύτητα είναι μεγάλο προσόν και διαθέτουμε τέτοια στο ρόστερ, αλλά όταν παίζουμε με κλειστές άμυνες που δεν μας δίνουν χώρο, η ταχύτητα δεν μας φτάνει, αν δεν συνοδεύεται και από ικανότητα στο ένας εναντίον ενός. Το έγραφα και χθες, ότι είναι αδιανόητο να μην παίζει ο Πέλκας στο ματς με τη Γεωργία έστω ως αλλαγή. Το σχέδιο, να δώσουμε τη μπάλα στον Φορτούνη και αυτός κάτι θα κάνει με την ταχύτητα του Γιαννούλη, του Λημνιού, του Τζόλη, του όποιου, είναι ένα σχέδιο απολύτως προβλέψιμο και εύκολα αντιμετωπίσιμο. Η δυνατότητα να παίξουμε συνδυαστικό ποδόσφαιρο προϋποθέτει την ύπαρξη στην ενδεκάδα ποδοσφαιριστών που θα έχουν την ικανότητα να το κάνουν. Λύσεις πάντα υπάρχουν, αρκεί να τις αναζητήσεις με υπομονή και να μην πηγαίνεις σαν την διαφήμιση «αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι». Εχουμε πάψει να είμαστε η ομάδα, η οποία μπορεί να βάζει το μόνιμο σχέδιο της στο χόρτο και να παίζει με αυτό, διότι δεν έχουμε την δυνατότητα και την ποιότητα να το κάνουμε. Το σχέδιο, πρέπει να είναι ευέλικτο και να προσαρμόζεται ανάλογα τον αντίπαλο. Όπως το σχέδιο, εναντίον της Ισπανίας ήταν εξαιρετικό, αλλά για μία χρήση, έτσι έπρεπε να υπάρξει και ένα διαφορετικό σχέδιο για τη Γεωργία. Εμείς όχι απλώς δεν το είχαμε, αλλά δεν αλλάξαμε και ποτέ, ώστε να αναζητήσουμε μέσα στο ματς τις λύσεις και ενώ ήταν φανερό, ότι το όποιο αρχικό σχέδιο, δεν θα μας οδηγούσε πουθενά.

Επίσης δεν έχουμε δει σε καμία περίπτωση, δουλειά στα στημένα, τουλάχιστον όχι μέσα στους αγώνες. Μία ομάδα που έχει τεράστια δυσκολία στο γκολ, πρέπει να εξαντλεί την φαντασία της και την δουλειά στις προπονήσεις στα στημένα. Ένα κόρνερ, ένα φάουλ, μία δουλεμένη κομπίνα, μπορεί να σου δώσει τη λύση, για την ακρίβεια είναι το πιο πιθανό σενάριο για να βρεις τη λύση. Εμείς το εξαντλούμε στο αν το χτύπημα του Φορτούνη θα είναι καλό. Ναι αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του προπονητή, είναι ατομική ποιότητα του παίκτη.

Γενικά, για να βελτιώσεις την ανασταλτική λειτουργεία μιας ομάδας, μέχρι έναν σημαντικό βαθμό, φτάνει, το πάθος, η συγκέντρωση, η προσωπικότητα (την οποία για μία ακόμη φορά, βγάζει ο Τζαβέλας), αλλά για να βελτιώσεις την επιθετική λειτουργεία, χρειάζεσαι εκτός από ατομική ποιότητα και δουλειά. Ξέρουμε ας πούμε ότι το μεγάλο προσόν (ένα από τα μεγάλα) είναι το σουτ του Μπακασέτα από μέση και μακρινή απόσταση. Τι ακριβώς κάνουμε στο παιχνίδι μας για να τον φέρουμε σε πλεονεκτική θέση για σουτ, δύο, τρεις φορές, μέσα στο ματς; Τίποτα προφανώς…

Είναι γνωστό και απολύτως αληθές, ότι ο χρόνος τον οποίο έχουν οι ομοσπονδιακοί προπονητές είναι περιορισμένος, σχεδόν ανύπαρκτος, αλλά από την άλλη και πολύτιμος για να τον αφήνεις να περνάει ανεκμετάλλευτος. Ασφαλώς και μπορούμε να παίξουμε καλύτερα και πιο δημιουργικά και πιο παραγωγικά με ομάδες των κυβικών της Γεωργίας, η οποία ναι μεν είναι μία πολύ καλή ομάδα, αλλά στα δικά μας κυβικά. Αυτοί έβγαζαν αυτοματισμούς στο παιχνίδι τους, από τη μέση και εμπρός, εμείς όχι. Είναι δουλειά του προπονητή. Και ο δικός τους είναι 1,5 μήνα εκεί, ο δικός μας πάνω από 1,5 χρόνο…