Pedro Martins: Ο Vencedor (Ο Νικητής)

Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1970 στην Φέιρα, μια πόλη που αριθμεί μόλις 11.040 κατοίκους στον πορτογαλικό Βορρά λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Οπόρτο. Ήταν το ένα από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Όλα αγόρια. Σε ηλικία 14 ετών ήρθε το πρώτο χτύπημα της μοίρας, αφού ο Πέδρο Μαρτίνς έχασε τον πατέρα του, ο οποίος εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκίνητων. Τον πρόδωσε η καρδιά του...

Έναν χρόνο αργότερα βίωσε την απώλεια του αδελφού του. Η καρδιά του ξαφνικά σταμάτησε να χτυπά... Από το οικογενειακό ιστορικό δεν ξεφεύγει και ο προπονητής του Ολυμπιακού. Όπως αποκάλυψε παίρνει χάπια χοληστερόλης και ασπιρίνη για να αραιώνει το αίμα προκειμένου να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα εμφράγματος.

Ο Πορτογάλος τεχνικός γεννήθηκε με μια μπάλα στα πόδια του. Ο πατέρας του για μια διετία (1976-78) ήταν στέλεχος της τοπικής Φεϊρένσε, με τον νεαρό τότε Πέδρο να κολλάει το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Η μητέρα του διατηρούσε κατάστημα με ρούχα. Σε ηλικία εφτά ετών εντάχθηκε στην Φεϊρένσε στην οποία έμελλε να παραμείνει μέχρι τα 23 του. Μάλιστα την σεζόν 1988/89 εξασφάλισε την συμμετοχή της στην μεγάλη κατηγορία του πορτογαλικού πρωταθλήματος.

«Ήμασταν σαν οικογένεια. Γνωριζόμασταν πολύ καλά μεταξύ μας, ήταν ερασιτεχνική η ομάδα. Ήμασταν στην κορυφή, από την αρχή έως το τέλος», θυμάται..

Τον Ιούνιο του 1984 στο Euro, ο αποκλεισμός της Πορτογαλία από την Γαλλία στην παράταση με το γκολ του Πλατινί ήταν μια από τις πρώτες δυσάρεστες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις. Εκείνη την εποχή ο 14χρονος Μαρτίνς αγωνιζόταν ως επιθετικός. Είδωλα του ήταν οι Ζορντάο και Σαλάνα. Στα 16 του εγκατέλειψε το σχολείο και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο. Δεν τον συγκινούσε το σχολείο, τα αυτοκίνητα, αλλά ούτε και η επιχείρηση του πατέρα του, αφού άντεξε για μόλις έξι μήνες στα λογιστήριο.

«Ήμουν στο λογιστήριο υπεύθυνος για να εισπράττω τα χρήματα από τις εταιρείες, να πηγαίνω στις τράπεζες, τέτοια πράγματα».

Εκείνη την εποχή πραγματοποιούσε και τις πρώτες εξόδους του από το σπίτι.

«Πρώτη φορά βγήκα από το σπίτι μου για να πιω κάτι τη νύχτα στα 16 μου χρόνια. Πάντα σεβόμουν όμως τα ωράρια. Δεν έγινα χάλια, αν και υπήρχαν στιγμές που αργούσα να επιστρέψω. Το μόνο βράδυ που δεν κοιμήθηκα ήταν πριν από ένα μας ακαδημιών. Ήταν η παραμονή του γάμου του αδελφού μου».

Στα 22 του πήρε την απόφαση να παντρευτεί την γυναίκα της ζωής του, την Λίνα. Την είχε γνωρίσει στο σχολείο και μάλιστα εγκαινίασαν μαγαζί με είδη δώρων και ρούχων.

Έναν χρόνο αργότερα ήρθε στη ζωή ο γιος του Μαρτίνς, Ρικάρντο. Ο Πορτογάλος τεχνικός έμαθε για την γέννηση του παιδιού την στιγμή που έκανε προπόνηση με την Φεϊρένσε.

«Το πρώτο μου συμβόλαιο ήταν ημιεπαγγελματικό στα 16 μου. Ξεκίνησα ως επιθετικός στις ακαδημίες. Όσο περνούσε ο καιρός οπισθοχωρούσα, αλλά όταν έπρεπε να σκοράρουμε περνούσα στην επίθεση. Με ζήτησαν από τις ακαδημίες της Σπόρτινγκ. Ήταν να ενταχθώ στις ακαδημίες του συλλόγου, αλλά έλαβαν μέρος σε ένα τουρνουά στην Ισπανία και δεν ήθελα να πάω.

Είχα και μία σχέση εκείνη την περίοδο και έπαιξε το ρόλο της. Γνώρισα τη γυναίκα μου. Με τη Λίνα είμαστε μαζί από το Λύκειο. Είκοσι δύο χιλιάδες πεντακόσιες εσκούδος (112,50 ευρώ) ήταν το πρώτο μου συμβόλαιο. Το υπέγραψα και μετά από λίγο άρχισα να παίζω για την πρώτη ομάδα. Δεν θυμάμαι τι έκανα με τα πρώτα μου χρήματα. Ίσως ν' αγόρασα κάποια παπούτσια ποδοσφαίρου».

Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο για 90 λεπτά στα 19 του (19/8/1989) κόντρα στην C.F. Oυνιάο. Σταδιακά άλλαξε θέση με τον Άλβαρο Καρολίνο να τον καθιερώνει ως αμυντικό μέσο.

«Μου είχε πει πως βάσει των χαρακτηριστικών που είχα ως παίκτης, αυτή ήταν η θέση που θα ξεχώριζα. Ως επιθετικός δεν θα έφτανα ποτέ στο ίδιο επίπεδο».

Φόρεσε την φανέλα της Φεϊρένσε σε 177 ματς, πετυχαίνοντας 18 γκολ. Το 1994 παίρνει την απόφαση να μετακομίσει στη Βιτόρια Γκιμαράες των Ζάχοβιτς και Πέδρο Μπαρμπόσα έχοντας για προπονητή τον Κουίνιτο.

Ήταν ένας από τους πρώτους προπονητές που τον επηρέασαν στην καριέρα του.

«Σε θέματα διαχείρισης προσωπικού και γενικά στην επαφή του με την ομάδα, ήταν φανταστικός. Ήταν πολύ καλός στο να διαχειρίζεται το πνευματικό κομμάτι του παιχνιδιού. Είχε έναν μοναδικό τρόπο στο να μεταδίδει θετική ενέργεια στους παίκτες. Μια ιστορία, τον περιγράφει ιδανικά: ήταν στο τέλος της σεζόν και η ομάδα περνούσε κρίση. Παίζαμε καλά, όμως δεν παίρναμε αποτελέσματα. Ήμασταν στο λεωφορείο, πηγαίναμε να παίξουμε ένα ματς. Εκείνος έβγαλε τη μεταλλική του βαλίτσα.

Αφού έψαξε βαθιά ανάμεσα σε κάλτσες και μποξεράκια, έβγαλε ένα μπουκάλι σαμπάνια και μερικά πλαστικά ποτήρια. Μας είπε: 'Δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι. Είμαι σίγουρος ότι θα νικήσουμε σε αυτό το παιχνίδι. Τόσο σίγουρος, που θα ανοίξω αυτή τη σαμπάνια τώρα, για να πιουν όλοι'. Ήταν 1-2 ώρες πριν τη σέντρα. Όμως νομίζω πως όλοι είχαμε πάρει το μήνυμα. Τελικά, νικήσαμε στο ματς»

Έπειτα από μια μόλις σεζόν έκανε το μεγάλο άλμα στην Σπόρτινγκ (77 συμ./2 γκολ). Με την ομάδα της Λισαβόνας έμελλε να αγωνιστεί για τρεις σεζόν (1995/98). To 1997 θα χρισθεί διεθνής με την Πορτογαλία.

«Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που πέρασα την πόρτα του 'Ζοζέ Αλβαλάδε'. Ένιωσα πως έπρεπε να εξελιχθώ. Ο Οκτάβιο Μασάντο ήταν ο προπονητής μου στη Σπόρτινγκ. Ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος, όμως πραγματικά πολύ καλός στο να διαμορφώνει ένα ομοιογενές γκρουπ, με έμφαση στους ομαδικούς στόχους».

Ακολούθησαν οι Μποαβίστα (1998/99, 7 συμ.), Σάντα Κλάρα (1999/00, 19 συμ.) και Αλβέρκα (2000/04, 47 συμ.). Ο Μαρτίνς πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του σε ηλικία 34 ετών, όμως είχε φροντίσει από τα 28 του να παρακολουθεί μαθήματα προπονητικής.

Θήτευσε ως συνεργάτης του Ζοζέ Κουσέιρο σε Σετούμπαλ, Πόρτο και Μπελενένσες αποκτώντας τις πρώτες του παραστάσεις από τον πάγκο.

«Ξεκίνησα να κάνω μαθήματα προπονητικής στα 28 μου, έξι χρόνια πριν κρεμάσω τα παπούτσια μου σαν ποδοσφαιριστής. Εχα περάσει και χρόνο σαν βοηθός προπονητή του Ζοζέ Κουσέιρο στη Βιτόρια Γκιμαράες, την Πόρτο και τη Μπελενένσες.

Έμαθα πολλά από τον Κουσέιρο, ο οποίος ήταν ο προπονητής μου στην Αλβέρκα, πριν δουλέψουμε μαζί στον πάγκο. Ήταν ένας προπονητής με έμφυτη την ικανότητα της επικοινωνίας, ικανότατος στο να μιλάει μπροστά σε μάζες και άριστος με τον Τύπο, όμως η πραγματική μου εκπαίδευση έγινε σε αυτά τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, που ήμουν μόνος μου. Ειλικρινά, το να βρίσκομαι μακριά από το επίκεντρο και τα φώτα της δημοσιότητας ήταν ζωτικής σημασίας για μένα. Έτσι κατάφερα να εξελίξω τη δική μου μεθοδολογία και όχι να αντιγράψω ότι είχα μάθει μέχρι τότε».

Ένας ακόμη εκπρόσωπος της πορτογαλικής σχολής ποδοσφαίρου για τον οποίο τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία είναι ο Κάρλος Κεϊρόζ.

«Σε αυτόν οφείλεται ένα πολύ μεγάλο βήμα προς τα μπροστά στις προπονητικές μεθόδους στην Πορτογαλία. Τον πρωτογνώρισα όταν ήμουν 17 χρονών, όταν ήταν προπονητής στις μικρές εθνικές ομάδες της Πορτογαλίας και ακόμη και εκεί μπορούσες να καταλάβεις ότι ήταν εντελώς διαφορετικός. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν έκανα τα μαθήματά μου στην προπονητική, μπορούσες να δεις τα δικά του 'αποτυπώματα' σε όλες τις μεθόδους.

Ο Κάρλος έφερε μια ολοκληρωτική επανάσταση στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο, δίνοντας έμφαση στην πολύ καλύτερη προετοιμασία στη φυσική κατάσταση και γενικά δίνοντας μια πιο ολοκληρωτική προσέγγιση στην προπονητική. Ήμουν τυχερός που μπόρεσα να τα μάθω όλα αυτά στο ξεκίνημα της καριέρας μου και να παρατηρήσω τις αλλαγές».

Η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ο Μαρτίνς ως χεντ κόουτς ήταν η άσημη Ουνιάο Λάμας την σεζόν 2006/07.

«Ακόμη κι αν έχεις περάσει όλη σου τη ζωή παίζοντας ποδόσφαιρο, δεν είσαι έτοιμος να κοουτσάρεις ένα μεγάλο σύλλογο στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας σου. Γι αυτό και επέλεξα να ξεκινήσω το ταξίδι μου από τα χαμηλά, στην Γ΄ κατηγορία της Πορτογαλίας.

Η ομάδα προπονούνταν τη νύχτα γιατί ορισμένοι παίκτες έκαναν άλλες δουλειές κατά τη διάρκεια της μέρας. Όταν είχα φτάσει στον σύλλογο, Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο, είχαμε φως ημέρας μέχρι τις 18.00. Και το στάδιο δεν είχε προβολείς.

Δίπλα σε έναν άλλο χώρο με χαλίκι υπήρχαν κάποια φώτα. Οπότε είχαμε μόνο μισή ώρα στο γρασίδι με φως πριν σκοτεινιάσει τελείως και μετά έπρεπε να πάμε στο χαλίκι για να κάνουμε τακτική. Τώρα που είμαι συνηθισμένος στο να δουλεύω σε κορυφαίες ομάδες, εκείνη η κατάσταση φαίνεται αδιανόητη.

Όμως έπρεπε να προσαρμοστώ και να διασφαλίσω ότι οι παίκτες μου θα ήταν έτοιμοι να αποδώσουν κάθε Κυριακή παρά τα εμπόδια. Ήταν μια διαδικασία εκπαίδευσης, όμως σήμερα είμαι πολύ καλύτερος προπονητής ακριβώς επειδή είχα τέτοιες εμπειρίες. Αυτά ήταν πολύ σημαντικά χρόνια για μένα και δεν μετανιώνω για τίποτα».

Στην Ουνιάο παρέμεινε για μόλις μια σεζόν, αφού ο σύλλογος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο.

Ο Πέδρο Μαρτίνς συνέχισε να κάνει το «αγροτικό» του στις Λουζιτάνια για 1,5 σεζόν (2007/09), όπου παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε δημιούργησε ένα νεανικό σύνολο, έχοντας διαρκώς την υποστήριξη του κόσμου της ομάδας. Στη σεζόν 2009/10 καθοδήγησε την Εσπίνιο. Από εκεί παραιτήθηκε στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, καθώς η διοίκηση δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της.

Συνηθισμένος στα ρίσκα και τις επικίνδυνες αποστολές αποδέχεται την πρόταση της Μαρίτιμο αναλαμβάνοντας όμως την Β΄ ομάδα!

«Μετά την Εσπίνιο, πήγα στη Μαρίτιμο. Όμως όχι για να προπονήσω τη μεγάλη ομάδα. Όχι, ανέλαβα την Β’ ομάδα της. Ο κόσμος είπε ότι ήμουν τρελός. Η ομάδα βρισκόταν στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας της Γ΄ κατηγορίας, 8 αγώνες πριν τελειώσει η σεζόν, με ελάχιστους βαθμούς. Ακόμη και μέλη της οικογένειά μου με ρώτησαν γιατί επέλεξα να πάω εκεί. Γνώριζα ότι ήταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση, όπως πήγα όπως και να ‘χει.

Νικήσαμε τα 7 από τα 8 εναπομείναντα ματς και ήρθαμε ισόπαλοι στο άλλο. Τερματίσαμε στην 8η θέση της κατηγορίας. Ο Κάρλος Περέιρα, ο πρόεδρος της Μαρίτιμο, είδε την προοπτική που είχα σαν προπονητής και μου έδωσε την ευκαιρία να προπονήσω την πρώτη ομάδα την επόμενη σεζόν. Αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία μου. Το ρίσκο μου απέδωσε, είχα καταφέρει να αποδείξω ποιος είμαι με τον δικό μου τρόπο, με τους δικούς μου όρους».

Η πρώτη σεζόν είχε θετικό πρόσημο και εν συνεχεία επί των ημερών του Μαρτίνς η ομάδα κατέλαβε την 9η, την 5η, τη 10η και την 6η θέση. Στην παρθενική του χρονιά οι «Νησιώτες» φτάνουν μέχρι τα play-off του Europa League, ενώ το 2012 τους οδηγεί στη φάση των ομίλων της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

«Το σύστημα με τους μικρούς παίκτες δούλεψε εξαιρετικά στην Μαρίτιμο. Πολλά από τα παιδιά που προπονούσα στη δεύτερη ομάδα, ανέβηκαν στη μεγάλη. Μέσα σε τέσσερα χρόνια η πλειοψηφία των παικτών της πρώτης ομάδας προερχόταν από την ακαδημία.

Και η Μαρίτιμο μπορούσε να πουλήσει κάποιους από αυτούς για καλά λεφτά. Το οικονομικό σκέλος είναι σημαντικό στην Πορτογαλία, ειδικά αν δεν είσαι κάποια από τις τρεις μεγάλες ομάδες, Πόρτο, Μπενφίκα, Σπόρτινγκ. Είναι δύσκολο να τους ανταγωνιστείς, πρέπει να πιστεύεις στη δουλειά σου και να είσαι αφοσιωμένος στη φιλοσοφία σου».

O επί 23 χρόνια πρόεδρος της Μαρίτιμο Κάρλος Περέιρα, ο άνθρωπος που έδωσε στον Πέδρο Μαρτίνς την ευκαιρία να καθοδηγήσει για πρώτη φορά στην καριέρα του επαγγελματικό σύλλογο Α΄ κατηγορίας (Primeira Liga) μιλώντας στο gazzetta.gr έπλεξε το εγκώμιο του πετυχημένου τεχνικού.

«Αρχικά εργάστηκε στην Β΄ ομάδα της Μαρίτιμο, αλλά με τον τρόπο που δούλευε καταλάβαμε πως είναι προπονητής για μεγάλα πράγματα. Έτσι τον εμπιστευτήκαμε και για την πρώτη ομάδα όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για προπονητή με ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος δουλεύει πολύ σκληρά για να εκπληρώσει τους στόχους του.

Διαθέτει ποιότητα, ενώ έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, αφού βρίσκεται στο ποδόσφαιρο εδώ και πολλά χρόνια. Του αρέσει να δίνει ευκαιρίες σε νέους ποδοσφαιριστές και ήταν κάτι που είχε κάνει και στη Μαρίτιμο. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι που τον είχαμε στον πάγκο μας», τονίζει ο 68χρονος «ισχυρός άνδρας» της ομάδας από την Μαδέιρα και συνεχίζει:

Είναι μια ποδοσφαιρική προσωπικότητα, ένας φιλόδοξος προπονητής που δουλεύει πολύ σκληρά καθημερινά. Είχαμε πολλές συζητήσεις μαζί για το πως θα πρέπει να πορευτεί η Μαρίτιμο, για τους στόχους μας και το πλάνο. Μαζί άλλωστε εξασφαλίσαμε την έξοδο στο Εuropa League. Ήταν μια ωραία εποχή για την ομάδα και δεν τον ξεχνάμε.

Ξέραμε μαζί του τι μπορούμε να πετύχουμε. Διαθέτει νοοτροπία νικητή κάτι που είχε φανεί και στην Μαρίτιμο. Αξιοποίησε την ευκαιρία που του δώσαμε να καθοδηγήσει την Α΄ ομάδα της Μαρίτιμο. Ήταν έτοιμος γι' αυτό. Ήξερε να επικοινωνήσει σωστά με τους ποδοσφαιριστές και να αποσπάσει τον σεβασμό τους. Ήταν ένα από τα ατού του Πέδρο, ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόταν τους ποδοσφαιριστές του. Ήρθε η στιγμή που δεν μπορούσαμε να τον κρατήσουμε στην ομάδα, αλλά παραμένει φίλος».

Έχοντας κλείσει τον κύκλο του στην Μαρίτιμο αποφασίζει το 2014 να αποδεχθεί την πρόταση που του έκανε η Ρίο Άβε. O νυν πρόεδρος της Φαμαλικάο, ομάδας-έκπληξη της Πορτογαλίας, Μιγκέλ Ριμπέιρο, γνώριζε τον Μαρτίνς από την θητεία του στη Μαρίτιμο ως αθλητικός διευθυντής. Έχοντας αναλάβει αντίστοιχο πόστο στη Ρίο Άβε ήταν πεπεισμένος πως ο «Profesor» ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για το πόστο του προπονητή.

Ο Ριμπέιρο ανέλυσε στο gazzetta.gr το σκεπτικό του.

«Τον γνώρισα πριν από περίπου 10 χρόνια. Ήμουν αθλητικός διευθυντής στη Μαρίτιμο και εκείνος ήταν προπονητής στη Β΄ ομάδα. Όταν λοιπόν απολύθηκε ο Ολλανδός τεχνικός (Σεπτέμβριος 2010), Μισέλ Φαν ντερ Χάαγκ ξέραμε πως ο Πέδρο ήταν ο κατάλληλος για να πάρει το χρίσμα. Πήρε την ευκαιρία και έδειξε σύντομα τις ικανότητες του.

O Nούνο Εσπίριτο Σάντο έπειτα από δύο σεζόν αποχωρούσε από την Ρίο Άβε για να αναλάβει την Βαλένθια. Τότε τηλεφώνησα στον Πέδρο, ο οποίος εκτός των άλλων είναι φίλος μου και του πρότεινα να αναλάβει την Ρίο Άβε, όπως και έγινε. Τα πήγε πολύ καλά. Στην πρώτη του σεζόν φτάσαμε στους ομίλους του Europa League, ενώ στη δεύτερη σεζόν του, εξασφαλίσαμε ξανά την συμμετοχή για το Europa League. Ήταν σπουδαίες χρονιές για την ομάδα. Στη συνέχεια ο Πέδρο ανέλαβε την Γκιμαράες όπου πέτυχε νέες διακρίσεις».

Πως όμως χαρακτηρίζει ο πρόεδρος της Φαμαλικάο τον Πέδρο Μαρτίνς;

«Είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος και προπονητής. Πολύ έντιμος, τον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς. Γνωρίζει πολύ καλά το ποδόσφαιρο, δουλεύει πολύ σκληρά και μπορεί να διαβάζει τα παιχνίδια. Είναι εξαιρετικός στην διάρκεια του αγώνα, στις αλλαγές, στην τακτική που ακολουθεί και στο πως ξέρει πάντα να διαβάζει και να προσεγγίζει σωστά την αντίπαλη ομάδα.

Πρόκειται για έναν ξεχωριστό προπονητή και άνθρωπο. Όπου και αν δούλεψε έφερε αποτελέσματα και έκανε δουλειά. Είτε πρόκειται για την Μαρίτιμο, είτε για την Ρίο Άβε, είτε για την Γκιμαράες προτού βγει εκτός Πορτογαλίας. Οι εμφανίσεις των ομάδων του ήταν εντυπωσιακές. Δεν είναι τυχαίο αυτό».

Ο Μαρτίνς συνεχίζει την προπονητική του ραψωδία στον σύλλογο της Βόρειας Πορτογαλίας. Επί των ημερών του η Ρίο Άβε πήρε μέρος στους ομίλους του Europa League, ενώ έφτασε δύο σερί χρονιές μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου.

«Νοιάζομαι διαρκώς για κάθε παίκτη. Πραγματοποιώ στο ξεκίνημα κάθε σεζόν ατομικές συναντήσεις με όλους τους ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν παίκτες που χρειάζονται περισσότερο χώρο, άλλοι περισσότερο έλεγχο και άλλοι περισσότερη αγάπη. Εγώ μπορώ να κατανοήσω εάν ένας παίκτης δεν έχει κοιμηθεί καλά και αυτό συμβαίνει γιατί στο κεφάλι μου νιώθω ακόμα παίκτης.

Τους δίνω ελευθερίες, αλλά αν κάποιος ξεφεύγει από την γραμμή μου, έχω αποφασιστικότητα για να το λύσω. Αυτό χρειάστηκε για να το κάνω όλα τα χρόνια και σε αυτές τις στιγμές, το τάιμινγκ είναι πολύ σημαντικό. Είναι προτιμότερο να παίρνεις τις αποφάσεις την κατάλληλη στιγμή από το να τις αφήνεις να 'τρέχουν'.

Αν διαθέτουν την ποιότητα, δεν έχω καμία αναστολή να τους βάλω στην ομάδα. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο Εντερσον, ο οποίος τα πήγε εκπληκτικά στην πρώτη μου σεζόν στην Ρίο Αβε, πριν πάρει μεταγραφή στην Μπενφίκα. Ευκαιρίες έδωσα επίσης στους Μούσα Μαρεγκά και Τικίνιο Σοάρες».

Η θητεία του νυν προπονητή του Ολυμπιακού στην Ρίο Άβε είχε στεφθεί με επιτυχία. Πλέον ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα. Η Βιτόρια Γκιμαράες κατά την διάρκεια της σεζόν 2015/16 του είχε κάνει ήδη κρούση. Στις 23 Μαίου 2016 υπογράφει διετές συμβόλαιο συνεργασίας.

Στην πρώτη χρονιά του η Γκιμαράες τερματίζει στην τέταρτη θέση και παίρνει το εισιτήριο για τη φάση των ομίλων του Europa League. Παράλληλα φτάνει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πορτογαλίας χάνοντας από την Μπενφίκα στον τελικό. Με τον Μαρτίνς στον πάγκο της, η πορτογαλική ομάδα κάνει τις ακριβότερες πωλήσεις ποδοσφαιριστών στην ιστορία της.

Τον Φεβρουάριο του 2018 λήγει άδοξα η συνεργασία του Μαρτίνς με την Γκιμαράες. Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που απολύεται πληρώνοντας τις κακές σχέσεις του με τον πρόεδρο του συλλόγου, Ζούλιο Μέντες.

«Έχεις στόχους, όπως το να βγεις στο Europa League, κάτι το οποίο καταφέραμε στην Μαρίτιμο, την Ρίο Αβε και την Βιτόρια Γκιμαράες, όμως πρέπει και να πουλήσεις παίκτες.

Έφυγα από όλες τις ομάδες μου αφήνοντάς τες σε υγιή οικονομική κατάσταση και επίσης έφτασα σε 3 τελικούς σε 8 χρόνια. Αν προπονείς μικρότερες ομάδες, αυτό είναι ένα επίτευγμα».

Τον Μάιο του 2017 ο Ολυμπιακός κάνει το παν να τον φέρει στο Λιμάνι, όμως η Γκιμαράες βάζει φρένο στις φιλοδοξίες του Μαρτίνς για καριέρα στο εξωτερικό.

Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, στις 9 Απριλίου 2018, οι «ερυθρόλευκοι» ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους με τον Πέδρο Μαρτίνς. Στην πρώτη του χρονιά Ο 50χρονος Ίβηρας έχασε το πρωτάθλημα και το κύπελλο, φτάνοντας με τον Ολυμπιακό στους «32» του Europa League. Απολογισμός: 34 νίκες, 8 ισοπαλίες και 7 ήττες.

«Η κατάσταση είναι διαφορετική στον Ολυμπιακό, επειδή είναι το μεγαλύτερο club στην Ελλάδα. Βρίσκομαι σε ένα club με τεράστιες φιλοδοξίες και αυτό μου ταιριάζει. Όμως υπάρχουν και προκλήσεις. Σχεδόν 20 παίκτες έφυγαν την προηγούμενη χρονιά, οπότε έπρεπε να φτιάξουμε μια νέα, νεανική ομάδα.

Ο κόσμος κατάλαβε γρήγορα τι προσπαθώ να πετύχω. Νιώθω καλά εδώ. Πάντα ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα προπονήσω στο εξωτερικό, είναι σημαντικό βήμα για την προσωπική μου εξέλιξη».

Ο ατζέντης του Πέδρο Μαρτίνς, Σάνσο Φρέιτας είχε μιλήσει στο gazzetta.gr για το πρότζεκτ που ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο συμπατριώτης του στον Ολυμπιακό.

«Ο Πέδρο ανέλαβε την ομάδα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά πάντα τα κατάφερνε καλά σε όσους συλλόγους εργάστηκε. Είναι ένας ολοκληρωμένος προπονητής, και αυτό είναι το μεγάλο όπλο του. Όχι μόνο από προπονητικής και τακτικής άποψης, αλλά και ως ηγέτης σε ένα γκρουπ που μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες να δουλέψουν όλοι μαζί προκειμένου να υλοποιήσουν τους ίδιους στόχους.

Είναι ένας άνθρωπος για πρότζεκτς. Είναι πολύ ευφυής, γνωρίζοντας πως τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τις ομάδες του, θα καταλήξουν να είναι τα καλύτερα και για εκείνον. Ποτέ δεν βάζει το συμφέρον του πάνω από την ομάδα. Αυτό μπορεί να ακούγεται απλό και λογικό, αλλά δεν καταφέρνουν πολλοί άνθρωποι να το κάνουν στην πράξη.

Εάν τσεκάρεις τις ομάδες που δούλεψε ο Πέδρο θα διαπιστώσεις πως πάντα είχε υψηλές επιδόσεις ακόμα και όταν οι συνθήκες ήταν τέτοιες που έπρεπε να παραχωρηθούν ποδοσφαιριστές. Ο Πέδρο ποτέ δεν έβαλε εμπόδια σε αυτό το κομμάτι, γιατί είναι πολύ καλός στο να συμβάλει στην εξέλιξη νέων σε ηλικία ποδοσφαιριστών. Είναι ίσως το κομμάτι της δουλειάς του που του δίνει την μεγαλύτερη ευχαρίστηση».

Ο 49χρονος τεχνικός έμελλε να περιμένει 14 χρόνια μέχρι να καταφέρει ως προπονητής να κατακτήσει με τον Ολυμπιακό το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του.

«Κατέκτησα τον πρώτο τίτλο της καριέρας μου, αν και η σεζόν μας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς λόγω της πανδημίας δεν έχουμε δίπλα μας τον κόσμο μας. Είναι κάτι διαφορετικό, αλλά σίγουρα είμαι πολύ χαρούμενος».

Ο πρόεδρος της Μαρίτιμο, Κάρλος Περέιρα τονίζει στο gazzetta.gr πως η πορεία του Μαρτίνς στον Ολυμπιακό δεν του προκάλεσε καμία έκπληξη.

«Το περίμενα πως θα τα καταφέρει στον Ολυμπιακό. Πρόκειται άλλωστε για μια μεγάλη ομάδα που παρέχει στον Πέδρο όσα χρειάζεται. Ήμουν βέβαιος πως εάν βρει τις κατάλληλες συνθήκες εργασίας θα σημειώσει επιτυχίες. Πλέον έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, ενώ τόσο το προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού, όσο και το μπάτζετ που έχει του επιτρέπει να δείξει τις ικανότητες του.

Είναι προπονητής με μεγάλες δυνατότητες. Ασφαλώς το επίπεδο του είναι τέτοιο που δεν θα μου κάνει εντύπωση εάν δουλέψει στην Premier League. Είναι τέτοιας δυναμικής προπονητής. Μπορεί να ανταποκριθεί στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Μακάρι να τον ξαναδούμε στην Μαρίτιμο, θα το ήθελα πολύ. Τώρα βέβαια αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αλλά μετά από χρόνια ποτέ δεν ξέρεις. Στο ποδόσφαιρο τα πάντα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Θα ήταν ωραίο να τον δούμε κάποια στιγμή να επιστρέψει στον σύλλογο. Άλλωστε ήμασταν πολύ χαρούμενοι απ' όσα πρόσφερε στην ομάδα μας».

Η πίεση στον πάγκο του Ολυμπιακού δεδομένη. Έφτασε από την καχυποψία και την αμφισβήτηση και να γνωρίσει την καθολική αποδοχή και την αναγνώριση για το έργο του.

«Προσπαθώ να μάθω ελληνικά και να βελτιώσω τα αγγλικά μου, πρέπει να μιλώ γαλλικά. Ως προπονητής, εργάζομαι 24 ώρες την ημέρα. Στα κοινωνικά δίκτυα, είμαι εκτός. Δεν συμμετέχω, δεν διαβάζω, επειδή δεν μου λένε τίποτα. Είναι το είδος της κριτικής, που είναι πιο πολύ αρνητική από ό,τι θετική. Δεν βλέπω τα κοινωνικά μου δίκτυα.

Οι άνθρωποι μου τα διαχειρίζονται και αρνούμαι να τα δω. Μερικές φορές τα παιδιά μου, θέλουν να μιλάνε για αυτά στο τραπέζι και δεν το επιτρέπω. Δεν ακούω την κριτική. Μόνο από τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου. Δεν διαβάζω εφημερίδες και οι ελληνικές είναι περίπλοκες. Η ζωή στην Ελλάδα έχει πολλές ομοιότητες με την Πορτογαλία, κυρίως στο φαγητό.

Οι άνθρωποι είναι θερμοί, παθιασμένοι και πιο παρορμητικοί σε σχέση με εμάς. Με σέβονται όλοι, ακόμα και οι αντίπαλοι φίλαθλοι. Δεν είχα ποτέ προβλήματα».

Ο Μαρτίνς δέχθηκε πρόταση αρκετών εκατομμυρίων από την Σαουδική Αραβία, αλλά δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να εγκαταλείψει τον Ολυμπιακό. Γνωρίζει πως ακόμη υπάρχει αρκετός δρόμος, τον οποίο πρέπει να διανύσει προτού εργαστεί στην Premier League που αποτελεί και τον μεγάλο στόχο του.

«Ναι είναι αλήθεια, αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να εργαστώ σε αραβικό σύλλογο. Έχω άλλες προτεραιότητες με τον Ολυμπιακό. Αργότερα θα ήθελα να πάω στην Αγγλία. Είναι το πιο μεγάλο πρωτάθλημα. Υπάρχουν τόσες πολλές εξαιρετικές ομάδες».

Ο Σάνσο Φρέιτας είχε σταθεί μιλώντας στο gazzetta.gr στις δύο μεγάλες αγάπες του Πέδρο Μαρτίνς. Το ποδόσφαιρο και την οικογένεια του.

«Η ζωή του Πέδρο περιλαμβάνει πολύ ποδόσφαιρο. Θα έλεγα πως τα δύο μεγάλα πάθη του είναι το ποδόσφαιρο και η οικογένεια του. Αφιερώνεται και στα δύο με έντονο ενθουσιασμό. Ως χαρακτήρας είναι πολύ ήρεμος. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που του αρέσει στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο που έχει να ξεκουράζεται και να χαλαρώνει. Επίσης του αρέσει να απολαμβάνει ένα καλό γεύμα με την οικογένεια και τους φίλους του».

Ο Μαρτίνς πράγματι ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο.

«Συνηθίζω να λέω πως ελπίζω να πεθάνω σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, αλλά σε πολλά χρόνια από τώρα και ελπίζω τα πράγματα να μην είναι τόσο απαιτητικά στο μέλλον. Θα μου άρεσε να δουλέψω σε μια εθνική ομάδα ή σε έναν σύλλογο απλά και μόνο για την απόλαυση της προπόνησης.

Τώρα θέλω να κάνω σπουδαία δουλειά εδώ στον Ολυμπιακό, αλλά θα μου άρεσε να προπονήσω στην Αγγλία, όπου υπάρχει μια φανταστική ατμόσφαιρα στα γήπεδα. Η αλήθεια είναι πως το 1987 όταν ξεκινούσα την καριέρα μου στη Φεϊρένσε, δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα γίνω προπονητής».

Έχοντας κλείσει πάνω από δύο χρόνια στην Ελλάδα, ο πρώην τεχνικός της Βιτόρια Γκιμαράες φροντίζει στον ελεύθερο χρόνο του να επισκέπτεται με την οικογένεια του, όσα περισσότερα μέρη μπορεί.

«Γενικά του αρέσει πολύ η πόλη. Στον ελεύθερο χρόνο του μαζί με την σύζυγο και τα παιδιά του επισκέπτεται όσο περισσότερα μέρη μπορεί στην χώρα σας. Επίσης του αρέσει το φαγητό στην Ελλάδα και επισκέπτεται διάφορα εστιατόρια», σημειώνει ο Σάνσο Φρέιτας.

Ο πρώην αθλητικός διευθυντής της Ρίο Άβε, Μιγκέλ Ριμπέιρο εμφανίζεται βέβαιος στο gazzetta.gr για τις δυνατότητες του Πέδρο Μαρτίνς, τοποθετώντας τον στην ίδια λίστα με τους κορυφαίους Πορτογάλους τεχνικούς.

«Δεν έχω καμία αμφιβολία πως μπορεί να κάνει ότι θέλει. Η πορτογαλική σχολή ποδοσφαίρου έχει αναδείξει ουκ ολίγους προπονητές, οι οποίοι κάνουν καριέρα στο εξωτερικό όπως είναι για παράδειγμα, οι Ζοζέ Μουρίνιο, Αντρέ Βίλας Μπόας, Μάρκο Σίλβα, Νούνο Εσπίριτο Σάντο, Πάουλο Φονσέκα, Λουίς Κάστρο, Λεονάρντο Ζαρντίμ, Ζόρζε Ζεσούς και άλλοι.

Ο Πέδρος Μαρτίνς ανήκει στην ίδια λίστα. Είναι ένας από τους κορυφαίους Πορτογάλους προπονητές και θεωρώ πως είναι έτοιμος να κοουτσάρει σε επίπεδο Premier League. Είναι τεχνικός υψηλού επιπέδου, κάτι που φαίνεται και από τα αποτελέσματα του με τον Ολυμπιακό. Πέρα από την εκτίμηση που του έχω ως προπονητή, είναι ένας υπέροχος χαρακτήρας και φίλος. Μάλιστα μιλήσαμε πριν από λίγες μέρες».

«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει», είχε πει ο Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος Τζορτζ Σανταγιάνα. Ο άλλοτε Πορτογάλος διεθνής πορεύεται στη ζωή έχοντας ως οδηγό του το παρελθόν και τα βήματα που έκανε μέχρι να γνωρίσει την καταξίωση.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ από που ξεκίνησα. Από τον πάτο. Ήξερα ότι θα είναι δύσκολο να χτίσω τη φήμη μου από τις βάσεις της πυραμίδας, όπως επίσης και ότι αυτό θα μου έδινε μεγαλύτερη ικανοποίηση. Είχα δίκιο γι’ αυτό. Αν θα έκανα τα ίδια πράγματα αν από την αρχή γνώριζα όσα ξέρω τώρα; Σίγουρα ναι. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλες αυτές τις εμπειρίες».

O Ολυμπιακός με τον Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο έφτασε τα 43 ματς χωρίς ήττα στο πρωτάθλημα προτού ο ΠΑΟΚ τερματίσει το εντυπωσιακό σερί του (12/7, 0-1). Πρόκειται για το τρίτο μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου!

Ο Πορτογάλος τεχνικός παράλληλα έφτασε τους 106 αγώνες στον πάγκο των ερυθρολεύκων. Σε αυτούς τους 105 αγώνες, σε όλες τις διοργανώσεις, ο «Profesor» έχει 73 νίκες, 19 ισοπαλίες και 14 ήττες, ξεπερνώντας και τον Όλεγκ Μπλαχίν, ο οποίος κάθισε σε 120 ματς στον πάγκο του Ολυμπιακού! Οι «ερυθρόλευκοι» υπό τις οδηγίες του Ίβηρα τεχνικού σκόραραν 217 γκολ και δέχθηκαν 75.

Το ρεκόρ, όμως, που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι το ότι έφτασε τις 50 νίκες σε μόλις 63 αγώνες στη Superleague, κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό επιτυχίας 80%.

Η πορεία του στον Ολυμπιακό ξεκίνησε με ρεκόρ, αφού έγινε ο μοναδικός προπονητής που παρέμεινε αήττητος στα πέντε πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας.

1. Ντούσαν Μπάγεβιτς 208 (144-32-32)

2. Τάκης Λεμονής 165 (111-30-24)

3. Λάκης Πετρόπουλος 132 (91-28-13)

4. Ερνέστο Βαλβέρδε 127 (92-13-22)

5. Πέδρο Μαρτίνς 106 (73-19-14)

6. Όλεγκ Μπλαχίν 120 (72-33-15)

7. Τόζα Βεσελίνοβιτς 105 (67-16-22)

Οι προπονητές του Ολυμπιακού με τους περισσότερους αγώνες πρωταθλήματος:

1. Ντούσαν Μπάγεβιτς 138

2. Τάκης Λεμονής 107

3. Λάκης Πετρόπουλος 107

4. Ερνέστο Βαλβέρδε 90

5. Όλεγκ Μπλαχίν 87

6. Τόζα Βεσελίνοβιτς 86

7. Μάρτον Μπούκοβι 72

8. Αλκέτας Παναγούλιας 70

9. Πέδρο Μαρτίνς 66

10. Κάζιμιρ Γκόρσκι 65

Πηγή/Photos

tribunaexpresso.pt

gettyimages.com

intime.gr