Ο «Matador» πιάνει τον χρόνο απ’ τα κέρατα
Όταν ο Stan Lee δημιούργησε τον «Matador» στη σειρά κόμικ του «Daredevil» το 1964, σύστησε τους πρώιμους λάτρεις της Marvel με έναν «κακό» ταυρομάχο, που συνήθιζε να επιτίθεται βάναυσα στο θηρίο και να δίνει τροφή στο κοινό να τον μισεί παράφορα. Σχεδόν 23 χρόνια αργότερα, στα σύνορα Ουρουγουάης-Αργεντινής, στην πόλη Σάλτο που απέχει 6 ώρες από το Μοντεβιδέο, γεννήθηκε ένας εξίσου χαρισματικός «εκτελεστής», ο οποίος, δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ στην καριέρα του το «κόκκινο πανί». Αντιθέτως, έμαθε να το κινεί μαεστρικά, ξεγελώντας περίτεχνα αντιπάλους αμυντικούς και τερματοφύλακες, με τρόπο που του αποδόθηκε ταυτόσημος ο τίτλος του «Matador» και που τον έκανε αντικείμενο λατρείας σε όποια ποδοσφαιρική αρένα κι αν θήτευσε.
Ο μύθος του Έντινσον Καβάνι θα μπορούσε να συνοψίζεται σε τέτοιον πρόλογο. Η μορφή του που φέρνει σε «Ινδιάνο», τα μακριά μαλλιά που μικρός αναγκαζόταν να τα αποχωρίζεται για να μην τον ενοχλούν οι ψείρες, η αγέρωχη φιγούρα του, άλλωστε, παραπέμπουν σε έναν φανταστικό ήρωα, με μια φυσική υπερδύναμη να βρίσκεται πάντα στο σωστό μέρος, τη σωστή ώρα και να παίρνει τη σωστή επιλογή μπροστά από την εστία. Μ’ αυτήν όπλισε το ταξίδι από την αυτοχθονία προς την καταξίωση, μ’ αυτήν έσπασε ρεκόρ και «σκότωσε» κάθε ταύρο που αναμετρήθηκε απέναντί του στη Σικελία, στη Νάπολη, στο Παρίσι, περιοδικώς σε κάθε σταθμό της εθνικής Ουρουγουάης. Προσεχώς και στο Μάντσεστερ.
«Αισθάνομαι το σκοράρισμα σαν μια πράξη απελευθέρωσης. Είναι ένα μείγμα αισθήσεων που μόνο οι στράικερ μπορούν να νιώσουν μέσα τους. Δουλεύουμε για αυτό, για να σκοράρουμε. Είναι κάτι σαν αφοσίωση, σαν μια υποχρέωση που φέρουμε στους εαυτούς μας».
bwin – Δες τις μεγαλύτερες διοργανώσεις σε live streaming*. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Αυτά τα λόγια θα έμοιαζαν ανοίκεια αν τα άκουγε ο 18χρονος «Έντι», όταν ξεκινούσε την επαγγελματική του καριέρα στην πρώτη ομάδα της Ντανούμπιο ως κεντρικός χαφ. Η απόφαση του τότε προπονητή του, Γκουστάβο Ματόσας, να τον προωθήσει στη θέση του φορ έστρωσε τις ράγες ώστε ο Καβάνι να μετεξελιχθεί σε έναν καθαρόαιμο στράικερ, που σε όλη τη συνέχεια της καριέρας του θα τον διακατείχε αυτή η πηγαία ανάγκη έκφρασης, μέσα από την τέχνης του να στέλνεις τη μπάλα στην αγκαλιά των διχτύων.
Στην πορεία των χρόνων, έμαθε να την ασκεί όσο ελάχιστοι σύγχρονοί του. Άριστη τεχνική κατάρτιση, ταχυδύναμη, ασυναγώνιστη ισορροπία και εκτόπισμα, αυτό που στα ιταλικά λένε «grinta», ανεξάντλητη ενέργεια που του επιτρέπει να ψάχνει διαρκώς το γκολ, να συνεισφέρει στην άμυνα, στο χτίσιμο κάθε επίθεσης, χαρίζοντας «οργασμούς» σε κάθε προπονητή του και μέγιστο tactician. Όλα σε ένα στεγνό κορμί, που επελαύνει με περίσσεια στυλ και εκπληκτικό ρυθμό και που προκαλεί τον αμυντικό να το προλάβει πριν βρεθεί σε θέση βολής. Γιατί αν αυτό συμβεί, έχουμε γκολ.
Αυτός ο συνδυασμός του «αυτόχθωνα» μαχητή και του κομψού «εκτελεστή» γοήτευσε τα πλήθη στη χώρα των προγόνων του. Οι ρίζες του ανήκουν στην Ιταλία, από το Μαρανέλο στα βόρεια της Εμίλια-Ρομάνια. Μπορούσε αν το ήθελε να αγωνιστεί με τη Σκουάντρα Ατζούρα, όμως, διάλεξε περήφανα την πατρίδα των πιο πρόσφατων γενεών του. Ωστόσο, δεν ξέχασε να τιμήσει το μέρος που τον συνδέει με το μακρύ παρελθόν, μετακομίζοντας στο/στην Παλέρμο προς τιμήν του παππού του, ο οποίος ήταν μετανάστης στη Σικελία και δεν γνώρισε ποτέ τον μικρό Έντινσον. Οι τιφόζι των Ροζανέρι στο «Ρέντζο Μπαρμπέρα» απέκτησαν έναν σπουδαίο λόγο για να στηρίζουν την ομάδα τους το καλοκαίρι του 2007, στο πρόσωπο του Καβάνι.
Η προσθήκη του στο δίδυμο του Αμάουρι με τον Φαμπρίτσιο Μίκολι, συνέθεσε μία από τις πιο απολαυστικές στο μάτι τριπλέτες του Campionato στον 21ο αιώνα, την περίφημη «A-MI-CA» (ιταλιστί ο «φίλος») και βοήθησε τους Σικελούς να τερματίσουν μέχρι την 5η θέση. Ο Έντινσον είχε αρχίσει να επενδύει συχνότερα στην επαφή του με το γκολ, αλλά για να βρει χώρο στην ενδεκάδα του Όσκαρ Ταμπάρες στη Σελέστε, χρειαζόταν να κάνει το βήμα παραπάνω. Αφού κατέθεσε μερικά μόνο ψήγματα της ποιότητάς του στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, η Νάπολι τον περίμενε αρχικά ως δανεικό και στη συνέχεια με κανονική μεταγραφή, για μια συναρπαστική συνολικά τριετία και τη δημιουργία ενός από τους πιο ισχυρούς δεσμούς της κοινωνίας των Παρτενοπέι.
Αντικείμενο λατρείας
Matador στον κόσμο της στρογγυλής θεάς υπήρξαν κι άλλοι πριν από τον Καβάνι. Ο Μεξικανός, Λουίς Ερνάντες πρωτοβαφτίστηκε με το παρατσούκλι από τους φιλάθλους της πατρίδας του, μετά τα κατορθώματά του ως παίκτης της εθνικής στα Παγκόσμια Κύπελλα.
Οι Χιλιανοί υιοθέτησαν αργότερα το όνομα για τον δικό τους κορυφαίο σκόρερ όλων των εποχών, τον Μαρσέλο Σάλας. Κανείς, όμως, δεν τον φέρει πιο περήφανα και δικαιολογημένα από τον Έντινσον, κανείς δεν τιτλοφορήθηκε «Matador» από οπαδούς ενός κλαμπ σε ξένη χώρα, όπως εκείνος από τους φίλους της Νάπολι.
H πρωτοποριακή πλατφόρμα της bwin σε περιμένει με νέες λειτουργίες! |21+
Στον ιταλικό Νότο, ο Καβάνι έγινε σύνθημα στα χείλη, έγινε «εικόνισμα», ο αγαπημένος παίκτης στην πιο ελκυστική φουρνιά μετά την εποχή του «Θεού» Μαραντόνα. Έγινε μουσικό κομμάτι, το εθιστικό «Arriva Cavani», όπου στο βίντεο κλιπ του τραγουδούν παιδικές χορωδίες, καταξιωμένοι καλλιτέχνες της πατρίδας του, ο, ούτε ενός έτους τότε, γιος του, Μπαουτίστα και πολλοί συμπαίκτες του από την εθνική όπως ο Σουάρες, ο Λουγκάνο, ο Αμπρέου, ο Άλβαρο Περέιρα.
Έγινε μέχρι και πίτσα, η «Pizza Cavani» με ζύμη στο σχήμα του καπέλου που φορά ένας «Matador», την οποία σέρβιραν οι απανταχού μαγαζάτορες της Νάπολης.
Εκδηλώσεις «αγιοποίησης», ατόφιας λατρείας για τον στράικερ που επί τρεις σεζόν σκόραρε ανά 111 λεπτά συμμετοχής, που «σκότωνε» όλους τους μεγάλους του πρωταθλήματος με ένα χατ-τρικ (Γιουβέντους, Μίλαν, Ίντερ, Ρόμα, Λάτσιο), που επανεφηύρε μαζί με τον Χάμσικ, τον Λαβέτσι, τον Μάτζιο και τον Ινλέρ το πρωταγωνιστικό διαμέτρημα της Νάπολι, σταματώντας εν τέλει στα 104 σε 138 εμφανίσεις πριν πει το «αντίο».
Ένας πιστός αντί-σταρ
«Είμαι ένας ποδοσφαιρικός εργάτης, δεν είμαι σταρ». Όσοι τον παρακολουθούσαν στην Ιταλία, στις βραδιές του Champions League ή των Μουντιάλ και των Κόπα Αμέρικα, το γνώριζαν πολύ πριν το επιβεβαιώσει ο ίδιος σε δηλώσεις του. Η μετακίνηση στη νεόπλουτη Παρί Σεν Ζερμέν φαινομενικά θα μπορούσε να τον αλλάξει, να τον αλλοιώσει, να τον μετατρέψει σε «ντίβα» που θα κέντριζε όλη την προσοχή.
Πράγματι, μετά την αποχώρηση του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς το 2016, ο Καβάνι ήταν το απόλυτο Νο1 σε δημοφιλία, σε ακτινοβολία, σε σημασία για το σύνολο του Ουνάι Έμερι. Ποτέ του, όμως, δεν έχασε την ταυτότητα που κουβαλούσε από τα χρόνια της Ντανούμπιο, από τον ακόμη πιο παλιό καιρό που έπαιζε στην τοπική ομάδα της γειτονιάς του. Ούτε καν όταν οι πραγματικές «ντίβες» τού χάλασαν τις ισορροπίες.
«Αν έχω συμπαίκτες που είναι ικανοί να κερδίσουν ατομικές διακρίσεις, τότε θα κάνω τα πάντα για να τους βοηθήσω».
Νεϊμάρ και Κιλιάν Μπαπέ αποτέλεσαν τα «φτερά» του από το 2017 και παρά την έλλειψη επικοινωνίας και τον ανταγωνισμό του πρώτου διαστήματος (ειδικά με τον Βραζιλιάνο), ο Έντινσον Καβάνι συμπεριφέρθηκε ώριμα, βοήθησε και τους δύο να αποδώσουν το ταλέντο τους στην νέα τους ομάδα, αλλά ταυτόχρονα ξεκαθάρισε ποιος ήταν το Νο1 με μόνο καθρέφτη το γήπεδο, πραγματοποιώντας την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του με 49 γκολ (35 στη Ligue 1) σε 50 συμμετοχές!
Η ώρα του «Νησιού»
«Θα ήθελα να δω τις ομάδες της Premier League να παίζουν στη Ligue 1, για να δούμε πράγματι πόσο καλές είναι». Αφού δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει την προφητεία, ετοιμάζεται να ζήσει την ειρωνεία, να παίξει εκείνος ως μέλος της Premier League, κόντρα σε γαλλικό κλαμπ.
Παρά το ενδιαφέρον της Ατλέτικο Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα, ο Καβάνι περίμενε μέχρι την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου για να αποκτήσει ομάδα, έπειτα από πέντε μήνες ως ελεύθερος. Κι αυτό το «σασπένς» συνόδεψε ιδανικά την απόφασή του να υπογράψει τελικά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία αναμένεται κατά πάσα πιθανότητα να κάνει ντεμπούτο απέναντι στην «πρώην» του, την Παρί Σεν Ζερμέν, στην πρεμιέρα του Champions League.
Στο πίσω μέρος της φανέλας του θα φέρει το Νο7, τον αριθμό που κάποτε ευλόγησαν οι Καντονά, Μπέκαμ και Κριστιάνο Ρονάλντο, μέχρι να τον καταραστούν τα τελευταία πέντε χρόνια οι Άνχελ Ντι Μαρία, Μέμφις Ντεπάι και Αλέξις Σάντσες. Το «Θέατρο των Ονείρων» θα είναι προσωρινά άδειο. Ποτέ άλλοτε δεν έπρεπε να επιδείξει την τέχνη του σε κενές κερκίδες. Η αύρα του νικητή 24 τροπαίων και των 50 γκολ με το εθνόσημο, το ένστικτο του πεπειραμένου «killer» που βαδίζει προς τα 34 του χρόνια σίγουρα μπορεί να μαγνητίσει τους φιλάθλους των Κόκκινων Διαβόλων και από την τηλεόραση του σπιτιού τους.
Ο δρόμος από τον αυθεντικό «ιντεριόρ», έτσι όπως προσφωνούν στην Ουρουγουάη όσους κατάγονται έξω από την πρωτεύουσα, μέχρι το κερδισμένο status ενός διαχρονικά κορυφαίου σκόρερ, ήταν μακρύς. Τα τοπία, όμως, γραφικά κι επιβλητικά.
Για τον Έντινσον Καβάνι ο μόνος εμπράγματος στόχος ήταν να εξασκήσει το «θεϊκό», όπως αποκαλεί, χάρισμα για όσο περισσότερο αντέχει. Εν καιρώ καραντίνας έφτασε πολύ κοντά στο να θέσει πρόωρα το τέλος της πορείας του στα γήπεδα. Ωστόσο, η ζωή στην ενδοχώρα, αυτή που τον προσδιόρισε, αυτή που τον μετουσίωσε σε αυτό που είναι όλα αυτά τα χρόνια κι εκείνη που τον περιμένει μετά την απόσυρση, μπορεί να πάρει αναβολή.
Προτού ξαναγίνει «ιθαγενής», καλείται να ντυθεί για μια ακόμη φορά «Matador», στην πιο ιστορική αρένα της καριέρας του.
