Κανελλάκης: «Ο Βουλινός πούλησε τον ΠΑΟΚ στον πατέρα μου, του έκαψαν σπίτι και εργοστάσιο»

Εχεις να μιλήσεις δέκα χρόνια. Τι άλλαξε σ' αυτό το διάστημα;

«Το πιο βασικό είναι ότι έγινα πατέρας, έχω μια πανέμορφη κόρη 7 ετών και τα Σαββατοκύριακά μου, τα οποία τα αφιέρωνα στον Ιωνικό, τώρα τα αφιερώνω στην οικογένεια. Δεν έχω παρακολουθήσει ποδόσφαιρο τόσο πολύ τα τελευταία 10 χρόνια, απέχω. Η ομάδα μου είναι ο Ιωνικός, αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Έπαιζα μπάλα στον Ιωνικό από 5 ετών, πριν την αγοράσει ο μπαμπάς μου και έχω δει την ομάδα 5 φορές στα 10 χρόνια live, αν δεν κάνω λάθος. Από την τηλεόραση και το ίντερνετ πάντα θα την παρακολουθώ φυσικά. Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει για εμάς. Ο Ιωνικός δεν είναι τρόπος ζωής ήταν η ζωή μας κι όταν έχεις μεγαλώσει 21 χρόνια στα αποδυτήρια και μέσα στο γήπεδο ως παράγοντας κι άλλα τόσα ως αθλητής αυτό δύσκολα ξεχνιέται».

Τι έχει αλλάξει στο ποδόσφαιρο σε σχέση με αυτό που άφησες και αυτό που έζησες;

«Φύγαμε σε μια δύσκολη περίοδο. Ήταν όλα αυτά με το στοίχημα... Το 2010 αποχώρησαν κάποιες οικογένειες, ύστερα από 21 χρόνια αποχώρησε η δική μας οικογένεια, η οικογένεια Κόκκαλη κι η οικογένεια Βαρδινογιάννη, αποχώρησαν οι τρεις πιο παλιές οικογένειες από το ποδόσφαιρο την ίδια σεζόν. Το ποδόσφαιρο δεν έχει τα ίδια έσοδα με αυτά που είχε εκείνη τη σεζόν. Παρόλο που το 2010 ήταν μια χρονιά κρίσης και έφερε μεγάλα οικονομικά "σκασίματα". Τα έσοδα σήμερα είναι πιο μικρά, το ποδόσφαιρο είναι πιο γρήγορο αγωνιστικά και έχουν μπει νέοι παράγοντες, με τον τελευταίο "παλιό", τον κύριο Πανόπουλο που αποχώρησε αν δεν κάνω λάθος πέρυσι».

Λείπουν οι οικογένειες «Κανελλάκη» από το ποδόσφαιρο;

«Για μένα ναι».

Ο Νίκος Κανελλάκης στην αγαπημένη του θέση, στον πάγκο, δίπλα στον Γιάτσεκ Γκμοχ

Το 1989 ο πατέρας σας πήρε τον Ιωνικό με χρέη και μετέτρεψε μια ομάδα της γειτονιάς σε έναν σύλλογο που πήγε σε τελικό Κυπέλλου, βγήκε στην Ευρώπη και κόντραρε στα ίσια όλους τους «μεγάλους». Ποιο ήταν το στοιχείο της επιτυχίας;

«Η μόνη ομάδα που δεν έχουμε νικήσει, δυστυχώς, είναι ο Ολυμπιακός. Αν δεν κάνω λάθος τον νικήσαμε μόνο σ' ένα φιλικό στο Καραϊσκάκης με τον Προχορένκοβς. Ο Ιωνικός ήταν μια μεγάλη αγάπη, δεν τον είδαμε ποτέ ως επιχείρηση. Αν το βλέπαμε έτσι δεν θα είχαμε βάλει από την τσέπη μας 42.000.000 ευρώ φορολογημένα γι' αυτήν την ΠΑΕ. Μια ομάδα για να πρωταγωνιστήσει εκείνη την περίοδο χρειαζόταν περίπου 2.000.000 ευρώ από δικά μας funds (κεφάλαια) για να μπορούμε να προχωράμε. Ο Ιωνικός, την περίοδο που τον αγοράσαμε, είχε περίπου 7.000 εισιτήρια, αλλά τα εισιτήρια τότε δεν ήταν το πρώτο έσοδο. Τα μεγάλα έσοδα ήρθαν όταν μπήκε η καλωδιακή τηλεόραση στο ποδόσφαιρο και τότε με τη Nova (σ.σ. Super Sport εκείνη την εποχή) υπήρχαν μεγάλα συμβόλαια. Εμείς, παρόλο που είχαμε ένα μεγάλο συμβόλαιο, βάζαμε άλλα τόσα γιατί θέλαμε να πρωταγωνιστούμε. Ο Ιωνικός ήταν το καμάρι της Νίκαιας και έγινε γνωστός εκτός των συνόρων. Ο Ιωνικός είναι κάτι σαν τους Γαλάτες. Δηλαδή, είμαστε μια συνοικία που δύσκολα μπορεί να τα βάλει κάποιος μαζί μας, θέλουμε να είμαστε φίλοι με όλους, Φιλιππινέζα κανενός, μια κουβέντα που είχε πει ο Τσαχειλίδης, ο κύριος Μανώλης και την έχω κρατήσει. Αυτό ίσως να μας στοίχισε, το ότι δεν ήμασταν ποτέ σε κανένα άρμα και έτσι πορεύεται η ομάδα και σήμερα».

Δεν καταφέρατε επίσης ποτέ να πάρετε διπλό μέσα στον Κορυδαλλό.

«Σωστό κι αυτό, αλλά νικήσαμε την Προοδευτική όταν βγήκαμε στην Ευρώπη».

Απλά, είναι κάτι το οποίο έχει να λέει το αντίπαλο δέος της γειτονιάς.

«Πρέπει να είσαι και λίγο Προοδευτικάνος» (γέλια)

Αυτό είχε προκαλέσει και εντύπωση, γιατί η Προοδευτική είχε δώσει παίκτες στον Ολυμπιακό, ενώ ο Ιωνικός που είχε τόσους «μεγάλους» παίκτες και προπονητές. Είχε κάνει πορείες...

«Διαφορετικό μπάτζετ τότε.... Είχαμε φέρει Μαρκαριάν, Γκμοχ, Μπόνεφ, Κόβαλικ, Ινάσιο...».

Ποιο απ' όλα τα μεγάλα ονόματα που ήρθαν στη Νίκαια, δεν πιστεύατε ότι θα πει «ναι» στον Ιωνικό;

«Αυτό δεν ισχύει για εμάς. Όταν πληρώνεις, πάντα πιστεύεις ότι μπορείς να φέρεις τον οποιοδήποτε, είναι θέμα διαπραγμάτευσης. Για μένα ο πιο πετυχημένος προπονητής ήταν ο Γκμοχ γιατί είχε τρεις πορείες, ήταν φίλος του πατέρα μας. Φυσικά, τη διαφορά την έκανε ο κύριος Μαρκαριάν και ο κύριος Μπλαχίν με τον οποίο πήγαμε στον τελικό Κυπέλλου. Ο κύριος Μαρκαριάν έφερε ένα καινούργιο στιλ στην ομάδα, πολύ επιθετικό και όπως γνωρίζετε η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, εκείνη τη χρονιά παίξαμε τρομερό ποδόσφαιρο».

Οι αγαπημένοι σας παίκτες ποιοι ήταν;

«Ο Μπρούστερ κι ο Μακόρ και φυσικά ο Γιάννης Ξανθόπουλος».

Με αφορμή τη συνέντευξή μας, διάβασα εκείνη που μου είχε δώσει ο Μακόρ στο gazzetta.gr, όπου είχε πει «καλός ο Καρράς αλλά δεν είχε το λόγο του Κανελλάκη». Ήταν κι αυτό που έκανε τη διαφορά;

«Είναι αλήθεια αυτό. Ο λόγος και η μπέσα είναι στο μουσείο και γι' αυτό μετράνε τα χαρτιά. Τον Όλιβερ (Μακόρ), μας τον είχε προτείνει ο Τάσος Ραγκούσης και τον είχα δει προσωπικά στην Προοδευτική. Τότε έκανα το σκάουτινγκ του Ιωνικού στο κομμάτι στατιστικής, με ένα site, το soccer association που το είχαμε ανακαλύψει όταν ήταν παγκοσμίως άγνωστο και σήμερα το δουλεύουν όλοι οι μάνατζερ. Προσπαθούσαμε να δούμε αν τα στοιχεία που μας έδιναν οι μάνατζερ είναι και πραγματικά. Τότε δεν υπήρχε η ενημέρωση που υπάρχει σήμερα».

Από εκεί βγήκε και η φήμη ότι ήσουν ο πρόεδρος που έβλεπε παίκτες στο ίντερνετ;

«Ναι είναι αλήθεια αυτό, αλλά δεν είναι ότι το θέλαμε, ήταν ανάγκη. Προσπαθούσαμε μέσα από ένα πολύ αργό ίντερνετ να δούμε από το “Χ” youtube, αν αυτό που μας προτείνουν είναι και αλήθεια, γιατί τα παλιά χρόνια -ειδικά από το 1989 μέχρι το 1994 – είχαν δει πολλά τα μάτια μας σε αγορές ξένων παικτών. Μη ξεχνάτε ότι ο Ιωνικός έχει φέρει τον Μοσιμάνε Πίτσο, που έχει πάρει και το Champions League Αφρικής, έχουμε φέρει μεγάλα ονόματα».

Ήσουν κι ο πρώτος που έφερε Ιάπωνα στην Ελλάδα. Αναφέρομαι στον Κέντζι Φακούντα.

«Αυτό δεν θα το ξεχάσω γιατί όταν τον “ανακάλυψα”, τότε, είχαμε ένα θέμα... Κοιτούσαμε να βρίσκουμε εμείς τους ποδοσφαιριστές και να βρίσκουμε τους μάνατζέρ τους, δεν έβρισκαν εκείνοι εμάς. Κάναμε το αντίθετο... Με τον Κέντζι μίλησε ο αδερφός μου στο προτελευταίο του ταξίδι στην Ιαπωνία, όπου ήταν για δουλειά, δεν κατάφερε να τον δει. Ο Κέντζι σήμερα είναι προπονητής σε μια ομάδα. Έχω άριστες σχέσεις, οι Ιάπωνες όπως γνωρίζετε μιλάνε τη γλώσσα του σώματος, δεν ξεχνάνε ποτέ. Το παιδί έπαιζε στην Ισπανία, είχε μια μεγάλη πορεία, του δώσαμε ένα μεγάλο συμβόλαιο, αλλά αυτό που τον έκανε να υπογράψει ήταν ότι του δώσαμε μεγάλα μπόνους για την άνοδο στην Α' Εθνική, κάτι που δεν πετύχαμε τότε με τον Νίκο Γουλή. Πιστεύω είναι από τους καλύτερους επαγγελματίες και χαρακτήρες που πέρασαν από την ομάδα. Και οικογενειάρχης».

Ποιον ή ποιους παίκτες προσπάθησες να φέρεις και θα έκανε το «μπαμ»;

«Ο Αμοκάτσι, που δεν ήρθε ποτέ στο αεροδρόμιο, ενώ είχε πάρει και τις προκαταβολές. Παίκτες όπως ο Σόλαρ ή ο Στίβεν Τουίτ δεν έπαιξαν στον Ιωνικό αλλά έκαναν μεγάλη καριέρα στη Γερμανία. Καμιά φορά είναι και θέμα ψυχολογίας γιατί το ποδόσφαιρο είναι χημεία, είναι λίγο δύσκολο. Υπήρξαν όμως και ποδοσφαιριστές που δεν πίστευε κανείς ότι θα έρθουν στον Ιωνικό, όπως ο Γκαστόν Κάσας».

Όταν έφυγες, είχε βγει νομίζω μια «βρώμα» ότι «ο Κανελλάκης φεύγει και χρωστάει».

«Ναι και γι' αυτό κατέβηκε η ανακοίνωση σε ένα βράδυ».

Ανακοίνωση από την διοίκηση που παρέλαβε;

«Και από την τελευταία και από τις προηγούμενες. Οποιοσδήποτε λέει κάτι πρέπει και να το αποδείξει».

Εννοείτε και τη διοίκηση Τσιριγώτη;

«Βεβαίως. Καμιά φορά ορισμένοι παρασύρουν κάποιους... Δε νομίζω ότι ο κύριος Γιάννης κι ο αδερφός του έχουν αυτήν την άποψη».

Τι σχέσεις έχετε με τη νυν διοίκηση;

«Άριστες, απλώς είναι επιλογή μου να μην θέλω να πηγαίνω στο γήπεδο για να μην καπελώσω κανενός την προσπάθεια. Η οικογένεια Κεναλλάκη είναι ένα μεγάλο όνομα για τον Ιωνικό. Άρα, γιατί να ασχολούνται μαζί μου και να μην ασχολούνται με το έργο που κάνουν οι άλλοι;».

Λεγόταν τότε ότι ο Ιωνικός είχε καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό και τον Κόκκαλη.

«Αν είχαμε καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό θα είχαμε πουλήσει και κάποιον παίκτη στον Ολυμπιακό, ο Ιωνικός δεν έχει πουλήσει ποτέ παίκτη στον Ολυμπιακό».

Η αποχώρησή από τον Ιωνικό σας βρήκε και εμπλεκόμενο στην υπόθεση με τα στημένα ματς. Στη συνέχεια ήρθε η δικαίωση...

«Σωστό. Ήταν μια εποχή τότε που κατηγορήθηκαν 196 άτομα, κατηγορήθηκε όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο .Ήταν μια εποχή τεράστιας οικονομικής κρίσης για το ποδόσφαιρο και πιστεύω ότι έπρεπε να σκάσει ένα θέμα ώστε ο κόσμος να ασχολείται με αυτό και όχι με εκείνο με το οποίο τον απασχολούσε οικονομικά. Όταν συνελήφθησαν πρόεδροι όπως ο κύριος Μπέος κι ορισμένοι άλλοι, την προηγούμενη μέρα – αν θυμάστε – πήγε να μπει ο κόσμος στη Βουλή. Καμιά φορά τα θέματα είναι και πολιτικά για μένα. Ναι, βεβαίως και αθωώθηκα. Εγώ κι άλλοι τρεις. Κοιτάξτε, τα καλά δεν ακούγονται, τα κακά ακούγονται πιο γρήγορα και είναι κι αυτά που πουλάνε».

Δηλαδή, όσα χρόνια ήσουν πρόεδρος εσύ κι ο πατέρας σου δεν αντιλήφθηκες ότι υπήρξαν χειραγωγημένα ματς;

«Μπερδεύουμε το κομμάτι του gambling με το κομμάτι της παρανομίας. Υπάρχουν παίκτες που είναι τζογαδόροι. Υπάρχουν όμως και πρόεδροι που επίσης παίζουν τζόγο. Επειδή εμείς είχαμε καζίνο υπήρχε μια διαφορετική άποψη πάνω στο θέμα. Δεν απαγορεύεται σε κανέναν να παίξει υπέρ της ομάδας του, το κατά της ομάδας σου, όμως, είναι διαφορετικό. Δηλαδή, αν εσύ πιστεύεις ότι η ομάδα σου θα νικήσει, από το να πας να πάρεις ένα λαχείο, δεν θα πας να επενδύσεις στη νίκη της ομάδας σου; Είναι παράνομο; Δεν επιτρέπεται από τον ΟΠΑΠ;»

Εχεις δει παίκτες να στοιχηματίζουν;

«Υπήρχαν παίκτες που έπαιζαν στοίχημα υπέρ της νίκης της ομάδας τους και από το άγχος τους για να κερδίσουν, δεν είχαν την κατάλληλη απόδοση. Δεν θα πω ονόματα αλλά υπάρχουν αρκετοί»

Επηρεάζει τον παίκτη, άρα και την εξέλιξη ενός παιχνιδιού ενδεχομένως...

«Επηρεάζει, εννοείται... Γιατί όταν ένας παίκτης έχει παίξει ένα μεγάλο ποσό, επειδή πιστεύει ότι θα κερδίσει η ομάδα του τρέμουν τα πόδια του. Ξέρεις, αυτό είναι μια άλλη κατεύθυνση του στοιχήματος που δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος που είναι έξω από το παιχνίδι. Αυτοί που κατηγορήθηκαν όμως, κατηγορήθηκαν για το ότι έστηναν παιχνίδια και γι' αυτό εμείς αθωωθήκαμε. Στα 90 λεπτά είμαστε όλοι αντίπαλοι. Οι πιο πολλοί παράγοντες, για να το ακούνε και τα παιδιά, είναι όλοι φίλοι μεταξύ τους αλλά για 90 λεπτά ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του. Φυσικά, τα λεφτά ενώνουν, δεν χωρίζουν. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Καμιά φορά, επειδή η Ελλάδα είναι μικρή είναι λίγο καφενειακή η κατάσταση και φτάνουν στ' αυτιά σου διάφορα πράγματα, που δεν μπορείς να τα αποδείξεις. Όταν έχεις δει την απόδοση ενός διαιτητή σε 20 παιχνίδια και μετά βλέπεις κάποια άλλα πράγματα που δεν μπορείς να τα κατανοήσεις, εννοείται ότι εκεί θα είσαι εκτός ορίων».

Γιατί; Είδες κάτι; Ακουσες κάτι;

«Μ' αρέσει να βλέπω όχι να ακούω, αλλά όταν βλέπω τα μάτια μου δεν μπορεί να τα αλλάξει κανείς».

Η γνώμη σου για τη διαιτησία ποια είναι σήμερα;

«Πολύ καλύτερη. Δεν θα πω για ορισμούς, γιατί εγώ και η οικογένειά μου ήμασταν κατά των ορισμών. Γιατί αυτός που ορίζει το διαιτητή, ορίζει και το παιχνίδι. Ήμουν πάντα υπέρ της κλήρωσης. Δεν το δέχομαι. Δηλαδή, ποιος είναι αυτός που θα ορίσει ποιος θα παίξει με τον Ιωνικό κι όχι η κληρωτίδα; Άρα ένας πρόεδρος των διαιτητών, θα το πω λαϊκά, ορίζει το νταλαβέρι».

Ακόμα δεν έχει αλλάξει αυτό. Έχουμε ακόμη ορισμούς.

«Δεν το γνωρίζω. Να ξέρεις, στα 7 χρόνια που έμεινα μόνος μου, γιατί έμεινα 7 σεζόν χωρίς τον πατέρα μου, δεν πήγα ποτέ στην ΕΠΟ. Μία φορά πήγα μόνο για να δω τον Γκαγκάτση, παρόλο που έχω άριστες σχέσεις και με τον Πιλάβιο. Αν έχετε δει το θέμα όλης αυτής της ιστορίας (σ.σ. Αναφέρεται στα στημένα) ήταν ο μόνος που δεν κατηγορήθηκε».

Τι έμαθες από τον πατέρα σου; Ησουν 25 ετών τότε, εκείνος μόλις 52. Πόσο σε πόνεσε; Ήθελες να μείνεις για να πετύχεις ό,τι δεν πρόλαβε εκείνος;

«Όχι δεν είχα τέτοιο θέμα. Είχα την ελευθερία στον Ιωνικό, δύο χρόνια πριν πεθάνει. Είχε ένα καρδιακό επεισόδιο, ύστερα από ένα ματς με τον Παναθηναϊκό. Δεν το ανακοινώσαμε εμείς για ευνόητους λόγους γιατί όταν κάποιος πέφτει, χτυπιέται και διαφορετικά. Αν δείτε τα τελευταία ματς του 2003, ο Νίκος Κανελλάκης δεν είναι στον πάγκο, είμαι εγώ. Μου είχε δώσει το ελεύθερο από το 1999 να προτείνω τις μεταγραφές, μου είχε εμπιστοσύνη και εμένα και του Λεωνίδα και γι' αυτό ήμασταν από μικροί στις εταιρίες.

Εχουμε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά σε όλες μας τις δουλειές και για εμάς ο Νίκος Κανελλάκης ήταν inspiration man (άνθρωπος που ενέπνεεε τους γύρω του) και παραμένει μέχρι σήμερα. Εκτός από πατέρας μας ήταν και φίλος μας και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά. Επειδή πέθανε σ' αυτό το κτίριο, στον από πάνω όροφο ακριβώς, μας έφερε πάρα πολύ πίσω, για εμάς ήταν τα πάντα. Απλά όταν οι εξελίξεις τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα, λόγω των πολλών επιχειρήσεων που είχαμε εκείνη την περίοδο, ίσως να μην προλάβαμε να στεναχωρηθούμε. Εκείνο που μας έχει απογοητεύσει είναι ότι ποτέ δεν ονομάστηκε το γήπεδο “Ν. Κανελλάκης”. Αν υπήρχε ένας λόγος που κάθισα στον Ιωνικό, γιατί δεν είχα κέρδος, ήταν μόνο το συναισθηματικό δέσιμο. Επειδή εμένα ήταν η ομάδα μου, είναι ότι ήθελα να ονομαστεί το γήπεδο "Νικόλαος Κανελλάκης"».

Αυτό δεν θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει;

«Ούτε θα γίνει».

Γιατί;

«Να το απαντήσουν αυτοί που διοικούν».

Σε ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Νεάπολη

Ποιοι είναι αυτοί; Σήμερα είναι ο κύριος Τσιριγώτης. Αλλά δεν έχει σχέση μ' αυτό φαντάζομαι...

«Η οικογένεια Τσιριγώτη δεν έχει σχέση μ' αυτό, το γήπεδο είναι Δημοτικό. Ο Δήμος αποφασίζει και το Δημοτικό Συμβούλιο. Για τον τότε Δήμαρχο, ο Νίκος ο Κανελλάκης ήταν ένας επιχειρηματίας που κέρδισε από τον Ιωνικό».

Παρόλο που έχεις φύγει, είσαι κοντά στην ομάδα με τον δικό σου τρόπο.

«Εννοείται, αλλά δεν θέλω να το αναφέρω αυτό. Θα σας πω κάτι πολύ απλά: Έχεις μια γυναίκα και χωρίζεις, αλλά έχεις και ένα παιδί. Δεν το αφήνεις το παιδί σου».

Ο Νίκος Κανελλάκης, σκουπίζει τον ιδρώτα του, από το άγχος του, σε ματς με την ΑΕΚ στη Νίκαια.

Στην οικογένεια Κανελλάκη ανήκουν οι προβολείς του γηπέδου;

«Δεν έχει να κάνει αυτό. Η οικογένεια Κανελλάκη έβαλε μεγάλα κεφάλαια για να υπάρχει ένα γήπεδο. Ο μοναδικός δήμαρχος που βοήθησε πλην τον σημερινό που κάνει ένα πολύ μεγάλο αγώνα για τον κύριο Τσιριγώτη, που και πολύ καλά κάνει γιατί έτσι πρέπει να κάνουν οι Δήμαρχοι, ήταν ο κύριος Τράπαλης. Οποιοδήποτε έργο έχει γίνει στον Ιωνικό, από τους προβολείς μέχρι τα μπετά, είναι με τιμολόγιο των εταιρειών μας και τα κάναμε εμείς δωρεά, εννοείται».

Σκέφτηκες την επιστροφή στο ποδόσφαιρο;

«Οχι. Δεν είμαι επαγγελματίας παράγοντας και δεν θα μπορούσα να είμαι ιδιοκτήτης μιας άλλης ομάδας».

Αν σου ζητηθεί να βοηθήσεις, θα το κάνεις;

«Εννοείται θα το κάνω. Όποιος δεν σέβεται το παρελθόν του δεν μπορεί να έχει μέλλον. Σε διάφορα πράγματα που έχω διαβάσει κατά καιρούς, έχω πάρει θέση under the line (ανεπίσημα) για να μπορούν να "κατεβαίνουν" κάποια δημοσιεύματα. Υπάρχει η τελευταία συνέντευξή μου το 2009, όπου ό,τι είπαμε αυτό και έγινε. Μετά τη φυγή μας και τη λάθος παραχώρηση του μετοχικού πακέτου σε έναν επιχειρηματία που δεν άντεξε, γιατί κάναμε εμείς λάθος επιλογή, η ομάδα έκανε 11 χρόνια για να επανέλθει. Ευτυχώς που τώρα είναι ο Γιάννης Τσιριγώτης, ο οποίος έχει δαπανήσει προσωπικά του χρήματα και πολύ χρόνο, φέρνοντας την ομάδα στη Β' Εθνική. Για εσάς τώρα είναι Super League 2, για εμάς είναι Β' Εθνική, είμαστε παλιάς εποχής».

Πριν τη Super League ήταν η ΕΠΑΕ, όπου υπήρχαν πρόεδροι - «τεράστια ονόματα».

«Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει. Εμείς μαζί με τον Μητρόπουλο ήμασταν οι δύο πρόεδροι που είπαμε "όχι" στη δημιουργία της Super League κι αυτό υπάρχει σε δηλώσεις. Ήμασταν κατά γιατί όπως όλοι φωνάζουν ότι για να υπάρχει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο πρέπει να υπάρχει το ερασιτεχνικό, γιατί αυτοί ψηφίζουν στην ΕΠΟ, οι Ενώσεις. Ετσι ήταν και με την ΕΠΑΕ. Οι μικροί ψήφιζαν και δεν αποφάσιζαν μόνο οι μεγάλοι. Στη Super League τα στρατόπεδα είναι πιο μικρά και για μένα υπήρχαν αλχημείες».

Πώς ο Κανελλάκης μπορούσε να σταθεί ανάμεσα σε «γίγαντες» όπως οι Βαρδινογιάννης και Κόκκαλης;

«Μη μπερδεύουμε την οικογένεια Βαρδινογιάννη με την οικογένεια Κόκκαλη. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι ιστορική, έχει τις δουλειές της φορολογημένες μέχρι σήμερα. Απηύδησαν με το ποδόσφαιρο, χάρισαν τον Παναθηναϊκό για να φύγουν όπως κάναμε και εμείς με τον Ιωνικό, βάζοντας τα λεφτά στην εφορία για να μπορεί να γίνει η μεταβίβαση. Ο κύριος Γιώργος Βαρδινογιάννης, για τον οποίο έχω και άποψη, ήταν από τους μεγαλύτερους άντρες στο ελληνικό ποδόσφαιρο με λόγια και με πράξεις. Η οικογένεια Κόκκαλη ήταν μεταγενέστερη από τη δική μας στο ποδόσφαιρο, πήρε την ομάδα σε μια μεταβατική περίοδο, σκασμένη, με την ΠΑΕ να χρωστάει 7 δισ., έκανε μεγάλο αγώνα. Δημιούργησε επιχειρήσεις, γιατί ο Ολυμπιακός είναι μεγάλο άρμα και δίνει και δουλειές. Ο Ολυμπιακός είναι κράτος εν κράτει, όπως κι ο ΠΑΟΚ. Σήμερα ο Παναθηναϊκός δεν έχει αυτό, ούτε το είχε ποτέ. Για μένα, οι δύο μεγαλύτερες ομάδες σε επιρροή κόσμου είναι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ».

Όχι ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός;

«Ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός. Κοιτάξτε να δείτε... Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δημιουργήθηκε το 1979. Τότε ήταν η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Οι πρόεδροι κάνουν και τις ομάδες. Δεν νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έχει την επιρροή του ΠΑΟΚ, ο οποίος εκπροσωπεί μια πόλη, όπως κι ο Άρης κι ο Ηρακλής που είναι ένας σύλλογος 100 χρόνων. Όμως εγώ μιλάω σε φανατισμό και σε επιρροή. Εννοείται ότι ο Παναθηναϊκός, για μένα, έχει τη μεγαλύτερη πορεία στην Ευρώπη. Εννοείται αυτό. Κι αν ρωτήσουμε 30 ανθρώπους στο εξωτερικό, θα σου πουν ότι γνωρίζουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά σε επιρροή κόσμου εννοείται ότι είναι ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός».

Μίλησες για Ευρώπη. Πώς θυμάσαι το ματς με την Ναντ, τότε που το εισιτήριο κόστιζε περίπου 2000 δραχμές.

«Δεν το 'χω πετάξει το εισιτήριο, το κράτησα όπως και πολλά άλλα που κράτησα και άλλα που δεν τα διατήρησα στην κατοχή μου, γιατί το δώρισα στην τότε διοίκηση το 2010 και με στεναχώρησε το ότι δεν είδα πολλά απ' αυτά στο γήπεδο και δεν ξέρω που πήγαν. Για να καταλάβεις, τη φανέλα του τελικού Κυπέλλου, που είναι με τις υπογραφές των παικτών προς τον πατέρα μου, την έχω δώσει στους Rangers.

Όσο για τη Ναντ, εκείνη την εποχή είχε ένα πολύ ακριβό ρόστερ, είχε έναν φοβερό παίκτη, αν θυμάστε, τον Μοντερούμπιο που έκανε τεράστια καριέρα και μας έκανε “γιογιό”, αρπάξαμε τρία γκολ, ήμασταν άτυχοι. Πιστεύω ότι αν παίζαμε στη Νίκαια θα ήταν διαφορετικά. Παίξαμε σε ένα μεγάλο γήπεδο (ΟΑΚΑ), δεν είχαμε την εμπειρία, όπως είχε η Ναντ γιατί παίξαμε στη Νίκαια. Στη Γαλλία κάναμε μια πολύ καλή εμφάνιση και χάσαμε 1-0. Είχαμε τρομερούς ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή όπως ο Μπρούστερ, ο Μουτσοντρίγκο. Παίκτες που θα έπαιζαν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα, δεν μας κάθισε. Τουλάχιστον πήγαμε στο UEFA, που ήταν πολύ δύσκολο, δεν υπήρχε το Intertoto. Και θα είχαμε πάει και την προηγούμενη χρονιά, αλλά εκεί έκανε ο φίλος μου ο Γκαμίτζης εκείνη τη σέντρα, έβαλε το γκολ ο Ναλιτζής και μείναμε εμείς εκτός Ευρώπης».

Στη 10ετία αυτή, ένα από τα πράγματα που άλλαξαν ήταν κι ο αιφνίδιος θάνατος του αδερφού σου, του Λεωνίδα, ενός παιδιού που ασχολούνταν με το τζούντο...

«Ηταν αθλητής, αγαπούσε πάρα πολύ τον αθλητισμό... Ιωνικός. Λόγω του πεθερού του όμως αναγκαζόταν να πηγαίνει και στον Ολυμπιακό, γιατί πεθερός του Λεωνίδα είναι ο κύριος Αργύρης Σαλιαρέλης».

Δηλαδή, το παιδί του Λεωνίδα έχει παππούδες τους Κανελλάκη και Σαλιαρέλη.

«Σκληροί και οι δύο. Ο κύριος Αργύρης είναι πολύ σκληρός άνθρωπος. Δεν το πιστεύω ακόμη... Απλώς, θα κρατήσω μια τελευταία συζήτηση που είχαμε με τον Λεωνίδα, δεν την έχω πει πουθενά. Όταν ο Λεωνίδας γύρισε από την Ιαπωνία, έπρεπε να πάει στην Πολωνία για μια βότκα που έχουμε, τη Sobek. Καθόμασταν στον 3ο όροφο, στην αίθουσα που αποφεύγω να κάθομαι, γι' αυτό και καθίσαμε εδώ. Σ' αυτήν την αίθουσα πέθανε ο πατέρας μου. Και μου λέει “ρε μαλάκα πέθανε ο Ξενίδης 44 χρονών, φοβάμαι...”. Μου 'χει μείνει η εικόνα με την τσάντα να πηγαίνει για προπόνηση στο τζούντο και να γράφουμε κάποια στοιχεία για το meeting που πρέπει να κάνουμε στην Πολωνία. Ίσως να ήξερε κάτι που δεν τον ήξερα εγώ. Ο Λεωνίδας είχε πάθει διάτρηση στομάχου στην Κίνα και πήγε να πεθάνει στην Κορέα, τον σώσαμε στο... τσακ.

Η μοιραία καρέκλα. Σ' αυτήν, σταμάτησε η καρδιά του Νίκου Κανελλάκη

Πιστεύω ότι αυτό το θέμα τού προκάλεσε το θέμα στην καρδιά. Ο Λεωνίδας είχε καθαρές όλες τις αρτηρίες του εκτός από την κεντρική που ήταν βουλωμένη κατά 75%. Πέθανε στην προπόνηση, έκανε μονόζυγο, η προπονήτριά του ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδας στο τζούντο, έκανε δύο φορές μονόζυγο, κατέβηκε, είπε “δεν αισθάνομαι καλά”, έκανε δυο βήματα, είπε “η καρδιά μου”, έπεσε κάτω και δεν ξανασηκώθηκε. Αυτή είναι η ιστορία του Λεωνίδα».

Στα 25 σου χάνεις τον μπαμπά σου, τέσσερα χρόνια αργότερα φεύγει η μητέρα σου και κάποια χρόνια αργότερα συμβαίνει κι αυτό με τον αδερφό σου....

«Είχαμε στο ενδιάμεσο την κόρη του αδερφού μου, που πέρασε λευχαιμία και τη σώσαμε. Ενα παιδί ενός έτους, πολύ δυνατό. Η Βίβιαν. Τα επεισόδια ήταν πολλά, αλλά καμιά φορά σε απορροφούν οι δουλειές και δεν προλαβαίνεις να στεναχωρηθείς».

Είπες ποτέ «δεν αντέχω άλλο»;

«Πολλές φορές, αλλά όταν υπάρχουν παιδιά από πίσω δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά».

Αισθάνεσαι, δηλαδή, ότι έχεις εκτός από την κόρη σου και τα ανίψια σου;

«Εννοείται, τα παιδιά του αδερφού μου είναι δυο φορές παιδιά μου. Κι ο Νίκος κι η Βίβιαν είναι δύο υπέροχα παιδιά, έχουν μια υπέροχη μητέρα την κυρία Τζόρτζια και αν κάνουμε προσπάθειες και επενδύσεις, είναι για τα παιδιά. Εμείς έχουμε περάσει πολύ ωραία στη ζωή μας, δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα από τον πατέρα μας, ήμασταν μια πολύ πλούσια οικογένεια. Δεν μας ενδιέφερε να είχαμε λεφτά στην τσέπη μας, μας ενδιέφερε να είχαμε καθαρό όνομα και γι' αυτό φεύγοντας από τον Ιωνικό πήγα και πλήρωσα μέχρι και το τελευταίο ευρώ όπου υπήρχαν οφειλές. Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει αυτό κι ο κύριος Πασπαλιάρης».

Θες να μας πεις κάτι για τη φωτογραφία του αδερφού σου με τον Μαραντόνα;

«Εμείς ήμασταν συνεργάτες της Cerveza Sol, που είναι και η αντιπρόσωπος της Coca-Cola στο Μεξικό. Οι εταιρίες τότε έδιναν ως δώρο επίτευξης στόχων ταξίδια στο Μεξικό και στην Κούβα. Εμείς είχαμε επιλέξει ως προορισμό, να πηγαίνουμε τους πελάτες μας στην Κούβα. Με τον αδερφό μου δεν μπαίναμε ποτέ μαζί στο ίδιο αυτοκίνητο και στο ίδιο αεροπλάνο. Μόνο στο σκάφος. Τότε ήταν η σειρά του Λεωνίδα να πάει στην Κούβα. Εκεί, λοιπόν, όταν καθόταν σ' ένα εστιατόριο, μπήκε ο Μαραντόνα μέσα. Ο Λεωνίδας όταν τον είδε τρελάθηκε γιατί ήταν τεράστιος φαν του. Ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί του, πολύ ευγενικός, δεν του χάλασε χατίρι. Του αδερφού μου του έκανε εντύπωση ότι έκανε ισορροπία με τα ποτήρια της σαμπάνιας. Εχω φωτογραφίες αλλά δεν θέλω να τις ανεβάσω ακόμη, τώρα πέθανε ο άνθρωπος. Ήταν κάποιος που μιλούσε στη ψυχή των ανθρώπων γιατί δεν ξέχασε από πού ήρθε, όπως κι ο μπαμπάς μας. Αν φτιάχτηκε αυτό το κτίριο εδώ κι όχι στη Γλυφάδα, είναι γιατί δεν ξεχάσαμε από πού είναι ο Κανελλάκης».

Στις 21/4 φεύγει ο μπαμπάς σου και λίγες μέρες μετά ήσουν στο γήπεδο, για το ματς με την Προοδευτική.

«Σωστά. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει ματς που έχω χάσει από το 1989 μέχρι το 2010. Ένα παιχνίδι δεν μου επέτρεψε ο Τσιώλης να πάω, με τον Άρη που είχαμε χάσει το πέναλτι και χάσαμε τελικά 1-0, παίζοντας φοβερή μπάλα. Ο Σάκης είχε την άποψη ότι ο πρόεδρος δεν πρέπει να κάθετα τον πάγκο, εγώ δεν μπορούσα να κάτσω στην εξέδρα, έτσι τα έβλεπα από το σπίτι μου. Ηταν το Παναθηναϊκός-Ιωνικός 0-2 που το είδα από το σπίτι μου στην Αίγινα. Για γούρι κάθισα να δω και τον Άρη έτσι και μετά είχαμε κάποια θέματα απειθαρχίας και μου ζήτησαν να πάω στην Κέρκυρα, που κακώς πήγα».

Γιατί κακώς;

«Είναι το επεισόδιο που έγινε στο αεροδρόμιο και είναι για μένα είναι η αρχή του κακού».

Είναι το ματς όπου είχες πει ότι οι οπαδοί έπαιζαν ξύλο για μισή ώρα;

«Ναι, βεβαίως, γιατί ο Ιωνικός δεν έπρεπε να τιμωρηθεί, έπρεπε να τιμωρηθεί ο Κανελλάκης. Δεν γίνεται να μπαίνει ο άλλος φόρα παρτίδα να χτυπάει τον Ευθυμιάδη και να τιμωρείται ο Ευθυμιάδης. Και εμείς, για ένα επεισόδιο που το γνωρίζω εγώ και ο διαιτητής Φωτιάδης να τιμωρείται ο Ιωνικός με 15 βαθμούς και εμείς να τρέχουμε όλη τη χρονιά για να δικαιωθούμε και να ασχολούμαστε με τα δικαστικά κι όχι με τα αγωνιστικά.

Φυσικά έχουν μεγάλο μερίδιο και οι παίκτες, γιατί μια ομάδα που ξεκίνησε με 4 νίκες και 1 ισοπαλία, κατέληξε να έχει 25 ήττες σερί. Τα κάστρα πέφτουν από μέσα».

Πιστεύετε ότι σας πρόδωσαν οι παίκτες σας;

«Βεβαίως, υπήρξε διαρροή».

Πώς το λύσατε αυτό; Φαντάζομαι ότι δεν φτάσατε στο 25ο ματς για να το διαπιστώσετε. Στο 5ο, στο 6ο, στο 10ο κάτι θα κάνατε...

«Κάναμε 22 μεταγραφές τον Ιανουάριο για να σώσουμε την ομάδα και φέραμε και τον Ινάσιο, που εκείνη την εποχή είχε πάρει πρωτάθλημα με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, δεν τα καταφέραμε. Μέχρι και σήμερα έχουμε το μεγαλύτερο μπάτζετ που έχει υπάρξει στη Β' Εθνική, 7.000.000 ευρώ την πρώτη χρονιά και 4.000.000 ευρώ τη δεύτερη. Δημιούργησε πρόβλημα στις επιχειρήσεις μας γιατί έφυγε ρευστότητα από μία επιχείρηση για να πάει σε μια άλλη. Καθίσαμε και τρίτη χρονιά, σωθήκαμε στα μπαράζ και είπαμε “γεια σας”. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί πρόεδροι, στο έχω πει και τηλεφωνικά, που έχουν καθίσει πάνω από 5 χρόνια σε ομάδα Α' Εθνικής. Η Β' και η Γ' καλά είναι, τη βρίσκεις την άκρη. Στην Α' Εθνική αν μου βρεις πολλούς, θα το συζητήσουμε».

Σ' αυτό το διάστημα, λοιπόν, συναναστρέφεσαι με αμφιλεγόμενες προσωπικότητες (σ.σ. γέλια). Για τον Μάκη Ψωμιάδη, που έχει δημιουργήσει πάθη και μίση έχεις γράψει ότι ήταν «κύριος».

«Πρόβλημα για τους άλλους, εγώ θα λέω τι έχω περάσει εγώ. Υπάρχει μια φιλοσοφία: Ο χειρότερος άνθρωπος, αν σε εσένα είναι κύριος, για σένα είναι κύριος, δεν σε νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Σε νοιάζει τι βλέπεις με τα μάτια σου. Εγώ τον Μάκη Ψωμιάδη τον γνώρισα 17 ετών, όταν σαν πωλητής πουλούσα ποτά στα νυχτερινά του μαγαζιά. Και τότε κύριος ήταν και στο ποδόσφαιρο κύριος ήταν προς εμάς. Δεν με νοιάζει ούτε ακούω ιστορίες και φήμες. Γιατί αν το πάμε μ' αυτήν την πολιτική έχουμε να πούμε πολλές φήμες για μένα. Πουλήσαμε δύο παίκτες στον Μάκη, τον Ονουάτσι και τον Οικονόμου, τους οποίους δεν θέλαμε να τους πουλήσουμε αλλά εκείνοι δεν ήθελαν να συνεχίσουν στον Ιωνικό, γιατί εμείς ήμασταν Β' Εθνική και η Καβάλα ήταν Α'. Λογικό είναι ένας ποδοσφαιριστής να θέλει να παίζει σε μεγαλύτερη κατηγορία».

Τσακογιάννης.

«Φίλος και αδερφός για μένα, δεν ξέρει μπάλα».

Τιμωρήθηκε δίκαια ή άδικα;

«Το γνωρίζει αυτός».

Τι θυμάσαι από τον Τσακογιάννη;

«Ότι έχασε λεφτά και χρόνο. Πολλοί νομίζουν ότι έβγαλε λεφτά. Κι ότι ακούστηκε το όνομά του ενώ δεν έπρεπε να ακουστεί. Σέβομαι πάρα πολύ τον Πηλαδάκη, πρώην συνέταιρος μου στο καζίνο στην Ξάνθη».

Πρόσφατα ακούστηκε ότι θέλει να κάνει και Water Park στο χώρο του AEL FC Arena.

«Μακάρι γιατί είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον πατέρα μου, είναι ένας “Άγιος” του ποδοσφαίρου, πήρε Κύπελλο με την Λάρισα, έφτιαξε γήπεδο και αυτός ο άνθρωπος κυνηγήθηκε από τον κόσμο. Μεγάλο σεβασμό έχω για τον Κωνσταντίνο Τσακίρη, όπως είπα στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, στον κύριο Γιάννη Κομπότη γιατί είναι one man show όπως ήταν κι ο πατέρας μας, να παλεύει μόνος του με 1.000 εισιτήρια. Μεγάλο σχολείο ο Πέτρος Θεοδωρίδης αλλά επαγγελματίας παράγοντας με Αγροτικό Αστέρα, Ηρακλή και Σέρρες. Το αγαπούσε το ποδόσφαιρο ο Πέτρος και δαπάνησε πολλά εκατομμύρια. Μπορεί ο κόσμος να μην το ξέρει αλλά στον Ηρακλή έβαλε τη μισή του περιουσία. Μπορεί να αδικώ κάποιον που δεν θυμάμαι. Φυσικά, η Β' Εθνική δεν είναι Πανεπιστήμιο, είναι Χάρβαρντ. Εκεί μαθαίνεις πολλά περισσότερα, δεν υπάρχουν οι κάμερες όπως στην Α' Εθνική. Πρέπει να έχεις άντερα, υπομονή και χρήμα για να το πολεμήσεις. Στη Β' Εθνική κυνηγάς την άνοδο, στην Α' την παραμονή κι ό,τι καλύτερο μπορείς. Δηλαδή είναι μεγαλύτερη αποτυχία που δεν ανεβήκαμε απ' ότι πέσαμε».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ντέμη Νικολαΐδη;

«Πολύ καλή σχέση η οποία δεν συνεχίστηκε μετά το 0-1 επί της ΑΕΚ. Έχουμε περάσει όλοι τον αριβισμό, εδικά όταν έχουμε και χρήματα και το άρμα. Η ΑΕΚ εκείνη την περίοδο έπρεπε να πάρει το πρωτάθλημα και έτυχε ο Ιωνικός να το κόψει, για να το πάρει ο Ολυμπιακός που τότε ήταν 3ος. Μη ξεχνάς ότι είχαμε προπονητή τον Βαγγέλη Βλάχο, έναν πρώην παίκτη της ΑΕΚ. Ετυχε ο Νατσούρας να κάνει το γκολ, εμείς να σωθούμε από εκείνο το παιχνίδι κι η ΑΕΚ να καταστραφεί οικονομικά».

Ήταν η μεγαλύτερη σας (ποδοσφαιρική) νίκη;

«Γιατί; Πιστεύω ότι μεγάλη νίκη ήταν με τον Παναθηναϊκό το 0-2 στο ΟΑΚΑ».

Η πιο χαρακτηριστική;

«Για μένα οι μεγαλύτερες νίκες ήταν κάτι 5άρες στον ΟΦΗ, δεν θα ξεχάσω το 5-2 με τον Πανιώνιο στο Καραϊσκάκη με τον Αντριόλι. Πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο Ιωνικός με τον Αντριόλι ήταν διαστημικό, αν και δεν βγήκαμε Ευρώπη».

Η άποψή σου για τον Θωμά Μητρόπουλο;

«Λογοτιμήτης, κύριος... Κάποια στιγμή ψυχραθήκαμε γιατί εμείς χάσαμε 1-0 από τον Πιερικό στη Νίκαια και το Αιγάλεω έπεσε στη Β' κατηγορία. Το χρεωθήκαμε αυτό, ότι δεν χτυπήσαμε το ματς με τον Πιερικό και εκεί λίγο χάλασαν οι σχέσεις μας».

Το χτυπήσατε το ματς ή όχι;

«Το χτυπήσαμε και χτυπήσαμε το κεφάλι μας εμείς, γιατί είχε πολύ ήλιο τότε και μερικοί παίκτες είχαν ζαλάδα πίσω και είχαμε ένα θέμα. Γι' αυτό κι ο κύριος Ελευθεριάδης του Πιερικού είναι από τους καλύτερούς μου φίλους, το λόγο τον ξέρει ο ίδιος. Το λόγο τον ξέρει ο ίδιος».

Εχουμε μεγαλώσει ακούγοντας ότι «ο Μητρόπουλος ελέγχει το ελληνικό ποδόσφαιρο». Για την τωρινή κατάσταση δεν θα ξέρεις, αλλά τότε το ήλεγχε; (σ.σ. γέλια)

«Ποια είναι η μόνη ομάδα που δεν υπήρχε στην κασέτα της “Παράγκας”»;

Φαντάζομαι τον Ιωνικό θα εννοείς.

«Ε, τι να συζητήσουμε... Ο Βίκτωρας (σ.σ. Μητρόπουλος) εκπροσωπούσε τον Ιωνικό στην ΕΠΑΕ για πολλά χρόνια, αδερφικός φίλος, για πολλά χρόνια διακοπές με την οικογένειά του. Ο Θωμάς πιο λαϊκός, λογοτιμήτης, γνώστης του ποδοσφαίρου, ένας άνθρωπος παλιάς κοπής που περνώντας τα χρόνια δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε αυτό το μοτίβο. Πιστεύω ότι μαζί με τον Τσαχειλίδη, τον Δέδε και τον Καλογιάννη είναι εγκυκλοπαίδειες του ποδοσφαίρου».

Μελισσανίδης. Πήρατε την ομάδα από εκείνον και τον Σπανό, αν δεν κάνω λάθος.

«Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοδημιούργητοι όπως ήταν κι ο μπαμπάς μου και τους βγάζω το καπέλο. Άνθρωποι που δεν γνώριζαν ούτε αγγλικά, που δεν είχαν τελειώσει το σχολείο. Ξεκίνησαν από το μηδέν με κοντά παντελονάκια για να φτάσουν στα πέρατα του κόσμου. Μη ξεχνάτε ότι ο πατέρας μας ήταν εκπρόσωπος την Diageo, είχε συνέταιρο τον Γκίνες. Ανθρώπους που για να τους δει μέχρι κι ο πρωθυπουργός, περίμεναν τρία χρόνια. Ο κύριος Δημήτρης, για μένα, είναι τέρας επιχειρηματικότητας. Αυτό που λέω και για τον πατέρα μου: “ψάρευαν τα λεφτά με τα μάτια”».

Γιώργος Λούβαρης...

«Μιλάω μαζί του μέχρι και σήμερα. Έχω άριστη σχέση με τον γιο του, είμαστε φίλοι. Ο πιο δίκαιος, θα σου έλεγε αυτό που πρέπει κι αυτό που δεν θες να ακούσεις».

Είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να κλείσει οποιοδήποτε παίκτη;

«Είναι ο άνθρωπος που μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει στο ελληνικό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή διότι ο σεβασμός που είχε από τους άλλους παράγοντες ήταν τεράστιος. Δεν μπορεί να πει κανένας τίποτα για τον κύριο Γιώργο».

Είναι κι ένας από τους παράγοντες που ο Ολυμπιακός μεγαλούργησε εκείνα τα χρόνια;

«Μη ξεχνάτε ότι ήταν το δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν από τα άτομα που ό,τι έκανε το έκανε από αγάπη κι όχι από κέρδος. Αν το έκανε από κέρδος θα ήταν για διακοπές στην Ίμπιζα, δεν θα ήταν σήμερα στην Αθήνα. Τίμιος, τίμιος. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν άλλη άποψη για το ποδόσφαιρο που δεν υπάρχει σήμερα».

Δεν θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω για τον κύριο Σαλιαρέλη.

«Μια κατηγορία μόνος του. Ήρθε με πολλά λεφτά στην Ελλάδα, αλλά ήταν άτυχος. Έπεσε πάνω στο σκάνδαλο του ΠΑΣΟΚ, ο κύριος Αργύρης δεν είχε ποτέ θέμα με χρέη και τέτοια πράγματα. Ο κύριος Αργύρης διώχτηκε νομικά διότι φυγάδευσε έναν άνθρωπο από την Ελλάδα, αυτό ήταν το αδίκημά του. Κατηγορήθηκε ότι είναι αυτός που φυγάδευσε τον Κοσκωτά να φύγει με αεροπλάνο από την Ελλάδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπει φυλακή κι οι επιχειρήσεις του σε πέντε χρόνια να πάνε στο μηδέν, διότι όταν δεν είσαι από πάνω οι δικοί σου άνθρωποι θα σε κλέψουν και θα σε φάνε. Ο κύριος Σαλιαρέλης ήταν μονοπώλιο στα διαμάντια, είχε κάτι επιχειρήσεις στη Νιγηρία στις οποίες ο άνθρωπος δεν μπορούσε να πάει για να τις ελέγξει και είναι αυτό που λέμε "το λάθος της στιγμής". Γνωρίζω επίσης ότι έχει στην Αίγινα το πιο ωραίο σπίτι στην Ελλάδα. Η Μελίνα Μερκούρη το είχε χαρακτηρίσει ως “πολιτισμική κληρονομιά”. Μη ξεχνάτε ότι ήταν ο πύργος του Ανδρέα Ζαΐμη. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει καπνίσει και δεν έχει πιει ποτέ. Αν ήταν όλοι έτσι, εμείς θα είχαμε πάει φυλακή. Αν τον δείτε σήμερα, είναι πιο νέος κι από εμάς. Έχουμε άριστες σχέσεις, είναι ο πεθερός του αδερφού μου. Απλά είναι Ολυμπιακός και εγώ Ιωνικός».

«Το ποδόσφαιρο είναι πιο πάνω και από το Πανεπιστήμιο»

Η γνώμη σας για άλλους παράγοντες;

«Εχω μεγάλη εκτίμηση στον κύριο Κωστούλα. Μια που τα λέμε θα έπρεπε να έχουμε τις ομάδες για να βλέπω τους παράγοντες μην αδικήσω κάποιον...».

Η άποψή σου για τον Αλέξη Κούγια;

«Ο Κούγιας... Είμαστε οι μόνοι που του έχουμε πουλήσει παίκτη, τον Μακόρ στην Παναχαϊκή. Είναι φίλος, για μένα μεγάλος γνώστης του ποδοσφαίρου, αλλά το χάνει με τη συμπεριφορά του και θα το δεις αυτό και με τους παίκτες που έχει σήμερα στην ΑΕΛ. Αυτός ο πιτσιρικάς που έχει τώρα... Πινακάς; Μη ξεχνάτε ότι ο Αλέξης έχει παίξει μπάλα, αλλά είναι επαγγελματίας παράγοντας και έχει ένα κακό κάρμα. Απ' όπου φεύγει καταστρέφεται η ομάδα».

Κάρμα ή κάνει και λάθη;

«Κοιτάξτε: Παίρνεις ένα σπίτι και του βάζεις πόμολα, φώτα... Αφού θέλετε να σας χαρίσω το σπίτι, αυτά θα τα πάρω. Εμείς λειτουργήσαμε συναισθηματικά στον Ιωνικό. Αν λειτουργούσαμε επιχειρηματικά θα έπρεπε να έχουμε φύγει από το δεύτερο χρόνο».

Πανόπουλος;

«Μεγάλος παράγοντας. Υπήρχε επίσης, ένας πρόεδρος του ΠΑΟΚ, ο Γούμενος, υπήρχε ένα “τέρας” ο Κοντοβαζαινίτης και φυσικά υπήρχαν και άνθρωποι που ήταν επί πληρωμή όπως ήταν ο Πατρίκ Κομνηνός. Πήγαμε να το κάνουμε λίγο πιο... Κολωνάκι. Είχαμε μεγάλα έξοδα, αλλά τα έσοδα που έφερε τότε η Super League τότε στο ποδόσφαιρο δεν θα τα φέρει ποτέ ξανά κάποιος άλλος, γιατί πρέπει να λέμε και τα σωστά και τα λάθος».

Για σας όμως ήταν λάθος η Super League.

«Ναι, γιατί όταν αποφάσιζαν οι “μεγάλοι” ήσουν τελειωμένος. Στην ΕΠΑΕ υπήρχε δημοκρατία. Ψήφιζαν οι πολλοί για το καλό του ποδοσφαίρου. Γιατί ήθελαν οι μεγάλοι πιο λίγες ομάδες; Απλα είναι τα πράγματα για να έχουν λιγότερα στο κεφάλι τους... Εγώ θέλω πιο πολλές ευκαιρίες για να σωθώ, εσύ πιο λίγα προβλήματα για να πάρεις το πρωτάθλημα. Παλιά οι ισοπαλίες ήταν καλές, τώρα είναι σαν ήττες».

Η γνώμη σου για τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Γιάννη Αλαφούζο;

«Δεν τους έχω συναντήσει, δεν έχω άποψη. Άποψη έχω για τον Γιάννη Καρρά. Κύριος, έχασε λεφτά από το ελληνικό ποδόσφαιρο και πήγαν πίσω οι δουλειές του».

Η γνώμη σου για τη σχέση του με τον κύριο Μελισσανίδη;

«Με τον κύριο Δημήτρη έχω να μιλήσω 1-2 χρόνια αλλά βλέπω πολύ συχνά το γιο του, συχνάζουμε στα ίδια μέρη, έχουμε και σχεδόν την ίδια ηλικία. Πιστεύω να μην αδίκησα κάποιον, στα τόσα χρόνια πέρασαν διάφοροι: Και γήινοι και εξωγήινοι, απλά μπορώ να πω ότι μετά το πανεπιστήμιο είναι το ποδόσφαιρο. Ίσως να είναι και πιο πάνω το ποδόσφαιρο, διότι εκεί βλέπεις όλα τα κομμάτια της κοινωνίας. Φτωχούς, πλούσιους και όλους τους χαρακτήρες. Μόνο στο ποδόσφαιρο μπορείς να βρεις όλους τους χαρακτήρες».

Πόσο εύκολο ήταν, λοιπόν, να σταθείτε για τόσα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Πιστεύω ότι αν δεν ήμασταν σ' αυτή τη δουλειά, γιατί το ποτό το πουλάς ακόμη και στην εκκλησία, δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε στο ποδόσφαιρο. Και σε κηδεία να πας, χρειάζεσαι ένα μπράντι. Αν δεν κάναμε αυτές τις δουλειές, δύσκολα θα επιβιώναμε με κάτι... λουλούδια του δάσους που είχε το ποδόσφαιρο τότε. Δεν είναι οι πρόεδροι, είναι το ποιοι τρέχουν για τους προέδρους, εμείς τρέχαμε οι ίδιοι για την ομάδα μας. Είναι τελείως διαφορετικό. Υπήρχαν άνθρωποι που καταστράφηκαν από το ποδόσφαιρο. Όπως ο Ερμείδης στον Πανιώνιο ή ο Βουλινός στον ΠΑΟΚ. Ο Μυτιλιναίος καταστράφηκε σε ένα βράδυ. Καταστράφηκε με την έννοια ότι έχασε 2 χρόνια από τη ζωή του με το να ασχολείται με κάτι τύπους που δεν ήξεραν τι εστί Μυτιλιναίος.

Θα σου πω και κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος. Ο πατέρας μου είχε αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Το λέω τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και μπορεί να το επιβεβαιώσει κι η οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ο μπαμπάς μας είχε πάρα πολλές επιχειρήσεις στη Θεσσαλονίκη, μέχρι και σήμερα έχουμε πάρα πολλά ακίνητα στην πόλη. Εχουμε πολλούς φίλους ΠΑΟΚτσήδες κι ένας φίλος του ο Λευτέρης Τσοκαταρίδης, να είναι καλά εκεί που είναι, τον έψησε να πάει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ, το 1991-92 αν δεν κάνω λάθος. Εκείνη την εποχή δεν είχε κι ο Ολυμπιακός πρόεδρο, αλλά ο μπαμπάς μας φοβόταν τα χρέη. Ο Κανελλάκης, την εποχή εκείνη ήταν μεγάλο βεληνεκές γιατί δεν υπήρχε η ναυτιλία κι η τεχνολογία στο βαθμό που υπάρχουν σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τότε μεσουρανούσαν οι εμπορικές επιχειρήσεις, όπως ήμασταν εμείς.

Ο ΠΑΟΚ πουλήθηκε 300.000.000 δραχμές. Βγήκε ο κύριος Βουλινός και είπε ότι πούλησε την ομάδα σε Αθηναίο επιχειρηματία και του έκαψαν το εργοστάσιο και το σπίτι. Μπούκαρε στο σπίτι του η Θύρα 4 και έστειλε ο άνθρωπος τα λεφτά πίσω. Το λέω μετά από τόσα χρόνια που παραγράφεται το γεγονός. Ο πατέρας μας δεν ήθελε να είναι επαγγελματίας παράγοντας, αλλά όταν ένας άνθρωπος ανεβαίνει επιχειρηματικά, χρειάζεται και το άρμα. Μόνο έτσι μπορώ να το δικαιολογήσω».

Αν είχε συμβεί αυτό, θα ήταν διαφορετική κι η πορεία του ΠΑΟΚ;

«Φαντάζεσαι να είναι ο Νίκος ο Κανελλάκης και να κάθεται στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Σίγουρα δεν θα γινόμουν ΠΑΟΚ γιατί εγώ έπαιζα μπάλα από το 1983, ο πατέρας μας πήρε τον Ιωνικό το 1989. Είχαμε πρόεδρο τον Σπανό και τον Μελισσανίδη και μας έδιναν γάλατα».

Ησουν πιο Ιωνικός από τον πατέρα σου;

«Ναι και από τον αδερφό μου. Και γι' αυτό και είχαμε τρελή κόντρα. Και ίσως να είναι κι αυτό το λάθος γιατί αν δεν μπορείς να λειτουργήσεις επιχειρηματικά, αλλά συναισθηματικά, θα γίνει το λάθος».

Σε έχουμε δει και με το μπουφάν των Ρέιντζερς.

«Εννοείται. Γι' αυτό και είχα την κόντρα. Όταν σε βρίζουν οι Ιωνικοί τρελαίνεσαι, αλλά αυτή είναι η ιστορία. Δεν ήθελα να χάσω την υγεία μου όπως την έχασε ο πατέρας μου. Ξέρετε, ο πατέρας μου είχε διόγκωση καρδιάς, ζύγιζε 1,5 κιλό! Είχε κάνει εγχείρηση καρδιάς στο Χιούστον το 1989, οι γιατροί όταν τον είδαν δεν πίστευαν ότι ζει. Η καρδιά ενός ανθρώπου πρέπει να ζυγίζει 400 γραμμάρια».

Η ζωή τη νύχτα διαμόρφωσε τον χαρακτήρα σου;

«Για εμάς το ποτό έχει παράλληλο invest (σ.σ. Επένδυση) και ψάχνει αυτόματους πωλητές. Αυτόματοι πωλητές είναι τα νυχτερινά μαγαζιά. Από τα νυχτερινά μαγαζιά δεν κερδίσαμε χρήματα, κερδίσαμε όμως πωλήσεις και μάρκετινγκ των ποτών. Μέχρι και που πέθανε ο Λεωνίδας είχα τρία μαγαζιά στο Κολωνάκι. Λόγω του χρόνου και των παιδιών κάναμε όπισθεν. Τη νύχτα βλέπεις τα ελαττώματα των ανθρώπων που δεν μπορείς να τα δεις το πρωί. Πολλοί αθλητές ξενυχτούσαν εκείνα τα χρόνια και μεγάλα ονόματα, είχαμε “Μαραντόνες”, που τους άρεσε το ξενύχτι όπως οι Καραπιάλης και Φασούλας, αλλά ήταν αθλητές».

Είχες πετύχει παίκτες σου έξω;

«55.000 φορές Ξανθόπουλο, Νταρακλίτσα... πρώτοι ήταν οι δικοί μας άνθρωποι. Όταν βγαίνεις για να εισπράξεις γιατί τότε δεν υπήρχε το διατραπεζικό σύστημα...».

Εντάξει, ο Κανελλάκης είσαι. Ακόμα και να μην πήγαινες, θα σε ενημέρωναν ότι «είναι εδώ αυτός».

«Κοίταξε οι 9 στους 10 είναι ρουφιάνοι, ο 10ος εκπαιδεύεται. Αυτό είναι νόμος».

Στο έλεγαν οι παίκτες ή σου κρυβόντουσαν;

«Όχι τι να έλεγαν.... Ο Γιάννης ήταν μάγκας, ο Γιώργος επίσης. Σου έλεγαν “κάναμε λάθος αλλά μην το πεις στον πατέρα σου”. Λες κι ο Κανελλάκης δεν θα το μάθαινε αλλά αγωνιστικά δεν είχαν πρόβλημα. Ο Γιάννης μπορεί να ξενυχτούσε αλλά δεν έπινε. Υπήρχαν πολλοί που ξενυχτούσαν αλλά δεν κάπνιζαν και δεν έπιναν. Τους άρεσε η dolce vita. Μη ξεχνάς ότι ο Γιάννης, αν δεν τον έκοβα εγώ θα έπαιζε μέχρι τα 108 χρόνια και έπαιζε με δύο κομμένους τένοντες. Χωρίς πλάκα, κινδύνευε να μείνει ανάπηρος. Σ' αυτόν και στον Αφάς τους είπα “στοπ”».

Αφάς, άλλος παικταράς.

«Τεράστιος, Χρυσό Παπούτσι Ασίας».

Εκτελούσε τα κόρνερ χωρίς βήμα.

«Πλάκα μου κάνεις; Το πιο δυνατό σουτ στην Ελλάδα σε στατική φάση, αν ήσουν μπροστά θα σε σκότωνε αλλά και καλός χαρακτήρας και οικογενειάρχης. Είχαμε την τύχη στα 20 χρόνια να έχουμε λίγους κακούς χαρακτήρες. Ίσως επειδή ήμασταν οικογενειακή επιχείρηση, όπως είναι κι ο Τσιριγώτης σήμερα. Πιστεύω ότι οι μικρές ομάδες, όταν είναι οικογενειακή η κατάσταση είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Εδώ είναι τα γραφεία μας, στις 14.00 φεύγαμε και πηγαίναμε να δούμε την προπόνηση, ήταν τρόπος ζωής. Ήμασταν “παρών”, ήταν η οικογένειά μας».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στο πέρασμά σου στον Ιωνικό;

«Στα χρόνια του πατέρα μου δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα βρίσει κάποιος τον Κανελλάκη. Έγινε κι αυτό, αλλά όπως είπα σε προηγούμενες συνεντεύξεις παλιά, είναι η μοίρα των προέδρων, των παικτών, των προπονητών. Ο μόνος που δεν μπορεί να βρίσει είναι ο φίλαθλος τον φίλαθλο. Άρα, ο Κόκκαλης πήρε τόσα πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό και πριν πουλήσει την ομάδα στον Μαρινάκη τον έβριζαν. Ανέβαζαν την ένταση στα μεγάφωνα στο Καραϊσκάκης για να μην ακούγονται οι φωνές από την Θύρα 7. Το ίδιο και με την οικογένεια Βαρδινογιάννη, το ίδιο τώρα και με τον Μελισσανίδη. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν που είδα συμμαθητές μου, φίλους μου να με βρίζουν από την εξέδρα γιατί εγώ έχω μεγαλώσει στη Νίκαια και στον Κορυδαλλό. Αυτό δεν θα το συγχωρήσω σε κανέναν από τους γνωστούς και τους φίλους. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή. Ο αδερφός μου σταμάτησε να έρχεται στον Ιωνικό 1,5 χρόνο πριν πουλήσουμε την ομάδα. Το να σε βρίζει ο αντίπαλος το καταλαβαίνεις, το να σε βρίζουν οι δικοί σου φίλαθλοι είναι απίστευτο».

Ήρθες στα χέρια με κάποιους; Σου ζήτησε συγγνώμη κάποιος ή σε απείλησε ενδεχομένως;

«Απειλές η οικογένεια Κανελλάκη δεν δέχεται, το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις στην οικογένεια Κανελλάκη είναι να την απειλήσεις, δεν κάνουμε όπισθεν στα “θέλω” μας γιατί πάμε οι ίδιοι. Αν είσαι έτσι, τότε μάλλον δεν είσαι από τη Νίκαια, είσαι από το Κολωνάκι. Κι όπως γνωρίζεις το Κολωνάκι είναι η μόνη πόλη στην Ελλάδα που δεν έχει ομάδα. Δεν ενοχλήσαμε κανέναν, θέλαμε το συμφέρον της ομάδας μας. Φυσικά στα τόσα χρόνια που ήμασταν στα γήπεδα, υπήρχαν και τα ευτράπελα και έχουμε κάνει λάθη και εμείς. Καμιά φορά αναγκάζεσαι να κάνεις τον καουμπόι για να μην νομίζουν ότι είσαι σαν τη διαφήμιση με την μπανάνα. Δεν είναι καλό να νομίζουν ότι είσαι καλός με όλους. Καλό είναι να δημιουργήσεις και μια διαφορετική εικόνα, αφού δεν σε σέβονται να σε φοβούνται».

Σου ζήτησαν συγγνώμη; Ή σε ενδιαφέρει η συγγνώμη τους;

«Εμένα μ' ενδιαφέρει τι εικόνα έχει ο κόσμος. Σ' ένα τραπέζι γνωρίζουμε εμείς οι δύο τι έγινε, ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος. Εγώ ξέρεις τι ξέρω; Ότι χτυπάει το τηλέφωνο και με παίρνει όλος ο κόσμος να δει αν είμαι καλά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση σε σχέση με όλους τους παράγοντες με τους οποίους συνεργάστηκα. Εκτός από 1-2 που δεν θέλω να έχω σχέσεις, μ' όλους τους άλλους έχω άριστες σχέσεις και απεριόριστο σεβασμό στον Σπύρο Καλογιάννη. Για κάποιους μπορεί να είναι περίεργο γιατί όπως γνωρίζετε με την Κέρκυρα έγινε ό,τι έγινε. Υπάρχουν παράγοντες, όπως ο Τσακογιάννης, που με ρώτησες που τον γνωρίζω πριν γίνει παράγοντας άρα ό,τι λάθος και να έκανε ως παράγοντας δεν με απασχολεί».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχεις κάνει;

«Είμαι ενάντια στα επεισόδια και όταν εγώ δεν λειτούργησα σωστά και μπορεί να προπηλακίσαμε κάποιους με το στόμα, δεν ήταν σωστό. Βέβαια, αλλιώς βράζει το αίμα στα 25,26,27 κι αλλιώς 31. Σήμερα είμαι 42, έχει διαφορά. Φαντάσου λοιπόν ένα παιδί να πρέπει να τα βάλει με τον Κόκκαλη, τον Βαρδινογιάννη και με όλα τ' άλλα θηρία που σε βλέπουν εσένα σαν ένα παιδάκι που κληρονόμησες μια ομάδα. Ήσουν ο εύκολος στόχος».

Σήμερα ο Κανελλάκης επιχειρηματικά είναι στα πάνω του ή στα κάτω του;

«Στα πάνω του. Στα κάτω μας ήμασταν την περίοδο που φύγαμε από τον Ιωνικό, γιατί έπρεπε να δαπανήσουμε αρκετά χρήματα για να συντηρήσουμε την ομάδα, που δεν είχε έσοδα. Θα σας το πω πολύ απλά: Αυτή τη στιγμή ο κύριος Τσιριγώτης έχει δαπανήσει πάρα πολλά χρήματα ανεβάζοντας την ομάδα δύο κατηγορίες. Δαπάνησε πολλά χρήματα για την εποχή. Άλλος ο όγκος χρήματος τότε κι άλλος σήμερα. Τα 300.000 ευρώ που μπορεί να χαλάσει σήμερα η οικογένεια Τσιριγώτη είναι σαν να έδινε τότε 2.000.000 ευρώ, μιλάμε για άλλη οικονομία. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν έχει την ανταπόκριση του κόσμου, δεν θα απογοητευτεί; Δεν θα σκεφτεί που πετάει τα λεφτά του; Εμείς, λοιπόν, θα λέμε ότι είμαστε υγιείς επιχειρηματίες, έχουμε τις δουλειές μας, έχουμε κάνει κι άλλες επενδύσεις όπως είναι η SPAR Hellas. Στο Κολωνάκι είχαμε μαγαζιά, το Rich που κλείσαμε πρόσφατα είχε ψηφιστεί ως το κορυφαίο Elegance Club στην Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια. Οι Dj's που φέραμε ήταν σαν να φέρναμε τον Μαραντόνα. Στη δουλειά μας δεν χρειάζεται να φωνάζουμε. Δεν δουλεύουμε για να μας χειροκροτήσουν αλλά επειδή είναι θέμα βιωσιμότητας. Όταν μιλάμε για πτώσεις οικογενειών, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι κι ο Ολυμπιακός αν δεν είχε πουληθεί στον Μαρινάκη, θα είχε πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός αν δεν είχε δοθεί στον Αλαφούζο να βάλει τα ωραία του τα λεφτά επίσης θα υπήρχε πρόβλημα».