«Όταν γίνω ο πρώτος γκέι παίκτης στην EuroLeague, θα ανοίξουν πολλά στόματα»

Το όνομά του ίσως είναι λίγο γνωστό στους «ψαγμένους». Αν όχι, μπορεί να πήρε το αυτί σας κάπου το περιστατικό που συνέβη τον προηγούμενο Δεκέμβριο, εν ώρα αγώνα.

Ο Ντέρικ Γκόρντον, με την φανέλα του Απόλλωνα Λεμεσού, έπαιζε κόντρα στην ΕΘΑ. Στην διάρκεια του ματς είχε ένα διαρκές trash talk με αντίπαλο. Το οποίο κατέληξε σε προσωπική επίθεση.

«Αυτός ο παίκτης (δεν ήθελε να τον κατονομάσει) μιλούσε πολύ, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, κι εγώ απαντούσα. Υπήρχε ένα trash talk, το οποίο είναι συνηθισμένο στο μπάσκετ και στα σπορ γενικά. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, μου αρέσει. Δεν είχα κανένα θέμα...», λέει και συνεχίζει με την φωνή του να γίνεται πιο έντονη, ενθυμούμενος το περιστατικό: «...μέχρι τη στιγμή που έτρεχα στο παρκέ και θυμάμαι να φωνάζει "π...στη"! Γύρισα επιτόπου και του είπα "τι είπες;;". Και το είπε ξανά! Ήταν ένα μεγάλο σοκ για μένα! Ποτέ κανείς στην ζωή μου δεν με είχε πει έτσι προσωπικά, face to face.

Με ξάφνιασε πολύ. Αρχικά, δεν μπορούσα να πιστέψω τι άκουσα. Ήθελα να πιστεύω ότι εννοούσε κάτι άλλο, αλλά τελικά όχι... Έπρεπε να αντιδράσω! Ήταν ένας τρόπος, για να υπερασπιστώ την κοινότητά μου, κάτι το οποίο θα κάνω ως το τέλος. Δεν ήταν ασεβής μόνο ως προς σε μένα, αλλά και ως προς τους φίλους μου και τον κόσμο που ξέρω ότι είναι γκέι».

Ο ίδιος τότε είχε γράψει για το συμβάν στα social media του, κάτι που όπως παραδέχεται θα το κάνει ξανά, αν χρειαστεί, για να περάσει το δικό του μήνυμα εκεί έξω. «Δεν λέω πως δεν θα ξαναγίνει στην επόμενη ομάδα που θα βρεθώ, αλλά θα κάνω το ίδιο. Θα το ποστάρω ξανά στα social media, για να ακουστεί παντού. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή σε τέτοια θέματα σε κανένα άθλημα. Κανείς δεν μπορεί να σου μιλάει έτσι! Ελπίζω να ευαισθητοποιηθεί κόσμος, ειδικά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, γιατί από όσο ξέρω, είμαι ο μοναδικός που έχω πει ανοιχτά ότι είμαι γκέι».

Παρά το τι έγινε, δεν άκουσε ούτε μία συγγνώμη, σε ένδειξη μεταμέλειας. «Από όσο ξέρω, δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Δεν με προσέγγισε. Ξέρω από τους ανθρώπους της άλλης ομάδας πως του έλεγαν ότι έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη, αλλά δεν το έκανε. Απλά αποκλείστηκε από τα επόμενα παιχνίδια κι έληξε εκεί το θέμα».

Ο... απλός αποκλεισμός από την αγωνιστική δραστηριότητα, όμως, δεν είναι αρκετός για τον Ντέρικ Γκόρντον. «Ειλικρινά, δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή! Στο δικό μου το μυαλό, θα έπρεπε γενικά να τεθεί εκτός ομάδας, αλλά εδώ είμαστε στην Κύπρο, κι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανύσουν, όσον αφορά την LGBTQ+ κοινότητα. Η Κύπρος δεν είναι το ίδιο όπως στην Ελλάδα, στην Γερμανία ή στην Ιταλία, όταν κάποιος λέει ανοιχτά ότι είναι γκέι. Αυτό ένιωσα, όσο είμαι εδώ, ότι ο κόσμος είναι πολύ "κλειστός" ακόμα, κρύβεται ή δεν λέει ότι είναι γκέι. Είναι πολύ διαφορετικά, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση. Αν συνέβαινε αυτό σε κάποια άλλη χώρα, θέλω να πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος θα είχε βρεθεί εκτός ομάδας».

Ο Ντέρικ Γκόρντον είχε εγκαταλείψει το μπάσκετ για τρία χρόνια. Προσπάθησε να κυνηγήσει την τύχη του στο ΝΒΑ, αλλά όπως λέει «ήξερα όταν έλεγα δημόσια ότι είμαι γκέι, ότι πιθανώς αυτό θα έβλαπτε την καριέρα που προσπαθούσα να κάνω στο ΝΒΑ. Το οποίο κι έγινε». Αλλά «προτιμώ να είμαι χαρούμενος, από το να ζω σε ένα ψέμα».

Το όνειρο της κορυφαίας λίγκας απομακρύνθηκε και αποφάσισε να αλλάξει καριέρα. Για λίγο. Παίρνοντας έμπνευση από έναν προπονητή του, ο οποίος ήταν πυροσβέστης και είχε βοηθήσει κόσμο στην τραγωδία των Δίδυμων Πύργων, όταν εκείνος ήταν 9 ετών, αποφάσισε να ακολουθήσει κι εκείνος αυτό το επάγγελμα. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν μπορούσε να περάσει το μήνυμά του σε ένα μεγάλο κοινό, τον έκανε να εγκαταλείψει λίγο αργότερα.

Μετακόμισε στο Λος Άντζελες και άρχισε τα πρώτα του βήματα στην ηθοποιία και το σενάριο. «Ήμουν έτοιμος να παίξω στην πρώτη μου ταινία, αλλά ήρθε ο κορονοϊός και τα σταμάτησε όλα. Αυτό έγινε τον προηγούμενο Απρίλιο. Έτσι αποφάσισα να επιστρέψω στο μπάσκετ, παρόλο που ήμουν για τρία χρόνια εκτός», εξηγεί.

Η πρώτη εμπειρία, βέβαια, "overseas", που λένε κι οι Αμερικανοί, δηλαδή φέτος στην Κύπρο με τον Απόλλωνα Λεμεσού, δεν ήταν και... ευχάριστη αρχικά. «Όλη η εμπειρία για μένα άρχισε με το τζετ λαγκ (γέλια)! Δεν το είχα πάθει ποτέ στη ζωή μου! Δεν μπορούσα να λειτουργήσω μέσα στην ημέρα. Μου πήρε τουλάχιστον δύο εβδομάδες να συνέλθω και να ξεπακετάρω όλα μου τα πράγματα. Κάθε φορά που προσπαθούσα να βγάλω πράγματα από τις βαλίτσες, κουραζόμουν κι έπεφτα για ύπνο (γέλια). Αφού συνήθισα αυτό, συνήθισα και το φαγητό, την κουλτούρα. Θα μπορούσα να πω πως έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ!».

Στη συνέχεια, όλα κύλησαν ιδανικά, με εξαίρεση το μελανό προαναφερθέν σημείο της πρώτης του επαγγελματικής σεζόν. Ο 29χρονος γκαρντ, παρόλο που είχε τρία χρόνια εκτός παρκέ, ολοκλήρωσε τη σεζόν με 12.7 πόντους, 5.4 ριμπάουντ, 3.0 ασίστ, 1.9 κλεψίματα σε 20 παιχνίδια. «Καθόλου άσχημα για... γκέι, ε;».

Όταν ένα άτομο κάνει το λεγόμενο "come out", ξέρει ότι θα έρθει αντιμέτωπο με κάποιες «συνέπειες», όπως επισημαίνει και στην κουβέντα μας ο Ντέρικ. Είναι όλα στο μυαλό σου, τα σκέφτεσαι και ξέρεις ότι υπάρχει η πιθανότητα να σε απορρίψουν οικογένεια, φίλοι και γνωστοί.

Ευτυχώς, για τον ίδιο η οικογένειά του ήταν στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή. «Όταν το είπα στην μητέρα μου, άρχιζε να κλαίει. Της είπα "μην κλαις, γιατί θα με κάνεις κι εμένα να κλάψω". Μου απάντησε "δεν κλαίω, επειδή είμαι έξαλλη, αλλά από χαρά. Χαίρομαι για σένα! Πάντα ήξερα ότι είσαι γκέι, αλλά χαίρομαι, γιατί επιτέλους μπόρεσες να μου το πεις"». Άλλωστε, οι μανάδες ξέρουν τα πάντα, σωστά;

Ο πατέρας του χρειάστηκε λίγο διάστημα να το συνειδητοποιήσει, αλλά ποτέ δεν τον έδιωξε. Ο δίδυμος αδερφός του ήταν εκείνος που το πήρε πιο «βαριά», αλλά στο τέλος κατάλαβε πως δίπλα του δεν έχε τον «γκέι Ντέρικ», αλλά τον «αδερφό και άνθρωπο Ντέρικ». «Δεν με κρίνουν και με αγαπούν γι' αυτό που είμαι. Ποτέ, στην ουσία, δεν ήταν θέμα για την οικογένειά μου το ότι είμαι γκέι», αναφέρει.

Οι φίλοι του, όμως, δεν είχαν την ίδια αντίδραση. Στο St. Patrick High School ήταν «αυτοκόλλητος» με τον Κάιρι Ίρβινγκ και τον Μάικλ Κιντ-Γκίλκριστ. Έκαναν παρέα ατελείωτες ώρες, όλοι μιλούσαν για «τα ταλέντα του αύριο» και μαζί ονειρεύονταν την στιγμή που θα πατούσαν τα παρκέ του ΝΒΑ, απολαμβάνοντας όλη τη δόξα που φέρνει ένα τέτοιο βήμα.

Μόνο που αυτή η φιλία έληξε... άδοξα. Με την «αποκάλυψη» του Ντέρικ, ο Κάιρι και ο Μάικλ έφυγαν από δίπλα του. Ο ίδιος εξηγεί:

«Ήμουν φίλος με τον Κάιρι Ίρβινγκ, ο οποίος είναι στους Μπρούκλιν Νετς. Παίζαμε μαζί στο High School και όταν "αποκαλύφθηκα", σταμάτησε να μου μιλάει. Είναι κάτι που πολλοί δεν το γνωρίζουν, γιατί δεν το αναφέρω. Ήμασταν πραγματικά πολύ καλοί φίλοι! Όταν πήγα στο κολέγιο, πριν το πω δημόσια, μιλούσαμε όλη την ώρα. Και όταν βγήκε η ιστορία μου, όταν είπα ότι είμαι γκέι, θυμάμαι πως έκανα προσπάθειες να του μιλήσω. Τον έπαιρνα τηλέφωνα, αλλά δεν είχα ανταπόκριση. Δεν έχουμε μιλήσει από τότε. Η τελευταία φορά που του μίλησα, ήταν μία ημέρα πριν από την ανακοίνωσή μου. Το 2014. Είναι κρίμα, αλλά έτσι είναι. Ήταν κάτι που με πλήγωσε σίγουρα, αλλά το ξεπέρασα.

Το ίδιο ισχύει και με τον Μάικλ Κιντ-Γκίλκριστ, που είναι στο ΝΒΑ επίσης. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Αφότου το είπα, προσπάθησα να πάω σε ένα από τα παιχνίδια του (σ.σ. το 2014), έπαιζε κόντρα στους Ουόριορς τότε. Η μητέρα του με προσκάλεσε, καθώς έπαιζαν στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά την επόμενη ημέρα - την ημέρα του αγώνα - με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι "δεν θέλει να έρθεις στο παιχνίδι, δεν θέλει να σε δει". Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, μεγαλώσαμε μαζί. Ήταν πραγματικά σοκαριστικό, αλλά είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Ξέρεις ότι μπορεί να συμβεί, όταν κάνεις το "come out". Μπορεί να χάσεις φίλους, που πίστευες ότι δεν θα χάσεις ποτέ. Αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν πραγματικά φίλοι σου, σωστά;».

«Ναι, αλλά στο διαδίκτυο υπάρχει δημοσίευμα από τότε με δηλώσεις τους, που έδειχναν την στήριξή τους στο πρόσωπό σου. Δεν μπορώ να καταλάβω, δεν βγάζει νόημα...», η εύλογη απορία.

«Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα ίδια τα λόγια», η αφοπλιστική απάντησή του. «Όλοι έχουν το δικαίωμα στην επιλογή. Ο Μάικλ έκανε τη δική του, ο Κάιρι τη δική του. Εγώ είμαι χαρούμενος, γιατί έχω τόσους πολλούς φίλους δίπλα μου, που με θέλουν γι' αυτό που είμαι, έχω την οικογένειά μου που με στήριξε από την πρώτη στιγμή. Δεν θα άλλαζα τίποτα! Λέω στους φίλους μου συνέχεια πως αν έπρεπε να το λέω καθημερινά δημόσια, θα το έκανα ξανά και ξανά, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Έχω τέτοια καρδιά, που ακόμα και να μην ήμουν γκέι, αν ερχόταν ένας φίλος μου και μου έλεγε "ξέρεις τι; Είμαι γκέι", δεν θα σταματούσα να του μιλάω. Θα φρόντιζα να είναι καλά, να δω αν χρειάζεται τίποτα και θα ήμουν εκεί για εκείνον. Τέτοιος φίλος είμαι, αλλά δεν είναι όλοι έτσι».

Η φετινή σεζόν στην Κύπρο ήταν μόνο η αρχή γι' αυτό που θέλει να ακολουθήσει ο Ντέρικ Γκόρντον. Απώτερος σκοπός του, να φτάσει στην EuroLeague και να γίνει ο πρώτος ανοιχτά γκέι παίκτης που έχει αγωνιστεί στο κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Το πιστεύει τόσο πολύ, που η χαρά του δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε πίσω από την τηλεφωνική γραμμή! Έχει φτιάξει στο μυαλό του όλο το... σενάριο. Σαν από ταινία. «Πάντα σκέφτομαι τον εαυτό μου σε βασική πεντάδα σε ομάδα της EuroLeague, να ακούω τον ύμνο στην αρχή και να στέκομαι εκεί, μπροστά στον κόσμο, ως ο πρώτος γκέι στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Γι' αυτό ζω! Θα είναι μια σπουδαία στιγμή για μένα, όταν συμβεί! Βλέπεις, και μόνο που τα λέω ενθουσιάζομαι και χαμογελάω!».

Το έχει πάρει πολύ προσωπικά. Είναι το... παράσημό του! Όχι μόνο για να αποδείξει στους κακοπροαίρετους εκεί έξω πως «ωω, τι έκπληξη, ένας γκέι μπορεί να είναι εξίσου καλός μπασκετμπολίστας!» και να τους χαλάσει το... όνειρο, αλλά και για να βοηθήσει να ανοίξουν κι άλλα στόματα και να γίνει ένα βήμα μπροστά, όσον αφορά την LGBTQ+ κοινότητα στον αθλητισμό.

«Ξέρω πως γενικά είναι μακρύς ο δρόμος και γι' αυτό είμαι χαρούμενος που κάνω αυτό που κάνω. Θα υπάρξουν στιγμές, ειδικά όταν φτάσω στο επίπεδο του EuroCup ή της EuroLeague, που θα πρέπει να παίξω στην Σερβία ή τη Ρωσία, που δεν είναι τόσο "φιλόξενες" θεωρώ (για έναν γκέι). Ανυπομονώ για τέτοιες στιγμές. Είναι σαν αυτό που έκανε ο Τζάκι Ρόμπινσον! Κάνεις το "άγνωστο", αυτό που δεν έχει κάνει ποτέ κανείς».

Παρένθεση. Ο Τζάκι Ρόμπινσον ήταν ο πρώτος μαύρος παίκτης στην ιστορία του μπέιζμπολ που έπαιξε στην πρώτη κατηγορία το 1946 (με τους Μπρούκλιν Ντότζερς) και κατάφερε να «σπάσει» το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων στο μπέιζμπολ, ενώ έγινε κι εμπνευστής του Κινήματος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μέχρι τότε αυτή την επαναστατική κίνηση, οι μαύροι παίκτες αγωνίζονταν μόνο σε ομάδες που αποτελούνταν αποκλειστικά από άτομα της ίδιας φυλής, τις λεγόμενες "Negro Leagues". Κλείνει η παρένθεση.

Συνεχίζει, λέγοντας με τον ίδιο ενθουσιασμό: «Γίνονται κινήσεις για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος, όσον αφορά τον ρατσισμό γενικά, αλλά όχι σχετικά με την LGBTQ+ κοινότητα. Αλλά μπορώ να καταλάβω το γιατί. Γιατί κανείς δεν το έχει πει δημόσια, όπως εγώ! Οπότε, πώς θα ευαισθητοποιήσεις κάποιον, χωρίς να έχεις μιλήσει εσύ πρώτα; Είναι άλλο να το ξέρουν οι προπονητές και οι συμπαίκτες σου απλά, και άλλο να το ξέρει όλος ο κόσμος. Η διαφορά είναι τεράστια! Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει πολλά βήματα να κάνει ακόμα, αλλά σίγουρα υπάρχει μια καλή κατεύθυνση. Ο μόνος τρόπος να έρθει η αλλαγή είναι να μιλήσουν κι άλλοι παίκτες και να πουν ότι είναι γκέι. Τώρα, όμως, αρχίζει με εμένα. Πολλοί θα δουν την ιστορία μου. Αν με δουν να παίζω στην EuroLeague, πιστεύω κι άλλοι θα νιώθουν πιο άνετα. Θα λένε "είναι γκέι και παίζει στην EuroLeague, οπότε μπορώ κι εγώ". Όταν έρθει αυτή η ημέρα, θα γραφτεί ιστορία! Θα είναι ένα βήμα μπροστά για πολλούς!».

Αρκετοί αρέσκονται να λένε πως έχουν έρθει σε ετούτο εδώ τον κόσμο για ένα σκοπό. Μια αποστολή. Από τα λεγόμενα του Ντέρικ Γκόρντον καταλαβαίνεις αμέσως ποια είναι η δική του «πρόκληση». «Είμαι 29 τώρα και λέω συνέχεια στον υπέροχο ατζέντη που έχω, πως θα παίζω μέχρι τα 37 μου τουλάχιστον, αρκεί να είμαι υγιής φυσικά. Ελπίζω αργά ή γρήγορα να βρεθώ στην EuroLeague, αλλά όχι μόνο εκεί. Οπουδήποτε με δει περισσότερος κόσμος. Ο ουρανός είναι το όριο, που λένε, και έχω μεγάλη πίστη στην καλή ενέργεια. Αν αυτό πιστεύεις, θα σου έρθει πίσω. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Όταν ήμουν στο κολέγιο και το είπα ανοιχτά, θυμάμαι ότι κόσμος από το ΝΒΑ και το NFL μου έστελνε μηνύματα. Πιστεύω πως κάπως έτσι θα αλλάξει η κατάσταση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Γιατί μέχρι να πει κάποιος ότι είναι ανοιχτά γκέι, δεν το ξέρεις.

Πιθανώς υπάρχουν αθλητές που είναι γκέι, αλλά δεν το έχουν πει. Δεν ξέρω κανέναν που να το έχει πει ανοιχτά. Πρέπει να ξέρεις πως είναι ok να είσαι άνετος μέσα στο ίδιο σου το σώμα, να λες ότι είσαι γκέι και να παίζεις το αγαπημένο σου άθλημα στο υψηλότερο επίπεδο! Για εμένα, ο απώτερος σκοπός είναι να φτάσω στην EuroLeague. Το πιστεύω πολύ πως μπορώ να φτάσω εκεί και θα το κάνω, ώστε να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο και να ξέρουν όλοι πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Μου αρέσει πολύ να εμπνέω και να βοηθάω τους άλλους, οπότε θα συνεχίσω να το κάνω».

Μέσα από το μονοπάτι που έχει χαράξει άλλωστε στο μυαλό του, ο Γκόρντον πιστεύει ακράδαντα ότι «δεν θα βλέπουν μόνο το ότι είμαι γκέι, αλλά και ένας καλός παίκτης. Στο τέλος δεν θα τους νοιάζει αν είμαι γκέι ή όχι. Που στο κάτω - κάτω, μόνο αυτό θα έπρεπε να μετράει! Είμαι επαγγελματίας παίκτης και γι' αυτό θέλω να με ξέρουν. Προφανώς, το ότι το έχω πει δημόσια πάει "πακέτο", αλλά στην Ευρώπη δεν είναι "φυσιολογικό" ακόμα, δεν είναι κοινότοπο. Το γεγονός ότι μπορώ να κάνω εγώ την αρχή, με γεμίζει ενθουσιασμό!».

Γιατί, όμως, πιστεύει ότι σε μια γενιά που θέλει να δει την αλλαγή και την επιδιώκει, σε ένα κόσμο που γίνονται κάποια βήματα από τους νεότερους, τα στόματα παραμένουν κλειστά; Το διακύβευμα φαίνεται πως είναι μεγάλο. «Πνευματικά, ο κόσμος είναι ακόμα νευρικός και φοβισμένος. Μπορεί να σκέφτεται "αυτό θα καταστρέψει την καριέρα μου, δεν θα πάρω περισσότερα χρήματα, δεν θα με θέλουν μεγάλες ομάδες". Αλλά θεωρώ πως στην Ευρώπη είναι πιο ανοιχτόμυαλοι από το ΝΒΑ. Ο λόγος που κάποιος νιώθει νευρικός, πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι δεν έχει κάποιον να τον βλέπει και να λέει "αυτός είναι γκέι, παίζει μπάσκετ, άρα μπορώ να το κάνω κι εγώ". Κι εκεί ακριβώς έρχομαι εγώ. Με βλέπουν και λένε "αυτός το κάνει και δεν έχει θέμα, περνάει καλά". Ίσως βρεθεί κάποιος που θα σε αποκαλέσει "π...στη" ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι. Αν είναι να συμβεί, θα συμβεί. Θα το αντιμετωπίσεις, αλλά δεν θα το αφήσεις να σε σταματήσει. Πολλοί δεν μιλούν, γιατί νιώθουν ότι θα επηρεάσει την καριέρα τους».

Και προσθέτει: «Αν εστιάζεις μόνο στα αρνητικά, ποτέ δεν θα πεις ότι είσαι γκέι. Αν έχεις αυτό το φόβο ότι θα χάσεις τους φίλους σου ή οτιδήποτε άλλο, τότε θα κρύβεσαι για πάντα. Είχα πάντα το σκεπτικό, πριν "αποκαλυφθώ", ότι αν είναι να χάσω φίλους ή να με αποκληρώσει η οικογένειά μου, ας είναι. Μέσα μου θα είμαι χαρούμενος. Πρέπει να είσαι δυνατός πνευματικά. Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν, αλλά το να "αποκαλυφθείς" δεν είναι καθόλου εύκολο. Κάποιοι σκέφτονται ότι "ok, είναι εύκολο να πω σε έναν άνθρωπο ότι είμαι γκέι", αλλά αυτό που έκανα ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή μου. Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Η νοοτροπία είναι το παν. Για να "αποκαλυφθεί", κάποιος, όμως, πρέπει να δει κάποιον άλλον που είναι στο φως της δημοσιότητας».

Πίσω στο 2014, μία ημέρα μετά την ανακοίνωσή του, ο Ντέρικ Γκόρντον δεν περίμενε να γίνει το κεντρικό πρόσωπο σε... διαδηλώσεις. Καλβινιστές από την Westboro Baptist Church πήγαν έξω από το University of Massachusetts Amherst με πλακάτ και επιδόθηκαν σε διαμαρτυρίες.

Ο ίδιος το θυμάται και γελάει. «Ήταν γνωστό πως δεν τους άρεσαν οι γκέι (γέλια). Όταν έκανα την ανακοίνωσή μου, ήρθαν μέχρι το κολέγιό μου! Ήταν απ' έξω και κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα. Δεν ήθελαν να με βλάψουν, αλλά να μου πουν ότι δεν ήταν "σωστό" να είμαι γκέι».

Και μπορεί τότε να αναρωτιόταν γιατί έχασε τους καλούς φίλους από το πλευρό του, ωστόσο βρήκε άλλους πόσους. Σε μία κίνηση στήριξης και αλληλεγγύης, οι συμμαθητές του φόρεσαν μπλουζάκια με το "UMass United" και συγκεντρώθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο, τραγουδώντας τα "Same Love" και "Waiting on the World to Change". «Θυμάμαι πως ήταν χιλιάδες μαθητές που με υποστήριζαν, ήταν εκπληκτικό!».

Πώς νιώθει, άραγε, όταν κάποιος συγχέει την θρησκεία και την πίστη με την σεξουαλικότητα; «Αυτό είναι κάτι ακόμα που δεν μου αρέσει. Όταν βάζουν την θρησκεία και τον Θεό στην εξίσωση. Είμαι Χριστιανός! Όταν οι άλλοι μου λένε πως ο Θεός δεν με αγαπάει, επειδή είμαι γκέι, γελάω! Αυτό που δεν καταλαβαίνουν, είναι πως ο Θεός τους δημιούργησε όλους ίσο προς ίσο και για να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Πώς λες κάτι τέτοιο; Ποιος σου έδωσε αυτή την πληροφορία; (γέλια) Ειλικρινά, όταν μου λένε τέτοια, γελάω. Ξέρω την σχέση μου με τον Θεό. Το ακούω πολύ συχνά, αλλά δεν με επηρεάζει. Είναι ανοησίες».

Ο Ντέρικ Γκόρντον δεν έχει κατακριθεί από τρίτους μόνο για την σεξουαλικότητά του, αλλά και για τις προτιμήσεις του. Σε ένα βίντεο που έχει κάνει μαζί με τον Ντάρεν Γιανγκ, πρωταθλητή του WWE, ο οποίος έχει δηλώσει επίσης ότι είναι ομοφυλόφιλος, μιλούν για τις σχέσεις με ανθρώπους που έχουν διαφορετικό χρώμα από εκείνους.

Όντας στο πλευρό του ηθοποιού Γκέραλντ ΜακΚούλακ, ο Ντέρικ Γκόρντον δεν πέρασε... απαρατήρητος, αφού στο red carpet των GLAAD Awards 2014 (βραβεία που γίνονται κάθε χρόνο στην Νέα Υόρκη και τιμούν την LGBTQ+ κοινότητα) το φιλί τους είχε γίνει talk of the town. Του αρέσουν οι μεγαλύτεροι, λευκοί άντρες. Το λέει χωρίς κανένα απολύτως ταμπού.

«Αυτοί με ελκύουν. Ο Ντάρεν Γιανγκ, που παίζει στο WWE, είναι επίσης γκέι και είχε κάνει ένα βίντεο στο YouTube για το γεγονός ότι βγαίνει με άτομα "άλλης φυλής" και είχε γίνει viral. Ο κόσμος το πήρε όλο πολύ λάθος. Νομίζουν ότι ντροπιάζω την αφροαμερικανική κοινότητα. Έχω αρκετούς φίλους που είναι μαύροι και όσοι με γνωρίζουν πολύ καλά, ξέρουν ότι αγαπώ την κοινότητά μου, τους "δικούς μου". Το γεγονός ότι σκέφτονται αλλιώς, είναι τρελό. Είναι απλά μια προτίμηση. Πάντα μου άρεσαν οι λευκοί, μεγαλύτεροι άνδρες και οι άλλοι το παίρνουν τελείως στραβά. Λένε ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι πατέρας μου, αλλά και πάλι γελάω».

Από την ημέρα που είπε με το χέρι στην καρδιά την αλήθεια του, μέχρι και σήμερα, αρκετά νέα ή και μεγαλύτερα παιδιά, του στέλνουν μηνύματα στα social media και του ζητούν συμβουλές, καθώς φοβούνται να «αποκαλυφθούν». Πώς νιώθει;

«Είναι ευθύνη. Όταν κρυβόμουν εγώ, δεν είχα κανέναν να μιλήσω. Αν μπορώ να πω δυο λόγια σε κάποιον και να του φτιάξω την ημέρα, και μόνο αυτό μου φτάνει. Μου αρέσει να εμπνέω τους άλλους και τους βοηθάω, γιατί εγώ δεν το είχα αυτό.

Κάποιοι μου στέλνουν μηνύματα και μου λένε πως όταν το λένε στην οικογένειά τους, τους κάνουν πέρα. Είναι πολύ θλιβερό. Δεν σταματάς να μιλάς σε κάποιον, εξαιτίας της σεξουαλικότητάς του. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως ο κόσμος το κάνει αυτό. Πώς μπορείς να κάνεις τον άλλον πέρα και να του πεις με ποιον θα είναι ή ποιον θα αγαπήσει; Δεν θα έπρεπε να τον νοιάζουν αυτά», λέει σχεδόν αγανακτισμένος.

Βέβαια, δεν λείπουν και τα... ευτράπελα. «Κάποιες φορές πρέπει να προσέχεις, γιατί κάποιοι μπορεί να ξεφύγουν και να αρχίσουν να ρωτούν πιο προσωπικά ή τρελά πράγματα».

Μιλώντας με τον Ντέρικ Γκόρντον, καταλαβαίνεις πόσο συνειδητοποιημένος και χαρούμενος είναι με τις επιλογές του. Πόσο ακομπλεξάριστος και πόσο απενοχοποιημένος. Κάτι, το οποίο ευχόμαστε οι περισσότεροι να μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά επιλέγουμε να «κρυβόμαστε».

«Η ημέρα που το είπα, ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου! Αυτή η εμπειρία δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Όλοι θυμούνται την ημέρα που λένε δημόσια πως είναι γκέι. Φεύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω σου!

Όπως σου είπα, δεν είμαι διαφορετικός, γιατί αν με δει κάποιος στο δρόμο, δεν θα με καταλάβει. Είμαι μοναδικός. Είμαστε μοναδικοί, όλοι μας! Χαίρομαι, ας πούμε, που έχουμε τη δική μας σημαία (pride), τη δική μας "γλώσσα", είναι κάτι δικό μας ξεχωριστό. Μου αρέσει αυτό. Δεν είμαστε διαφορετικοί, αλλά μοναδικοί».

Ένα από τα αγαπημένα του μότο; «Η αγάπη, είναι αγάπη στο φινάλε φινάλε. Είτε είσαι στρέιτ, είτε γκέι, είτε μπάι, είτε τρανς. Δεν έχει σημασία. Θα αγαπήσεις αυτόν που θέλεις!».

Ο ίδιος; Έχει βρει «τον έναν;». «(γέλια) Όχι! Είμαι ακόμα single. Κάνω υπομονή. Χαίρομαι που δεν βιάζομαι, γιατί παλιά πίεζα κάπως τα πράγματα. Πλέον, θα είμαι στην Ευρώπη για 9-10 μήνες. Δεν ξέρω τι θα φέρει η ζωή. Αν και μένω στο Λος Άντζελες, η αγάπη δεν έχει αποστάσεις. Θέλω να βρω την αγάπη στις ΗΠΑ, αλλά αφού θα είμαι στην Ευρώπη, ίσως συμβεί εκεί. Είμαι μόνος για περίπου 1.5-2 χρόνια τώρα, αλλά όταν συμβεί, να είσαι σίγουρη ότι θα το βάλω στα social. Ίσως έρθει μαζί μου, ίσως είναι από την Ευρώπη... Ποιος ξέρει; Δεν θέλω να προδικάζω. Η αγάπη μπορεί να σε βρει παντού! Αυτό που θέλω, είναι μια μέρα να παίζω σε αγώνα και ο σύντροφός μου να είναι εκεί στην κερκίδα και να με βλέπει. Ελπίζω να συμβεί μια μέρα, όπου κι αν είναι αυτό».

Στο τέλος, περνάει ένα ακόμα μήνυμα, βγάζοντας ταυτόχρονα κι ένα παράπονο. Σκοπός του; Να δώσει λίγη ακόμα τροφή για σκέψη. «Δεν βλέπεις ανθρώπους από την LGBTQ+ κοινότητα να επιτίθενται σε στρέιτ. Οπότε, γιατί να το κάνεις εσύ; Ένα καλό παράδειγμα, που μου αρέσει να λέω πάντα, γιατί μπορεί να κάνω κάποιον να σκεφτεί αλλιώς, είναι το εξής:

Φαντάσου αυτός ο κόσμος να ήταν "γνωστός" για το ότι όλοι είναι γκέι και το να είσαι στρέιτ δεν ήταν "κουλ". Θα ήθελες να σε ντροπιάζουν οι άλλοι και να σου λένε πως αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό; Σκέψου το αντίστροφα. Κανείς δεν θα έπρεπε να κάνει τον άλλον να αισθάνεται άσχημα γι' αυτό. Εγώ δεν κρίνω τους άλλους, τους βλέπω όλους ίσους. Σε κάποιους, όμως, αρέσει να κάνουν τους άλλους να αισθάνονται άσχημα.

Ο καθένας έχει τη δική του άποψη για το τι είναι σωστό και λάθος. Κανείς, όμως, δεν σου δίνει το δικαίωμα να φέρεσαι στον άλλον με ασέβεια».