Άλεν Άιβερσον: Πάντα ορατός!

Ο τρόπος που αγωνίστηκε ο Άιβερσον υπήρξε η αυτόματη γραφή του μπάσκετ!

Για σκεφτείτε το. Ό,τι ξέραμε μέχρι τότε για την ταχύτητα και την “έκρηξη” στο εν λόγω άθλημα δεν είχε καμία σχέση με αυτό που παρουσίασε ο “A.I”. Το κοινό, οι συμπαίκτες, οι αντίπαλοι, είδαν κάποιον που έβαζε το σώμα και το μυαλό στο παρκέ χωρίς να σκεφτεί τίποτα!

Δεν υπήρξε απερίσκεπτος, υπήρξε άφοβος και αυτό είναι που τον χαρακτήρισε και του έδωσε την ελεύθερη -“μπητ”- συμπεριφορά στο γήπεδο. Τη μια στιγμή τον έβλεπες και την άλλη τον έψαχνες, εξού και το «πάντα ορατός και πάντα ξεχασμένος». Στίχος από τον Τζακ Κέρουακ που άνοιξε τον δρόμο για την ανακάλυψη του εαυτού για μια ολόκληρη γενιά στις ΗΠΑ.

bwin – Δες τις μεγαλύτερες διοργανώσεις σε live streaming*. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Ο “A.I” το ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν ήθελε να γίνει ο νέος Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ… Όχι, έστρεψε το βλέμμα εκεί που κανείς δεν είχε πάει, στο έρημο τοπίο των υποτιμημένων, των αδίκως αποκλεισμένων.

Κανείς, μα κανείς, δεν περίμενε ότι παίκτης με ύψος 1.83μ, βάρος 75 κιλά θα έκανε τέτοια καριέρα. Κι ας μην πήρε πρωτάθλημα! Εάν λάβουμε υπόψη το ταλέντο και τις δεξιότητες του σε σχέση με το ύψος του, τότε σίγουρα είναι ο καλύτερος! Φανταστείτε τον με το ύψος του Σακίλ Ο’ Νιλ, με το ύψος του Μάικλ Τζόρνταν. Σοκ και δέος!

Εν ριπή οφθαλμού εκδηλώνονταν σκέψη και εκτέλεση. Δεν υπήρχε χώρος για διορθώσεις, αναστολές, επιστροφές. Κι αν δεν πετύχαινε τον στόχο του; Επίθεση και πάλι επίθεση. Κανένα χτύπημα, κανένας πόνος δεν τον πτοούσε. Ο Άιβερσον μεγάλωσε την μπασκετική επικράτεια των ΗΠΑ και επέβαλλε μια άλλη κουλτούρα στο άθλημα και στο παγκόσμιο προϊόν που ονομάζεται ΝΒΑ.

Μέσα από παραισθήσεις και ξεχασμένες αισθήσεις πέρασε και σκόρπισε την ανεξάντλητη αδρεναλίνη του.

Η μνήμη σταματά εκεί που ο χώρος και ο χρόνος συμπιέζονται, χωροχρονικές στάσεις με άλλα λόγια. Στην εντός γηπέδου καριέρα του Άιβερσον αυτές είναι: “σταυρωτή” στον Μάικλ Τζόρνταν, ρούκι της χρονιάς, MVP, τελικοί ΝΒΑ, νο1 ντραφτ, Hall of Fame.

Ο Άιβερσον ανήκει σε αυτούς που όρισαν τα γεγονότα και διαμόρφωσαν τις εξελίξεις. Κάθε ένα από τα προαναφερθέντα είναι αποτέλεσμα του εκβιασμού του. Το πείσμα και η θέληση του έγιναν ανυπόφορο μέσο πίεσης σε πρόσωπα, εν εξελίξει γεγονότα, στον χώρο και στον χρόνο.

Πάμε στην “σταυρωτή” στον “M.J”. Όταν δοκίμασε την κίνηση-υπογραφή του πάνω στον καλύτερο, η στιγμή σάστισε, ο χρόνος σταμάτησε για λίγο και ο χώρος δεν είχε όρια. Αυτός το επεδίωξε.

Το ίδιο έγινε και όταν κέρδισε τον τίτλο “ρούκι της σεζόν 1996-97”. Τελείωσε με 23.5 πόντους, 7.5 ασίστ και 2.1 κλεψίματα μέσο όρο. Το κοινό ξαφνιάστηκε, τον υποδέχτηκε, τον δέχτηκε και οι Σίξερς έδειξαν ότι έχουν μέλλον. Ο Άιβερσον δεν προχωρούσε, έκανε άλματα με την ομάδα στην πλάτη του. Η ορμή του, ήτοι η αναντίρρητη πίεση του, φέρνει πολύ γρήγορα πλέι οφ, νίκες, διακρίσεις, συλλογικές, ατομικές.

Φτάνουμε στη σεζόν 2000-01 με τρελούς, ταχείς ρυθμούς. Η μπασκετική συμπεριφορά του δημιουργεί σπίθες μεγαλείου και δεν κερδίζει τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη το 2001, τον απαιτεί επιβάλλοντας το μπασκετικό του μέγεθος. Οι ώρες, τα λεπτά, οι μέρες, “κοιτούν” τα χνάρια τους και “βλέπουν” το κοντύτερο και ελαφρύτερο παίκτη που λαμβάνει τη μεγάλη διάκριση.

Το ίδιο έτος τελικοί ΝΒΑ. Ο “A.I” πετάει, αγγίζει το ήλιο και στέκεται για ένα ματς όρθιος. “Χορεύει” τους Λ.Α Λέικερς στο πρώτο παιχνίδι, αλλά η κορυφή του δεν φτάνει αυτή των Σακίλ-Κόμπι. Ξεκινά η πτώση και η ουρά αυτού του κομήτη μένει να θυμίζει τα μεγάλα και τα μικρά επιτεύγματα του ανθρώπου-απάντηση.

Στην αρχή της ουράς το πρώτο και το τελευταίο αειθαλές φυτό. Τα κολεγιακά χρόνια στο Τζόρτζτάουν μοιάζουν με προειδοποιητικές βολές που η τροχιά τους δεν σβήνει. Στα δύο έτη που αγωνίστηκε στο NCAA πρόλαβε να αποκαταστήσει το μαύρο, να σκοράρει, να σκοράρει και με ιλιγγιώδη ταχύτητα να φτάσει στο ΝΒΑ. Στο τέλος η απόλυτη επιβράβευση, η είσοδος στον κόσμο των “Θεών του Μπάσκετ”.

Η ενάργεια στον τρόπο δράσης-σκέψης και η ριζοσπαστική έκφραση αυτής μίκρυναν τον χρόνο της ένταξης στο Hall of Fame και τα ολύμπια σύννεφα κατέβηκαν γι’ αυτόν.

Βέβαια, όταν έρχεσαι από τον δρόμο και τον δρόμο αναζητάς, κάποια στιγμή θα χαθείς και θα βρεθείς σε αδιέξοδες… διεξόδους. Η απρόσκλητη, μα καλοδεχούμενη ένταση δεν ήταν πάντα φίλη με τον Άιβερσον.

Οι υψηλές ταχύτητες και η έλλειψη φόβου φτιάχνουν απρόσμενες παρακάμψεις, ενίοτε απειλητικές. Στη ζωή του “A.I” η λέξη, ο χώρος και η έννοια της φυλακής έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Πριν καν κλείσει τα 18 καταδικάζεται σε πολυετή φυλάκιση. Τι είχε προηγηθεί; Στις 14 Φεβρουαρίου 1993, στο Χάμπτον της Βιρτζίνια, αυτός και οι φίλοι του βρίσκονται σε αίθουσα μπόουλινγκ. Λέγεται ότι η παρέα του έκανε φασαρία και προκάλεσε την αντίδραση μιας άλλης ομάδας λευκών νεαρών. Ξεκινά καβγάς και η κατάληξη του οδηγεί στη σύλληψη του Άιβερσον κι άλλων τριών, μαύρων, φίλων του. Λέγεται ότι ο Άιβερσον πήρε καρέκλα και χτύπησε στο κεφάλι γυναίκα!

Το δικαστήριο της Βιρτζίνια του επιβάλλει ποινή 15 ετών με 10ετή αναστολή! Το δικαστήριο δέχτηκε ότι τραυμάτισε πολύ σοβαρά τρία άτομα. Πολλοί κάτοικοι της Βιρτζίνια ισχυρίστηκαν ότι το επεισόδιο και η κατάληξη του ήταν αποτέλεσμα φυλετικής προκατάληψης. Τελικά, μετά από τέσσερις μήνες στη φυλακή έλαβε χάρη από τον κυβερνήτη της πολιτείας Ντάγκλας Ουάιλντερ. Το Εφετείο της Βιρτζίνια το 1995 ανέτρεψε την αρχική απόφαση λόγω ανεπαρκών στοιχείων.

Τα δύσκολα παιδικά χρονιά –τον μεγάλωσε μόνη της η Αν Άιβερσον, δίχως πατέρα, ο πατριός συνελήφθη για διακίνηση ναρκωτικών- άφησαν απόνερα που ο λεκές τους δεν ήταν εύκολο να φύγει. Ο “A.I” έμπλεξε σε πολλές επώδυνες καταστάσεις. Άγονες διαδρομές, σκληρές, επώδυνες.

Συνοπτικά, σχηματικά, μα ξεκάθαρα, ο Άιβερσον δεν είχε απάντηση στα εξής: κατοχή μαλακών ναρκωτικών, παράνομη οπλοφορία, αντικοινωνική συμπεριφορά, λεκτική βία, προβλήματα με τζόγο, δυσκολίες στην οικονομική διαχείριση, σωματική βία των σωματοφυλάκων του σε πολίτες, κακή εκμετάλλευση της χιπ-χοπ κουλτούρας στην προσπάθεια του να ασχοληθεί με το εν λόγω μουσικό είδος.

Φτάνουμε στον πυρήνα του φαινομένου “Άιβερσον” ρωτώντας: Τι παίκτης ήταν ο Άλεν Άιβερσον;

Θα μπορούσαμε να δώσουμε μονολεκτική απάντηση, αλλά δεν αρκεί για να αποκαλυφθούν οι πτυχές και η πολυεπίπεδη επίδραση του. Βάση του παιχνιδιού ήταν η ταχύτητα, σε κάθε έκφραση της. Ταχύτητα στη σκέψη, στην αντίδραση, στην εκτέλεση.

Αν παρατηρήσετε τη συμπεριφορά του –και στις δύο πλευρές, άμυνα, επίθεση- ήξερε πάντα τι θα κάνει. Στην επίθεση πρωταρχικό μέλημα ήταν η απομόνωση του αντιπάλου. Όταν συνέβαινε, με τη “σταυρωτή” του ντρίμπλα εξουδετέρωνε την άμυνα και… τέλος. Όταν δεν ερχόταν η απομόνωση, τότε εκμεταλλευόταν τα σκριν των συμπαικτών του. Με την ταχύτητα του έβρισκε χώρο και εκτελούσε. Επίσης, ο πολύ καλός χειρισμός της μπάλας σε συνδυασμό με την ευελιξία του, του έδινε τη δυνατότητα να φτιάχνει χώρο. Ο “A.I” διέθετε αρκετά καλό σουτ και το εκμεταλλευόταν, τόσο από μακρινή όσο και από μέση απόσταση. Φυσικά, η διείσδυση ήταν το δυνατό του σημείο. Και η κίνηση-υπογραφή, η διάσημη, πια, “σταυρωτή”. Δεν υπήρξε ούτε ένας (!) που να κατάφερε να την αντιμετωπίσει. Ο συνδυασμός “προσποίηση και έκρηξη στην ντρίμπλα” ήταν ακαταμάχητος. Πάρα πολλοί αμυντικοί εκτέθηκαν και καμία άμυνα δεν μπόρεσε να καλύψει το ρήγμα που δημιουργούσε ο “Α.Ι”.

Στην προσωπική άμυνα ήταν επιθετικός πάνω στην μπάλα και ήξερε πολύ καλά πώς να βάζει τα χέρια του. Και εδώ η έκρηξη, η ταχύτητα, έπαιζαν κομβικό ρόλο.

Η πίεση που ασκούσε στο όριο του φάουλ. Δεν μπορούσες να είσαι στιγμή αφηρημένος, ενώ καταλάβαινε πολύ καλά την ανισορροπία των επιτιθέμενων. Δεν είναι τυχαίο ότι ανακηρύχθηκε καλύτερος “κλέφτης” τρεις φορές στο ΝΒΑ και δύο για την περιφέρεια “Big East” στο κολέγιο (NCAA). Σχόλιο για την επαφή του με το καλάθι δεν χρειάζεται.

Τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ με μέσο όρο 26.7 πόντους. Αυτό όμως που μπαίνει πάνω και από την ταχύτητα ήταν η θέληση και το πάθος. Η επιθυμία του να κερδίζει, το πάθος του ανταγωνισμού και η επίπονη προσπάθεια να γίνει ο καλύτερος, όριζαν το παιχνίδι του και ανέβαζαν την επίδοση των συμπαικτών του.

Με τον τρόπο του τους έκανε καλύτερους και καλύτερη απόδειξη αποτελεί η ομάδα των Σίξερς το 2001 που έφτασε στους τελικούς του ΝΒΑ.

Άρα, στο ερώτημα τι παίκτης ήταν ο Άλεν Άιβερσον; η απάντηση είναι μία: ηγέτης.

Πάμε για φινάλε ακολουθώντας τον ρυθμό του “A.I”. Το ξαφνικό σόλο μπροστά σε ένα γεμάτο πλήθος αποκτά τη δική του γλώσσα, γλώσσα σωματική που υπακούει στον κώδικα της χιπ-χοπ.

Ο Άιβερσον την ίδια στιγμή που αντλούσε από την κακή πλευρά της εν λόγω κουλτούρας (χρήση προσβλητικής γλώσσας στην προσπάθεια του να βγάλει cd), την ίδια στιγμή επηρέαζε θετικά μέσω αυτής το ΝΒΑ!

Η άμεση, αντισυμβατική συμπεριφορά επέδρασε καταλυτικά στον τεχνοκρατικό οργανισμό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Άιβερσον θύμισε την καταγωγή του αμερικάνικου μπάσκετ. Από το αποστειρωμένο περιβάλλον των γυμναστηρίων, στους δρόμους, στις γειτονιές, εκεί απέκτησε ταυτότητα και μαζική αποδοχή. Στον δίχως φίλτρα κόσμο του δρόμου, το μπάσκετ γινόταν προέκταση της κυριαρχίας με θεμιτά μέσα, τίμια, με θάρρος και αποφασιστικότητα.

Το street basket εμφάνιζε –και εμφανίζει- την ιδιαιτερότητα το ομαδικό να γίνεται ατομικό! Ομάδες εναντίον ομάδων, όμως το άτομο ήταν που κυριαρχούσε και σε αυτό ο Άιβερσον ήταν σπουδαίος, αυτό μετέφερε ατόφιο στο ΝΒΑ. Μαζί και την αισθητική, τη δράση-αντίδραση του δρόμου. Γι’ αυτό και είδαμε τα φαρδιά ρούχα, τα κοτσιδάκια, τα τατουάζ, τα κοσμήματα, το μανίκι στο χέρι…

Ο προκάτοχος του Άνταμ Σίλβερ, ο Ντέιβιντ Στερν, κομισάριος, αντέδρασε επιβάλλοντας ενδυματολογικό κώδικα. Με τον τρόπο αυτό επιβεβαίωνε τη δύναμη του Άιβερσον. Το ΝΒΑ ήταν προϊόν, όμως το μπάσκετ ανήκε –και ανήκει- σε απλούς ανθρώπους που ντύνονταν, φέρονταν, αντιδρούσαν όπως ο “A.I”. Η επιρροή του έγινε καθεστώς και το ΝΒΑ εξαιτίας του λίγο πιο λαϊκό.

Κι αν θέλουμε να κρατήσουμε μια εικόνα θυμηθείτε τον τρόπο που “χόρεψε” την άμυνα των Λέικερς σε αγώνα της κανονικής περιόδου. Αυτό ήταν επίδειξη τζαζ, χιπ-χοπ και μπητ λογοτεχνίας και ο απόηχος αυτής κρεμασμένος στο “νο3” για πάντα στην οροφή του “Wells Fargo Center” (έδρα των Σίξερς).

H πρωτοποριακή πλατφόρμα της bwin σε περιμένει με νέες λειτουργίες! |21+