Ο δικός μας Π.Α.Ο.Κ. δεν χάνει ποτέ…

Εκείνο το «ασπρόμαυρο» κίνημα το οποίο «γεννήθηκε» πριν από ενενήντα πέντε χρόνια, με την πάροδο των ετών άρχισε να γιγαντώνεται σ’ ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, να μεγαλώνει, να ανδρώνεται και να μετατρέπεται σε απόλυτο κυρίαρχο μέσα από εκατοντάδες κερδισμένες και χαμένες «μάχες».

Το πρώτο έμβλημα του συλλόγου ήταν το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο. Τα φύλλα ήταν πράσινα και πάνω από το καθένα ήταν χαραγμένα τα αρχικά της λέξης Π.Α.Ο.Κ. Το εμπνεύστηκε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Κοεμτζόπουλος που πήρε την ιδέα από το πακέτο τσιγάρων μάρκας «Λήθη» που κάπνιζε.

Ύστερα από την απορρόφηση της ΑΕΚ Θεσσαλονίκης επιλέχθηκε να υιοθετηθεί ως έμβλημα ο «Δικέφαλος Αετός», που παραπέμπει στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αρκετά χρόνια αργότερα το έμβλημα του Π.Α.Ο.Κ. τροποποιήθηκε, καθώς τα φτερά του αετού δεν εμφανίζονται πλέον ανοιχτά αλλά πένθιμα κλειστά, ενώ δεν φέρει στέμμα, ούτε κρατά ρομφαία ή υδρόγειο με σταυρό.

Ως χρώματα της ομάδας επιλέχθηκαν το πένθιμο μαύρο, για να συμβολίζει τη θλίψη και τον πόνο από την τραγική περιπέτεια του μικρασιατικού ελληνισμού, και το αισιόδοξο λευκό, που θα άνοιγε ένα παράθυρο στο μέλλον.

Τον Δεκέμβριο του 1926 η ποδοσφαιρική ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. έπαιξε στο πρώτο επίσημο παιχνίδι στην ιστορία του συλλόγου και κέρδισε την ομάδα της Νέας Γενεάς με 3-1.

Το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο ομάδας στην Ελλάδα υπογράφεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1928, με τον ποδοσφαιριστή Ραϊμόν Ετιέν, που ήρθε ως μεταγραφή από το Πέρα Κλούμπ και εισέπραττε 4.000 δραχμές μηνιαίως. Καθοριστικό ρόλο στην απόκτηση ενός παίκτη-θρύλου στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της εποχής του έπαιξαν οι άριστες σχέσεις, των διοικήσεων των δύο συλλόγων.

Στις 20 Μαρτίου του 1929 ο Π.Α.Ο.Κ. συγχωνεύεται με το άλλο σωματείο της Θεσσαλονίκης, την ΑΕΚ, με πρωτοβουλία του γιατρού Καραμαούνα, προέδρου του πολιτιστικού σωματείου Ένωση Κωνσταντινοπουλιτών. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, στις 12.12.1929, μπήκε ο θεμέλιος λίθος για την κατασκευή του γηπέδου στο Σιντριβάνι και στις 5 Ιουνίου του 1932 έγινε ο παρθενικός αγώνας στο πρώτο «σπίτι» του. Αντίπαλος ήταν ο Ηρακλής τον οποίο ο «Δικέφαλος» νίκησε 3-2.

Αναδείχθηκε πρωταθλητής Θεσσαλονίκης για πρώτη φορά το 1937 και την ίδια χρονιά ο Ντίνος Σωτηριάδης έγινε ο πρώτος παίκτης της ποδοσφαιρικής ομάδας που αγωνίστηκε στην Εθνική Ελλάδος. Δύο χρόνια αργότερα, το 1939, έπαιξε για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας όπου έχασε από την ΑΕΚ με 2-1 και δεν κατάφερε να κατακτήσει το κύπελλο. Λίγο αργότερα ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» θρήνησε δύο παιδιά του, στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του ’40. Οι Σωτηριάδης και Βατίκης έπεσαν νεκροί στο πεδίο της μάχης.

Ο Π.Α.Ο.Κ. δημιούργησε την πρώτη σπουδαία ομάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ο Λάμπης Κουϊρουκίδης ήρθε από την Δόξα Δράμας και μαζί με τους Παπαδάκη - Γιεντζή «χτίζεται» μια σπουδαία επιθετική τριπλέτα.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» έδωσε στην Τούμπα τον πρώτο επίσημο αγώνα του στην Α’ Εθνική κατηγορία και έχει να υπερηφανεύεται, ότι από εκείνο το μεσημέρι της 25ης Οκτωβρίου του 1959 δεν έχει λείψει ποτέ από τα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτός και οι δύο «αιώνιοι» της Αθήνας, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός.

Στον πρώτο αγώνα υποδέχτηκε και νίκησε με 3-2 τον Μέγα Αλέξανδρο Κατερίνης και την περασμένη Κυριακή επικρατώντας με 2-0 του Ολυμπιακού έφτασε τις 1.000 νίκες σε 2.028 αγώνες στη μεγάλη κατηγορία.

Ο… σπόρος για τη δημιουργία της σπουδαίας ομάδας του ’70 θα πέσει στο χορτάρι της Τούμπας, κάπου στα τέλη του ’60. Κι έχει ονοματεπώνυμο: Γιώργος Παντελάκης. Ο ευφυής και διορατικός παράγοντας θα χτίσει μια εκ των κορυφαίων ελληνικών ομάδων όλων των εποχών. Ο ερχομός του Λες Σάνον, αλλάζει τα δεδομένα, που με τις προσθήκες των Γούναρη, Ματζουράκη, Ιωσηφίδη και την επιστροφή του Κούλη Αποστολίδη από τις ΗΠΑ, στην παρέα των Κούδα, Σαράφη, Φουντουκίδη, Παρίδη, Ασλανίδη, ενισχύουν σημαντικά τον «Δικέφαλο».

Ο μεγάλος Π.Α.Ο.Κ. του ’70 γέννησε θρύλους, έκανε χιλιάδες οπαδούς, γέμισε στάδια και γήπεδα ωστόσο είχε απέναντι το αποκαλούμενο από τους οπαδούς του, «κατεστημένο της Αθήνας», ενίοτε όμως και τον κακό εαυτό του.

Ο Π.Α.Ο.Κ. της δεκαετίας του ‘70 είναι μία από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. ΟΜΑΔΑΡΑ. Και όμως, αυτή η ομάδα κατέκτησε μόνο ένα Πρωτάθλημα (1976) και δύο Κύπελλα (1972, 1974).

Εκείνη η ομαδάρα γέννησε θρύλους, έκανε χιλιάδες οπαδούς, γέμισε στάδια και γήπεδα κι όπως λέει και ο τελευταίος ύμνος του από το ’73 «άλλη τέτοια ομάδα σε όλη την Ελλάδα δεν θα ξαναβγεί»!

Ακολούθησε το πρωτάθλημα του ’85, τα δύο κύπελλα το 2001και το 2003 πριν έρθει η «έκρηξη» στην εποχή Σαββίδη, όπου ο «Δικέφαλος» κατέκτησε επί τρεις συνεχόμενες χρονιές (2017, 2018, 2019) το κύπελλο Ελλάδας και φυσικά μπορεί να υπερηφανεύεται για το αήττητο πρωτάθλημα του 2019.

Το μυθικό και αξέχαστο 2019 ήταν η χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας του «Δικεφάλου» και τα επιτεύγματά του θα μνημονεύονται για πολλά ακόμα χρόνια:

Ένας χρόνος γεμάτος στιγμές και έντονα συναισθήματα που θα έχουμε να τα διηγούμαστε στα εγγόνια μας: Αήττητος πρωταθλητής, νταμπλούχος, αήττητος ένα ημερολογιακό έτος (25 νίκες, 7 ισοπαλίες σε 32 παιχνίδια), περισσότερα σερί ματς (65) που σκοράρει μία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, περισσότερα σερί εκτός έδρας παιχνίδια που σκοράρει μία ομάδα, κορυφαίο εκτός έδρας αήττητο ρεκόρ στην Ευρώπη.

Η επιβεβαίωση ήρθε στις 10 Φεβρουαρίου του 2019 απέναντι στον Ολυμπιακό, που αποφάσισε να κατέβει στο γήπεδο και να παίξει το ντέρμπι-τίτλου και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι και τρία γκολ από την Τούμπα. Απέμεναν δέκα αγωνιστικές για το φινάλε και με τη διαφορά στο +10 (με την ισοβαθμία) όλοι παραδέχθηκαν ότι ο πρωταθλητής είχε κριθεί.

Αυτό το πρωτάθλημα που στοίχειωνε επί τριάντα τέσσερα χρόνια ως το μεγαλύτερο απωθημένο για τους απανταχού της Γης ΠΑΟΚτσήδες, δεν ήταν πια ούτε ψέματα, ούτε τρέλα, ούτε παράνοια, ούτε τίποτα. Ήταν μια πραγματικότητα!

Οι εικόνες του Γιώργου Κούδα το ’76 και του Κώστα Ιωσηφίδη το ’85, που σε μια γωνιά της Τούμπας είχαν βάλει τα κλάματα, μπορεί να έμοιαζε κιτρινισμένες από το χρόνο που πέρασε από πάνω τους, αλλά παραμέναν το ίδιο δυνατές μ’ αυτές εκείνο το αξέχαστο βράδυ της 21^ης Απριλίου του 2019 περιμένοντας να τελειώσει το ματς-φιέστας με το Λεβαδειακό και να φτάσει η «κούπα» στα χέρια του ενός και μοναδικού αρχηγού, του Αντρέ Βιεϊρίνια.

Επί μήνες κάθε ηλικίας οπαδοί μετρούσαν τις βδομάδες, τις μέρες και τις ώρες, λες και ήταν φαντάροι που περιμένουν το απολυτήριο. Οι 240 μέρες από τη μέρα όπου ξεκίνησε η πιο μαγική (και αήττητη πορεία) προς την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, για την κατάκτηση του πιο μάγκικου, αρσενικού και τίμιου πρωταθλήματος.

Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι μόνο τίτλοι, δεν είναι πρόσωπα, ούτε είναι στιγμές. Είναι ένα λαοφιλές κίνημα που στέγασε, εδώ και 95 χρόνια, εκατομμύρια ψυχές κάτω από το άσπρο και το μαύρο, ανοίγοντας περήφανα τα φτερά του.

Για σχεδόν έναν αιώνα ζωής τα «ασπρόμαυρα» όνειρα έγιναν συνώνυμο των γηπέδων του, το Σιντριβάνι, η Τούμπα, το «Παλατάκι», άλλωστε ο «Δικέφαλος» είναι ο μοναδικός σύλλογος στην Ελλάδα, που διαθέτει δύο ιδιόκτητα γήπεδα, χώροι λατρείας και αγάπης για τους χιλιάδες φίλους του.

Τα πρώτα χρόνια η καρδιά των προσφύγων και των Κωνσταντινουπολιτών της Θεσσαλονίκης «χτυπούσε» στο Σιντριβάνι. Χτίστηκε με αίμα και ιδρώτα, δίπλα ακριβώς από τα εβραϊκά μνήματα της πόλης. Το 1928 προτάθηκε στον Π.Α.Ο.Κ. ένας χώρος δίπλα στα νεκροταφεία της Ευαγγελίστριας, ο οποίος ήταν παλαιότερα λατομείο. Η ιδέα εγκαταλείφθηκε γρήγορα, καθώς η πάνω πλευρά του λατομείου ήταν σε ύψωμα και από εκεί θα μπορούσαν να παρακολουθούν οι φίλαθλοι τους αγώνες δίχως να μπαίνουν στο γήπεδο.

Ο Σύλλογος απέκτησε το πρώτο του ποδοσφαιρικό «σπίτι» στις 12 Δεκεμβρίου 1930. Η τελετή κατάθεσης του θεμέλιου λίθου έγινε παρουσία χιλιάδων φίλων και χρωματίστηκε πολιτικά, μια και δύο μέρες αργότερα θα γινόταν δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη και ο πρόεδρος Πέτρος Λεβαντής, δημοσιογράφος, εκδότης πολιτευόταν με το κόμμα των φιλελευθέρων. Το οικόπεδο κοβόταν από το επονομαζόμενο «ρέμα της Ευαγγελίστριας» γι’ αυτό τα πρώτα έργα επέκτασης του γηπέδου αφορούσαν την κατασκευή ενός αγωγού μέσα στο ρέμα. Οι εργασίες συνεχίστηκαν στα παρακείμενα οικόπεδα, που είχαν μεγαλύτερη κλίση, επιστρατεύτηκε και πάλι όλη η ΠΑΟΚτσήδικη οικογένεια, τα έργα όμως κράτησαν πολύ, σχεδόν ενάμιση χρόνο.

Τα εγκαίνια έγιναν στις 5 Ιουνίου του 1932, σ’ έναν αγώνα ΠΑΟΚ – Ηρακλής (3-2) για το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, ενώ μετά τον πόλεμο του '40, έφτασε να φιλοξενεί μέχρι και 15.000 κόσμο. Ήταν το πρώτο γήπεδο της Θεσσαλονίκης (και δεύτερο της Ελλάδας, μετά τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας) που είχε την δυνατότητα διεξαγωγής νυχτερινών αγώνων.

Η αναγκαιότητα κατασκευής νέου γηπέδου ήταν επιβεβλημένη, αφού το 1956 η σύγκλητος του ΑΠΘ αποφάσισε την απαλλοτρίωση του γηπέδου στο Σιντριβάνι, για να δημιουργηθεί στη θέση του η Θεολογική Σχολή. Η αγορά των οκτώ στρεμμάτων γης από το Πανεπιστήμιο, για τη δημιουργία νέων σχολών στην περιοχή του γηπέδου, απαιτούσε τη μεταστέγαση του «Δικέφαλου», κάπως έτσι προέκυψε η Τούμπα, με το έργο κατασκευής της να διαρκεί περίπου 14 μήνες.

Η Τούμπα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα αποτελεί μοναδική πηγή έμπνευσης. Ένας καμβάς ασπρόμαυρων εικόνων και αναμνήσεων, από μικρά παιδιά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Για τη δυναμική της έχουν γραφθεί πολλά, έχουν ειπωθεί διθύραμβοι, τις έχουν αποδοθεί τιμές από αντιπάλους, η αξία της παραμένει διαχρονική, αλλά πρέπει να τη ζήσεις από κοντά, για να τη μάθεις καλά. Ως γνωστόν οι εξέδρες δεν αποτελούν παρά την αντανάκλαση της κοινωνίας. Η Τούμπα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Απόγονοι προσφύγων, απόγονοι μεταναστών, κατά βάση απλοί άνθρωποι, λαϊκοί, οι ΠΑΟΚτσήδες γαλουχήθηκαν σ’ ένα γήπεδο, που το έχτισαν με τα ίδια τους τα χέρια, το ένιωθαν δικό τους, «σαν το σπίτι τους», φρόντισαν μάλιστα να μεταδώσουν αυτό το συναίσθημα και στις επόμενες γενιές.

Για τον ΠΑΟΚτσή, η Τούμπα δεν παύει να είναι πρώτα απ’ όλα συναίσθημα. Για την εποχή της ένα μεγαλοπρεπές στάδιο. Επιβλητικό, γοητευτικό, με μια περίεργη αύρα εχθρότητας για κάθε αντίπαλο. Κάποιες ομάδες, επί δεκαετίες ολόκληρες, «έχαναν απ’ τα αποδυτήρια». Ακόμη και σήμερα, έξι ολόκληρες δεκαετίες μετά, συνεχίζει να είναι, αν όχι το μεγαλύτερο, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της οικογένειας του Δικέφαλου. Και για τους περισσότερους φίλους του το (ιερό) μέρος, όπου θα κατασκευαστεί το νέο γήπεδο.

Ο Ιβάν Σαββίδης θέλει να κάνει ένα ακόμη μεγάλο «δώρο» στον σύλλογο: την κατασκευή ενός νέου υπερσύγχρονου γηπέδου στην ίδια περιοχή, ενώ παράλληλα θα δημιουργηθούν και νέες προπονητικές εγκαταστάσεις.

Το θέμα της «Νέας Τούμπας» βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα του προέδρου της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ, τα γραφειοκρατικά ζητήματα, αργά αλλά σταθερά, προχωρούν προς διευθέτηση και κάπου γύρω στον ερχόμενο Οκτώβριο αναμένεται να έχει στα χέρια του το απαραίτητο Προεδρικό Διάταγμα.

Ο Ιβάν Σαββίδης έχει αποφασίσει να επενδύσει ένα ποσό που θα φτάσει τα 100.000.000 ευρώ για τη δημιουργία ενός υπερσύγχρονου σταδίου πολλαπλών χρήσεων πραγματικό στολίδι για ολόκληρη την περιοχή της Τούμπας.

Ο Γιώργος Παντελάκης έκανε τον Π.Α.Ο.Κ. μεγάλη ομάδα. Ο Πέτρος Καλαφάτης ήταν ο πρόεδρος του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης παρέλαβε έναν ημιθανή σύλλογο και τον έβγαλε από την εντατική. Ομως ο Ιβάν Σαββίδης είναι εκείνος που τον ανέστησε, τον σήκωσε όρθιο, του έδωσε δύναμη και ορμή. Τον έκανε ξανά πρωταθλητή!

Μπορεί να είναι γέννημα θρέμμα του χωριού Σάντα της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας της Γεωργίας, εκεί όπου γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1959, αλλά δηλώνει και καμαρώνει που είναι Έλληνας.

Ο Έλληνας ομογενής επιχειρηματίας αγόρασε την ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. ολοκληρώνοντας ένα φλερτ, που είχε ξεκινήσει έξι χρόνια πριν, διακόπηκε για ένα μεγάλο διάστημα, αλλά συνέχιζε να είναι ένα καυτό… φλερτ. Στις 10 Αυγούστου του 2012 κατέβαλε το ποσό των 9.951.000 ευρώ και έγινε κάτοχος του 51% των μετοχών, ένα ποσοστό το οποίο σήμερα, μέσω των αυξήσεων Μετοχικού Κεφαλαίου, είναι πάνω από το 85%, ενώ η συνολική επένδυσή του ξεπερνάει τα 140 εκατομμύρια ευρώ! Ασύλληπτα νούμερα για έναν ιδιοκτήτη ομάδας.

Όταν στις 12 Μαΐου του 2015 έστειλε στο ελληνικό δημόσιο 10.886.811 ευρώ και ο «Δικέφαλος» έπαψε να ζει με τον εφιάλτη των χρεών. Ήταν μια στιγμή που κάθε φίλος της ομάδας όφειλε να πανηγυρίσει σαν τίτλο.

Από εκείνη την ημέρα έφερε παικταράδες στην ομάδα, δημιούργησε ένα πανίσχυρο σύνολο, που κατέκτησε τρία κύπελλα, είδε να του παίρνουν ένα πρωτάθλημα, μέσω δικαστικών αποφάσεων, αλλά πριν δύο χρόνια έφτασε στη Γη της Επαγγελίας.

«Θα νιώσω αρχηγός της οικογένειας του ΠΑΟΚ, όταν δε θα με αγαπούν μόνο για τα χρήματά μου», έχει πει. Λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά του, λόγια που αποτελούν το αποτύπωμα της διαδρομής του στα μέρη μας.